Το μυστικό ταξίδι του Μ.Αλεξάνδρου (A' - Δ' Μέρος)

 

[ Η ανάρτηση περιλαμβάνει: Εργασία του Γιώργου Γιάκη (τις 4 πρώτες ενότητες), άρθρο του Δημήτρη Μιχαλόπουλου και σχολιασμούς από ανάρτηση του ιστολογίου μας, μεταξύ αυτών και του κου Νίκου Μπαϋρακτάρη]

 

Μέρος Α` : Απόρρητες Διδασκαλίες

Ο Αλέξανδρος τού Φιλίππου , από πατέρα ήταν Ηρακλείδης καταγόμενος από τόν Κάρανο , απόγονο τού Τήμενου , ο οποίος ήταν...

...ο ιδρυτής τής δυναστείας τών Μακεδόνων , πού μέ Αργείους εγκαταστάθηκε στό χώρο τής Πιερίας-Ημαθίας από τά πανάρχαια χρόνια.
Αιακίδης από μητέρα , καταγόμενος από τόν Νεοπτόλεμο......, γιός
τού Αχιλλέως , γιού τού Πηλέως , γιού τού Αιακού.
Καί ο Αιακός , κατά τή μυθολογία . ήταν γιός τού Δία καί τής Αίγινας
καί μαζί μέ τόν Μίνωα καί τόν Ραδάμανθυ ήταν οι τρείς κριτές τών ψυχών στόν Άδη.
Στήν ” Ανάβαση ” τού Αρριανού , ο Αλέξανδρος πολλές φορές επικαλείται τήν καταγωγή του από τόν Ηρακλή , τό γενάρχη τών Μακεδόνων.
Οπως διαρκής καί ισόβια ήταν η λατρεία του γιά τόν πρόγονό του ,
Αχιλλέα.
 
Ο Φίλιππος γνώρισε τήν Ολυμπιάδα , κόρη τού βασιλιά τών Μολοσσών τής Ηπείρου , στή Σαμοθράκη , κατά τήν επίσκεψή τους εκεί ,
γιά νά μυηθούν στά Καβείρεια Μυστήρια , τό 357 π.χ.
“  Λέγεται Φίλιππος έν Σαμοθράκη τή Ολυμπιάδι συμμυηθείς ”..
Η νεαρή νύφη ήταν ιέρεια τών Ορφικών Μυστηρίων καί μυημένη στή
λατρεία τού Διονύσου , μέ περισσότερο ζήλο από τίς άλλες γυναίκες ,
” μάλλον ετέρων ζηλώσασα τάς κατοχάς ” όπως αναφέρει ο Πλούταρχος , καί ” παρουσίαζε στίς συναθροίσεις μεγάλα ήρεμα φίδια ,
τά οποία ξεπροβάλλοντας από τόν κισσό καί τά καλάθια τών μυστηρικών τελετών καί τυλιγόμενα στούς θύρσους καί τά στεφάνια τών γυναικών , καταφόβιζαν  τούς άνδρες “.
Πρίν από τή νύχτα τού γάμου της η Ολυμπιάδα , αισθάνθηκε ότι , αφού
ακούστηκε βροντή , έπεσε κεραυνός πάνω στήν κοιλιά της , κι από τό
χτύπημα προκλήθηκε μεγάλη φωτιά , κί έπειτα , αφού διασπάστηκε σέ φλόγες πρός όλες τίς κατευθύνσεις , έσβησε.
Κι ο Φίλιππος ύστερα από μέρες μετά τό γάμο , είδε όνειρο ότι έβαλε ο
ίδιος σφραγίδα στήν κοιλιά τής συζύγου του. Η παράσταση τής σφραγίδας , όπως νόμιζε , απεικόνιζε λιοντάρι , γράφει ο Πλούταρχος.
Λένε , συνεχίζει ο Πλούταρχος , πώς μετά τό όραμα ο Φίλιππος έστειλε στούς Δελφούς τόν Χαίρωνα τό Μεγαλοπολίτη , κί έφερε χρησμό
από τό θεό , πού τού έδινε εντολή νά κάνει θυσίες στόν Αμμωνα καί
νά τόν σέβεται αυτόν περισσότερο απ`όλους τούς θεούς.
” Αμμωνι θύειν καί σέβεσθαι μάλιστα τούτον τόν θεόν “.

Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε τόν Ιούλιο τού 356 π.χ , κατά τόν μήνα Εκατο
μβαιώνα γιά τό Αττικό μηνολόγιο  καί ” Λώο ” γιά τό Μακεδονικό μηνολόγιο.
Τρία σημαντικά γεγονότα συνέβησαν κατά τήν ημέρα τής γεννήσεώς του.
Πυρπολήθηκε ο ναός τής Αρτέμιδος στήν Εφεσο , πού ήταν ένα από τά
επτά θαύματα τού κόσμου , από τόν Ηρόστρατο.
Νικήθηκαν οί Ιλλυριοί από τόν στρατηγό Παρμενίωνα.
Τά άλογα τού Φιλίππου πήραν τήν πρώτη νίκη στούς Ολυμπιακούς αγώνες.

Τήν ανατροφή τού Αλέξανδρου τή φρόντιζαν τροφοί , παιδαγωγοί καί
δάσκαλοι τούς οποίους επέβλεπε ο Λεωνίδας , άνδρας αυστηρός στό
ήθος καί συγγενής τής Ολυμπιάδος , πού αποκαλούνταν απ` τούς άλλους , τροφός τού Αλέξανδρου καί καθηγητής , γιά τό αξίωμα καί τή
συγγένεια.
Κοντά του , στόν τυπικό ρόλο τού παιδαγωγού , ο Λυσίμαχος , Ακαρνάνας στήν καταγωγή.
Αργότερα ο Φίλιππος , κρίνοντας σωστά ότι η εκπαίδευση τού γιού του
δέν έπρεπε νά περιοριστεί στήν προσπάθεια τών δασκάλων τής μουσικής καί τών εγκυκλίων μαθημάτων ( γραμματική , ποιητική , ρητορική ,
φιλοσοφία , μαθηματικά καί τέχνη ) , αλλά θεωρώντας την έργο πιό με
γάλης σπουδαιότητας – ” ως μείζονος ούσαν πραγματείας ” – έφερε κοντά του τόν Αριστοτέλη.
” Τών φιλοσόφων τόν ενδοξότατον καί λογιώτατον “..

