Τα εγκλήματα της Ελλάδας απέναντι στη Ρωσία οδηγούν τις ορδές των λαθροεισβολέων – Πάνω 4 εκατ. θα φτάσουν στην Κρήτη

 

Τα σοβαρά λάθη της Ελλάδας στη σχέση της με τη Ρωσία ανοίγουν τον δρόμο σε μαζικές μεταναστευτικές ροές, με πάνω από 4 εκατομμύρια άτομα να στοχεύουν την Κρήτη ως προορισμό, προκαλώντας νέες γεωπολιτικές ανησυχίες

 

Σειρά στρατηγικών λαθών που απειλούν όχι μόνο τις διεθνείς της σχέσεις, αλλά και την εσωτερική της ασφάλεια, διαπράττει η Ελλάδα, ακολουθώντας άκριτα τη δυτική γραμμή απομόνωσης της Ρωσίας.
Η απομάκρυνση από έναν παραδοσιακό σύμμαχο, όπως η Ρωσία, δεν έγινε χωρίς κόστος – και τώρα το τίμημα αρχίζει να γίνεται αισθητό με τη μορφή ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών ροών που πιέζουν ασφυκτικά τα σύνορα της χώρας, δεδομένου ότι ο Putin διατηρεί άριστες σχέσεις με την κυβέρνηση Haftar στη Βεγγάζη, ενώ η Τουρκία εργαλειοποιεί για άλλη μία φορά το μεταναστευτικό αυτή τη φορά στα νότια ελληνικά σύνορα.
Οι πληροφορίες που έρχονται στο φως κάνουν λόγο για πάνω από 4 εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν θέσει ως τελικό προορισμό τους την Κρήτη, μετατρέποντας το νησί σε επίκεντρο ενός νέου γεωπολιτικού και δημογραφικού εκτροχιασμού.
 

Ειδικότερα, «Μην επικεντρώνεστε τόσο στην Ουκρανία ώστε να παραβλέψετε τις σοβαρές απειλές για την ευρωπαϊκή ασφάλεια που υποβόσκουν στη Λιβύη», αυτό είναι το μήνυμα που προσπαθούν να στείλουν η Ιταλία και η Ελλάδα στους συμμάχους τους στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία, σύμφωνα με το Politico.
 

Οι μεταναστευτικές ροές από τη Λιβύη σημειώνουν ξανά άνοδο, τη στιγμή που η Ρώμη ανησυχεί ολοένα και περισσότερο για τη διευρυνόμενη επιρροή της Ρωσίας στη ασταθή βορειοαφρικανική χώρα, η οποία ασκείται μέσω αποστολών όπλων και της πιθανής δημιουργίας νέας ναυτικής βάσης στο βορειοανατολικό λιμάνι της Τόμπρουκ.
Η Αθήνα έχει επίσης στείλει δύο πολεμικά πλοία για περιπολίες ανοικτά της Λιβύης, αντιδρώντας τόσο στην αύξηση των μεταναστευτικών ροών όσο και στις στρατηγικές της ανησυχίες ότι η αιώνια αντίπαλός της, η Τουρκία, συνεργάζεται με τους Λίβυους για να χαράξουν ζώνες θαλάσσιας δικαιοδοσίας στη Μεσόγειο με σκοπό την έρευνα και εκμετάλλευση ενεργειακών πόρων.
Οι ζώνες αυτές διεκδικούν θαλάσσια ύδατα ακριβώς νότια της Κρήτης, τα οποία η Αθήνα θεωρεί παράνομα βάσει του διεθνούς δικαίου της θάλασσας.
 

Ο Ιταλός Υπουργός Εξωτερικών, Antonio Tajani, έχει χαρακτηρίσει τη Λιβύη ως «μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης που η Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπίσει ενωμένη», αλλά μια ευρωπαϊκή προσπάθεια να επιτευχθεί διπλωματική πρόοδος την περασμένη εβδομάδα κατέληξε σε φιάσκο.
Ο Επίτροπος Μετανάστευσης της ΕΕ, Magnus Brunner, συνοδευόμενος από υπουργούς της Ιταλίας, της Ελλάδας και της Μάλτας, κηρύχθηκε «persona non grata» στη Βεγγάζη, στην επικράτεια του ισχυρού άνδρα της ανατολικής Λιβύης, Khalifa Haftar.
Δεχόμενη κατηγορίες για αδιευκρίνιστες «παραβιάσεις», η αντιπροσωπεία διατάχθηκε να αποχωρήσει.
«Ο ρόλος της Ρωσίας στη Λιβύη συνεχίζει να διευρύνεται, χρησιμοποιώντας τη χώρα ως κεντρικό κόμβο της στρατηγικής της στην Αφρική», προειδοποίησε Ευρωπαίος διπλωμάτης που παρακολουθεί στενά το ζήτημα.
 

