Πριν πέσεις σε λήθαργο Θα ήθελα να σε φιλήσω άλλη μια φορά Άλλη μια ευκαιρία για ευτυχία Άλλο ένα φιλί, άλλο ένα φιλί Οι μέρες είναι φωτεινές και γεμάτες πόνο Κράτα με στην απαλή βροχή σου Η στιγμή που έφυγες ήταν τρελλή Θα ξανασυναντηθούμε, θα ξανασυναντηθούμε Πες μου πού βρίσκεται η ελευθερία σου Οι δρόμοι είναι χωράφια που δεν πεθαίνουν ποτέ Απάλλαξέ με από τους λόγους για τους οποίους εσύ προτιμάς να κλαις, εγώ προτιμώ να πετάω Το κρυστάλλινο πλοίο γεμίζει Χίλιες κοπέλες, χίλιες συγκινήσεις Εκατομμύρια τρόποι να περάσεις τον χρόνο σου Όταν γυρίσουμε, θα σου στείλω ένα γράμμα. Jim Morrison,1967, εμπνευσμένο από ποίημα του William Blake.
Καλλιτεχνική σύνθεση, ειδικά για τον Διόδοτο, από τη φίλη και αναγνώστρια Δ.Π.
Η επιλογή τού θέματος των πλοίων καθεαυτή είναι είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη και σε συνδυασμό με την προβολή των συγκεκριμένων καλλιτεχνικών δημιουργιών προτρέπει σε αναζήτηση τού μεγάλου βάθους που όλα ανεξαιρέτως αυτά τα αριστουργήματα,ένα προς ένα, παραπέμπουν, με κορωνίδα αναμφιβόλως τον πίνακα τού Ρέμπραντ. Αυτή η παράσταση διακατέχεται από ένα βαθύτατα μυστικό μήνυμα, το οποίον διαφεύγει των ορίων τού ευκόλως προφανούς και πέραν τής ενδελεχούς κριτικής που ασκεί στα δεδομένα τής εποχής που αυτό εκπονήθηκε, αποτελεί μια από τις πιο συνταρακτικές προφητείες, που μέχρι σήμερα αξιώθηκα να αντικρύσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο τα δυο εικαστικά έργα, όσο και τού μουσικό διαπνέονται από μεγαλείο, που εκτός από τα υψηλής αισθητικής εκφραστικά μέσα που τα δομούν αποκαλύπτουν μεγάλες αλήθειες σε σχέση με την πρόκληση τής ζωής, διεμβολίζοντας το ξεχωριστό προσωπικό πεπρωμένο προς την κατεύθυνση νοηματοδότησης τού συνολικού κοινού βίου.
Παρότι αυτήν την περίοδο βρίσκομαι σε εργοτάξιο εκτός έδρας, σε συνθήκες που δυσχεραίνουν την έγκαιρη πρόσβαση στο πληκτρολόγιο, θα προσπαθήσω να καταγράψω εκείνη την μνεία σε αυτά τα έργα, που θεωρώ απαραίτητη.
Συνεχίζεται...
Καλώς το αγόρι μας!
ΔιαγραφήΑπλά, θα βάλω εδώ τους υπόλοιπους συνδέσμους της εβδομάδος, που με τον έναν ή άλλο τρόπο σχετίζονται με πλοία:
https://diodotos-k-t.blogspot.com/2025/10/1633.html
https://diodotos-k-t.blogspot.com/2025/10/blog-post_12.html
https://diodotos-k-t.blogspot.com/2025/10/h.html
https://diodotos-k-t.blogspot.com/2025/10/blog-post_21.html
Επ' ευκαιρία, Ένα Εμβληματικό, Αριστουργηματικό, Ανεπανάληπτο Πλοίο:
ΔιαγραφήHMS VICTORY, Η Ναυαρχίδα του Νέλσονα
https://youtu.be/qsAFrir4_Nk?t=208
Και επί το ειρηνικό, επετειακό του πλέον έργο
https://youtu.be/ZnomDilySlA?t=118
Είναι Ασύλληπτη για τον κοινό νου, η τόση προσπάθεια τόσων πολλών ανθρώπων για Υπερβατικό Τεχνούργημα εφόσον επρόκειτο για πολεμικό πλοίο που αρκούσε μια μοιραία βολή αντίπαλου πλοίου για να καταλήξει στον βυθό της θάλασσας.