Ο Αριστοτέλης από τά Στάγειρα , μαθητής τού Πλάτωνα , καθόρισε ώς
τόπο γιά τή διαμονή καί τίς σπουδές τού Αλέξανδρου , τό ιερό τών νυμφών
κοντά στή Μίεζα.
Ο νεαρός ήταν φιλομαθής , είχε φυσική κλίση στή λογοτεχνία καί αγαπούσε τό διάβασμα.
Από τότε κουβαλούσε πάντα μαζί του τήν ” Ιλιάδα ” σέ πολυτελέστατο κιβώτιο.
Διδάχθηκε τήν Ηθική καί τήν Πολιτική επιστήμη αλλά καί τήν Ιατρική ,
” δοκεί δε μοι καί τό φιλιατρείν  Αλεξάνδρω ” , όχι μόνο στή θεωρία.
Βοηθούσε τούς φίλους του όταν αρρώσταιναν κι έγραφε συνταγές γιά
θεραπεία καί δίαιτα.
Τό σπουδαιότερο όμως όλων , είναι τό γεγονός ότι ο Αλέξανδρος διδάχθη
κε από τόν μεγάλο Δάσκαλό του , τίς ΑΠΟΡΡΗΤΕΣ καί ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ διδασκαλίες , ” απορρήτων καί βαθυτέρων διδασκαλιών ” , πού οί άνδρες τίς απο
καλούσαν ακροαματικές καί εποπτικές , καί δέν τίς διέδιδαν στούς πολλούς.

Αργότερα , από τήν Ασία , όταν έμαθε ότι ο Αριστοτέλης έβγαλε σέ βιβλία
κάποιους λόγους σχετικούς μέ αυτές , σέ επιστολή του πρός τόν Δάσκαλο,
γράφει : ” Ο Αλέξανδρος εύχεται στόν Αριστοτέλη νά ευτυχεί.Δέν έκαμες καλά πού εξέδωσες τούς ακροαματικούς λόγους “.
” Ούκ ορθώς εποίησας εκδούς τούς ακροαματικούς τών λόγων “…
Ο Αριστοτέλης απολογείται γιά κείνους τούς λόγους ότι άλλοι είχαν εκδοθεί
ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΟΧΙ.
” Γιατί στ` αλήθεια η πραγματεία ” Μετά τά Φυσικά ” πού δέν έχει τίποτα χρήσιμο γιά διδασκαλία καί μάθηση , γράφτηκε μονάχα σάν υπόδειγμα γιά τούς
μορφωμένους “.
Αυτή καί μόνο η φράση , κάνει τόν αναγνώστη ή τόν μελετητή τού σήμερα ,
νά αισθάνεται τουλάχιστον άβολα…


Τό καλοκαίρι τού 338 π.χ , ο Αλέξανδρος καί οί συνομήλικοί του αποφοίτη
σαν.
Τήν άνοιξη τού 334 τά μακεδονικά στρατεύματα καθώς καί τά στρατεύματα
τής ενδοχώρας συγκεντρώθηκαν στήν Αμφαξίτιδα. Στήν Αμφίπολη συνάντησαν τίς δυνάμεις τού Παρμενίωνα.
Τό σύνολο τού μάχιμου στρατού ανερχόταν σέ 5.100 ιππείς καί 32.000 πεζούς.
Η διάβαση τού Ελλησπόντου καί η πρώτη νίκη ήταν κοντά….
Οπως λέει ο Ερατοσθένης , η Ολυμπιάδα όταν ξεπροβόδισε τόν Αλέξανδρο
στήν εκστρατεία , είπε σ` αυτόν μονάχα τό μυστικό τής γεννήσεώς του καί
τού παρήγγειλε νά έχει φρόνημα άξιο τής καταγωγής του.
Τό ταξίδι πρός τήν Ανατολή άρχισε !
……………………
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Αλεξάνδρου Ανάβασις.
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ινδικά.
ΝΤΡΟΫΣΕΝ-ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ : Ιστορία Μ.Αλεξάνδρου.
ΠΑΥΣΑΝΙΑ : Ελλάδος περιήγησις ( Αττικά ).
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ : Βίοι παράλληλοι ( Αλέξανδρος-Καίσαρ ).
Ν.G.L.HAMMOND : M.Aλέξανδρος , ένας ιδιοφυής.

 

Μέρος Β` : ΧΡΗΣΜΟΣ ΚΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΟΑΣΗ ΤΗΣ ΣΙΒΑ

Τ ό 331 π.χ η κατάκτηση τής Αιγύπτου έχει ολοκληρωθεί , καί ο Αλέξανδρος
ξεκινά γιά ένα ταξίδι τό οποίο έχει προαποφασισθεί καί σχεδιαστεί από κοινού
μέ τήν Ολυμπιάδα , από χρόνια.
Τόν Μάρτιο τού ίδιου έτους ταξιδεύει γιά τήν Αμμωνιάδα ( όαση Σίβα ) όπου βρίσκεται τό ιερό τού Αμμωνος Διός.

Ο Ναός τού Αμμωνος είχε ιδρυθεί από τούς Αρκάδες οί οποίοι στό απώτατο παρελθόν υπό τήν καθοδήγηση τού Ηρακλή , είχαν εκστρατεύσει στήν Αφρική καί
πρός τόν Ατλαντικό.
Τό ιερό , γράφει ο Ηρόδοτος , ” είναι απομίμησις τού ιερού τών Θηβών ” , τό οποίο επίσης ίδρυσε ο Ηρακλής , όπως καί τήν Αιγυπτιακή Θήβα.
Γιά τόν Αλέξανδρο , ο Αμμων Ζεύς ήταν ένας Ελληνας θεός πού είχε ήδη ένα ναό
στήν Αφυτι τής Χαλκιδικής , καί τόν λάτρευαν στή Δωδώνη.
Τόν γύρω από τό ναό χώρο τής οάσεως είχαν ιδρύσει καί αποικήσει Σάμιοι τής
Αισχριωνιής Φυλής καί ” οι μετανάστες αυτοί στά βάθη τής ερήμου εδημιούργησαν τόν ακραίο σταθμό τής αποικιακής πρός νότο διασποράς τού Ελληνισμού “.

Ιδιαίτερης προσοχής πρέπει νά τύχει , η αναφορά τήν οποία κάνει ο αείμνηστος
Ι.Φουράκης , βαθύς μελετητής καί γνώστης τής ιστορίας καί προϊστορίας , στό
βιβλίο του ” Μείξις-Ανακύκλησις “.
Ο βασιλεύς , τών πελασγικής καταγωγής Ασσυρίων , Νίνος , σχεδίαζε εκστρατεία
πρός τήν Ινδική καί προγραμμάτιζε επίσκεψη στό ιερό τού Αμμωνος γιά νά ζητήσει ” χρησμό καί ευλογία “.
Ταξίδι πού πραγματοποίησε μέσα στήν απέραντη έρημο , η σύζυγός του Σεμίραμις
μετά τόν θάνατο τού Νίνου καί τήν ανάρρησί της στό θρόνο.
Προσκύνημα τό οποίο πραγματοποίησε καί ο Περσέας μέ τόν Ηρακλή.

Τό ταξίδι ήταν ένα τεράστιο τόλμημα , λόγω τών δυσκολιών καί τών κινδύνων.
Η έλλειψη νερού στή βαθιά κι ατέλειωτη άμμο , καί ο τρομερός νοτιάς πού σήκωνε μεγάλες ανεμοθύελλες καθιστούσαν τό εγχείρημα άκρως επικίνδυνο.
Μιά τέτοια ανεμοθύελλα είχε καταπιεί στήν έρημο 50.000 στρατιώτες τού βασιλιά Καμβύση.
Ολα αυτά σχεδόν όλοι τά συνεκτιμούσαν , γράφει ο Πλούταρχος , αλλά ήταν δύσκολο νά αποτρέψουν τόν Αλέξανδρο από ο,τι είχε αποφασίσει.
” ..χαλεπόν δ`ήν Αλέξανδρον αποτρέψαι πρός οτιούν ωρμημένον “..
Γιατί καί η τύχη , υποχωρώντας στήν επιρροή του , ισχυροποιούσε τή γνώμη του.
” Η τε γάρ τύχη ταίς επιβολαίς υπείκουσα τήν γνώμην ισχυράν εποίει “…

Μέχρι τό Παραιτόνιο προχωρούσε παραθαλάσσια μέσω μιάς περιοχής πού ήταν έρημη , αλλά όχι άνυδρη , διανύοντας μέχρι εκεί περίπου χίλια εξακόσια στάδια.
Από εκεί κατευθύνθηκε στή μεσόγειο περιοχή , όπου βρισκόταν το μαντείο τού
Αμμωνα.

” Κατά τή φάση αυτής τής πορείας η βοήθεια πού προσφέρθηκε στίς δυσκολίες
του από τό θεό έγινε περισσότερο πιστευτή από τούς μεταγενέστερους χρησμούς.
Αρχικά , πολύ νερό καί συνεχείς βροχές από τό Δία τούς απάλλαξαν από τόν κίνδυνο τής δίψας , καί σβήνοντας τήν ξηρασία τής άμμου , πού έγινε υγρή καί συμπιέστηκε από μόνη της , έκαναν τόν αέρα πιό αναπνεύσιμο καί καθαρό.
Επειτα , ενώ είχαν σβήσει τα σημάδια πού υπήρχαν γιά τούς οδηγούς , καί περιπλανιόταν ο στρατός καί χάθηκαν μεταξύ τους λόγω άγνοιας , εμφανίστηκαν κάποια
κοράκια καί τούς έδειχναν τήν κατεύθυνση τού δρόμου , πετώντας καί κατευθυνό
μενα μπροστά όταν τά ακολουθούσαν καί περιμένοντάς τους άμα καθυστερούσαν
κι έμεναν πίσω’ καί τό πιό παράξενο απ` όλα όπως αναφέρει ο Καλλισθένης , καλώντας μέ τούς κρωγμούς τή νύχτα αυτούς πού περιπλανιόνταν καί κράζοντας , τούς
έβαζαν στό σωστό δρόμο ” , περιγράφει παραστατικά τήν πορεία ο Πλούταρχος.
Κι ο Αρριανός ομολογεί , ” ότι κάποια θεϊκή δύναμη τόν βοήθησε , αυτό μπορώ νά
τό επιβεβαιώσω ‘ καθώς καί η λογική σκέψη συμφωνεί μέ αυτό “.
” Καί ότι μέν θείον τί ξυνεπέλαβεν αυτώ έχω ισχυρίσασθαι , ότι καί τό εικός ταύτη
έχει “..

Εφτασαν στήν όαση Σίβα , ή οποία όπως καί η Σαμοθράκη , ” ευρίσκονται όχι μόνο
επί τού κέντρου τού τεσσαρακοστού δευτέρου παραλλήλου , αλλά καί είς τήν αυτήν ακριβώς συντεταγμένην ακτίνα τού 25ου ανατολικού μεσημβρινού ” , σημειώνει ο Φουράκης.
” Η περιοχή , στήν οποία βρίσκεται τό ιερό τού Αμμωνα , απ` όλες τίς πλευρές τριγύρω είναι ερημική , πάρα πολύ αμμώδης καί χωρίς καθόλου νερό.
Τό ιερό , ενώ καταλαμβάνει μικρή έκταση στό κέντρο ( γιατί η πλευρά τού ιερού
πού έχει τό μεγαλύτερο πλάτος είναι περίπου σαράντα στάδια ) είναι γεμάτο από
ήμερα δέντρα , από ελιές καί φοίνικες , καί ο μόνος χώρος πού διαθέτει νερό από
τίς γύρω περιοχές.
Από αυτό αναβλύζει μία πηγή , πού δέν μοιάζει καθόλου μέ τίς υπόλοιπες πηγές πού
αναβλύζουν από τή γή. Γιατί τό νερό της τό μεσημέρι είναι παγωμένο γι` αυτόν πού
τό πίνει , καί ακόμα περισσότερο παγωμένο γιά όποιον τό αγγίξει ` όταν ο ήλιος τείνει πρός τή δύση , γίνεται λίγο πιό ζεστό  , καί από τό βράδυ μέχρι τά μεσάνυχτα ακόμα πιό ζεστό , τά μεσάνυχτα μάλιστα είναι πολύ πιό ζεστό απ` ό,τι προηγουμένως,
ενώ από τά μεσάνυχτα  αρχίζει σταδιακά νά κρυώνει , καί τό ξημέρωμα είναι πιά
ψυχρό , ενώ τό μεσημέρι ακόμη πιό ψυχρό “. ( ΑΡΡΙΑΝΟΣ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ
- ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙV ).


” Ω` ΠΑΙ` ΔΙΟ`Σ “
” Κί όταν πέρασε τήν έρημο καί έφτασε στόν ιερό τόπο , ο προφήτης τού Αμμωνα
τού ευχήθηκε νά είναι καλά εκ μέρους τού θεού , όπως έκ μέρους τού πατέρα “.
” ..ώς από πατρός προσείπεν “.
” Κι αυτός ( ο Αλέξανδρος ) ρώτησε άν τού είχε ξεφύγει κάποιος από τούς δολοφόνους τού πατέρα του.
Κι όταν ο προφήτης τού συνέστησε νά μιλάει μέ ευσέβεια – γιατί ο πατέρας του δέν
ήταν θνητός – ( ” ού γάρ είναι πατέρα θνητόν αυτώ ” ) ρώτησε αλλάζοντας άν είχε τι μωρήσει όλους τούς δολοφόνους τού Φιλίππου ‘
έπειτα ρώτησε γιά τήν εξουσία , άν δηλαδή έχει καθορίσει γι` αυτόν νά γίνει κυρίαρχος
όλων τών ανθρώπων.

