Γιατί η Κίνα δεν θα καλέσει ποτέ στο τηλέφωνο έναν "βάρβαρο που επιβάλλει δασμούς" - Pepe Escobar (Strategic Culture Foundation)

Σημείωση Διόδοτου: Στα πλαίσια της αντικειμενικότητας, δημοσιεύουμε άλλο ένα άρθρο του Πέπε, ο οποίος είναι πια σε αντιτραμπική γραμμή σε όλα τα θέματα. Πιο σωστά θα ήταν να πούμε ότι είναι σε αντιαμερικανική γραμμή, που πάντα την είχε, γιατί στην Αυτοκρατορία του Χάους κάποια πράγματα είναι δύσκολο να αλλάξουν. Και όσο κι αν το μπλογκ μας έχει μεγάλη συμπάθεια στον Ντόναλντ Τραμπ (ποτέ όμως δεν είχε πλήρη συμπάθεια στους συμβούλους του), άλλο τόσο κι ακόμα περισσότερο έχει συμπάθεια στον Βλαντιμίρ Πούτιν και στους BRICS+, και αυτό έχει φανεί από τις άνω των 150 αναρτήσεις μας με τις ετικέτες "Πούτιν" και "BRICS".

Ο «βρεφονηπιακού τύπου» δασμολογικός εκνευρισμός του Trump (Toddler Temper Tantrum-style Trump Tariff Tizzy - TTT), που εκτοξεύθηκε στο 145% –και συνεχίζει να αυξάνεται– αποτελεί ακόμη μια «κίνηση» που μάλλον δεν θα λειτουργήσει.
Ο Trump ισχυρίστηκε ότι η Κίνα θα τον καλούσε για να «κλείσουν συμφωνία». Αυτό είναι σενάριο ριάλιτι.
Η πραγματικότητα μοιάζει περισσότερο με τη δήλωση της Επιτροπής Τελωνειακών Δασμών του Κρατικού Συμβουλίου:
«Δεδομένου ότι οι εξαγωγές των ΗΠΑ προς την Κίνα ήδη δεν είναι αποδεκτές στην αγορά με τους ισχύοντες δασμούς, αν οι ΗΠΑ επιβάλουν επιπλέον δασμούς στα κινεζικά προϊόντα, η Κίνα απλώς θα τους αγνοήσει».
Μετάφραση: συνέχισε να φωνάζεις/να επιβάλλεις δασμούς. Δεν μας νοιάζει. Και θα σταματήσουμε να αγοράζουμε από εσάς. Οτιδήποτε.
Το υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας δήλωσε: «Ένας βάρβαρος που κραδαίνει δασμούς δεν μπορεί ποτέ να περιμένει τηλεφώνημα από την Κίνα».

Βασικοί αριθμοί 

Tο ΑΕΠ της Κίνας για το 2025 εκτιμάται στο 5%. Οι εισαγωγές από τις ΗΠΑ αντιστοιχούν το πολύ στο 4% του κινεζικού ΑΕΠ.
Το μερίδιο της Κίνας επί του συνόλου των εξαγωγών προς τις ΗΠΑ έπεσε στο 13,4% το 2024.
Η Goldman Sachs –η οποία σίγουρα δεν είναι «όργανο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας– μόλις προέβλεψε ότι το TTT θα κοστίσει στην Κίνα μόλις 0,5% του ΑΕΠ το 2025, ενώ θα στοιχίσει τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ των ΗΠΑ. Μιλάμε για ολική αναστροφή.
Από εδώ και πέρα, όμως, το σημαντικότερο για το Πεκίνο είναι να συνεχίσει να διαφοροποιεί την εφοδιαστική αλυσίδα.
Σε όλη την Ασία, έξτρα τροχοί έχουν ήδη τεθεί σε κίνηση. Ο Πρόεδρος Xi Jinping ετοιμάζεται για μίνι περιοδεία στην ASEAN (Βιετνάμ, Καμπότζη, Μαλαισία).
Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης –με ολοένα και μεγαλύτερη εστίαση στη γεωοικονομία– ετοιμάζεται για συνεδρίαση.
Η ΕΕ, παρά την υποκρισία των «ελίτ» της, δείχνει ξεκάθαρα την επιθυμία της να συνάψει εμπορικές συμφωνίες με την Κίνα.
Ο Zhao Minghao, αναπληρωτής διευθυντής του Κέντρου Αμερικανικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Φουντάν της Σαγκάης, χαρακτηρίζει την τρέχουσα ένταση ως «παιχνίδι στρατηγικής αντοχής».
Ο διακεκριμένος καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Ρένμιν του Πεκίνου και ειδικός στους Νέους Δρόμους του Μεταξιού, Wang Yiwei, είχε προηγουμένως επισημάνει ότι το ισχύον δασμολογικό επίπεδο έχει ήδη καταστήσει τις εξαγωγές της Κίνας προς τις ΗΠΑ «σχεδόν αδύνατες».
Η παρούσα ανάλυση επισημαίνει πώς η Κίνα αντιμετώπισε τους δασμούς, αρχικά, με τη λογική «ευγένεια πριν από την επιβολή ισχύος», μετά πέρασε στη στάση του «δεν μας νοιάζει», ενώ παράλληλα καλλιεργεί «την τέχνη του συγχρονισμού» στην ασύμμετρη επίθεση της στις αμερικανικές μετοχές.
Ένα συναρπαστικό παράθυρο στην πραγματική κινητικότητα του κινεζικού εμπορίου προσφέρει μια επίκαιρη επίσκεψη στην τεράστια Διεθνή Εμπορική Πόλη του Γιγού, τη μεγαλύτερη συγκέντρωση μικροεμπόρων στον πλανήτη.
Λιγότερο από το 10% του φαινομενικού όγκου επιχειρήσεων στο Γιγού αφορά τις ΗΠΑ.
Από τους 75.000 επιχειρηματίες στην Πόλη Μικροεμπορίου, λίγο περισσότεροι από 3.000 συνεργάζονται με τις ΗΠΑ.