Για την Ιστορία: Στην Ναυμαχία του Τραφάλγκαρ (1805) ο αγγλικός στόλος, υπό τον Οράτιο Νέλσονα, νίκησε τον ενωμένο γαλλοϊσπανικό στόλο, υπό τον Πιερ-Σαρλ Βιλνέβ, αλλά ο Νέλσων σκοτώθηκε από σφαίρα στο κατάστρωμα του VICTORY.
Α.Κ.
1. ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟ ΣΚΑΦΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο νερό συμβολίζει την ψυχή. Το πέλαγος είναι το ταξίδι της στην πορεία τού βίου επάνω στο υγρό στοιχείο, που παρέχει την δυνατότητα μετάβασης σε μέρη που δεν είναι συνήθως προσβάσιμα μέσω πορείας στην ξηρά. Η θαλάσσια οδός χαρακτηρίζεται από την προκλητική γοητεία της, που εκτός από το απαλό ταξίδι τής χαλαρής ομορφιάς, τού ρουφίγματος τού κάλλους των εμπειριών που παρέχονται όταν αρμενίζει κάποιος με την εσωτερικλη νηνεμία με το κρυστάλλινο πλοίο, εμπεριέχει εξίσου την εκδοχή τής θαλασσοταραχής άνευ όρων, όπως αυτή διαθλάται προς δυο αντιδιαμετρικά ετερόκλητες κατευθύνσεις μέσα από το πρίσμα των πινάκων τού Ζερικώ και τού Ρέμπραντ. Και ενώ οι καταστάσεις που παριστούν αυτοί είναι είναι αντιτιθέμενες μεταξύ τους, πρακτικά αλληλοσυμπληρώνονται με βάση το άσμα "Δυο δρόμους έχει οι ζωή". Πλην όμως και αυτοί οι δυο ξεχωριστοί δρόμοι έχουν τις δικές τους εσωτερικές διακλαδώσεις, που παρά την διαφορετική τους αφετηρία και την διαφορετική απόληξη, συχνά οδηγούν σε κοινούς τόπους.
Το ξύλο είναι ένα ζωντανό υλικό (ενώ ακόμη και η ανόργανη ύλη είναι εξ ίσου ζωντανή, με τρόπο ιδιαίτερα δυσδιάκριτο, ως φορεύς τού Πνεύματος, που διαχέει τα πάντα. Η ανακάλυψη αυτής τής ιδιότητος αποτελεί πρόκληση για την εσωτερική αλχημία, ως ιδιότητα τής ανθρώπινης υποστάσεως, βάσει τής αρχής ότι όλα είναι ενωμένα μεταξύ τους, στα πλαίσια μιας μυστικής αλληλουχίας που είναι οργανική. Ο Χένρυ Μίλλερ πιστοποιεί στο έργο "Τροπικός τού Καρκίνου", ότι οι πέτρες τής Ελληνικής Γης υμνολογούν τον ύψιστο).