Κι όταν ο θεός χρησμοδότησε ότι καί αυτό τό καθόρισε και ότι ο Φίλλιππος βρήκε πλήρη δικαίωση , πρόσφερε στό θεό λαμπρά αφιερώματα καί χρήματα στούς ιερείς.
Αυτά γράφουν οι περισσότεροι σχετικά μέ τούς χρησμούς.” ( ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ-ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ , Αλέξανδρος-Καίσαρ ).
” Ο ίδιος όμως ο Αλέξανδρος σέ επιστολή πρός τή μητέρα του γράφει ότι τού δόθηκαν
ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ , ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
ΤΟΥ ΜΟΝΟ Σ` ΕΚΕΙΝΗ “
” …γεγονέναι τινάς αυτώ μαντείας απορρήτους , άς αυτός επανελθών φράσει πρός μόνην
εκείνην..” ( ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ )

Αυτά έγραψε πρός τή μητέρα του , Ιέρεια Ολυμπιάδα , η οποία ήταν γόνος καί τού βασιλέ ως τών Χαόνων Ελένου , ο οποίος ” κατέχει τόν ομιλούντα λίθον , τόν οποίον τού εδώρισε
ο Απόλλων “.
Ο Απόλλων γιά τούς Ελληνες είναι ο Ηλιος Σείριος , ο οποίος είναι ο μέγιστος τού αστερι σμού τού Κυνός. ( Σημ. Ο αναγνώστης μπορεί νά αναζητήσει παλαιότερη αναφορά στόν Ελενο , στήν τριλογία ” ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΛΥΔΑΙΔΑΛΟΣ ΑΣΤΡΩΝ ” ).
Δύο χρόνια μετά τό θανατό του στή Βαβυλώνα , 10 Ιουνίου τού 323 π.χ , ο Πτολεμαίος , ο
τελευταίος επιζών από τούς επιγόνους του , ο οποίος τόν είχε συνοδεύσει καί στήν όαση ,
θά ενταφιάσει τό ταριχευμένο σώμα του στή Σίβα.
Μετά τήν ολοκλήρωση τής τριλογίας , θά κάνουμε ειδική αναφορά στή ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ
αρχαιολόγο κυρία Λιάνα Σουβαλτζή , τήν συγκλονιστική ανακάλυψή της , καί τήν ΠΕΡΙΠΕ ΤΕΙΑ της.
Γ.Γάκης.
…………………………..


ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Αλεξάνδρου Ανάβασις.
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ινδικά.
ΝΤΡΟΫΣΕΝ-ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ : Ιστορία Μ.Αλεξάνδρου.
ΠΑΥΣΑΝΙΑ : Ελλάδος περιήγησις ( Αττικά ).
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ : Βίοι παράλληλοι ( Αλέξανδρος-Καίσαρ ).
Ν.G.L.HAMMOND : M.Aλέξανδρος , ένας ιδιοφυής.
ΗΡΟΔΟΤΟΣ : ΙΣΤΟΡΙΑΙ
CAROLUS MULLERUS : ΒΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.
ΑΛΕΝ ΜΠΛΟΤΙΕΡ : TA ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΟΑΣΗΣ ΣΙΒΑ.
Ι.ΦΟΥΡΑΚΗΣ : MΕΙΞΙ-ΑΝΑΚΥΚΛΗΣΙΣ ΜΥ-ΘΟΛΟΓΙΑΣ+ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Ι.ΠΑΣΣΑ : ΟΡΦΙΚΑ
ΓΚΑΦΟΥΡΟΦ Β.-ΤΣΙΜΠΟΥΚΙΔΟΥ Δ.: AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ.
ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΛΙΟΥ

Μέρος Γ` : ΑΟΡΝΟΣ ΠΕΤΡΑ  - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΙΣΘΕ ΕΤΟΙΜΟΙ

Βρισκόμαστε στο καλοκαίρι τού 327 π.χ καί ο Αλέξανδρος εγκατέλειψε τή Βακτρία , καί διαμέσου τού περάσμα τος τού Shibar , διέσχισε τό Ινδοκούς.
Μέ πορεία δίχως ιδιαίτερα προβλήματα έφτασε στό σημερινό Begram.Βάδισε κατά μήκος τού ποταμού Κωφή να ( Καμπούλ ) , κι έπειτα σέ δύο παρατάξεις βάδισε κατά μήκος τού σημερινού δρόμου μεταξύ Καμπούλ καί Τζαλαλαμπάντ.

Μετά από σκληρές μάχες , κι αφού υπέταξε τούς Ασπασιανούς , τούς Γουραίους καί τούς Ασσακηνούς , έφτασε στήν πόλη Νύσα ( βορειοανατολικά τού σημερινού Τζαλαλαμπάντ , στά σύνορα Αφγανιστάν καί Πακιστάν ).
Η πόλις ήταν κατά τήν παράδοση Ελληνική , πού τήν είχε χτίσει αιώνες πρίν ο Διόνυσος κατά τήν εκστρατεία του στήν Ινδία.
” Διόνυσον δέ κτίσαι τήν Νύσαν , επεί τε Ινδούς εχειρώσατο ” ( Αρριανός Ε,1).
Αυτά τά αναφέρει ο άρχοντας τής πόλης Ακουφις , καί τού επιδεικνύει κατάφυτους μέ αμπέλια τόπους πού δέν
υπήρχαν πουθενά αλλού στήν ευρύτερη περιοχή , όπως καί κισσό.
Mπροστά του τώρα υψώνεται η ύψιστη πρόκληση : η ΑΟΡΝΟΣ ΠΕΤΡΑ. 

” Ο βράχος αυτός – γράφει ο Αρριανός - είναι ένα σημαντικό πράγμα σ`αυτόν τόν τόπο , καί υπάρχει σχετικά μ`
αυτόν παράδοση ότι ούτε ο Ηρακλής , ο γιός τού Δία , δέν μπόρεσε νά τόν κατακτήσει.
” ..ουδέ Ηρακλεί τώ Διός αλωτόν γενέσθαι τήν πέτραν “.
” Η περιφέρεια μέν τού βράχου λέγουν ότι είναι 200 στάδια ( 23.000 μέτρα ) , τό δέ ύψος αυτού , στό μέρος πού
είναι τό πιό χαμηλό του σημείο , είναι έντεκα στάδια ( 1265 μέτρα ) , ενώ γιά τήν ανάβαση σ`αυτόν υπήρχε ένα
μόνο στενό πέρασμα χειροποίητο καί κακοτράχαλο’ υπήρχε μάλιστα στήν άκρη τού βράχου νερό καί αρκετό καί
καθαρό , γιατί ανάβλυζε εκεί μιά πηγή  , ώστε νά ρέει απ` αυτήν , επιπλέον υπήρχε εκεί καί δάσος καί γόνιμη
περιοχή , ώστε , όταν καλλιεργηθεί , νά φτάσει γιά τή διατροφή χιλίων ανθρώπων. ( Αρριανός ΧΧVII )

Σύμφωνα με τον Αρριανό (Αλεξάνδρου Ανάβασις), η Άορνος Πέτρα βρίσκεται μεταξύ του Γουραίου ποταμού και της κοιλάδας του Ινδού ποταμού. Ο Γουραίος ποταμός βρίσκεται μεταξύ του Ιμάου όρους (σημερινά δυτικά Ιμαλάια στο βόρειο Πακιστάν) και Σουάστη ποταμού (σημερινός Σουάτ (Swat), στο ΒΔ Πακιστάν), ο οποίος βρίσκεται μετά τον Υδάσπη ποταμό (σημερινός Γχελούμ (Jhelum), της περιοχής Πουντζάμπ (Punjab) στο ΒΑ Πακιστάν).
Από μελέτες του αρχαιολόγου Aurel Stein (1926) υπολογίζεται ότι η Άορνος Πέτρα σήμερα ονομάζεται Πιρ-Σαρ (Pir-Sar) και βρίσκεται λίγα km δυτικά του Ινδού ποταμού και βόρεια του ποταμού Μπουνέρ (Buner) στο βόρειο Πακιστάν, πολύ κοντά στα σημερινά σύνορα με το  Αφγανιστάν.
Η πολιορκία ήταν αιματηρή καί η αντίσταση λυσσαλέα.
Οι πολιορκημένοι – γράφει ο Αρριανός – έμειναν έκθαμβοι μέ τήν απερίγραπτη τόλμη τών Μακεδόνων ` ” έπρεπε νά πραγματοποιηθεί πάση θυσία ” η εκπόρθηση.
Επί επτά ημερόνυκτα έμάχοντο σκληρά οί Ελληνες προκειμένου νά εκπορθήσουν τό ” απόρθητο τούτο φρούριο”.
Προκειμένου λοιπόν ο Αλέξανδρος , νά επιτύχει τήν κατάληψη τής Αόρνου Πέτρας δέν δίστασε νά χρησιμοποιή σει ” τό σώμα τών βασιλικών παίδων , τών οποίων η ηλικία δέν ήτο μεγαλυτέρα τών δέκα πέντε ετών καί ούτε ένας από τούς νεαρούς εκείνους ήρωες επέζησε ” ( ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΛΙΟΥ ).


Τήν ΑΟΡΝΟ ΠΕΤΡΑ τήν συνοδεύουν κάποες πληροφορίες οί οποίες γιά τόν άνθρωπο τής πρώϊμης καί κλασικής
αρχαιότητας , τών Ελληνιστικών χρόνων , τής Βυζαντινής περιόδου ,ήταν μέρος τών γνώσεών του , κι αυτό λό γω διαφορετικής παιδείας καί κοσμοθεώρησης.
Γιά τόν σημερινό όμως αναγνώστη πιθανότατα νά φανούν ” παράδοξες ” , ” εξωφρενικές ” , ” αντισυμβατικές ” , ” αντιεπιστημονικές ” καί ” παράλογες “.

Γράφει ο Φιλόστρατος :
(Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον, βιβλίον 2, παράγραφος 10): «`Ακουσε όμως ότι την κατέλαβε ο Αλέξανδρος και ότι ονομαζόταν `Αορνος όχι γιατί είχε ύψος δεκαπέντε στάδια γιατί τα ιερά πτηνά πετούν πάνω από αυτό το ύψος, αλλά γιατί στην κορυφή της λένε πως υπάρχει ρήγμα που τραβάει τα πτηνά που πετούν από πάνω, κάτι που μπορεί να δει κανείς στην Αθήνα στον πρόδομο του Παρθενώνος».

Ο Στράβωνας λέει για το ρήγμα που υπήρχε στην κορυφή της Αόρνου Πέτρας (Γεωγραφικά, βιβλίον 14, παράγραφος 11): «Είναι σπήλαιο ιερό, το οποίο λέγεται χαρώνιο, ολέθριο που έχει αποφράδα»
” εστί σπήλαιον ιερόν χαρώνιον λεγόμενον , ολέθριον έχον αποφράς “..
ΑΠΟΦΡΑΣ= ΠΥΛΗ , έξοδος κάι είσοδος τού ολέθριου Χάροντος.
” αποφράς είναι η πύλη τήν οποίαν οί Αρχαίοι εθεώρουν ώς είσοδον καί κάθοδον είς τόν Αδην ( ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ , Γ.Πάπε , Ε.Στεφάνου , Φ.Πασσόβ ).

Ο Ι.Φουράκης γράφει ” γιά δίαυλο προωθήσεως καί επαναρροφήσεως αιθερικών ιόντων , προοριζομένων διά
τήν ανάπλασην καί βίωσιν τών εκ τού Ταρτάρου επί τής Χθονός ανελθόντων καί ανερχομένων καί ανθρωπομο ρφοποιούμενων όντων “.
Ομως οί ” παράδοξες ” αυτές πληροφορίες , συνδιαζόμενες μέ πληροφορίες πού αποτελούν δομικά συστατικά
τής Ελληνικής γραματείας , φιλοσοφίας και κοσμοθεώρησης , αλλά καί άλλων λαών , γεννούν πολύμορφα καί
πολυδιάστατα ερωτήματα :

Ο `Οσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός στις προφητείες του αναφέρει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος έκλεισε τις πύλες των Ινδιών από τις οποίες μέλλει να βγουν 72 βασιλείς με τον λαό τους: «Κατά το έτος εκείνο θ’ ανοίξει ο Κύριος τις πύλες των Ινδιών που έκλεισε ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος. Θα βγούν τότε από εκεί οι εβδομήντα δύο βασιλείς με τον λαό τους, τα λεγόμενα βδελυρά έθνη, που είναι πιο σιχαμερά από κάθε αηδία και δυσωδία. Αυτά θα διασκορπισθούν σ’ όλο τον κόσμο. Θα τρώνε ζωντανούς τους ανθρώπους και θα πίνουν το αίμα τους».

( Πλούταρχος, Περί `Ισιδος και Οσίριδος, παράγραφος 356): «Ο Τυφώνας απέκτησε συνωμότες εβδομήντα δύο άνδρες»

Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη διαβάζουμε για τα έθνη Γωγ και Μαγώγ (κεφάλαιον 20, στίχοι 7-9): «Και όταν συμπληρωθούν τα χίλια χρόνια, θα λυθεί ο Σατανάς από τη φυλακή του και θα βγει για να εξαπατήσει τα έθνη που βρίσκονται στις τέσσερις γωνίες της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ. Αυτούς θα συγκεντρώσει στον πόλεμο και ο αριθμός τους θα είναι σαν την άμμο της θάλασσας. Ανέβηκαν στην επιφάνεια της γης και περικύκλωσαν το στράτευμα των αγίων και την πόλη την αγαπημένη. Κατέβηκε όμως φωτιά από τον ουρανό και τους κατέκαψε».

Ο περιηγητής του 6ου αιώνα π.Χ. Σκύλαξ, ο οποίος περιόδευσε στην Ινδία έπειτα από εντολή του βασιλιά των Περσών Δαρείου για να καταγράψει τα έθνη και τις φυλές της, γράφει για τους Κυνοκέφαλους (Περί Ινδών): «Υπήρχαν στα βουνά του Ινδού ποταμού και της κεντρικής Ινδίας, όπου ζούσαν σε σπηλιές και υπόγειες στοές, άνθρωποι που είχαν κεφάλι σκύλου. Και όλοι τους, άνδρες και γυναίκες, είχαν μία μεγάλη ουρά».
Στους Κυνοκέφαλους αναφέρεται επίσης και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μέγας Φώτιος (810-893 μ.Χ.)

Ο Κάτω Κόσμος είναι τεράστιες κοιλότητες στο εσωτερικό της Γης οι οποίες συνδέονται μεταξύ τους με στοές, ενώ στην επιφάνεια της Γης υπάρχουν στόμια τα οποία αποτελούν εισόδους που οδηγούν στο εσωτερικό της (Πλάτων, Φαίδων): «`Οσο για τις περιοχές στο εσωτερικό της γης, αυτές είναι συνέχεια των κοιλωμάτων της και υπάρχουν πολλές περιμετρικά σ’ όλη τη γη. `Αλλες είναι βαθύτερες και πιο ανοιχτές απ’ αυτήν που κατοικούμε εμείς, άλλες πάλι είναι πιο βαθιές, αλλά το χάσμα τους είναι μικρότερο από το χάσμα του δικού μας τόπου, υπάρχουν ωστόσο μερικές που είναι μικρότερες στο βάθος και πιο πλατιές από τον δικό μας τόπο. `Ολες αυτές οι περιοχές κάτω από τη γη συγκοινωνούν μεταξύ τους σε πολλά σημεία, με τρύπες άλλοτε στενότερες και άλλοτε φαρδύτερες και βγάζουν κάπου.

Ο Όμηρος γράφει , ‘‘Πολύ μακριά, στο σημείο όπου κάτω από τη γη υπάρχει το πιο βαθύ βάραθρο’’, αυτό δηλαδή που και ο ίδιος σε άλλα σημεία και πολλοί από τους ποιητές έχουν αποκαλέσει Τάρταρο».
Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη γίνεται λόγος γι’ αυτούς που είναι κάτω από τη γη (κεφάλαιον 5, στίχος 3): «Και κανείς δεν μπορούσε, ούτε απ’ αυτούς που είναι στον ουρανό, ούτε απ’ αυτούς που είναι στη γη, ούτε απ’ αυτούς που είναι κάτω από τη γη ν’ ανοίξει το βιβλίο, ούτε να το κοιτάξει»

Εκτός από τον Ηρακλή και τον Θησέα, στον Κάτω Κόσμο κατέβηκε και ο Σουμέριος βασιλιάς Γκίλγκαμες (Το `Επος του Γκίλγκαμες, Πινακίδα 9, Στήλη 4 και 5): «Μία λεύγα σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί. Δύο λεύγες σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως. Να δει ούτε μπρος ούτε πίσω μπορεί. Τρεις λεύγες σαν ταξίδεψε, βαθύ ήταν το σκοτάδι χωρίς κανένα φως.


«[…] Συνάντησα (λέει ο Μ. Αλέξανδρος), επίσης, πολλά έθνη που έτρωγαν σάρκες ανθρώπων και έπιναν το αίμα ζώων και θηρίων σαν νερό. Τους νεκρούς τους δεν τους έθαβαν αλλά τους έτρωγαν. […] τους επιτέθηκα, σκότωσα με το σπαθί μου πολλούς από αυτούς και υποδούλωσα την χώρα τους. […] και τράπηκαν σε άτακτη φυγή. […] μέχρι που οχυρώθηκαν πίσω από τα δύο βουνά που λέγονται Μαζοί του Βορρά και δεν υπάρχει άλλη είσοδος ή έξοδος εκτός από αυτήν ανάμεσα στα δύο βουνά. […] Και μεταχειρίστηκα κάθε μέσο, ώστε να μην έχουν άλλη έξοδο πλην αυτής […]. Και στο σημείο αυτό έκτισα χάλκινες πύλες πλάτους είκοσι δύο πήχεων και ύψους εξήντα, και τις πέρασα μέσα έξω με ασβέστη ώστε να μην μπορούν να τις ανοίξουν ούτε με φωτιά, ούτε με σίδερο, ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Γιατί ο ασβέστης σβήνει τη φωτιά και σπάει τα σίδερα. Έξω από αυτές τις φοβερότατες πύλες έκτισα άλλη οικοδομή με σκληρές πέτρες, που καθεμιά τους είχε πλάτος έντεκα πήχες, ύψος είκοσι και μήκος εξήντα. Έτσι λοιπόν ασφάλισα τη νέα αυτή οικοδομή, πότισα τις πέτρες με κασσίτερο, τον οποίο ανέμειξα με μολύβι και την πέρασα με “ασικύτινο”, ώστε τίποτε να μην μπορέσει ποτέ να τις ανοίξει, και τις ονόμασα πύλες της Κασπίας. Εκεί μέσα έκλεισα είκοσι δύο βασιλείς. Τα ονόματα αυτών των εθνών είναι Μαγώγ, Γωθ, Κυνοκέφαλοι, Νούνοι, Φονοκέρατοι, Συριασοροί, Ίωνες, Καταμόργοροι, Ιμαντόποδες, Καμπάνες, Σαμάνδρεις, Ιππύεις, Επάμβοροι» (Ψευδοκαλλισθένης, Αλεξάνδρου Πράξεις).