Ο διπλωμάτης πρόσθεσε ότι ένα πολιτικά διασυνδεδεμένο δίκτυο διακινητών στη Λιβύη στηρίζει τις στρατηγικές επιδιώξεις της Ρωσίας, βοηθώντας τη Μόσχα να παρακάμψει τις κυρώσεις και να χρησιμοποιεί τη μετανάστευση ως εργαλείο πίεσης.
Η Ιταλία και η Ελλάδα γνωρίζουν, ωστόσο, ότι η αντιμετώπιση ενός τόσο σύνθετου προβλήματος όπως η Λιβύη, μια χώρα που είναι πάνω από τρεις φορές μεγαλύτερη από την Ισπανία, θα απαιτήσει στήριξη από μεγάλους συμμάχους όπως οι ΗΠΑ και η Γαλλία.
Μέχρι στιγμής, όμως, η ανταπόκριση αυτών των συμμάχων ήταν απογοητευτική.

 

 

 

 

Η μετανάστευση επιστρέφει στην κορυφή της ατζέντας

Η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε αυστηρούς νέους κανόνες για τη μετανάστευση, καθώς προσπαθεί να αντιμετωπίσει το κύμα αφίξεων από τη Λιβύη στην Κρήτη, εν μέσω της κορύφωσης της τουριστικής περιόδου.
«Μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης απαιτεί έκτακτα μέτρα και, ως εκ τούτου, η ελληνική κυβέρνηση έλαβε την απόφαση να ενημερώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι… προχωρά στην αναστολή της επεξεργασίας αιτήσεων ασύλου, αρχικά για τρεις μήνες, για όσους φτάνουν στην Ελλάδα από τη Βόρεια Αφρική δια θαλάσσης», δήλωσε ο Έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στους βουλευτές.
 

Περίπου 9.000 άνθρωποι έχουν φτάσει στην Κρήτη από τη Λιβύη από τις αρχές του έτους, οι περισσότεροι τις τελευταίες εβδομάδες, αριθμός που είναι ήδη σχεδόν διπλάσιος σε σχέση με το σύνολο του 2024.
 

Στα τέλη Ιουνίου, η Ελλάδα ανέπτυξε δύο πολεμικά πλοία σε μια προσπάθεια να περιορίσει το πρόσφατο κύμα αφίξεων μεταναστών.
Ανώτερα κυβερνητικά στελέχη, ωστόσο, εξέφρασαν αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητά τους, προειδοποιώντας ότι οι ναυτικές περιπολίες μπορεί να ενθαρρύνουν τους μετανάστες να ριχτούν στη θάλασσα για να διασωθούν.
Και πράγματι, μόνο την τελευταία εβδομάδα πάνω από 2.000 μετανάστες αποβιβάστηκαν στην Κρήτη.
 

Η ελληνική κυβέρνηση δέχεται επίσης επικρίσεις τόσο από την αντιπολίτευση όσο και από δικά της στελέχη επειδή έχει εγκαταλείψει το «φάκελο Λιβύη» τα τελευταία χρόνια.
Συνολικά, έχει καταγραφεί αύξηση 7% στις παράτυπες διελεύσεις στη κεντρική Μεσόγειο κατά το πρώτο μέρος του έτους, σχεδόν εξ ολοκλήρου από τη Λιβύη, ενώ παρατηρείται συνολική μείωση 20% σε όλες τις άλλες βασικές διαδρομές.
Η σκληρή γραμμή της Ελλάδας έχει προκαλέσει ανησυχία και στην Ιταλία ότι περισσότεροι μετανάστες θα ωθηθούν προς τα ιταλικά χωρικά ύδατα.
«Ανησυχούμε για την κατάσταση στη Λιβύη και την πρόσφατη αύξηση των παράτυπων αναχωρήσεων», δήλωσε εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πριν από την επίσκεψη της ΕΕ στη χώρα την περασμένη εβδομάδα.
 