Το φυτικό βασίλειο δεν προσφέρει μόνον τροφή στον άνθρωπο, αλλά προσφέρεται προς αξιοποίηση πλείστων όσων εκδηλώσεων τού βίου. Η προσωρινή ομορφιά ενός άνθους, που μετ' ολίγον μπορεί να παρασύρει τα πέταλά του ο άνεμος, παραπέμπει στην αλήθεια, ότι το υψηλό και αδιαπραγμάτευτο κάλλος είναι αναπόσπαστα συνυφασμένο με το θάνατο. Δεν είναι μόνο η στέγαση, στην οποία συμμετέχει το ξύλο, η πλεύση, που οδήγησε την ανθρώπινη εφευρετικότητα να κατασκευαστούν τα πρώτα σκαριά παρατηρώντας κάποια κλαριά στον αφρό τής θαλάσσης, η καταπραϋτική και ιαματική δράση των βοτάνων, η θέρμη που προσφέρουν τα καυσόξυλα στην εστία και στο ψήσιμο τής τροφής , η δυνατότητα να σαλτάρει κάποιος σε κόσμους αλλόκοτους με την χρήση ψυχότροπων φυτών και τόσα άλλα ακόμη. Το φυτικό βασείλιο δεν πρόσφερε στον άνθρωπο μόνο το σκαρί, αλλά και το ιστίο, τα ξάρτια και το πανί, που τού έδωσαν την δυνατότητα να αναχθεί σε καβαλάρη τής θάλασσας. Ο άνθρωπος αγάπησε το ξύλο και το θεώρησε παραστάτη του. Αυτή την στενή σχέση σεβασμού και αγάπης, παρόλη την διαστροφή που αυτή υπέστη στην πορεία με την αλόγιστη καταστροφή τού περιβάλλοντος, άγγιξε κάποτε τα όρια τού ερωτισμού. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης πεαριγράφει γλαφυρά στο διήγημα "Εις την Βασιλικήν Δρυν" τον έρωτα ενός ανθρώπου προς ένα δέντρο. Το ξύλο ενώνει μέσω της φωτοσύνθεσης τον Ουρανό με την Γη. Και μεταξύ αυτών των δυο εκδηλώνεται η ύπαρξη τού Ανθρώπου. Ο Βίλχελμ Ράιχ αναφέρει ότι τι πράσινο χρώμα των φύλλων προέρχεται από ένωση τού κυανού χρώματος τού ουρανού και τού φαιού χρώματος τής γαίας.
https://www.youtube.com/watch?v=3yoCa-YMZvc
Συνεχίζεται...
Συνέχεια προηγούμενου...
ΑπάντησηΔιαγραφή2. ΤΟ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΟ ΠΛΟΙΟ
Το άσμα ακούγεται σαν εκφορά ενός ανθρώπου προς κάποιον άλλον, στην ουσία όμως πρόκειται για τον μονόλογο κάποιου που βρίσκεται στο τέλος τής ζωής του και αξιολογεί τις επιλογές ενός μποέμικου και ανάλαφρου βίου, που σφράγισαν ουτην πορεία του. Χαρακτηριστικό άσμα για μια ολόκληρη γενιά των "hip" νέων, που προσπάθησαν να ακολουθήσουν μια αντισυμβατική οδό κατά το δεύτερο μισό τής δεκαετίας του'60 και την δεκαετία τού 70. Σε αντίθεση με τις συμβατικές επιλογές των "square" γονέων τους, που σφραγίστηκαν από την μεταπολεμική εφορία και την άνοδο τής καταναλωτικής κοινωνίας, η νέα γενιά επέλεξε τότε μια πιο χαλαρή πορεία, που ενώ απέρριπτε την φιλοσοφία τής καταναλωτικής κοινωνίας, αποδεχόταν προς χρήση πολλά από τα καταναλωτικά αγαθά της. Μοτοσυκλέτες μεγάλου κυβισμού, αυτοκίνητα σε μαζική παραγωγή, πάνω στις λαμαρίνες των οποίων που τα "παιδιά των λουλουδιών" ζωγράφιζαν άνθη, με κύρια επιλογή τού VW Bus που στο εσωτερικό του χωρούσε τα αναγκαία για μακρινές μεταβάσεις, αλλά και τα σύγχρονα συγκοινωνιακά μέσα, που καθιστούσαν εύκολα τα ταξίδια σε μακρυνές χώρες, όπου η νεολαία αναζητούσε νέες εμπειρίες τής συλλογικής περιπέτειας, μεγάλα μουσικά δρώμενα και πάνω από όλα μουσική,
που εξυμνούσε την αξία μιας ανέμελης ζωής.