Δύο κινεζοφοβικοί και μία οφθαλμαπάτη

Οι δασμοί του Trump είναι σε μεγάλο βαθμό προϊόν δύο χοντροκομμένων, αλαζονικών/αμαθών κινεζοφοβικών της ομάδας Trump: του οικονομικού συμβούλου Peter Navarro και του Υπουργού Οικονομικών Scott Bessent, οι οποίοι δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτα για την Κίνα.
Στην πραγματικότητα, ήταν ο Bessent που αποκάλυψε το παιχνίδι από την αρχή:
«Αυτό προέκυψε από τη στρατηγική του προέδρου…
Μπορείς να πεις ότι παρέσυρε την Κίνα σε μια κακή θέση. Αντέδρασαν. Έδειξαν στον κόσμο ότι είναι οι κακοί, και εμείς είμαστε πρόθυμοι να συνεργαστούμε με τους συμμάχους και τους εμπορικούς εταίρους που δεν αντέδρασαν».
Μια χοντροκομμένη παγίδα. Με μοναδικό στόχο την Κίνα. Που δεν είχε καμία σχέση με το αρχικό, φτηνό αφήγημα: δασμοί, τύπου Μαφίας, σχεδόν σε ολόκληρο τον πλανήτη — και στους πιγκουίνους αν χρειαστεί. Αν δεν απαντήσεις, καλώς. Αν απαντήσεις, σε χτυπάμε πιο δυνατά.
Όλα αυτά συνδέονται με τη λεγόμενη «οφθαλμαπάτη Μίραν» – από τον υποτιθέμενο οικονομικό εγκέφαλο του Trump, Stephen Mirran.
Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα – και γρήγορα – προσπερνά τη γελοία ιδέα ότι οι δασμοί θα καλυφθούν από τις υποτιμήσεις αλλού (βλ. τη σχετική ανάλυση του Mirran), και είναι η ανεξέλεγκτη αποδόμηση των ΗΠΑ ως παγκόσμιου εμπορικού κόμβου.
Όταν ρωτήθηκε γιατί πάγωσε τους δασμούς, ο Τραμπ απάντησε: «Νόμιζα ότι κάποιοι το παρατραβούσαν. Είχαν αρχίσει να ξεσαλώνουν. Άρχισαν να φοβούνται».
Ανοησίες. Ο Trump δεν μπορεί να παραδεχτεί δημοσίως ότι η αμερικανική ολιγαρχία, τύπου Jamie Dion και λοιποί, πανικοβλήθηκαν πραγματικά· και πως αυτό, μαζί με τη φιάσκο στην αγορά ομολόγων, τον ανάγκασε να κάνει πίσω.
Κανείς – ούτε στον νεοφιλελεύθερο παράδεισο ούτε στη γη – δεν μπορεί να τα βάλει με τη Θεά της Αγοράς.
Όσο για τη μακροπρόθεσμη στρατηγική πολλών χωρών του Παγκόσμιου Πλειοψηφικού Νότου (Global Majority) που πιάστηκαν στη διασταύρωση των δασμών, χωρίς να αναφέρουμε μεγάλους παίκτες όπως η Κίνα και η ΕΕ, όλες θα επιδιώξουν με ζήλο να μειώσουν την εξάρτησή τους από τις αγορές των ΗΠΑ.
Και πάλι, η περίτεχνη «συμφωνία» που προσέφερε ο Trump και οι αγράμματοι σύμβουλοί του καταλήγει σε μια μαφιόζικη «προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς»:
Διέλυσε ή περιόρισε σημαντικά το εμπόριό σου με την Κίνα – τον μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο σχεδόν όλων αυτών των χωρών – και κάνε εμπόριο με την «Εξαιρετική Χώρα» (Exceptionalistan), με επιπλέον 10% δασμούς.
Στον διάολο η οικονομική σου κυριαρχία και η στρατηγική σου ευελιξία. Πάλι τα ίδια: ή με εμάς ή στον – δασμολογικό – γκρεμό.
Η πραγματικότητα, αντιθέτως, υπαγορεύει ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να εισάγουν κινεζικά προϊόντα μέσω τρίτων χωρών – ενώ η Κίνα θα πληρώνεται κανονικά.
Και θα εξάγει ακόμη περισσότερο προς τις χώρες της ASEAN και άλλους παράγοντες του Παγκόσμιου Πλειοψηφικού Νότου.
Μέχρι στιγμής, το «σχέδιο» του Trump – αν υπάρχει – παραμένει να «σταθεροποιήσει» τους συμμάχους του, εστιάζοντας όλη την επιθετική ισχύ στην Κίνα, θεωρητικά για να αποσυντονίσει τις πολύπλοκες κινεζικές εφοδιαστικές αλυσίδες και να αναγκάσει τις εταιρείες να μεταφέρουν τις γραμμές παραγωγής τους π.χ. στο Βιετνάμ ή την Ινδία.

