"Η θαλάσσια αλλαγή" - του Israel Shamir (*!)

(*!) Το παρόν άρθρο έχει πολύ ωραία γραφή. Και ως περιεχόμενο.. ναι, είναι καρα-Διοδοταίικο 🙂. Προκαλεί έκπληξη το όνομα Israel Shamir, του Σουηδού συγγραφέα (το αντίθετο από Σουηδό βέβαια φέρνει και η φάτσα του), αλλά ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι είναι από τους πιο διάσημους αρνητές του ολοκαυτώματος (του.. γνωστού, στον Διόδοτο το λέμε και Holohoax) και συγκεκριμένα, στην Γαλλία κάποια άρθρα και βιβλία του είναι λογοκριμένα ως αντισημιτικά. Σημειώνουμε επίσης ότι το όνομα αυτό είναι ένα από τα πέντε που χρησιμοποιεί. Στην πιάτσα της αδέσμευτης δημοσιογραφίας τον αποκαλούν "the great" = "o μεγάλος". Αρθρογραφεί με συχνότητα ένα άρθρο το μήνα σχεδόν, στην θεϊκή ιστοσελίδα UNZ.

Ένα τεράστιο, βαρύ πλοίο, φορτωμένο στο έπακρο, τριγυρίζει σε στενά και επικίνδυνα νερά. Έτσι, ο κόσμος πραγματοποιεί μια σπάνια αναστροφή υπό την τολμηρή πλεύση του καπετάνιου Ντόναλντ Τραμπ και των ταχύτατων συντρόφων του Έλον Μασκ και Τζέι Ντι Βανς. Δεν θα μπορούσαν να το έχουν κόψει πιο κοντά - ήδη νιώσαμε την ανάσα της καταδίκης μας. Είτε ο κίνδυνος είναι πυρηνικά μανιτάρια ή πανδημίες που κατασκευάζονται στα βιολογικά εργαστήρια του Πενταγώνου, είτε κάποια άλλη εντελώς απρόβλεπτη κατάρρευση που επινοήθηκε από τον Schwab και τους ομοίους του - ο νέος μας καπετάνιος φαίνεται να αναγνωρίζει τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Η εύθραυστη ζωή μας ήταν έτοιμη να καταρρεύσει όταν οι νεαροί προγραμματιστές του DOGE βούτηξαν σε βαθιά κελάρια κρυμμένων δεδομένων και αποκάλυψαν τα μαργαριτάρια: εκατομμύρια δολάρια προορίζονταν για τη διαλυμένη Αϊτή για να φτιάξουν ένα ονειρεμένο σπίτι για την Τσέλσι Κλίντον- εκατομμύρια επιταγές κοινωνικής ασφάλισης που στέλνονται σε δικαιούχους 150 ετών και άνω- εκατομμύρια προορίζονταν για την αλλαγή καθεστώτων, για τη στείρωση αγοριών και κοριτσιών, για να φυτέψουν θύελλα και να θερίσουν θύελλα σε όλο τον κόσμο. Και μετά από αυτή τη σύντομη αλλά θυελλώδη εισαγωγή χτύπησε, πάνω από τους οργισμένους ήχους της μάχης, το τηλέφωνο- το τηλεφώνημα του καπετάνιου Τραμπ στον καπετάνιο Πούτιν.

Ο Θεός αποκάλυψε το έλεος και την τρυφερή φροντίδα Του για εμάς, κατευνάζοντας την καταιγίδα την τελευταία στιγμή. Πρόκειται για μια τέλεια επανάληψη της κρίσης των πυραύλων της Κούβας πολλαπλασιασμένη επί εκατό φορές. Οι φωνές που καλούσαν για παγκόσμιο πυρηνικό ολοκαύτωμα γίνονταν όλο και πιο συχνές και τσιριχτές πρόσφατα. Τώρα μπορεί κανείς να ελπίζει ότι θα απωθηθούν στο περιθώριο. Οι αντιπροσωπείες των ΗΠΑ και της Ρωσίας που συναντήθηκαν ξανά στο Ριάντ συμφώνησαν να αποκαταστήσουν την κανονική πολιτισμένη διπλωματική ρουτίνα: να διορίσουν πρεσβευτές, να ανοίξουν αποστολές, να δεκαπλασιάσουν το προσωπικό των πρεσβειών. Από τις ημέρες του Ομπάμα οι πρεσβείες είχαν περιοριστεί στο ελάχιστο.

Αμέσως ο Economist και παρόμοια κουρέλια προσπάθησαν να χαλάσουν το κλίμα. Η ουκρανική κρίση δεν έχει λυθεί ακόμα, ο πόλεμος συνεχίζεται ακόμα, φωνάζουν. Ο Τραμπ δεν μπορεί να στηριχτεί, λένε θυμωμένα οι ανίκανοι. Βασίζομαι πάντα στον Economist ως ένα τέλειο αντίστροφο βαρόμετρο- ό,τι και να λένε μπορούμε να το θεωρήσουμε καθαρά εχθρικό στις θέσεις του. Δείχνουν τον Τραμπ να συνομιλεί με τον Πούτιν προωθώντας το κείμενο "Ο χειρότερος εφιάλτης της Ευρώπης". Για μένα, ο χειρότερος εφιάλτης θα ήταν τα ερείπια της Γάζας ή τα πυρηνικά απόβλητα της Χιροσίμα. Γι' αυτούς, η ειρήνη θα ήταν το χειρότερο.

Οι εχθροί μας δεν θέλουν να χαιρόμαστε ποτέ, αλλά αυτές είναι οι μέρες που θα μπορούσαμε και θα έπρεπε να χαιρόμαστε. Ο ουκρανικός πόλεμος είναι ένα ασήμαντο γεγονός σε σύγκριση με μια τέτοια παγκόσμια τεκτονική μετατόπιση. Η Δύση προσπαθεί να απομονώσει, να σπάσει και να καταναλώσει τη Ρωσία εδώ και πολλά χρόνια, μόλις συνειδητοποίησε ότι ο Πούτιν δεν είναι ένας νέος Γέλτσιν, αλλά ένας πεισματάρης, ισχυρογνώμων ηγέτης, ένας άνθρωπος σαν τον Άμλετ: αν και μπορείς να τον εκνευρίσεις, δεν μπορείς να τον παίξεις. Και από τότε, επί πολλά χρόνια, η Ρωσία υπέφερε στην απομόνωση, ενώ όλος ο παγκόσμιος Τύπος κατηγορούσε τον Πούτιν και υποκινούσε λεγεώνες μικροσκοπικών σκυλιών από την Εσθονία μέχρι την Ουκρανία να τον δαγκώσουν. Η σύγκρουση αυτή ήταν αναπόφευκτη επειδή η Ρωσία και η Δύση είχαν διαφορετικές ερμηνείες για το 1991. Για τη Δύση, ήταν η τελική ήττα της ρωσικής ανεξαρτησίας. Για τη Ρωσία, ήταν ένα μάθημα. Ποτέ ξανά η Ρωσία δεν θα επιχειρήσει να παίξει με τους δυτικούς κανόνες. Πώς λοιπόν θα μπορούσε κανείς να λύσει μια τόσο δυσεπίλυτη διάσταση απόψεων; Χρειάστηκε μόνο ένα τηλεφώνημα από τον Ντόναλντ Τραμπ.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ένα μικρό πράγμα σε σύγκριση. Η Ρωσία θέλει τη θέση της στο τραπέζι με τα μεγάλα αγόρια. Θέλει να είναι ασφαλής, όχι πολιορκημένη. Η Ρωσία θέλει τα δυτικά στρατεύματα και όπλα όσο πιο μακριά από τα σύνορά της, όπως είχε υποσχεθεί στον Γκορμπατσόφ, αυτό είναι σημαντικό. Ο πόλεμος στην Ουκρανία θα τερματιστεί εν ευθέτω χρόνω με διπλωματικές διαπραγματεύσεις μεταξύ πολιτισμένων αντιπάλων, όπως θα έπρεπε. Η πολεμική πολιτική του ΝΑΤΟ αποκάλυψε ότι η πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κρατών, που κυβερνώνται από εχθρούς του Τραμπ, είναι επίσης εχθροί της δημοκρατίας. Ο JD Vance είχε δίκιο: ξέχασαν ότι θα έπρεπε να ακούνε τους λαούς τους αντί να τους επιβάλλονται.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο δημοφιλής ηγέτης Τζέρεμι Κόρμπιν αποπέμφθηκε με την ψεύτικη κατηγορία του αντισημιτισμού και αντικαταστάθηκε από έναν εξαιρετικά φιλοεβραίο και αντιρωσικό πρωθυπουργό. Είναι, φυσικά, υπέρ του πολέμου. Επίσης, συλλαμβάνει εκατοντάδες και χιλιάδες πολίτες του για το τρομερό έγκλημα μιας ανάρτησης στο κοινωνικό δίκτυο, ή μιας διαδήλωσης, ή ακόμα χειρότερα: μιας σιωπηλής προσευχής. Στην Αγγλία, μια σιωπηλή προσευχή στο ίδιο σου το σπίτι είναι επίσης έγκλημα. Η Γαλλία συνεχίζει να κυβερνάται από τον Μακρόν, έναν πρώην τραπεζίτη του Ρότσιλντ, επίσης (φυσικά) πολεμοχαρή. Στη Γερμανία, σύντομα θα γίνουν εκλογές, αλλά οι κυρίαρχοι Γερμανοί πολιτικοί είναι όλοι φιλελεύθεροι-αριστεροί και φυσικά φιλοπόλεμοι. Στη φιλελεύθερη Γερμανία, η φυλακή περιμένει όποιον υπερβεί την κόκκινη γραμμή. Φυλάκισαν και ακρωτηρίασαν τα πόδια του λαμπρού και τολμηρού δικηγόρου Χορστ Μάλερ για μια χειρονομία. Ωστόσο, ο φρέσκος άνεμος της λαϊκής επανάστασης του Τραμπ φυσάει και πάνω από τη Γερμανία.