Ο υμνωδός τού άσματος, αντικρύζοντας νοητά την απόληξη αυτής τής πορείας τού νέου χαλαρού και πρόσχαρου παραδείγματος, μάς λέει, ότι όποιος διέγραψε την σύνολη τροχιά του επάνω στο κρυστάλλινο πλοίο, με την ίδιο τρόπο ανεμελιάς, θα αντιμετωπίσει και το τέρμα αυτής τής πορείας, περνώντας με το ίδιο κρυστάλλινο πλοίο από τα ανθισμένα λειβάδια τής ζωής στους αιώνιους λειμμώνες τού επέκεινα. Έτσι το τελευταίο φιλί του αφιερώνει στον τελευταίο αλλά όχι έσχατο ασπασμό, πεισμένος ότι η στιγμή τής αναχώρησης είναι η απαρχή τής ανανέωσης μιας άλλης απροσδόκητης συνάντησης που επίκειται:
"Η στιγμή που έφυγες ήταν τρελλή Θα ξανασυναντηθούμε, θα ξανασυναντηθούμε Πες μου πού βρίσκεται η ελευθερία σου Οι δρόμοι είναι χωράφια που δεν πεθαίνουν ποτέ. Απάλλαξέ με από τους λόγους για τους οποίους εσύ προτιμάς
να κλαις, εγώ προτιμώ να πετάω. Το κρυστάλλινο πλοίο γεμίζει Χίλιες κοπέλες, χίλιες συγκινήσεις Εκατομμύρια τρόποινα περάσεις τον χρόνο σου".
Ο αοιδός γνωρίζει, ότι η παραδικότητα που διέπει όλες τις εκφάνσεις τής ζωής, θα οδηγήσει αναπόφευκτα με την οξείδωση που επιφέρει ο χρόνος και στο ξεθώριασμα αυτής της πρότασης βίου, που σφράγισε την γενιά του. Όμως
είναι πεισμένος, ότι όλη αυτή η πορεία θα αφήσει ένα ισχυρό αποτύπωμα, που δεν θα έχει μόνον νοσταλγική επίδραση, όταν ηχεί η μουσική των doors και των συμβαλλόμενων, που διαμόρφωσαν εκείνα τα έντονα φιλειρινικά και αντιπολεμικά προτάγματα. Για αυτό και τελειώνει το άσμα με την υπόσχεση, ότι όταν επιστρέψει θα μάς στείλει ένα γράμμα.
Αυτήν την επίστολή, που σφράγισε ο Jim Morrison μέ άκρα στνέπεια με την προσωπική του ζωή, ανοίγω εδώ και τώρα.
Μέσα στον σύγχρονο κόσμο που απειλείται από νέες δυστοπίες και επανάληψη ενός νέου φεουδαρχικού μεσαίωνα, θα ξεπροβάλλουν νέα φυντάνια, ως νέοι άνθρωποι, που θα υμνήσουν και μοχθήσουν για να (ανα)βιώσουν την χαρά τής
ζωής, το πρόταγμα τής ειρήνης και το ξεπέρασμα τού χτικιού των πολεμικών διενέξεων.
Ή όπως έψαλε ο δικός μας υμνωδός Οδυσσέας Ελύτης,
"Ναι, ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία. Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή. Ήταν ένα δικαίωμα".
3. ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΡΑΒΙ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την ελαιογραφία τού Ζερικώ τα πράγματα αποκτούν άλλο βάθος από την ευχάριστη νοηματοδότηση τής ζωής, όπως αυτή προβάλλεται από το "Κρυστάλλινο Πλοίο". Αυτά προχωρούν σε άλλο βάθος από την κρούστα των εξωτερικών συνθηκών τής ζωής, λειτουργώντας μάλιστα πολυεπίπεδα. Διεμβολίζοντας την σφαίρα τής κοινωνικής ψυχολογίας φθάνουν απροκάλυπτα μέχρι τα τελετουργικά δρώμενα.
Εάν φύγουμε πίσω από τα συγκεκριμένα εμπλεκόμενα πρόσωπα των εικονισμών τού Ζερικώ και τού Ρέμπραντ και φθάσουμε μέχρι τις βαθιές ποιότητες που αυτά εκπροσωπούν, μπορούμε να διαπιστώσουμε, όσο κι αν αυτό ηχεί παράξενο και υπερβολικοό, ότι τόσο ο Παλαβιάρης Πλοίαρχος όσο και ο Ιησσούς Χριστός ανάγονται σε ένα και το αυτό κατηγόρημα, σε τελείως όμως διαφορετικά στάδια ανάπτυξης τής ανθρώπινης συνείδησης, που είναι και το κεντρικό ζητούμενο αμφότερων των εικονισμών. Και εάν ο πίνακας τού Ρέμπραντ δεν διατύπωνε επί πλέον δίπλα στην κριτική τού παρόντος και τού παρελθόντος μια απίθανα πρωτότυπη, αλλά και ανελέητη έναντι προσώπων και καταστάσεων προφητεία, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε, ότι από πλευράς ισχύος τού επιπέδου μηνυμάτων τα δυο αυτά πονήματα λειτουργούν ισάξια. Όμως ο Ρέμπραντ. δεσπόζει επάξια ως κορυφή μεταξύ των δυο αυτών δημιουργών, παρότι και το μεγαλείο τού Ζερικώ εκδηλώνεται άπλετο στο εικαστικό του πόνημα.
