"Ο Ερντογάν είναι πλέον μόνος του" - του Alexander Douguine

Μετά τη σύλληψη του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, Ekrem İmamoğlu, ξέσπασαν σοβαρές ταραχές στην Τουρκία, οι οποίες συνεχίζουν να κλιμακώνονται. Η κρίση επιδεινώνεται. Για να αναλυθεί όμως σωστά η κατάσταση, πρέπει να ληφθούν υπόψη διάφοροι παράγοντες.

Πρώτον, ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, όπως και ο δήμαρχος της Άγκυρας, ανήκει στη φιλελεύθερη αντιπολίτευση του Ερντογάν. Πρόκειται για το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), το οποίο αντιπροσωπεύει μια αριστερή-φιλελεύθερη, κοσμική και γενικά φιλοευρωπαϊκή εναλλακτική λύση στο Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AK) του Ερντογάν. Αυτή η αντιπολίτευση είναι, κατ' αρχήν, προσανατολισμένη προς τη Δύση και αντιτίθεται στον ισλαμικό προσανατολισμό των πολιτικών του Ερντογάν. Ταυτόχρονα, υιοθετεί μια αρκετά εχθρική στάση απέναντι στη Ρωσία. 

 Δεύτερον, ο ίδιος ο Ερντογάν έχει κάνει πρόσφατα αρκετά πολύ σοβαρά πολιτικά λάθη. Το σημαντικότερο από αυτά είναι η υποστήριξή του στην κατάληψη της εξουσίας στη Δαμασκό από τους μαχητές του αλ Τζολάνι. Πρόκειται για ένα μοιραίο λάθος, διότι, με τον τρόπο αυτό, ο Ερντογάν επέφερε ένα σοβαρό -ίσως ανεπανόρθωτο- πλήγμα στις τουρκορωσικές και τουρκοϊρανικές σχέσεις. Τώρα ούτε η Ρωσία ούτε το Ιράν θα έρθουν να βοηθήσουν τον Ερντογάν. Η κατάσταση έχει ήδη στραφεί εναντίον του και η κρίση θα μπορούσε να κλιμακωθεί περαιτέρω.

Δεν πιστεύω ότι το Ιράν ή η Ρωσία εμπλέκονται με οποιονδήποτε τρόπο στις αναταραχές στην Τουρκία. Το πιθανότερο είναι ότι η Δύση προσπαθεί να ανατρέψει τον Ερντογάν. Παρ' όλα αυτά, το λάθος του στη Συρία είναι σημαντικό. Πολλοί στην Τουρκία όχι μόνο δεν το κατάλαβαν, αλλά και καταδίκασαν την πολιτική του Ερντογάν, η οποία, όπως βλέπουμε τώρα, οδήγησε στη γενοκτονία των Αλαουιτών και άλλων εθνοθρησκευτικών μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των χριστιανών. Πράγματι, μόνο ένας εξαιρετικά κοντόφθαλμος πολιτικός θα μπορούσε να παραδώσει την εξουσία στη Συρία στην Αλ Κάιντα. Και παρόλο που ο Ερντογάν θεωρείται γενικά ως ένας διορατικός πολιτικός, αυτό το λάθος, κατά την άποψή μου, θα τον στοιχειώνει για πολύ καιρό.

 

Μια άλλη πτυχή είναι η οικονομική του πολιτική. Η υποτίμηση της λίρας, ο καλπάζων πληθωρισμός - όλα αυτά υπονομεύουν την ήδη εύθραυστη τουρκική οικονομία. Και φυσικά, αυτές οι αποτυχίες - τόσο στη Συρία όσο και στην οικονομία - μαζί με την προσέγγιση του Ερντογάν με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τις παγκοσμιοποιητικές δυνάμεις και την επαφή του με τον επικεφαλής της MI6 Ρίτσαρντ Μουρ, όλα αυτά σπρώχνουν τον Ερντογάν σε μια παγίδα. Ως αποτέλεσμα, η φιλελεύθερη αλλά κεμαλική (και επομένως εθνικιστική) αντιπολίτευση στην Τουρκία έχει αδράξει την ευκαιρία να επωφεληθεί από τις αποτυχίες του. Το επιχείρημά τους είναι: «Σας προειδοποιήσαμε ότι αυτό που συνέβη στη Συρία θα ήταν μια πύρρειος νίκη, η οικονομία καταρρέει και έχουμε ισχυρότερο δυτικό προσανατολισμό από τον Ερντογάν, υπό τον οποίο η Τουρκία δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτή στην Ευρώπη».

Και δεδομένου ότι η Τουρκία έχει λειτουργική δημοκρατία, ο Ερντογάν δεν μπόρεσε να εμποδίσει τους πολίτες της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας να ψηφίσουν ηγέτες της αντιπολίτευσης στις δημοτικές εκλογές. Στο τέλος, ο Ερντογάν αποφάσισε να φυλακίσει τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης. Το αν αυτό ήταν δικαιολογημένο ή όχι είναι σχεδόν άσχετο - σε κάθε σύγχρονο πολιτικό καθεστώς, είναι πάντα δυνατό να βρεθούν λόγοι για να φυλακιστεί οποιοσδήποτε αξιωματούχος (στη σύγχρονη πολιτική δεν υπάρχουν αθώοι). Η Τουρκία δεν αποτελεί εξαίρεση. Κατά συνέπεια, το ζήτημα είναι αποκλειστικά θέμα πολιτικής σκοπιμότητας.

