του Άριστου Μιχαηλίδη
Το πιο
αστείο σε αυτή την ιστορία με το γλωσσάρι κοινής αποδοχής, που θα το
χρησιμοποιούν δήθεν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι δημοσιογράφοι, για
να αποφεύγουν «ενοχλητικές» λέξεις, είναι που προβάλλεται ένα σαχλό
επιχείρημα από όσους προσπαθούν να εξηγήσουν από πού ξεφύτρωσε. Ότι
βασίζεται στην εμπειρία που αποκόμισε ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και
τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) από μια αντίστοιχη προσπάθεια που
έκαναν μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων δημοσιογράφων. Και γιατί είναι
σαχλό το επιχείρημα;
Διότι οι Παλαιστίνιοι και οι Ισραηλινοί
σκοτώνονται στους δρόμους, δεν έχουν ειρήνη, δεν έχουν συνεργασία, δεν
έχουν δικαιοσύνη. Αν ο ΟΑΣΕ θέλει να εφαρμόσει και στην Κύπρο
αποτυχημένες πρακτικές που εφάρμοσε στο Παλαιστινιακό, είναι δική του
δουλειά. Αλλά το ότι βρίσκει εδώ Ελληνοκύπριους που τον ενθαρρύνουν και
τον βοηθούν δείχνει ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Ή άξιοι της μοίρας
των Παλαιστινίων.
Ο πρόεδρος της
Ένωσης Συντακτών με τον οποίο μίλησα προσωπικά και η Επιτροπή
Δεοντολογίας, που εξέδωσε ανακοίνωση, υπερτόνισαν χτες, μετά από το
σχετικό δημοσίευμα της Σημερινής της Κυριακής, ότι δεν συμμετέχουν στην
προσπάθεια και ότι προέρχεται αποκλειστικά από τον ΟΑΣΕ. Δεν έχουμε λόγο
να αμφισβητούμε τις διαβεβαιώσεις τους.
Ωστόσο, ο Χρίστος Χριστοφίδης,
μέλος του ΔΣ της Ένωσης Συντακτών και ταυτόχρονα μέλος του ΔΣ της
Επιτροπής Δεοντολογίας, εξηγούσε στη Σημερινή, χωρίς να διευκρινίζει αν
το κάνει υπό την προσωπική του ιδιότητα, ότι συμμετέχει στην προσπάθεια η
οποία μάλιστα βρίσκεται στο τελικό της στάδιο και ότι «το γλωσσάρι δεν
θα είναι δεσμευτικό για καμιά πλευρά, αλλά θα αφορά εισήγηση της
Επιτροπής Δεοντολογίας». Η Επιτροπή δηλώνει ότι «δεν αποφάσισε καν αν
έχει αρμοδιότητα να εξετάσει το συγκεκριμένο ζήτημα».
Όπως και να έχει, η
ουσία είναι ότι βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή η διαδικασία. Και ειλικρινά
απορούμε με ποιο θράσος, είτε ο Χριστοφίδης είτε άλλος είτε ακόμα και οι
ξένοι του ΟΑΣΕ (που μόνοι τους δεν ενεργούν ποτέ), επεξεργάζονται τη
γλώσσα της δημοσιογραφίας σε όσα αφορούν στην κατοχή και το κατοχικό
καθεστώς. Ποιοι είναι, δηλαδή, αυτοί οι σοφοί που έχουν το ηθικό έρεισμα
να κάνουν τέτοιες προτάσεις. Να μη γράφουμε «τουρκανταρσία» αλλά
«δικοινοτικές ταραχές», όπως είναι ένα παράδειγμα που ανέφερε ο
Χριστοφίδης στη Σημερινή. Δεν ανέφερε άλλα παραδείγματα αλλά είμαι
σίγουρος ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν θέλουν να γράφουμε ψευδοκράτος,
ψευδοπρόεδρος, κατοχικό καθεστώς κ.λπ. Δεν θέλουν καν να γράφουμε
κατοχή. Και κάθονται Ελληνοκύπριοι και το συζητούν. Μόνο γι΄ αυτό είναι
απαράδεκτοι. Διότι, προσπαθούν να συμβιβάσουν το δίκαιο με το άδικο, την
ειρήνη με την ασάφεια, την ειλικρίνεια με την ψευτιά. Και θέλουν να
μπουν ακάλεστοι σαν εισβολείς στις συνειδήσεις των ανθρώπων για να τις
αλλοτριώσουν και στις ελευθερίες τους για να τις υποτάξουν σε ύποπτες
νόρμες.
Αυτό που θα έπρεπε να εξηγούν στον ΟΑΣΕ και σε όποιον άλλο θέλει να
βοηθήσει την Κύπρο είναι ότι εδώ δεν έχουμε πρόβλημα συνεννόησης με τους
Τουρκοκύπριους, έχουμε κατοχή από ξένη χώρα, δεν είναι ψυχολογικό το
πρόβλημά μας, είναι επεκτατισμού και φασισμού της Τουρκίας. Εδώ δεν
υπάρχουν ενοχλητικές λέξεις, υπάρχουν μόνο ενοχλητικοί άνθρωποι και
πολιτικές και στρατιωτικές παρεμβάσεις στις ζωές των Κυπρίων. Αυτή είναι
η μόνη αλήθεια. Κι όσοι προσπαθούν να την κρύβουν κοροϊδεύουν τους
εαυτούς τους, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το χειρότερο είναι ότι
προσφέρουν κάκιστη υπηρεσία στην πατρίδα τους.
Υ.Γ. Εκτός από τον
Σενέρ Λεβέντ και μερικούς ακόμα στην Αφρίκα, δεν άκουσα κανέναν άλλο
Τουρκοκύπριο δημοσιογράφο να μην ονομάζει την Κυπριακή Δημοκρατία
«ελληνοκυπριακή διοίκηση». Αυτό που για εμάς είναι ζήτημα επιβίωσης θα
το περιλάβουν στο γλωσσάρι ή θα το αγνοήσουν για να μη διαταραχθεί το
κλίμα; Για την κατοχή; Μπορεί να βρεθεί έννοια που να είναι ανάμεσα στην
κατοχή και στην «ειρηνευτική επιχείρηση» χωρίς να αλλοιώνει την
πραγματικότητα; Ή δεν τους ενδιαφέρει η πραγματικότητα;
* Τις λέξεις
μπορούν να τις αλλάζουν συνειδητοποιημένοι και ασυνείδητοι αγγελιαφόροι
μιας εμφυτευμένης δια της βίας νεοκυπριακής ταυτότητας. Την αλήθεια πώς
μπορούν να την αλλάζουν; Την προσφυγιά πώς θα την πούνε άραγε; Η
φωτογραφία από προσφυγικό συνοικισμό του 74 είναι του Δώρου Παρτασίδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου