Από τους ναζιστές και τους μπολσεβίκους.. στις εκτρώσεις [Κάλπικα νοηματικά πλαίσια]

Το πρόβλημα της σιωνιστικής ελίτ, που σήμερα γενοκτονεί μεθοδικά τα λευκά έθνη, φορώντας το νεομαρξιστικό ένδυμα του πολιτικά ορθού (πολιτισμικός μαρξισμός), ήταν ανέκαθεν -και το γνώριζαν οι εχθροί των Εθνών πάρα πολύ καλά- οι Έλληνες, οι οποίοι ήταν στην ουσία οι γεννήτορες των δυτικών λευκών και χριστιανικών κοινωνιών.

Συνηθίζουμε να λέμε ότι το σύστημα έβαλε στην ελληνική Βουλή τον Νίκο Μιχαλολιάκο, έναν οπαδό του Χίτλερ μεταλλαγμένο σε εθνικιστή, για να ταυτίσει στα μάτια του κοινού νου την κάθε πατριωτική αντίσταση με τον ναζισμό, φασισμό κλπ.
Μα αυτό δεν είναι καινούριο τους κόλπο.. καινούριο δηλαδή κόλπο των μαρξιστοσιωνιστών, των δημιουργών των διαφόρων -ισμών...

Η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία, με την βοήθεια αυτής της ελίτ (βλ. οικογένεια Ρόθτσιλντ), και ερήμην του Αδόλφου για τον βαθύτερο σχεδιασμό της ελίτ αυτής, ήταν ένας "σμπάρος για να πιαστούν πολλά τρυγόνια".

Ο κομμουνισμός της Ρωσίας δεν ήταν αρκετός για την κατάρρευση των δυτικών κοινωνιών, και ειδικά με τα χαρακτηριστικά απομονωτισμού που απέκτησε. Η νέα συνταγή όμως, ο Εθνικοσοσιαλισμός-Ναζισμός με τα απόλυτα ιμπεριαλιστικά του χαρακτηριστικά, θα πετύχαινε το σκοπό αυτό, σε χρόνο ρεκόρ και με ημερομηνία λήξεως, γιατί ήταν σχεδιασμένη και η ανακοπή της επεκτάσεώς του, από τα "Συμμαχικά στρατεύματα" και τους Αμερικανούς, καθώς και από λαούς -όπως ο ελληνικός κυρίως- που είχαν πολύ καλά μελετηθεί από την ελίτ, και θα ματαίωναν με την ηρωική τους στάση τα χρονοδιαγράμματα προέλασης της ναζιστικής μηχανής.

At the same time (σκόπιμη η βαρβαρική έκφραση), θα γενοκτονούνταν σε μεγάλο βαθμό και οι Έλληνες, θα άνοιγε άλλη μια κάνουλα αίματος με τους εαμοβούλγαρους και τον εμφύλιο που θα ακολουθούσε, θα δημιουργούνταν ο μύθος του ολοκαυτώματος εκατομμυρίων εβραίων, η δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, το ευφύημα των "Ευρωπαίων Σοσιαλιστών" και άλλα πολλά νέα καλούδια-"τρυγόνια"...

Στην σημερινή εποχή, η ελίτ του σατανά, βρήκε άλλα κόλπα αντί του ναζισμού και του μπολσεβικισμού, αν και εξακολουθεί να συντηρεί μικρά μορφώματα αυτών των δύο, εν μέσω των δυτικών κοινωνιών και των κοινωνικοπολιτικών τους ιδιωμάτων.

Τα νέα όπλα είναι οι τζιχαντιστές αντί των ναζιστών, ο εξισλαμισμός των κρατών μέσω μεταναστευτικών ροών, τις οποίες δημιούργησαν με στοχευμένες επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική, και η "πολιτική ορθότητα" του κ@λου, που προάγει τον διεθνισμό και την "δική τους" παγκοσμιοποίηση. Επίσης, η ανεξιθρησκεία αλλά με εύνοια στο ισλάμ, οι εκτρώσεις αλλά με επιδοτήσεις στους ρομά και τα ισλαμικά στίφη για να πολλαπλασιάζονται σαν τα κουνέλια, η οικονομική υποβάθμιση των λαών της Ευρώπης, η ομοφυλοφιλία, παιδεραστία, κτηνοβασία, γάμοι γκέι και λεσβιών κλπ για να  ανακοπεί η συνέχεια της λευκής φυλής, κ.ά. πολλά... με τα οποία μάλιστα.. ασκούν κριτική η οποία εστιάζεται κατ' αποκλειστικότητα στον Δυτικό πολιτισμό. Διότι αυτόν, ως κατώτεροι, δεν μπορούν να νικήσουν.

Θα κλείσουμε με τις πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις ενός κυρίου, υπό το παρωνύμιο John Hoston, στο Twitter, με τον τίτλο "Κάλπικα νοηματικά πλαίσια", στις οποίες αποδομεί κυριολεκτικά τις προσπάθειες και αντιδράσεις των αριστερών, οι οποίοι καταφέρονται εναντίον της συνοδικής απόφασης της Εκκλησίας για την καθιέρωση της «ημέρας προστασίας του αγέννητου παιδιού»

ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ


 Κάλπικα νοηματικά πλαίσια

Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένα case study για μια επιτυχημένη χάλκευση του νοηματικού πλαισίου(false context) επί του θέματος, από τους αριστερούς. Προφανώς όχι από τα εγχώρια ταγάρια, αυτοί παίρνουν κονσέρβα τα αφηγήματα. Τι ακριβώς εννοώ με το «κάλπικο νοηματικό πλαίσιο»;

Είναι η πάγια νεομαρξιστική πρακτική των κριτικοθεωρητικών (critical theory – Horkheimer, Adorno, Marcuse κλπ) για να επιτίθενται στους συνεκτικούς ιστούς των Δυτικών κοινωνιών. Γιατί; Γιατί είναι η γενιά των κομμουνιστών που είδε την ιδεολογία τους να ηττάται μετά τον Β’ ΠΠ.

Συνειδητοποίησαν ότι μόνο σε περίπτωση κατάρρευσης των Δυτικών κοινωνιών μπορεί να επικρατήσει ο κομμουνισμός κι έτσι προσπαθούν να διαβρώσουν όσο περισσότερο μπορούν τους συνεκτικούς ιστούς της Δυτικής κοινωνίας. Πως το καταφέρνουν αυτό; Κριτικάροντας τα πάντα ως «αναχρονιστικά, καταπιεστικά και ανελεύθερα» επίπλαστα (κατασκευασμένα) πρότυπα (&ρόλοι) τα οποία, δήθεν δεν άπτονται πουθενά των βιολογικών ιδιοτήτων & λειτουργιών του ανθρώπου, απλώς τα «επιβάλλουν φασιστικά» οι ιεραρχημένες Δυτικές κοινωνίες, προβάλλοντας πάντοτε έναν παραλληλισμό στον ναζιστικό απολυταρχισμό, επιδιώκοντας την νοητική ταύτιση Δύσης και ναζισμού. 

Έτσι το σωστό νοηματικό πλαίσιο για την ανάλυση μόλις τέθηκε. 

Στο θέμα μας τώρα: γιατί το θέμα των αμβλώσεων τους αφορά; Μα γιατί όλοι ανεξαιρέτως οι δικαιωματιστές -ξεκινώντας από την δεύτερη γενιά των φεμινιστριών (2nd wave feminists) κι εντεύθεν, έχουν ως βάση και ορμητήριο την κριτική θεωρία & όπως έγραψα παραπάνω οτιδήποτε αναγνωρίζουν ως συνεκτικό ιστό των Δυτικών κοινωνιών είναι εχθρός τους. Σε αυτό το πλαίσιο, κύριος εχθρός τους είναι η παραδοσιακή οικογένεια και μια εγκυμοσύνη –ιδίως παλαιότερα- ανάγκαζε τις γυναίκες να παντρευτούν. Έτσι και το κίνητρο είναι ξεκάθαρο. 

Ποιο ήταν τον μεγάλο τους πρόβλημα; 

Το πώς θα καταφέρουν να «πουλήσουν» την άμβλωση με τρόπο τον οποίον όχι μόνο να είναι οριακά ανεκτός από την κοινωνία, αλλά να αποκτήσει και ένθερμους θιασώτες το κίνημα αυτό, για να μην μπορεί εύκολα να ανατραπεί το consensus. Κι εδώ ακριβώς μπαίνει το κάλπικο νοηματικό πλαίσιο: μετέφεραν την συζήτηση από το «εάν με την άμβλωση τερματίζεται μια ζωή ή όχι», στο «εάν είναι δικαίωμα της γυναίκας να δεσμευτεί ή όχι στην κύηση, γέννηση και ανατροφή ενός παιδιού (freedom of choice)».

Για αυτό επιμένουν στα διάφορα φαιδρά πλακάτ «My body my choice» & «Abortion is healthcare – Healthcare is a right», διότι κανένας δεν θέλει να τον κατηγορήσουν για απολυταρχικό φασίστα που επιβάλλει την βούλησή του σε τρίτους. Δηλαδή με εξυπνακίστικα επιχειρήματα υπερασπίζονται &επιχειρηματολογούν υπέρ του φόνου, επειδή έτσι πλήττουν έναν ακόμη συνεκτικό ιστό των Δυτικών κοινωνιών. Για να εξηγούμεθα, οτιδήποτε έχει σφυγμό είναι ζωντανό ον &η διακοπή καθ οιονδήποτε τρόπο αυτού του σφυγμού, συνιστά φόνο. Δεν είναι εύκολο το να αποσχιστεί κανείς από αυτό το consensus, κι εγώ πριν 15 χρόνια τα ίδια πίστευα. Προφανώς δεν έχω περάσει στην αντίπερα όχθη να είμαι υπέρ της καθολικής απαγόρευσης των αμβλώσεων. Προσωπικά είμαι σύμφωνος με την άμβλωση όταν κινδυνεύει η ζωή της μητέρας εφόσον συνεχίσει την κύηση, όταν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα υγείας στο έμβρυο (βαριές τερατογενέσεις κλπ) καθώς και όταν το έμβρυο είναι προϊόν βιασμού ή αιμομιξίας.

Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, το ζευγάρι θα πρέπει να προσέχει για το ενδεχόμενο ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης (πχ χάπι της επόμενης ημέρας) για να μην χρειάζεται να καταφεύγει σε τέτοιες επεμβάσεις που στην τελική πάντοτε ενέχουν κινδύνους και για την ίδια την γυναίκα (στειρότητα).

Ξεκαθαρίζω ότι δεν είμαι υπέρ της απαγόρευσης των αμβλώσεων. Είμαι όμως κατά των αμβλώσεων, διότι είναι πρωτίστως ηθικής φύσεως θέμα. Χίλιες φορές να γεννηθεί ένα παιδί και να δοθεί σε ανάδοχη οικογένεια, παρά να μη γεννηθεί ποτέ. 

Καλώς η κακώς ανακινείται το θέμα;

Ορθώς η εκκλησία εγείρει το θέμα, διότι στις Δυτικές κοινωνίες δεν είναι πια μια διαδικασία, η οποία γίνεται μετά από μια αλληλουχία γεγονότων, είναι political statement της αριστεράς. Κι αυτό επετεύχθη με μια επιτυχημένη χάλκευση του νοηματικού πλαισίου της συζήτησης.