Ο Κανιβαλισμός ως θέμα, στο οποίο αναφέρεται ο Ζερικώ λειτουργεί ταυτοχρόνως σε δυο επίπεδα με αφορμή την υπό εικαστική πραγματεία τού εν λόγω συμβάντος, ειδικά εάν συμπεριληφθεί στην προβληματική και το ζητούμενο τού κλήρου. Από την μια υφίσταται ο κοινωνικός κανιβαλισμός, ενώ ταυτοχρόνως ενεργείται και ο τελετουργικός κανιβαλισμός. Σε τελευταία ανάλυση, ο πρώτος προάγεται από τον δεύτερο, στα πλαίσια που τα ιερατικά τελετουργικά δρώμενα δομούν παρασκηνιακά το πλέγμα τού κοινωνικού εξουσιαστικού γίγνεσθαι.
Η σύγχρονη θεολογία αρνείται εμμονικά να αποτολμήσει ενδελεχείς αναλύσεις τής σύνθεσης τού κακού και να εκπονήσει ερμηνείες των λειτουργιών του, απορρίπτοντας με απαξίωση αυτήν την δέσμη φαινομένων, ως ρυπαρή, νοσηρή, ψυχικά διαταραγμένη και εν τέλει άνευ ουσίας. Οι αιτίες που οδηγούν σε αυτήν την πρακτική είναι περισσότερες. Αναμφίβολα, η αναφορά σε κάποια ζητήματα αποφεύγεται από ανομολόγητες φοβίες, να προβεί κάποιος σε διείσδυση στα δρώμενα των "μυστηρίων" (ορθόν είναι αυτός ο όρος να μην συγχέεται με τα μυστήρια που τελούνται στα πλαίσια τής εκκλησίας) και σε όσα γίνονται στα καταγώγια των αποκρυφιστικών εταιρειών, ένεκα των σκληρότατων ποινών που επιβάλλονται στην περίπτωση σχετικών αποκαλύψεων, είτε από κάποιους που έχουν υποστεί μύηση, είτε και από αμύητους, ή "βέβηλους", σύμφωνα με τον όρο που χρησιμοποιούν οι μυημένοι για να τούς απαξιώσουν. Ενώσω κάποιοι ελάχιστοι, που δεν διαθέτουν εσωτερική γνώση, διαθέτουν την έφεση να ερευνούν και το δώρημα να ξεχωρίζουν κεκαλυμμένες καταστάσεις πίσω από τις κουρτίνες των εωσφορικών παρασκηνίων. Μια επί πλέον αιτία είναι τα όρια στα οποία προσκρούουν οι γνώσεις κάποιων μισθοδοτούμενων "ειδικών", οι οποίοι αναπαράγουν προκαθορισμένα ακαδημαϊκού τύπου προγράμματα. Αναμφόβολλα όμως υπάρχουν και αξιόλογοι (πάντοτε σύμφωνα με την προσωπική μου γνώμη) θεολόγοι, οι οποίοι δεν διστάζουν να εισχωρίσουν σε θέματα, που έχουν αναχθεί σε ταμπού, όπως συμβαίνει στην περίπτωση τού Erwin Reisner, που με το βιβλίο του "Das Bild des Demons" αφαίρεσε σε σημαντικό βαθμό επί θεωρητικής θεολογικής βάσεως το προσωπείο τού κακού, αποκαλύπτοντας βασικές πτυχές του. Και θα ήταν πολύ άδικο να μην αναφερθεί η παρρησία τού καθηγούμενου τής Μονής Πεντέλης αρχιμανδρίτου Χαράλαμπου Βασιλόπουλου, ο οποίος δολοφονήθηκε λόγω τού διαφωτιστικού του έργου, που με το πόνημα "Η Εβραιομασωνία Ξεσκεπάζεται" αφαίρεσε λάσπη από τούς οφθαλμούς πολλών ανθρώπων.