 Ο Ερντογάν αποφάσισε ότι τα πράγματα πήγαιναν άσχημα γι' αυτόν και ότι έπρεπε να φυλακίσει τον πιο δραστήριο αντίπαλό του - τον Εκρέμ Ιμάμογλου. Ωστόσο, ο İmamoğlu είναι μια φιγούρα που συνδέεται με τον Soros και υποστηρίζεται από παγκοσμιοποιητικά δίκτυα, και ο Erdoğan θα μπορούσε να υποστηριχθεί σε αυτή την κίνηση μόνο αν ο ίδιος είχε λάβει αποφασιστική θέση εναντίον αυτής της παράταξης που συνδέεται με τον Soros. Ωστόσο, όπως ήδη αναφέρθηκε, ο Ερντογάν είχε προηγουμένως μαχαιρώσει πισώπλατα τους συμμάχους του - το Ιράν και τη Ρωσία -. Ως εκ τούτου, εμείς οι Ρώσοι δεν μπορούμε να τον υποστηρίξουμε στην παρούσα κατάσταση. Και ούτε και οι Ιρανοί μπορούν.

Αυτή είναι μια πολύ κακή κατάσταση για τον Ερντογάν. Όλοι οι αντίπαλοί του, εκμεταλλευόμενοι τα λάθη που έχει συσσωρεύσει με την πάροδο του χρόνου, έχουν ξεσηκωθεί σε μια ενιαία εξέγερση - η οποία είναι μια πραγματική έγχρωμη επανάσταση. Και αυτοί οι συντηρητικοί κεμαλιστές, ακόμη και εκείνοι που είναι ευθυγραμμισμένοι στις ένοπλες δυνάμεις, με ευρασιατικό προσανατολισμό - κεμαλιστές στρατιωτικοί τους οποίους ο Ερντογάν είχε κατηγορήσει κάποτε στην κατασκευασμένη υπόθεση «Εργκενεκόν» και οι οποίοι, στην πραγματικότητα, τον είχαν σώσει περισσότερες από μία φορές (ειδικά κατά την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016) - δεν θα έρθουν πλέον να τον σώσουν.

Στην ουσία, ο Ερντογάν βρίσκεται χωρίς φίλους, έχοντας προδώσει τους πάντες σε αρκετές περιπτώσεις. Νομίζω ότι κανείς δεν θα ήθελε να βρεθεί στη θέση του. Ταυτόχρονα, πρέπει να παραμείνουμε εξαιρετικά προσεκτικοί όσον αφορά τις διαδηλώσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, διότι, όπως και στις περισσότερες έγχρωμες επαναστάσεις, οι ίδιοι διοργανωτές στέκονται πίσω από αυτές, συμπεριλαμβανομένης και αυτής που λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή στη Σερβία. Ταυτόχρονα, οι παγκοσμιοποιητές που συμμετέχουν στις διαδηλώσεις αποτελούν μειοψηφία - η πλειοψηφία είναι απλοί άνθρωποι που είναι πραγματικά δυσαρεστημένοι με διάφορες πολιτικές υπερβολές εντός της ηγεσίας. Επομένως, υπάρχουν και αντικειμενικοί λόγοι για αυτό που συμβαίνει - φαίνεται ότι ο Ερντογάν έχει απλώς εξαντλήσει τα περιθώρια λάθους του. Ωστόσο, συνεχίζει να κάνει λάθη. 

Είναι δύσκολο να πούμε τι θα μπορούσε να διορθώσει την κατάσταση. Ίσως θα μπορούσε να προκύψει κάποια μορφή κεμαλικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας με τη συμμετοχή μετριοπαθών ισλαμιστών (όπως μέλη του κόμματος του Ερντογάν). Σε αυτό το πλαίσιο, τίθεται το ερώτημα: Τι συμβαίνει με τον Ντεβλέτ Μπαχτσελί, τον ηγέτη του Κόμματος του Τουρκικού Εθνικιστικού Κινήματος και κύριο σύμμαχο του Ερντογάν; Υπάρχουν ακόμη και φήμες ότι είναι νεκρός, τις οποίες οι αρχές υποτίθεται ότι συγκάλυψαν. Νομίζω ότι πρόκειται απλώς για θεωρίες συνωμοσίας - αλλά αυτή η φιγούρα της τουρκικής πολιτικής έχει πραγματικά γεράσει και αποδυναμωθεί. Ο Ερντογάν δεν μπορεί πλέον να βασίζεται σε αυτόν ή στους άλλοτε ισχυρούς «Γκρίζους Λύκους» των φοβερών ριζοσπαστικών Τούρκων εθνικιστών.

Έτσι, για άλλη μια φορά, επαναλαμβάνω: το μέλλον του Ερντογάν και του καθεστώτος του μοιάζει ζοφερό. Ωστόσο, φυσικά, θα προτιμούσαμε να έχουμε ως γείτονα μια κυρίαρχη Τουρκία με ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική - κατά προτίμηση φιλική, αν και είμαστε προετοιμασμένοι ακόμη και αν γίνει εχθρική απέναντί μας. Η Ρωσία είναι έτοιμη για κάθε ενδεχόμενο.

 

euro-synergies.hautetfort.com 

 

diodotos-k-t.blogspot.com