Το να ανησυχεί κανείς είναι ένα πράγμα, το να βρίσκει λύση είναι εντελώς άλλο.
Διπλωμάτες περιέγραψαν την πρόσφατη διπλωματική αποστολή ως μια προσπάθεια να διαπιστωθεί ποιες λύσεις θα μπορούσαν να είναι εφικτές.
Άλλωστε, τα χρήματα της ΕΕ θα παίξουν πιθανότατα κάποιο ρόλο.
Η ΕΕ συνήψε το 2023 μια άκρως αμφιλεγόμενη συμφωνία με την Τυνησία, στην οποία πλήρωσε τις αρχές για να περιορίσουν τις μεταναστευτικές ροές, αλλά οι διπλωμάτες αμφιβάλλουν ότι ένα τέτοιο μοντέλο μπορεί να επαναληφθεί σε μια χώρα όπως η Λιβύη, η οποία είναι αποσταθεροποιημένη από αντίπαλες πολιτοφυλακές.

Ο ρόλος της Ρωσίας

Σύμφωνα με το Politico, πρόσφατη επίδειξη ρωσικών όπλων στη Βεγγάζη κατά τη διάρκεια στρατιωτικής παρέλασης ανέδειξε την ολοένα στενότερη προσέγγιση του Κρεμλίνου με τον Haftar.
Η Ρωσία επιδιώκει να αποκτήσει ένα προπύργιο στη Μεσόγειο, ιδίως μετά την απόφαση των νέων αρχών της Συρίας να καταγγείλουν τη μίσθωση της Μόσχας στο λιμάνι της Ταρτούς, έπειτα από την πτώση του Bassar al Assad.
Ο Ιταλός Υπουργός Εξωτερικών Tajani εκδίδει τακτικές προειδοποιήσεις ότι η Λιβύη είναι ο πιο πιθανός προορισμός για την εγκατάσταση μιας νέας ναυτικής βάσης που θα αντικαταστήσει την προηγούμενη.
 

Σύμφωνα με δημοσίευμα του πρακτορείου ειδήσεων Agenzia Nova, η Μόσχα επιθυμεί επίσης να εγκαταστήσει πυραυλικά συστήματα σε στρατιωτική βάση στη Σεμπχά, στη νότια Λιβύη, η οποία ελέγχεται από τον Haftar, και να στρέψει τους πυραύλους προς την Ευρώπη.
Πολλοί αναλυτές και διπλωμάτες εμφανίζονται σκεπτικοί σχετικά με το κατά πόσον η Μόσχα βρίσκεται ήδη στο σημείο να στοχεύει την Ευρώπη με πυραύλους από τη Λιβύη.
Όμως ακόμη και χωρίς τους πυραύλους, η Ρωσία μπορεί ήδη να χρησιμοποιεί ορισμένες στρατιωτικές βάσεις στη Λιβύη για σκοπούς logistics, «που θεωρητικά θα μπορούσαν να πλήξουν την Ευρώπη», δήλωσε ο Arturo Varveli, ανώτερος ερευνητής του European Council on Foreign Relations.
Μέχρι στιγμής, η Ρωσία χρησιμοποιεί κυρίως τις βάσεις στη Λιβύη για να διεκπεραιώνει επιχειρήσεις στην υπόλοιπη Αφρική, επιχειρώντας κυρίως μέσω του Africa Corps, το οποίο υποστηρίζεται από το ρωσικό υπουργείο Άμυνας.

 

 

 

 Παράλληλα, αυξάνονται οι ανησυχίες αξιωματούχων της νότιας Ευρώπης ότι η Ρωσία θα μπορούσε σύντομα να αξιοποιήσει το μεταναστευτικό από τη Λιβύη, επαναλαμβάνοντας το μοντέλο του υβριδικού πολέμου που εξαπέλυσε στα ανατολικά σύνορα της Ε.Ε., όταν ώθησε πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή να περάσουν τα σύνορα της Λευκορωσίας προς την Πολωνία.
 