«Ω Μωάμεθ! Θα σ’ ερωτήσωσι περί του Ζουλ-Καρνέϊν, αποκρίθητι· θα διηγηθώ υμίν την ιστορίαν αυτού. Ωρίσαμεν την εξουσίαν αυτού επί της γης και τω παρεχωρήσαμεν τα μέσα ίνα εκτελέση παν ό,τι εβούλετο ακολουθών οδόν τινά. Ώδευσε μέχρις ου έφθασεν εις την δύσιν, είδε δύοντα τον Ήλιον εν βορβορώδει τινί πηγή, πλησίον δ’ αυτής εύρε λαόν. Είπομεν αυτώ· Ω Δίκερως! Δύνασαι να τιμωρήσης τον λαόν τούτον, ή να μεταχειρισθής αυτόν ευμενώς. Θα τιμωρήσω, απεκρίθη ούτος, πάντας τους ασεβείς και είτα θα εγκαταλείψω αυτούς τω Θεώ όστις σκληρώς θα τους τιμωρήση. Αλλ’ όστις πιστεύση και πράξη το αγαθόν θα αμειφθή εξαιρέτως, και θα αναθέσω αυτώ διαταγάς ας θέλει απόνως ακτελέσει. Ο Δίκερως εκ νέου ανέλαβε την πορείαν αυτού. Έως ου έφθασεν εις το μέρος εις ο ανατέλλει ο Ήλιος επί τινός λαού εις ον ουδέν εδώκαμεν προς προφύλαξίν του εκ της θερμότητος αυτού. Ναι, ούτως έχει, και γιγνώσκομεν πάντας τους μετ’ αυτού. Και ηκολούθησεν ετέραν οδόν. Μέχρις ου έφθασε μεταξύ δύο προχωμάτων, εις τους πρόποδας των οποίων κατώκει λαός μόλις εννοών διάλεκτον τινά. Ο λαός ούτος είπεν αυτώ· Ω Δίκερως! Ο Γωγ και Μαγώγ διαφθείρουσιν την γην. Δύνασαι αντί αμοιβής να εγείρης φραγμόν μεταξύ υμών; Η υπό του Κυρίου μου, απεκρίθη ούτος, χορηγηθείσα μοι εξουσία, είναι μεγαλυτέρα αμοιβή της υμετέρας. Αρκεί να με συνδράμετε μετά προθυμίας, και θέλω εγείρει φραγμόν μεταξύ υμών. Κομίσατέ μοι διαφόρους σιδηράς πλάκας αρκούσας ίνα πληρώσι το μεταξύ των δύο ορέων διάστημα, φυσήσατε το πυρ μέχρις ου πυρακτωθή ο σίδηρος. Έπειτα είπε· κομίσατέ μοι αναλελυμένον χαλκόν όπως χύσω αυτόν άνθωθεν. Ο δε Γωγ και Μαγώγ δεν θα δυνηθώσι να διασκελίσωσι το περίφραγμα, ούτε να διατρυπήσουν αυτό. Και προσέθηκε· το έργον τούτο είνασι η ισχύς της μακροθυμίας του Κυρίου μου. Όταν δε ο Θεός θελήση, θα μεταβάλω αυτό εις τεμάχια. Η επαγγελία του Κυρίου μου είναι αλάνθαστος» (Κοράνι, κεφ XVIII εδάφιο 83-98).

Μέ τήν ελπίδα ότι δόθηκαν τά ερεθίσματα γιά τόν προβληματισμό καί τήν διατύπωση ερωτημάτων έστω καί
σέ ένα αναγνώστη , θά κλείσω βάζοντας ερωτηματικό στήν κατάφαση τού Εντσο τής Μέλκ :
” Τό παλαιό τριαντάφυλλο υπάρχει μόνο σάν όνομα , κρατάμε γυμνά ονόματα ; “
Γ.Γάκης 
…………………………………………….
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Αλεξάνδρου Ανάβασις.
ΑΡΡΙΑΝΟΣ : Ινδικά.
ΝΤΡΟΫΣΕΝ-ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ : Ιστορία Μ.Αλεξάνδρου.
ΠΑΥΣΑΝΙΑ : Ελλάδος περιήγησις ( Αττικά ).
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ : Βίοι παράλληλοι ( Αλέξανδρος-Καίσαρ ).
Ν.G.L.HAMMOND : M.Aλέξανδρος , ένας ιδιοφυής.
ΗΡΟΔΟΤΟΣ : ΙΣΤΟΡΙΑΙ
CAROLUS MULLERUS : ΒΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.
ΑΛΕΝ ΜΠΛΟΤΙΕΡ : TA ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΟΑΣΗΣ ΣΙΒΑ.
Ι.ΦΟΥΡΑΚΗΣ : MΕΙΞΙΣ-ΑΝΑΚΥΚΛΗΣΙΣ ΜΥ-ΘΟΛΟΓΙΑΣ+ΙΣΤΟΡΙΑΣ.
Ι.ΠΑΣΣΑ : ΟΡΦΙΚΑ
ΓΚΑΦΟΥΡΟΦ Β.-ΤΣΙΜΠΟΥΚΙΔΟΥ Δ.: AΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΜΑΚΕΔΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ.
ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΛΙΟΥ.
ΣΤΡΑΒΩΝ : ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ
ΜΙΛΟΡΑΝΤ ΠΑΒΙΤΣ: ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΧΑΖΑΡΩΝ-ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΑΝΤΙΤΥΠΟ
ΑΡΘΟΥΡ ΚΑΙΣΛΕΡ: H ΔΕΚΑΤΗ ΤΡΙΤΗ ΦΥΛΗ
ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ : ΤΑ ΕΣ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ ΤΥΑΝΕΑ
ΦΙΡΝΤΟΥΣΙ : ΣΑΧ-ΝΑΜΕ ( ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΣΙΚΑΝΤΑΡ )
ΝΙΖΑΜΙ : ΣΙΚΑΝΤΑΡΜΑ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΠΛΑΤΩΝ : ΦΑΙΔΡΟΣ
ΗΣΙΟΔΟΣ: ΘΕΟΓΟΝΙΑ
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ: ΠΕΡΙ ΙΣΙΔΟΣ ΚΑΙ ΟΣΙΡΙΔΟΣ
ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ:ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
ΚΟΡΑΝΙ
ΛΕΞΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ: ΠΑΠΕ-ΣΤΕΦΑΝΟΥ-ΠΑΣΣΟΒ
ΟΜΗΡΟΣ: ΙΛΙΑΔΑ – ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Μ'ερος Δ': Ποιες είναι οι Πύλες των Ινδιών και γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος τις σφράγισε;

