Τρία πουλάκια κάθονταν:
Μετά την οικιοποίηση της μετακίνησης της Μαρίας και του Ιωσήφ με το Θείον Βρέφος, για 90 χιλιόμετρα όλα κι όλα, που έκανε τους συριζαίους να την βαφτίσουν "προσφυγιά"..
Βρε πόσα ξέρουν... Έλα ντε που τους ξέρουμε κι εμείς καλά...
Ο «κινηματίας» Βασιλεύς των βασιλέων...
του Δημήτρη Κυριακαράκου
Δε γεννήθηκε σε κάποιο επιβλητικό ανάκτορο αλλά εν τω σπηλαίω. Δεν ήταν γόνος πολιτικού «τζακιού» (παρ' ότι ορμώμενος από τον αρχαίο οίκο του Δαυίδ) αλλά παιδί ενός φιλήσυχου ξυλουργού και μιας αγνής έφηβης στην οποία ο Πατέρας Του εμπιστεύτηκε το επίπονο έργο να Τον κυοφορήσει. Γεννήθηκε κοινωνικά στιγματισμένος και υπό καθεστωτικό διωγμό, ουσιαστικά εξόριστος αλλά όπως κάθε ελπίδα ευλογημένος.Το αραμαϊκό του όνομα, Ιησούς. Το ελληνικό του, Χριστός, δηλαδή ο έχων το χρίσμα, ο Εκλεκτός.
Το βασίλειο για το οποίο μιλούσε δεν είναι από αυτόν τον κόσμο αλλά από έναν κόσμο όπου οι τελευταίοι έσονται πρώτοι, όπου οι πένητες χορταίνουν, όπου οι απόκληροι βρίσκουν τη συντροφικότητα. Στο βασίλειό Του δεν υπάρχει φτώχεια, δυστυχία, ζηλοφθονία, μισαλλοδοξία ή ανταγωνισμός, δεν υπάρχουν καριέρες, συμφέροντα και ειδικές δόξες για κανέναν, δεν υπάρχει η διάκριση αγοράς και κοινωνίας που υπάρχει στα βασίλεια, στις ηγεμονίες και στις πάσης φύσεως θεσμικές οντότητες που κατήρτισε ο άνθρωπος για να ανταγωνίζεται «ειρηνικά» και «πολιτισμένα» τον συνάνθρωπο του.
Στις συναναστροφές Του δεν έκανε διακρίσεις, πήγαινε όπου ήταν ευπρόσδεκτος. Ποτέ δεν εκφραζόταν με λόγο κυριολεκτικό ή τεχνοκρατικό αλλά με πνευματώδεις, σημειολογικές παραβολές. Αγαπούσε το να προκαλεί τη δημιουργική σκέψη του ακροατή και να τον εμπνέει να αποφασίζει για τη ζωή του με ελεύθερη βούληση και παρρησία. Ο Λόγος Του ήταν πραγματικό δημοψήφισμα!
Σε μια από τις παραβολές Του, σε εκείνη των χρυσών φλουριών, τίμησε τη νεανική επιχειρηματικότητα του φιλόπονου εκ των τριών αδελφών που κληρονόμησαν τα φλουριά. Με δυναμική κοινωνική παρέμβασή Του πολλαπλασιάστηκαν τα ψάρια στη Νεκρά Θάλασσα και η «συνεταιριστική επιχείρηση» του βιοπαλαιστή Σίμωνος Πέτρου και των συντρόφων του αλιέων δεν πτώχευσε, δεν κατασχέθηκε από τους τελώνες.
Στα προπύλαια του Ναού του Σολομώντος, ενώπιον πολυάριθμου κοινού, εισηγήθηκε το «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, τα του Κυρίου τω Κυρίω» διαχωρίζοντας τοιουτοτρόπως τους νόμους του Ανθρώπου από τους αντίστοιχους του Κυρίου. Οι νόμοι του Ανθρώπου σπανίως συμπορεύονται με τους νόμους του Κυρίου, κακά τα ψέματα. Προηγουμένως δε, είχε συγκρουστεί με τους άπληστους αργυραμοιβούς και κολλυβιστές που είχαν στήσει τις «τράπεζες» τους στο προαύλιο του Ναού.
