Μια ανδιαφέρουσα περιγραφή της όλης κατάστασης, από τον Πέτρο Αργυρίου
Γιατί μπορεί όλοι να ασχολούνται με το προσφυγικό/μεταναστευτικό, λίγοι είναι αυτοί όμως που ενδιαφέρονται να μάθουν τι γίνεται σε μία από τις πιο σημαντικές εστίες του, την Συρία, εκτός κι αν πρόκειται για κατασκευασμένες ειδήσεις για το τέρας με τα 7 κεφάλια που λέγεται Άσσαντ.
Αυτό που συμβαίνει τώρα, είναι αυτό που συνέβαινε και πέρσι και αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή.
Ο Ερντογάν τραβάει το σκοινί και από τις δύο άκρες, Συρία και Κύπρο και περιμένει να δει τι ανταλλάγματα θα πάρει για να ξαναρχίσει να ξανατραβάει.
Με τα εσωτερικά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα να έχουν γίνει μη διατηρήσιμα, ο Ερντογάν έχει μια οδό και μόνο για να μείνει στην εξουσία μετά από αυτήν την θητεία του.
Την στρατιωτική.
Η Τουρκία πρέπει να φαίνεται περιφερειακή υπερδύναμη με βαρύνον λόγο σε όλα τα ζητήματα της ευρύτερης περιοχής.
Όπως και πέρσι, ο Τραμπ τραβάει τις αμερικανικές δυνάμεις ασφαλείας από την περιοχή. Αυτή τη φορά, δίνει και το πράσινο φως στον Ερντογάν για να μπει μέσα.
Ας δούμε λοιπόν τι έχουν να κερδίσουν και τι έχουν να χάσουν οι μεγάλοι παίχτες:
1) Τραμπ: Ο Τραμπ έχει δημιουργήσει ένα νέο δόγμα: δεν δρα γεωπολιτικά αλλά με οικονομικά κριτήρια. Αν κάποιος θέλει στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ, ας την πληρώσει. Στην ουσία, καταργεί το σκοπό και την λειτουργία του ΝΑΤΟ όπως την ξέρουμε που ήταν η δυνατότητα επέμβασης ή αποτροπής σε κάθε γωνία του πλανήτη. Η απόφαση του Τραμπ να πάρει τα στρατεύματα, βρίσκει απολύτως αντίθετο το Πεντάγωνο και την πλειοψηφία της αμερικανικής πολιτικής κι αν τελικά δεν αναθεωρήσει, θέτει σε μεγάλη δοκιμασία την συμφωνία της Αστάνα και την λυκοφιλία Ρωσίας Τουρκίας. Από την άλλη, αποτελεί ένα ακόμη χτύπημα στην εικόνα των ΗΠΑ ως του ισχυρότερου συμμάχου, ίσως και το μοιραίο. Για μια ακόμη φορά, οι ΗΠΑ κρεμάνε του συμμάχους τους, εν προκειμένου τους Κούρδους.
Ο Τραμπ βρίσκεται ήδη σε πόλεμο με τους Δημοκρατικούς σε σχέση με την καθαίρεσή του, οπότε είναι μάλλον λίγο δύσκολο να ενδώσει σε οποιαδήποτε συναινετική γνωμοδότηση. Η μόνη περίπτωση είναι να πιεστεί πολύ από τους ρεπουμπλικανούς. Παρασκηνιακά και μόνο, καθώς θα ήταν καταστροφικό για το κόμμα που τον στηρίζει να συγκρουστεί σε οποιοδήποτε θέμα ανοιχτά μαζί του εκτός κι αν μεγάλη μερίδα του αποφασίσει την αποπομπή του. Υπάρχει ένα φιδάκι στο καλαθάκι όμως: Ο νέος εισαγγελέας στην Ουκρανία, ανοίγει τους φακέλους της διαφθοράς. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεται ο γιος του τότε αντιπροέδρου και νυν υποψηφίου πρόεδρου Bidden, ο οποίος είχε, όπως και ο ίδιος είχε δημοσίως παραδεχτεί, εκβιάσει την Ουκρανική κυβέρνηση με παρακράτηση δανείων δισεκατομμυρίων δολαρίων, ώστε να «παραιτήσει» τον εισαγγελέα που μελετούσε ανάμεσα σε άλλα και την υπόθεση Τραμπ.
Πρέπει να σημειωθεί, πως ο τωρινός πρόεδρος Ζελένσκι δεν είναι μαριονέτα των αμερικανών. Δεν είναι αντιαμερικάνος αλλά είναι παράλληλα και φιλορώσος.
