Γιατί η μείωση του μαγνητ. πεδίου της Γης προκαλεί αποκτήνωση

 ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΕΣ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ «ΘΕΙΕΣ» ΤΙΜΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΕΣ - ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΙΚΡΗ ΕΠΟΧΗ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ 

γράφει η Χρυσούλα Μπουκουβάλα (aperopia.fr)

Υπήρχαν εξελιγμένοι, ανθρώπινοι πολιτισμοί πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια, που καταστράφηκαν από ξαφνικές φυσικές καταστροφές; Όλα τα στοιχεία που διαθέτουμε σήμερα, αποδεικνύουν ότι υπήρχαν και μάλιστα ήταν πολύ πιο εξελιγμένοι από τον δικό μας. Διότι μέχρι σήμερα δεν καταφέραμε να έχουμε την τεχνολογία με την οποία κατασκευάστηκαν τα μνημεία μεγαλιθικού τύπου. Ωστόσο, όλες οι μυθολογίες παγκοσμίως διηγούνται ότι λίγο πριν από τις καταστροφές επικρατούσε μια γενικευμένη αποκτήνωση.

Σε τι θα μπορούσε άραγε να οφείλεται αυτό το γεγονός, εκτός βέβαια από την υποτιθέμενη «θεϊκή οργή» που όμως δεν έχει καμμία επιστημονική βάση;

H απάντηση είναι εντελώς διαφορετική απ’ αυτήν που νομίζουν οι απανταχού πιστοί οποιασδήποτε θρησκείας: στη δραματική μείωση του μαγνητικού μας πεδίου.

Μήπως λοιπόν η έντονη διαφθορά και η ηθική κατάπτωση που παρατηρείται σήμερα, οφείλεται στο ίδιο φαινόμενο; Τι προκαλεί όμως τη μείωση της μαγνητόσφαιρας; Και το κυριότερο; Τι την ακολουθεί αμέσως μετά;

Το μαγνητικό πεδίο της Γης ή αλλιώς μαγνητόσφαιρα, που παράγεται 3.000 χιλιόμετρα κάτω από τα πόδια μας, μέσα στον υγρό πυρήνα σιδήρου του πλανήτη μας, είναι ύψιστης σημασίας για τη ζωή. Εκτείνεται στο διάστημα, τυλίγοντάς μας σε μια ηλεκτρομαγνητική ασπίδα που προστατεύει την ατμόσφαιρα και τους δορυφόρους μας από την ηλιακή ακτινοβολία. Ωστόσο, ισχυρές εκτοξεύσεις στεμματικού υλικού από τον Ήλιο και άλλα, μείζονα κοσμολογικά γεγονότα μπορούν να μειώσουν δραματικά τη μαγνητόσφαιρα.

Σημειωτέον ότι ένταση του μαγνητικού μας πεδίου έχει μειωθεί κατά 35%-40% τα τελευταία 350 χρόνια και συνεχίζει να μειώνεται.

Γενικότερα, για τις διακυμάνσεις του πεδίου έχουν ενοχοποιηθεί οι συνθήκες που επικρατούν στα όρια πυρήνα-μανδύα του πλανήτη μας, που όταν διαταράσσονται επηρεάζουν τη μαγνητόσφαιρα με επικίνδυνες συνέπειες.

Το μαγνητικό μας πεδίο αλλάζει συνεχώς, τόσο στην ισχύ, όσο και στην κατεύθυνσή του και έχει υποστεί «εκδρομές», δηλαδή μεγάλες απομακρύνσεις των μαγνητικών πόλων από τους γεωγραφικούς (με τους οποίους βέβαια δεν ταυτίζονται και μπορεί να απέχουν μεταξύ τους πάρα πολύ), αλλά και δραματικές αντιστροφές, όπου ο βόρειος πόλος έγινε νότιος και το αντίστροφο.

Οι γρήγορες αλλαγές του μαγνητικού πεδίου παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, επειδή αντανακλούν ακραίες συμπεριφορές του ωκεανού του λιωμένου σιδήρου που βρίσκεται στον εξωτερικό πυρήνα του πλανήτη μας.

Ιστορικά, οι υπερταχείες αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο της Γης συσχετίστηκαν με τις αντιστροφές των πόλων του, οι οποίες συνέβαιναν σε ακανόνιστα διαστήματα. Μάλιστα δε λίγο πριν από την αντιστροφή, η ένταση του πεδίου παρατηρήθηκε ότι πάντα μειωνόταν κατά 90% μέχρι που έφτανε στο σημείο μηδέν.

Συχνά δε, η αντιστροφή συνδέεται με τη συσσώρευση πάγων στους πόλους που αναγκάζουν τον φλοιό της Γης (λιθόσφαιρα) να γλιστρήσει (ολισθήσει) πάνω στο ρευστό, εξωτερικό στρώμα του μανδύα (ασθενόσφαιρα).

Η Μικρή Εποχή των Παγετώνων

Ίσως να έχετε ακούσει για τη Μικρή Εποχή των Παγετώνων (1303-1860). Τότε, πολλά μέρη του κόσμου βίωσαν πολύ δυσμενείς καιρικές συνθήκες και ειδικά κατά την πιο ψυχρή περίοδο που αποκαλείται Ελάχιστο Μaunder (1645 – 1715), μια από τις ψυχρότερες περιόδους των τελευταίων 8.000 ετών. Οι άλλες ψυχρές περίοδοι της Μικρής Εποχής των Παγετώνων ήταν το Ελάχιστο Spörer και το Ελάχιστο Dalton (1790-1820).

Πολικό ψύχος επικρατούσε και κατά την διάρκεια κυρίως αυτών των περιόδων, όπου στα περισσότερα μέρη του κόσμου, αν και όχι ταυτόχρονα, σημειώθηκαν αποτυχίες καλλιεργειών, λιμοί, πόλεμοι και επιδημίες σε ζώα και ανθρώπους, με αποτέλεσμα τη δυστυχία και τον θάνατο. Η Ευρώπη και η Βόρειος Αμερική υπέφεραν ιδιαίτερα εκείνη την περίοδο.

Συνεχίστε.. ΕΔΩ

 

 Διόδοτος