Συνεχίζεται...
Συνέχεια προηγούμενου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέραν όμως των θεολόγων έδρασαν και αρκετοί ερευνητές, που υπηρέτησαν τις επιστήμες τις θρησκειολογίας και τις εθνολογίας, που έχουν προβεί σε πολύ χρήσιμες επισημάνσεις και προσεγγίσεις αναφορικά με την βλαστική λατρεία και τις ανθρωποθυσίες , συμπεριλλαμβανομένων και κάποιων έργων που αναφέρονται στην μυθολογία με θρησκειολογικής υφής οπτική. Πλην όμως όλες οι αντίστοιχες μελέτες έχουν αυστηρά ακαδημαϊκή εκφορά και κατά συνέπεια στερούνται εκείνης τής μάχιμης πρόθεσης, που χρειάζεται το σώμα των υγιώς σκεπτόμενων ανθρώπων που εμφορούνται από ήθος, ώστε να αποκτήσουν τα απαραίτητα θεωρητικά εφόδια, τα οποία ως συμπλήρωμα τής πίστεως, θα τους εξοπλίσουν στην προσπάθεια για την αμφισβήτηση και εξουδετέρωση των επενεργειών τού κακού.
Ο Παλαβιάρης Πλοίαρχος εκπροσωπεί εκείνο το στάδιο υπανάπτυξης τής ανθρώπινης συνείδησης, που προσβλέπει στα πλαίσια τής βλαστκής θρησκείας να καρποφορίσει η γη μέσω τής προσφοράς αίματος, για να εξασφαλιστεί η επιβίωση τής κοινότητος. Τουναντίον ο Ιησούς Χριστός, ως πρώτυπον βάσει τού οποίου επλάσθη ο άνθρωπος από τον Δημιουργό, εξυψώνει την συνείδηση σε εκείνη την σφαίρα υψηλού ήθους και αρετής, που προσβλέπει ως αποκλειστική προϋπόθεση για την επιβίωση τού ανθρώπου την επενέργεια τής Θείας Χάριτος και τον Φωτισμό τού Αγίου Πνεύματος. Καθότι, ας μην γελιόμαστε, η επιβίωση τού ανθρώπου οφείλει να είναι πρωτίστως πνευματική. Και κάθε άλλη πτυχή της, χωρίς την πνευματική ανάταση και σωτηρία, είναι απατηλή, κενή περιεχομένου, σκιώδης και ΑΧΡΗΣΤΗ.
Συνεχίζεται...
" Το κρυστάλλινο πλοίο",,,
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://pafoslive.com.cy/wp-content/uploads/2020/02/%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BB-%CE%BC%CE%B5%CE%B8-780x470.jpg
Doors / Πόρτες,,,
Πάντως, την εποχή του Τζιμ Μόρισσον ΔΕΝ είχε ανακαλυφθεί (κατασκευαστεί) ακόμα το χημικό και δολοφονικό ναρκωτικό κρύσταλ μέθ.
ΔιαγραφήΣαφώς,,,
ΔιαγραφήΕίναι ό συμβολισμός που μετράει στην προκειμένη περίπτωση.
Nαι, το κατάλαβα
Διαγραφή👍
Στον πίνακα του Ρέμπραντ,,,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίς μεγαλύτερες ταλαντώσεις στην βάρκα τις έχει ή κορυφή του ΙΣΤΙΟΥ εκεί που βρίσκεται το σήμα/σημαία,,,
Η άλλη ταλάντωση συμβαίνει στο Κομμένο σχοινί, που έχει την κίνηση του Όφι αλλά και την διχαλωτή γλώσσα του,,,
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_C8x4dcDs5YqI13yuYa-JCEJZpSK9iZ__MIhEnWNTMxOEVB08-1p87KrUHSYZFKY1ijqDyJNuFpQUYMH7H72UH_jcJDNbpdvDrC5XSGOu858h01gkHi2ZPSwXPoAiphjZNR-9YfxdIjIRibjMXEywBU4uMlqhGsOHOZJW8vXKOeSNCJPowkWq27vwMkjH/s595/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CF%8C%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%202025-10-08%2022-17-11.png