Και καθώς είναι πολύ δύσκολο να βρει στήριξη από άλλους αμερικάνους πολιτικούς, ο Ζελένσκι θα ήθελε με κάθε τρόπο να βρεθούν ευρήματα για υιό και πατέρα Bidden.
Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, η Ουκρανία θα εκλέξει τον αμερικάνο πρόεδρο το 2020. Κι αν αυτός είναι ο Τραμπ, θα χρωστάει τεράστια χάρη στον Ζελένσκι.
2) Ρωσία: Η Ρωσία βρίσκεται σε αναμμένα κάρβουνα. Είχε δώσει διορία ενός έτους για να καθαρίσει ο Ερντογάν το Ιντλίμπ από τους τζιχαντιστές για να μην το κάνουν λαμπόγυαλο οι ίδιοι και αυτό δεν συνέβη. Τώρα, βλέπουν τον σύμμαχό τους να επιχειρεί να διαιρέσει ουσιαστικά τη Συρία. Όπως και οι αμερικάνοι, το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία. Ο πόλεμος δεν είναι επιλογή καθώς θα μπορούσε να εξελιχτεί σε σύγκρουση με το ΝΑΤΟ. Ο Βλάντιμιρ Πούτιν σχεδιάζει προσεκτικά την μεθεπόμενη μέρα κι αυτή ίσως έχει να κάνει με την επαναπροσέγγιση κούρδων και Άσσαντ.
3) Άσσαντ: Ο Άσσαντ είναι όμηρος των Ρώσων. Εξαρτάται πλήρως από την στήριξη τους. Δεν θέλει όμως την διαίρεση της χώρας του. Οι Ρώσοι δεν μπορούν να στραφούν έναντι του Άσσαντ καθώς θα χάσουν κάθε στήριξη από μεγάλο κομμάτι του συριακού λαού. Υπάρχει σε όλα τα πεδία μια πολύ εύθραυστη ισορροπία τρόμου.
4) Ερντογάν: Ο Ερντογάν θέλει να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας 30 χιλιομέτρων, εκτοπίζοντας τους Κούρδους κι αντικαθιστώντας τους με τους Σύρους πρόσφυγες που πλέον δημιουργούν δυσφορία στους Τούρκους για να έτσι διαλύσει για πολύ καιρό τον κίνδυνο ενός ενιαίου κουρδικού κράτους. Η Τουρκία λέει πως θα πολεμήσει και τους Κούρδους «Τρομοκράτες» και την ISIS. Ψεύδεται φυσικά. Η Τουρκία και οι τζιχαντιστές ήταν συνεργάτες κι επιπρόσθετα είναι αδύνατο να πολεμήσει κούρδους και τους εναπομείναντες Τζιχαντιστές. Στην περιοχή υπάρχουν καταυλισμοί με περίπου 100000 άτομα που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την ISIS. Όποιους από αυτούς έχουν πολεμική εμπειρία, ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να τους εντάξει στον στρατό του ή να τους εξαπολύσει απ’ αμοιβή κατά των Κούρδων. Μια νέα εστία τρομοκρατών θα δημιουργηθεί. Είναι πάρα πολύ αμφίβολο το αν ο Ερντογάν θα καταφέρει, αν καθαρίσει την περιοχή από τους Κούρδους, να κρατήσει τους Τζιχαντιστές υπό τον έλεγχο του. Είναι πολύ πιθανόν σε μερικά χρόνια να ξαναδούμε την ανάδυση του νέου ισλαμικού κράτους. Και για αυτό θα ευθύνεται αποκλειστικά ο Ερντογάν. Αν ο Ερντογάν καταφέρει ότι θέλει, θα έχει να αντιμετωπίσει έναν πόλεμο φθοράς από το κουρδικό αντάρτικο.
5) Δεν γνωρίζουμε τι θα κάνουν οι Κούρδοι της περιοχής αν κι όταν εισβάλλει ο Ερντογάν. Εκτιμούμε ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί τον Οκτώβριο μετά την συνάντηση Ερντογάν Τραμπ αλλά ήδη η τουρκική αεροπορία χτυπά κουρδικές θέσεις στο Βόρειο Ιράκ, οπότε δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τον χρόνο της εισβολής.
Κάποιες οικογένειες θα φύγουν ελπίζοντας ότι θα ζήσουν για να πολεμήσουν μια άλλη μέρα τους Τούρκους στο πλευρά του Συριακού στρατού. Όσοι περισσότεροι μείνουν, τόσο πιο τέλειο το μακέλεμα από τον Ερντογάν και τους Τζιχαντιστές του.