Όχι μόνο το ακροδεξιό AfD καλεί σε ειρήνη, αλλά και το ακροαριστερό BSW! Η γερμανική ένωση της κοινωνίας των πολιτών Kulturtreff πραγματοποίησε δύο συγκεντρώσεις στο Βερολίνο και τη Φρανκφούρτη με σύνθημα "Όχι ψήφο στους υποτελείς του ΝΑΤΟ, άμεση ειρήνη για την Ευρώπη!". Οι διαδηλωτές απαίτησαν άμεσες ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, τερματισμό των προμηθειών όπλων στο ουκρανικό κράτος και αποκατάσταση της οικονομικής και πολιτικής συνεργασίας μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας. Η Kulturtreff αναφέρει ότι "το σημερινό κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης CDU/CSU επιθυμεί, όπως και ο κυβερνών αριστεροφιλελεύθερος συνασπισμός, τη συνέχιση του πολέμου στην Ευρώπη. Τα κορυφαία πολιτικά κόμματα της Γερμανίας δεν έχουν ούτε μία νέα λύση στο πρόγραμμά τους". Οι ομιλητές υποστήριξαν την άποψη του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Vance στη Διάσκεψη του Μονάχου, ο οποίος επεσήμανε ότι η πολιτική ελίτ της Ευρώπης είναι βαθιά αποκομμένη από τα πραγματικά συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών.

Στο Μόναχο έγινε μια μεγάλη διαδήλωση, που οργανώθηκε από οπαδούς του Γιάνη Βαρουφάκη, του Έλληνα σοσιαλιστή. Ονομάζονται DiEM25 και ζητούν επίσης ειρήνη και φιλία με τη Ρωσία.

Να θυμάστε ότι όλες οι εκκλήσεις για ειρήνη απαγορεύονται στην Ευρώπη- αν ψάξετε για "Germany peace demo" στο Google, θα σας δείξει συγκεντρώσεις για το κλίμα, ή μια συγκέντρωση για τους μετανάστες, ή κάποια συγκέντρωση ενάντια σε μια τοπική εκδοχή του Ντόναλντ Τραμπ- αλλά καμία διαδήλωση ειρήνης δεν θα εμφανιστεί, εκτός αν είναι γεμάτη με "μπλε-κίτρινα" πανό που απαιτούν περισσότερο πόλεμο. Στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία, μπορεί να σας επισκεφθεί η τοπική γκεστάπο αν κάνετε κλικ (*like*) κάτω από μια αντιπολεμική ανάρτηση στο κοινωνικό σας δίκτυο. Στη Σουηδία, ένας υπουργός εξήγησε γιατί ο λαός δεν επιτρέπεται να αποφασίζει για το καθεστώς του ΝΑΤΟ: "Η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ είναι πολύ σημαντική για να ζητήσουμε από το λαό να την εγκρίνει". 

