Η πτώση των ειρηνοποιών..

Ένας βασιλιάς χωρίς σπαθί Μια χώρα χωρίς βασιλιά Μια αλήθεια χωρίς φωνή Ένα τραγούδι έμεινε να τραγουδήσω Ένα τραγούδι να τραγουδήσω Ένας σοφός άνδρας μου είπε ότι υπάρχει κάτι που πρέπει να ξέρεις Ο τρόπος που κρίνεις έναν άνθρωπο είναι να κοιτάξεις στην ψυχή του. Και σύντομα θα δεις τα πάντα Μια φωνή από το παρελθόν φώναξε, «Δώσε μια ευκαιρία στην ειρήνη» Πλήρωσε το τίμημά μας και τώρα είναι επιτέλους ελεύθερος. Φανταστείτε, τον αποκαλούσαμε ονειροπόλο Πόσες φορές πρέπει να πεθάνουν οι καλοί άνθρωποι; Πόσα δάκρυα θα κλάψουν τα παιδιά; Μέχρι να μην υποφέρουν πια από θλίψη Σταματήστε την τρέλα Ω, σταματήστε την τρέλα Αν η στάχτη είναι στάχτη και το χώμα είναι χώμα Στο τέλος του ταξιδιού μας τότε πρέπει να επιστρέψουμε Στην άμμο της ακτής Λευκά περιστέρια σε πτήση Ειρήνη σε όλους Αλλά πες μου γιατί οι ειρηνοποιοί πέφτουν Πρέπει να θάψουμε κι άλλους; Η σιωπή του πλήθους καθώς το άλογο περνούσε... Ένα μαύρο δαντελένιο πέπλο έκρυβε τα δάκρυα από τα μάτια της. Και όλοι κλαίγαμε σιωπηλά Πόσες φορές πρέπει να πεθάνουν οι καλοί άνθρωποι; Πόσες φορές θα κλαίνε τα παιδιά; Μέχρι να μην υποφέρουν πια από θλίψη. Ω, σταματήστε την τρέλα.. Ω, σταματήστε όλη την τρέλα..