6) Ιράν: Το Ιράν είναι με την πλάτη στα σχοινιά λόγω των αμερικανικών κυρώσεων και των κλιμακώσεων. Η τουρκική εισβολή περιορίζει την επίδραση που έχει το Ιράν στην περιοχή, αλλά σύγκρουση με τα τουρκικά στρατεύματα μπορεί να οδηγήσει τελικά σε αμερικανική επέμβαση στο Ιράν. Νομίζουμε λοιπόν ότι και το Ιράν θα επιλέξει ένα πόλεμο φθοράς μέσω φίλιων ομάδων της περιοχής.
7) Ελλάδα: Το πρωτάθλημα έχει ξαναρχίσει όπως και next top model αλλά και τα τουρκικά σίριαλ. Την ίδια στιγμή αναβαθμιζόμαστε πάλι γεωστρατηγικά ενώ οι αμερικάνοι είναι απολύτως πρόθυμοι να μας εμπλέξουν και στρατιωτικά στην κόλαση της Μέσης Ανατολής σε κάθε δυσμενές για αυτούς σενάρια. Είναι πραγματική μεγάλη γεωστρατηγική αναβάθμιση να γίνεις Κούρδος στη θέση των Κούρδων
άγρια ζώα
Γιατί μπορεί όλοι να ασχολούνται με το προσφυγικό/μεταναστευτικό, λίγοι είναι αυτοί όμως που ενδιαφέρονται να μάθουν τι γίνεται σε μία από τις πιο σημαντικές εστίες του, την Συρία, εκτός κι αν πρόκειται για κατασκευασμένες ειδήσεις για το τέρας με τα 7 κεφάλια που λέγεται Άσσαντ.
Αυτό που συμβαίνει τώρα, είναι αυτό που συνέβαινε και πέρσι και αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή.
Ο Ερντογάν τραβάει το σκοινί και από τις δύο άκρες, Συρία και Κύπρο και περιμένει να δει τι ανταλλάγματα θα πάρει για να ξαναρχίσει να ξανατραβάει.
Με τα εσωτερικά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα να έχουν γίνει μη διατηρήσιμα, ο Ερντογάν έχει μια οδό και μόνο για να μείνει στην εξουσία μετά από αυτήν την θητεία του.
Την στρατιωτική.
Η Τουρκία πρέπει να φαίνεται περιφερειακή υπερδύναμη με βαρύνον λόγο σε όλα τα ζητήματα της ευρύτερης περιοχής.
Όπως και πέρσι, ο Τραμπ τραβάει τις αμερικανικές δυνάμεις ασφαλείας από την περιοχή. Αυτή τη φορά, δίνει και το πράσινο φως στον Ερντογάν για να μπει μέσα.
Ας δούμε λοιπόν τι έχουν να κερδίσουν και τι έχουν να χάσουν οι μεγάλοι παίχτες:
1) Τραμπ: Ο Τραμπ έχει δημιουργήσει ένα νέο δόγμα: δεν δρα γεωπολιτικά αλλά με οικονομικά κριτήρια. Αν κάποιος θέλει στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ, ας την πληρώσει. Στην ουσία, καταργεί το σκοπό και την λειτουργία του ΝΑΤΟ όπως την ξέρουμε που ήταν η δυνατότητα επέμβασης ή αποτροπής σε κάθε γωνία του πλανήτη. Η απόφαση του Τραμπ να πάρει τα στρατεύματα, βρίσκει απολύτως αντίθετο το Πεντάγωνο και την πλειοψηφία της αμερικανικής πολιτικής κι αν τελικά δεν αναθεωρήσει, θέτει σε μεγάλη δοκιμασία την συμφωνία της Αστάνα και την λυκοφιλία Ρωσίας Τουρκίας. Από την άλλη, αποτελεί ένα ακόμη χτύπημα στην εικόνα των ΗΠΑ ως του ισχυρότερου συμμάχου, ίσως και το μοιραίο. Για μια ακόμη φορά, οι ΗΠΑ κρεμάνε του συμμάχους τους, εν προκειμένου τους Κούρδους.