Στη Ρωσία, η αντιπουτινική και φιλοδυτική αντιπολίτευση, όπως διοικείται από τον Ναβάλνι και τους ομοίους του, μετακόμισε στο εξωτερικό επικαλούμενη το μίσος για τον πόλεμο. Αλλά δεν μπόρεσαν να διατηρήσουν για πολύ αυτή την προσποίηση. Αρχικά, υποστήριξαν τον πόλεμο του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού, και αυτό ήταν σημαντικό επειδή περίπου το 70% των Ρώσων αντιπολιτευόμενων που εγκατέλειψαν τη Ρωσία μετά τον Φεβρουάριο του 2022 προσγειώθηκαν στο Ισραήλ. Προφανώς, θεωρούσαν τους εαυτούς τους Εβραίους και το Ισραήλ τους αναγνώριζε ως Εβραίους. Μπορεί να είναι αλήθεια ότι δεν είναι όλοι όσοι αντιτίθενται στον Πούτιν Εβραίοι, αλλά σε μεγάλο βαθμό αυτό ίσχυε, και σε μεγάλο βαθμό οι Εβραίοι συνεχίζουν να χρηματοδοτούν και να διοικούν ανθρώπους σε οργανώσεις κατά του Πούτιν στη Ρωσία. Και τώρα, με την πρώτη εικόνα του διεθνούς ξεπαγώματος του Τραμπ και την πιθανότητα τερματισμού του πολέμου στην Ουκρανία, αυτοί οι εμιγκρέδες καλούν συλλογικά σε περισσότερο πόλεμο. Αυτό ήταν το τέλος του αντιπολεμικού κινήματος στον Ρωσικό Κόσμο, στο αρχιπέλαγος των ρωσόφωνων κοινοτήτων - φαίνεται ότι οι αντιελίτ της Ρωσίας δεν θα είναι ευχαριστημένοι μέχρι να δουν τον ρωσικό στρατό να ηττάται. Ονειρεύονται αμερικανικά άρματα Abrams να περνούν από την Κόκκινη Πλατεία, με τον Πούτιν να εκτελείται όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν, αλλά αντί γι' αυτό αυτά τα άρματα Abrams (30 ή 31 που παραδόθηκαν στον Ζελένσκι) κάηκαν στα χωράφια της Νοβοροσίας, πολύ μακριά πράγματι από τη Μόσχα.

Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι, μεταξύ των οποίων πρώτα απ' όλα οι γονείς των Ρώσων εφήβων, ενθουσιάστηκαν με την έκκληση του Τραμπ για ειρήνη, καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν μια μεγάλη αιματοχυσία τόσο για τους Ρώσους όσο και για τους Ουκρανούς. Παρόλο που οι μαχητές της Ρωσίας είναι όλοι καλοπληρωμένοι εθελοντές, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ρωσικός λαός θα είναι ευτυχής όταν ολοκληρωθεί αυτός ο πόλεμος.

Για τη ρωσική ηγεσία, ο σημαντικότερος στόχος καθορίστηκε στο λεγόμενο "τελεσίγραφο του Πούτιν" του Δεκεμβρίου 2021. Το σχέδιο συνθήκης του Πούτιν ζητούσε τον άμεσο τερματισμό του δόγματος Drang nach Osten του ΝΑΤΟ, κρατώντας όλους τους δυτικούς στρατούς και τα όπλα έξω από τις δημοκρατίες της πρώην ΕΣΣΔ. Τώρα φαίνεται ότι αυτός ο στόχος θα επιτευχθεί τελικά. 

Φαίνεται ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας μεγάλης θαλάσσιας αλλαγής. Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ μας έχει ήδη δώσει ένα καλάθι με ευλογίες. Υπάρχει ένα τραγούδι που οι Εβραίοι τραγουδούν στο Πάσχα: Αν μας έδινε μόνο αυτό, θα ήταν αρκετό, Dayeinu. Είναι απολύτως κατάλληλο σε αυτή την περίπτωση. Αν ο Τραμπ μας έσωζε μόνο από τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, θα ήταν αρκετό. Αν αποκάλυπτε μόνο τα σκοτεινά μυστικά της USAID, θα ήταν αρκετό. Αλλά ας μην ξεχάσουμε να τον ευχαριστήσουμε, έστω και για μια στιγμή, όσο σκεφτόμαστε τι θέλουμε μετά. Ένα τέτοιο μειονέκτημα είναι η πολιτική του απέναντι στην Παλαιστίνη. Ας ελπίσουμε ότι θα παραμείνει απλώς ανόητη κουβέντα.

Το περιοδικό Atlantic μας δίνει λόγο για λίγη ελπίδα: ισχυρίστηκε ότι ο Τραμπ χτίζει το πιο αντισημιτικό υπουργικό συμβούλιο των τελευταίων δεκαετιών. Σίγουρα έχει λιγότερους Εβραίους από το υπουργικό συμβούλιο του Μπάιντεν. Και όταν λέμε λιγότερη πολεμικότητα.. αυτό σημαίνει και λιγότερους Εβραίους.

unz.com

 

diodotos-k-t.blogspot.com