Αποστολή Του δεν ήταν να ανατρέψει την εξουσία καθ' εαυτήν για να καταλύσει την εξ' αυτής πορευόμενη νομιμότητα αλλά να λειάνει τις «αιχμηρές γωνιές» πάσης μορφής εξουσίας. Η καταχρηστική ενάσκηση εξουσίας, ο στείρα τιμωρητικός νόμος δεν μπορεί επ' ουδενί να συστήνουν θέλημα Κυρίου, διότι ο Κύριος δεν επαγγέλλεται την τιμωρία του Ανθρώπου και δεν εκφράζεται μέσω χρυσοποίκιλτα ενδεδυμένων τυράννων αλλά μέσω κάθε αγνού ανθρώπου της διπλανής θυρός.
Σκοπός Του δεν ήταν να αλλοιώσει τους πολιτισμούς για να ιδρύσει μια νέα «τάξη πραγμάτων» αλλά να εμπνεύσει περιβάλλον οικουμενικότητας, έναν διεθνισμό αξιών που θα αγκάλιαζε Ιουδαίους, Γαλιλαίους, Ρωμαίους, Έλληνες, Γαλάτες, Αλαμανούς κ.α., και θα λύτρωνε τους πολιτισμούς τους από τη ματαιότητα. Κανένας λαός δεν είναι κατώτερος κανενός άλλου όταν η φιλαλληλία εμπλουτίζει την εθνική του συνείδηση. Το αίσθημα της φιλαλληλίας είναι αυτό που εξυψώνει το φρόνημα κάθε λαού και αναδεικνύει τον πολιτισμό του.
Βεβαίως είχε και Εκείνος το μεράκι Του, τον πόθο Του, τη γοητευτική φιλοδοξία Του, να μιλήσει με τους δύσπιστους Έλληνες εθνικούς. Οταν τον πλησίασαν οι πρώτοι Έλληνες ακροατές αναφώνησε το «δόξα να 'χει ο Κύριος και Πατέρας μου», ακόμα και Εκείνος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό Του! Το ιστορικό αυτό σημείο σημαίνει την απαρχή του διαφωτιστικού κινήματός Του σε όλα τα μήκη και πλάτη του ορθολογικού Ελληνισμού, από τη Μικρά Ασία έως και την κάτω Ιταλία. Ο Λαός της Αστρονομίας, της Γεωμετρίας, της Ιατρικής και της Φιλοσοφίας θα είχε την ευκαιρία διά του Λόγου Του να βιώσει το ζενίθ της πολιτισμικής του ολοκλήρωσης.
Η πρώτη προοδευτική, μεταρρυθμιστική, ριζοσπαστική αγωνιστική ιστορία της οικουμένης, η αρχαιότερη παγκόσμια «πρώτη φορά Αριστερά» που βίωσε το ανθρώπινο γένος γράφτηκε στα ελληνικά και ακούει στον τίτλο «Το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο». Η γέννηση του Χριστού δεν τιμάται τυχαία και από μη χριστιανικούς λαούς. Είναι γιορτή ελπίδας, ελευθερίας, οικουμενικής δικαιοσύνης, αναγέννησης ψυχών και συνειδήσεων.
Είθε λοιπόν η γέννηση του πιο ανιδιοτελούς «κινηματία» της γης να αναγεννήσει, μεταξύ άλλων, και τις συνειδήσεις των σύγχρονων αργυραμοιβών της καταναλωτικής Ευρώπης που θρασύνεται ακόμα να αυτοπροσδιορίζεται «Ένωση».
* Ο Δημήτρης Κυριακαράκος είναι δικηγόρος LLM Διεθνούς και Συγκρητικού Δικαίου Οικονομίας - Εμπορίου του Μητροπολιτικού Πανεπιστημίου Λονδίνου
Τι να πεις οταν η εκκλησια καταδικαζει τον εθνικισμο ως αιρεση αλλα οχι τον αριστερο διεθνισμο θα εχουμε τετοιες διαστρεβλωσεις της αληθειας και των εννοιων.
ΑπάντησηΔιαγραφή