Ο Τραμπ βρίσκεται ήδη σε πόλεμο με τους Δημοκρατικούς σε σχέση με την καθαίρεσή του, οπότε είναι μάλλον λίγο δύσκολο να ενδώσει σε οποιαδήποτε συναινετική γνωμοδότηση. Η μόνη περίπτωση είναι να πιεστεί πολύ από τους ρεπουμπλικανούς. Παρασκηνιακά και μόνο, καθώς θα ήταν καταστροφικό για το κόμμα που τον στηρίζει να συγκρουστεί σε οποιοδήποτε θέμα ανοιχτά μαζί του εκτός κι αν μεγάλη μερίδα του αποφασίσει την αποπομπή του. Υπάρχει ένα φιδάκι στο καλαθάκι όμως: Ο νέος εισαγγελέας στην Ουκρανία, ανοίγει τους φακέλους της διαφθοράς. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεται ο γιος του τότε αντιπροέδρου και νυν υποψηφίου πρόεδρου Bidden, ο οποίος είχε, όπως και ο ίδιος είχε δημοσίως παραδεχτεί, εκβιάσει την Ουκρανική κυβέρνηση με παρακράτηση δανείων δισεκατομμυρίων δολαρίων, ώστε να «παραιτήσει» τον εισαγγελέα που μελετούσε ανάμεσα σε άλλα και την υπόθεση Τραμπ.
Πρέπει να σημειωθεί, πως ο τωρινός πρόεδρος Ζελένσκι δεν είναι μαριονέτα των αμερικανών. Δεν είναι αντιαμερικάνος αλλά είναι παράλληλα και φιλορώσος.
Και καθώς είναι πολύ δύσκολο να βρει στήριξη από άλλους αμερικάνους πολιτικούς, ο Ζελένσκι θα ήθελε με κάθε τρόπο να βρεθούν ευρήματα για υιό και πατέρα Bidden.
Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, η Ουκρανία θα εκλέξει τον αμερικάνο πρόεδρο το 2020. Κι αν αυτός είναι ο Τραμπ, θα χρωστάει τεράστια χάρη στον Ζελένσκι.
2) Ρωσία: Η Ρωσία βρίσκεται σε αναμμένα κάρβουνα. Είχε δώσει διορία ενός έτους για να καθαρίσει ο Ερντογάν το Ιντλίμπ από τους τζιχαντιστές για να μην το κάνουν λαμπόγυαλο οι ίδιοι και αυτό δεν συνέβη. Τώρα, βλέπουν τον σύμμαχό τους να επιχειρεί να διαιρέσει ουσιαστικά τη Συρία. Όπως και οι αμερικάνοι, το τελευταίο πράγμα που θέλουν είναι ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία. Ο πόλεμος δεν είναι επιλογή καθώς θα μπορούσε να εξελιχτεί σε σύγκρουση με το ΝΑΤΟ. Ο Βλάντιμιρ Πούτιν σχεδιάζει προσεκτικά την μεθεπόμενη μέρα κι αυτή ίσως έχει να κάνει με την επαναπροσέγγιση κούρδων και Άσσαντ.
3) Άσσαντ: Ο Άσσαντ είναι όμηρος των Ρώσων. Εξαρτάται πλήρως από την στήριξη τους. Δεν θέλει όμως την διαίρεση της χώρας του. Οι Ρώσοι δεν μπορούν να στραφούν έναντι του Άσσαντ καθώς θα χάσουν κάθε στήριξη από μεγάλο κομμάτι του συριακού λαού. Υπάρχει σε όλα τα πεδία μια πολύ εύθραυστη ισορροπία τρόμου.
4) Ερντογάν: Ο Ερντογάν θέλει να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας 30 χιλιομέτρων, εκτοπίζοντας τους Κούρδους κι αντικαθιστώντας τους με τους Σύρους πρόσφυγες που πλέον δημιουργούν δυσφορία στους Τούρκους για να έτσι διαλύσει για πολύ καιρό τον κίνδυνο ενός ενιαίου κουρδικού κράτους. Η Τουρκία λέει πως θα πολεμήσει και τους Κούρδους «Τρομοκράτες» και την ISIS. Ψεύδεται φυσικά. Η Τουρκία και οι τζιχαντιστές ήταν συνεργάτες κι επιπρόσθετα είναι αδύνατο να πολεμήσει κούρδους και τους εναπομείναντες Τζιχαντιστές. Στην περιοχή υπάρχουν καταυλισμοί με περίπου 100000 άτομα που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την ISIS. Όποιους από αυτούς έχουν πολεμική εμπειρία, ο Ερντογάν θα προσπαθήσει να τους εντάξει στον στρατό του ή να τους εξαπολύσει απ’ αμοιβή κατά των Κούρδων. Μια νέα εστία τρομοκρατών θα δημιουργηθεί. Είναι πάρα πολύ αμφίβολο το αν ο Ερντογάν θα καταφέρει, αν καθαρίσει την περιοχή από τους Κούρδους, να κρατήσει τους Τζιχαντιστές υπό τον έλεγχο του. Είναι πολύ πιθανόν σε μερικά χρόνια να ξαναδούμε την ανάδυση του νέου ισλαμικού κράτους. Και για αυτό θα ευθύνεται αποκλειστικά ο Ερντογάν. Αν ο Ερντογάν καταφέρει ότι θέλει, θα έχει να αντιμετωπίσει έναν πόλεμο φθοράς από το κουρδικό αντάρτικο.