Εκβιασμός που οδηγεί σε κατάρρευση

Η στρατηγική περιορισμού της Κίνας θα περάσει σε υπερταχύτητα.
Στο εγγύς μέλλον θα πρέπει να αναμένετε ένα τσουνάμι τεχνολογικών περιορισμών, επενδυτικών κόκκινων γραμμών και, φυσικά, επιπλέον κυρώσεων.
Ο κινεζοφοβικός Scott Bessent δεν αποκλείει την αποχώρηση κινεζικών μετοχών από τα αμερικανικά χρηματιστήρια:
«Πιστεύω ότι όλα είναι στο τραπέζι (...) Αυτή θα είναι απόφαση του Προέδρου Trump».
Το Πεκίνο, από την πλευρά του, μπορεί εύκολα να απαντήσει με “πυρηνικά όπλα” στην οικονομία, αποφασίζοντας μαζική πώληση αμερικανικών ομολόγων, κάτι το οποίο θα έχει καταστροφικές αλυσιδωτές συνέπειες.
Από τον Ιανουάριο, κατέχει ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου αξίας 760 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Με διπλωματική λεπτότητα, οι ερευνητές Young Panpan και Su Qiuyan της Κινεζικής Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών σημειώνουν ότι το τι θα συμβεί από εδώ και πέρα με τα αμερικανικά ομόλογα παραμένει «ιδιαίτερα αβέβαιο».
Ο δισεκατομμυριούχος επενδυτής της Bridgewater, Ray Dalio, ενώ είναι διορατικός, κράτησε επίσης χαμηλούς τόνους:
«Βλέπουμε την κλασική κατάρρευση των βασικών νομισματικών, πολιτικών και γεωπολιτικών τάξεων πραγμάτων».
Δεν υπάρχει πλέον «συνεργατική παγκόσμια τάξη» υπό την ηγεσία των ΗΠΑ (που στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν συνεργατική)· ο Dalio τουλάχιστον αναγνωρίζει τον μονομερή χαρακτήρα του «εμπορικού πολέμου, του γεωπολιτικού πολέμου, του τεχνολογικού πολέμου και, σε ορισμένες περιπτώσεις, των στρατιωτικών πολέμων που καθοδηγούνται από τις ΗΠΑ».
Ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας, Lin Jian, ουσιαστικά συνόψισε τη στάση του Πεκίνου:
Τέλος οι ευγένειες, που μέχρι πρόσφατα ήταν η στάνταρ κινεζική προσέγγιση.
Αν οι ΗΠΑ επιμένουν σε έναν πόλεμο δασμών και εμπορίου, η Κίνα θα παλέψει μέχρι τέλους.
Έτσι λοιπόν φτάσαμε εδώ. Και για άλλη μια φορά, έχουμε την Αυτοκρατορία του Χάους απέναντι στους BRICS.
Η Αυτοκρατορία του Χάους ξεκινά έναν θερμό γεωοικονομικό πόλεμο ενάντια στον ισοδύναμο ανταγωνιστή της, την Κίνα· φλερτάρει με έναν θερμό στρατιωτικό πόλεμο κατά του κυρίαρχου Ιράν· και ταυτόχρονα προσπαθεί να εξευμενίσει τη ρωσική πυρηνική/υπερηχητική δύναμη, σε μια θολή συμφωνία για κάποιο “πάγωμα” του αιώνιου πολέμου δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία.
Το νέο τρίγωνο Πριμακόφ, RIC (Ρωσία–Ιράν–Κίνα), είναι πλήρως ενήμερο για αυτές τις κινήσεις.
Ο Putin είχε περιγράψει μεταφορικά τη ρωσική στάση στον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ – Κίνας, όταν ανέφερε ότι οι Κινέζοι έχουν μια καλή παροιμία:
Όταν οι τίγρεις πολεμούν στην κοιλάδα, ο έξυπνος πίθηκος κάθεται και παρακολουθεί πώς θα τελειώσει.
Τώρα όμως, έχουμε την περίπτωση τριών σοφών πιθήκων, που γνωρίζουν ακριβώς τι σχεδιάζει το περιστέρι που παριστάνει τον αετό.

 

strategic-culture.su 

 

diodotos-k-t.blogspot.com