Ωστόσο, δεν εξελίσσονται όλα υπέρ της Ρωσίας. Ένας εκ των διπλωματών ανέφερε ότι το κόστος του πολέμου στην Ουκρανία στερεί από το Africa Corps τη χρηματοδότηση που χρειάζεται για να πληρώνει τις λιβυκές πολιτοφυλακές, δημιουργώντας εντάσεις με τους πληρεξουσίους του και τον Haftar.
«Δεν βλέπω τους Ρώσους να αναλαμβάνουν τον έλεγχο της επιχείρησης διακίνησης μεταναστών», δήλωσε ο Καρίμ Μεζράν, μόνιμος ανώτερος συνεργάτης στο Atlantic Council, προσθέτοντας όμως: «Βλέπω τους Ρώσους να λένε στον κόσμο: Τώρα εγώ είμαι ο νέος κυβερνήτης και θα ακολουθείτε τις εντολές μου».
Αναζήτηση συμμάχων
Παρά τη σοβαρότητα αυτών των απειλών από τη Λιβύη, η Ιταλία και η Ελλάδα δυσκολεύονται να πείσουν τους συμμάχους τους να αναλάβουν δράση.
Η Ιταλίδα Πρωθυπουργός Georgia Meloni συζήτησε το θέμα της Λιβύης με τον Γάλλο Πρόεδρο Emmanuel Macron σε τρίωρη συνάντηση στη Ρώμη, στις 4 Ιουνίου.
«Η Λιβύη είναι ασφαλώς θέμα κομβικής σημασίας τόσο για την Ιταλία όσο και για τη Γαλλία», δήλωσε Ιταλός αξιωματούχος με άμεση γνώση των συνομιλιών μεταξύ Παρισιού και Ρώμης, υπογραμμίζοντας τις «κοινές ανησυχίες, ιδίως στον τομέα της ασφάλειας — περιλαμβανομένης και της αυξανόμενης ρωσικής παρουσίας εκεί — και στο μεταναστευτικό».
Ο Ιταλός αξιωματούχος, ωστόσο, αναγνώρισε ότι υπάρχουν «αποχρώσεις» στις θέσεις των δύο χωρών «σχετικά με τις πιθανές πολιτικές λύσεις».
 

Η Λιβύη εντάσσεται ολοένα και περισσότερο στην ατζέντα διπλωματικών φόρουμ, όμως σε πρακτικό επίπεδο ελάχιστα προχωρούν. Ενώ η Ιταλία επιζητεί απεγνωσμένα τη στήριξη της στρατιωτικά ισχυρής Γαλλίας, το ζήτημα δεν είναι εξίσου ζωτικής σημασίας για το Παρίσι όπως για τη Ρώμη και μάλιστα εκθέτει τις πρόσφατες αποτυχίες της Γαλλίας στο Μάλι και στον Νίγηρα.
«Για την Ιταλία, το ζήτημα της Λιβύης είναι πιο κεντρικό βραχυπρόθεσμα σε σύγκριση με τη Γαλλία», δήλωσε η Virginie Colombier, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Luiss στη Ρώμη και ειδική σε θέματα Λιβύης.
«Πολιτικά, η γαλλική κυβέρνηση δεν έχει ιδιαίτερο συμφέρον να “φωνάζει τον λύκο” για τη Ρωσία, διότι αυτό αναδεικνύει τις αποτυχίες της ίδιας της γαλλικής κυβέρνησης», πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι η Γαλλία έχει αποσυρθεί σταδιακά από αφρικανικές χώρες της περιοχής του Σαχέλ, ενώ η Ρωσία έχει ενισχύσει εκεί την παρουσία της.
Και καθώς οι ΗΠΑ στρέφουν όλο και περισσότερο την προσοχή τους προς τον Ειρηνικό, υπάρχουν ελάχιστες ελπίδες ότι η Ουάσιγκτον θα επενδύσει σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο για τη σταθεροποίηση της Λιβύης.
Το πιο ενδεικτικό είναι ότι η πιο πρόσφατη διακήρυξη του ΝΑΤΟ, που υπογράφηκε στις 25 Ιουνίου στη Χάγη, δεν περιλαμβάνει καν αναφορά στην Αφρική.
«Κανείς δεν ήθελε διχαστικά θέματα [να συμπεριληφθούν], καθώς το ΝΑΤΟ πλέον έχει μια πολύ μινιμαλιστική ατζέντα», δήλωσε ο Alessandro Marone, επικεφαλής του προγράμματος άμυνας, ασφάλειας και διαστήματος στο ιταλικό think tank Istituto Affari Internazionali.
Αυτό είναι ένα πικρό χάπι για τους Ιταλούς.
Η Ρώμη και η Ελλάδα «πρέπει πλέον να αντιμετωπίσουν αυτήν την πραγματικότητα», πρόσθεσε ο Marone.

 

bankingnews.gr

 

diodotos-k-t.blogspot.com