5) Δεν γνωρίζουμε τι θα κάνουν οι Κούρδοι της περιοχής αν κι όταν εισβάλλει ο Ερντογάν. Εκτιμούμε ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί τον Οκτώβριο μετά την συνάντηση Ερντογάν Τραμπ αλλά ήδη η τουρκική αεροπορία χτυπά κουρδικές θέσεις στο Βόρειο Ιράκ, οπότε δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τον χρόνο της εισβολής.
Κάποιες οικογένειες θα φύγουν ελπίζοντας ότι θα ζήσουν για να πολεμήσουν μια άλλη μέρα τους Τούρκους στο πλευρά του Συριακού στρατού. Όσοι περισσότεροι μείνουν, τόσο πιο τέλειο το μακέλεμα από τον Ερντογάν και τους Τζιχαντιστές του.
6) Ιράν: Το Ιράν είναι με την πλάτη στα σχοινιά λόγω των αμερικανικών κυρώσεων και των κλιμακώσεων. Η τουρκική εισβολή περιορίζει την επίδραση που έχει το Ιράν στην περιοχή, αλλά σύγκρουση με τα τουρκικά στρατεύματα μπορεί να οδηγήσει τελικά σε αμερικανική επέμβαση στο Ιράν. Νομίζουμε λοιπόν ότι και το Ιράν θα επιλέξει ένα πόλεμο φθοράς μέσω φίλιων ομάδων της περιοχής.
7) Ελλάδα: Το πρωτάθλημα έχει ξαναρχίσει όπως και next top model αλλά και τα τουρκικά σίριαλ. Την ίδια στιγμή αναβαθμιζόμαστε πάλι γεωστρατηγικά ενώ οι αμερικάνοι είναι απολύτως πρόθυμοι να μας εμπλέξουν και στρατιωτικά στην κόλαση της Μέσης Ανατολής σε κάθε δυσμενές για αυτούς σενάρια. Είναι πραγματική μεγάλη γεωστρατηγική αναβάθμιση να γίνεις Κούρδος στη θέση των Κούρδων
άγρια ζώα
Η ΧΟΝΤΡΟΜ@Λ@ΚΙΑ ΠΟΥ ΠΕΤΑΞΕ Ο ΤΡΑΜΠ, ΟΤΙ ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ ΔΕΝ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΝΟΡΜΑΝΔΙΑ. ΕΝΩ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΜΑΤΩΣΑΝ ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΟΥ ΧΕΡΒΟΥΡΓΟΥ ΤΑ WAFFEN SS,ΕΝΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΑΕΝ ΜΕΤΡΟΥΣΕ ΠΟΛΛΑ ΘΥΜΑΤΑ.ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ JUNO KAI SWORD, ΣΤΕΚΟΥΝ ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΚΑΘΩΣ ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΤΡΑΤΙΕΣ ΜΑΧΟΝΤΑΙ ΑΠΕΛΠΙΔΟ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΠΟΛΥΒΟΛΩΝ MG-34 SPANDAU ΤΗΣ WEHRMACHT.ΣΑ,ΔΕ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ.ΑΛΛΑ ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΕΙ Ο ΚΙΣΣΙΝΓΚΕΡ, ''Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ,ΜΟΝΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ''.
ΑπάντησηΔιαγραφήYou got the point ένας να τραβηξη το αυτί της Τουρκίας δεν υπάρχει σκοτώνουν αμάχους γεννάνε νέο μίσος γεννάνε νέους δολοφόνους όπου με από 10 χρόνια θα θερίζουν κόσμο ένας να πεις ως εδώ φτάνει να τελειώσει τους Τούρκους να τους βάλει ένα φρένο και όπως πάντα φταιει το φεγγάρι για τον τραμπ
ΑπάντησηΔιαγραφή