Ένας… «σεισμός» θα μας σώσει!

γράφει ο Χαμαιλέοντας

Σχόλιο Διόδοτου: Ε ναι..! Θα το ομολογήσω. Εχθές, την στιγμή του σεισμού, ήμουν στον 2ο όροφο ενός κτιρίου της δεκαετίας του '80, μιλούσα στο κινητό, και βρέθηκα ανάμεσα στην αίσθηση του να χεστώ πάνω μου γιατί πήγαινα κυριολεκτικά πέρα-δώθε, μέσα σε μια αίθουσα τουλάχιστον 35 ετών.. και την φωνή του φίλου μου Ιωάννη Αq στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου, να λέει αυθόρμητα: "Ωχ.. ο Νεόφυτος!" 🙂 ..Χαμογελάω... αλλά ΕΝΑ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ: να σταματήσουμε εδώ και τώρα όλοι εμείς οι εξυπνάκηδες να επαναπαυόμαστε πίσω από τα χαμογελάκια αυτά, του ότι όλα είναι γραφικά και καταστροφολογικά, όσα μάς ξεβολεύουν, γιατί καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια!... Το "καθάρισμα" και το ξεκαθάρισμα όλων των θεμάτων (καθώς και το "ξεχώρισμα της ήρας από το σιτάρι"), είτε ήπια είτε οδυνηρά.. δεν πρόκειται να το αποφύγουμε. Ο φίλος και αρθρογράφος μας Use Your Illusion μού είπε σήμερα ότι οι λάθρο του Ασπροπύργου, μετά τον σεισμό, θορυβήθηκαν ιδιαίτερα, αναρωτώμενοι "αν η χώρα αυτή, η ίδια ως οντότητα, τους είπε σήμερα με εγκρατή για την ώρα τρόπο, να διαλέξουν μεταξύ του να σηκωθούν και να φύγουν ή να αλλάξουν συμπεριφορά, αφήνοντας στην άκρη τις ασεβείς τεμπελο-προσδοκίες τους ή ό,τι άλλο πονηρό έχουν στο μυαλό τους". Μού είπε επίσης ότι όλοι μας έχουμε καταντήσει τόσο ασεβείς και κακομαθημένοι, ψειρίζοντας και την μαϊμού, με τον "μπατριωτισμό" κάποιων να αγγίζει ταβάνι βλακείας, και την σοβαρότητά μας να έχει πάει περίπατο.. που δημιουργούμε οι ίδιοι αποτύπωμα γρουσουζιάς πάνω από τα κεφάλια μας, με το να συνεχίζουμε να κατινο-παπαγαλίζουμε τους συνήθεις αστεϊσμούς περί καντεμο-οικογένειας και δρακουλο-οικογένειας, που εμείς οι ίδιοι εντωμεταξύ πλειοψηφικά την ξαναεπιλέξαμε να παρατείνει την διαπλεκόμενη οικογενειοκρατία του βενιζελισμού των περιουσίων. Μάλιστα αν πρόσθετε και ένα "Γκέγκε;" στο τέλος των παρατηρήσεών του αυτών, δεν θα ενοχλούμουν ή παραξενευόμουν καθόλου. 

Όλα τα ζήσαμε την τελευταία χρόνια. Πρωτόγνωρες εμπειρίες. Σχεδόν χρεωκοπία. Μνημόνια, ΔΝΤ και λοιπά δανειακά ζητήματα. Ανεργία στα ύψη. Κουτσουρεμένα εισοδήματα. Μεταναστευτικό ρεύμα κυρίως νέων ανθρώπων. Εναλλαγές κυβερνήσεων. Δημιουργική ασάφεια. Πρώτη φορά Αριστερά.
Μόνο έναν ισχυρό σεισμούλη στη Αττική δεν βιώσαμε. Σχεδόν κάθε είκοσι χρόνια μας επισκέπτεται ο Εγκέλαδος. Από το 1981 και το 1999, στο σήμερα. Τουλάχιστον αυτή τη φορά, λιγότερο δυνατός, δίχως ανθρώπινες απώλειες, ούτε σοβαρές υλικές καταστροφές παρά μόνο σε ελάχιστα πολύ παλιά κτίρια.
Ψυχραιμία. Θα περάσει κι αυτό. Άλλωστε, για να μη χάσουμε το χιούμορ μας ούτε τέτοιες ώρες, το γνωρίζουμε καλά ότι τώρα πια ένας… «σεισμός» θα μας σώσει! Τούτη εδώ η χώρα χρειάζεται ένα τεράστιο ταρακούνημα. Αξιακό, θεσμικό, αναπτυξιακό.

Μια «αναταραχή» που θα μας πείσει να αφήσουμε οριστικά πίσω μας τις στρεβλές νοοτροπίες του παρελθόντος που πότισαν το δεντράκι της κρίσης. Αναταράξεις που θα επαναφέρουν το δημοκρατικό κεκτημένο και την αξιοπιστία του κοινοβουλευτικού συστήματος στο επίπεδο που του αρμόζει. Ένα επενδυτικό τσουνάμι που θα μετατρέψει την Ελλάδα σε οικονομικό πυλώνα της Ανατολικής Μεσογείου.

Το φυσικό φαινόμενο περνάει γρήγορα κι οι συνέπειες του συνήθως είναι διαχειρίσιμες. Ο εθνικός «σεισμός», όμως, πρέπει να είναι διαρκής, επαρκής, ασίγαστος έως ότου αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στην πατρίδας μας.

πηγή
το είδαμε εδώ

2ο σχόλιο Διόδοτου: Όμορφο το σχόλιο του κου Χαμαιλέοντα, αλλά δεν μπορώ να πω πως ξετρελλάθηκα με το "δημοκρατικό κεκτημένο" και το ότι το "κοινοβουλευτικό σύστημα" θα μπορούσε να αποκτήσει ποτέ "αξιοπιστία". Μιάς και ενστερνιζόμενο το μπλογκ μας τον Παμμέγιστο Αριστοτέλη, εκτιμούμε επίσης, όπως αυτός, ότι η Δημοκρατία είναι μια πολιτειακή παρεκτροπή. Πράγμα που η εποχή μας το απέδειξε περίτρανα, καθώς επιχειρήθηκε (και επιμένει ακόμα) η Παγκοσμιοποίηση-Παγκόσμια Χούντα των σατανο-σιωνιστών να θέλει να μάς κονσερβοποιήσει, τσιπαρισμένους όλους, με επίφαση δημοκρατίας. Επίσης, ο "κοινοβουλευτισμός" τους, αποτελεί την ιδανικότερη συνταγή που κάποια στιγμή ανακάλυψαν, ώστε έχοντας υπό τον έλεγχό τους 2, 3, 5 κοκ.. πρόσωπα που συστήνουν κόμματα, να παίρνουν υπό τον έλεγχό τους ολόκληρα κράτη.