Τι αναφέρει το ΙΣΛΑΜ για τις ΠΥΛΕΣ ΤΩΝ ΙΝΔΙΩΝ στο Κεφάλαιο ΣΠΗΛΑΙΟ του Κορανίου

«Ω Μωάμεθ! Θα σ’ ερωτήσωσι περί του Ζουλ-Καρνέϊν, αποκρίθητι· θα διηγηθώ υμίν την ιστορίαν αυτού. Ωρίσαμεν την εξουσίαν αυτού επί της γης και τω παρεχωρήσαμεν τα μέσα ίνα εκτελέση παν ό,τι εβούλετο ακολουθών οδόν τινά. Ώδευσε μέχρις ου έφθασεν εις την δύσιν, είδε δύοντα τον Ήλιον εν βορβορώδει τινί πηγή, πλησίον δ’ αυτής εύρε λαόν. Είπομεν αυτώ· Ω Δίκερως![1] Δύνασαι να τιμωρήσης τον λαόν τούτον, ή να μεταχειρισθής αυτόν ευμενώς. Θα τιμωρήσω, απεκρίθη ούτος, πάντας τους ασεβείς και είτα θα εγκαταλείψω αυτούς τω Θεώ όστις σκληρώς θα τους τιμωρήση. Αλλ’ όστις πιστεύση και πράξη το αγαθόν θα αμειφθή εξαιρέτως, και θα αναθέσω αυτώ διαταγάς ας θέλει απόνως ακτελέσει. Ο Δίκερως εκ νέου ανέλαβε την πορείαν αυτού. Έως ου έφθασεν εις το μέρος εις ο ανατέλλει ο Ήλιος επί τινός λαού εις ον ουδέν εδώκαμεν προς προφύλαξίν του εκ της θερμότητος αυτού. Ναι, ούτως έχει, και γιγνώσκομεν πάντας τους μετ’ αυτού. Και ηκολούθησεν ετέραν οδόν. Μέχρις ου έφθασε μεταξύ δύο προχωμάτων, εις τους πρόποδας των οποίων κατώκει λαός μόλις εννοών διάλεκτον τινά. Ο λαός ούτος είπεν αυτώ· Ω Δίκερως! Ο Γωγ και Μαγώγ διαφθείρουσιν την γην. Δύνασαι αντί αμοιβής να εγείρης φραγμόν μεταξύ υμών; Η υπό του Κυρίου μου, απεκρίθη ούτος, χορηγηθείσα μοι εξουσία, είναι μεγαλυτέρα αμοιβή της υμετέρας. Αρκεί να με συνδράμετε μετά προθυμίας, και θέλω εγείρει φραγμόν μεταξύ υμών. Κομίσατέ μοι διαφόρους σιδηράς πλάκας αρκούσας ίνα πληρώσι το μεταξύ των δύο ορέων διάστημα, φυσήσατε το πυρ μέχρις ου πυρακτωθή ο σίδηρος. Έπειτα είπε· κομίσατέ μοι αναλελυμένον χαλκόν όπως χύσω αυτόν άνθωθεν. Ο δε Γωγ και Μαγώγ δεν θα δυνηθώσι να διασκελίσωσι το περίφραγμα, ούτε να διατρυπήσουν αυτό. Και προσέθηκε· το έργον τούτο είνασι η ισχύς της μακροθυμίας του Κυρίου μου. Όταν δε ο Θεός θελήση, θα μεταβάλω αυτό εις τεμάχια. Η επαγγελία του Κυρίου μου είναι αλάνθαστος» (Κοράνι, κεφ XVIII εδάφιο 83-98).[1]

Με την ελπίδα ότι δόθηκαν τα ερεθίσματα για τον προβληματισμό και την διατύπωση ερωτημάτων έστω και σέ  ένα αναγνώστη , θα κλείσω βάζοντας ερωτηματικό στην κατάφαση τού Εντσο τής Μελκ :
” Τό παλαιό τριαντάφυλλο υπάρχει μόνο σαν όνομα , κρατάμε γυμνά ονόματα ; “

 [1]Το ιερό Κοράνιο, από την κλασική μετάφραση του Κ.Ι. Πεντάκη, Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, Αθήνα 2002
επίσης βλέπε ΚΟΡΑΝΙ ΛΕΞΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ: ΠΑΠΕ-ΣΤΕΦΑΝΟΥ-ΠΑΣΣΟΒ
ΟΜΗΡΟΣ: ΙΛΙΑΔΑ – ΟΔΥΣΣΕΙΑ


Γ.Γάκης
Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

(Θα συνεχιστεί αύριο με τις επόμενες 6 ενότητες)

==========================

 

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΚΕΡΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΙΣΛΑΜ;

γράφει ο Δημήτρης Μιχαλόπουλος, ἱστορικός (Το Βήμα)

 

Ο Δίκερως κατά τὸ Ἰσλάμ είναι ο Μέγας Αλέξανδρος. Φαίνεται και από τα δύο κέρατα που φέρει επί της κεφαλής του.

Με σημείο αναφοράς (και) το Κοράνιο γράφει για την παλαιά αντίληψη των Μουσουλμάνων που θέλει τον Μέγα Αλέξανδρο πρωτεργάτη στον σχηματισμό ενός «οικουμενικού κράτους» για την εξάπλωση της θρησκείας τους

Σύμφωνα με την δυτική αντίληψη, ο Μωάμεθ υπήρξε η απάντηση της Ασίας στον Μέγα Αλέξανδρο: όπως ο δεύτερος μπήκε από την Ευρώπη στην Ασία και στην Αφρική διαμορφώνοντας, μέσω του ελληνικού πολιτισμού, Κράτος οικουμενικό, έτσι και οι οπαδοί του Προφήτη ξεχύθηκαν από την Ασία στην Αφρική και στην Ευρώπη σχηματίζοντας την Ούμμα, δηλαδή την Κοινότητα των Πιστών, μέσα στην οποία κατέρρευσαν οι εθνικές και, ίσαμε ένα βαθμό τουλάχιστον, οι κοινωνικές διαφορές. Θεωρητικώς λοιπόν το ισλάμ θα έπρεπε να βλέπει δυσμενώς τόσο τον βασιλιά από την Μακεδονία όσο και τους Έλληνες γενικώς. Συμβαίνει, όμως, ακριβώς το αντίθετο. Πράγματι, οι μεν Έλληνες αντιμετωπίζονται, παραδοσιακώς τουλάχιστον, ως λαός φιλικός προς τους πιστούς, ενώ στον Αλέξανδρο αναγνωρίζεται ρόλος στο ευρύτερο σχέδιο του Θεού για τον κόσμο.

Με λίγα λόγια, οι φάλαγγες των Μακεδόνων και των συμμάχων τους ενοποίησαν χώρες διάφορες, ώστε να διευκολυνθεί η διάδοση της μουσουλμανικής πίστεως. Αυτό το επίτευγμα απεδόθη οπωσδήποτε στους Έλληνες, οι οποίοι στο Κοράνι επέχουν θέση περίπου ομοθρήσκων. «Οι Έλληνες νικήθηκαν», είπε ο Μωάμεθ, όταν τα περσικά στρατεύματα σάρωναν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά την δεύτερη δεκαετία του 7ου αι., «… αλλά», συνέχισε, «θα νικήσουν με την σειρά τους, μέσα σε λίγα χρόνια… Τοτε οι πιστοί θα χαρούν για την νίκη αυτήν που θα έχει γίνει με την βοήθεια του Θεού ο οποίος βοηθάει όποιον θέλει…» (Κοράνι, ΧΧΧ, 1-4).

Σύμφωνα με την γνώμη εμπείρων ερευνητών, όσο οξύμωρο και αν ηχεί τούτο, η νίκη, το 629, του Ηρακλείου κατά των Περσών θεωρήθηκε εκπλήρωση της προρρήσεως του Μωάμεθ (που αντιπαθούσε τους τελευταίους γιατί ήταν πυρολάτρες), συνέβαλε στην εδραίωση του Ισλάμ και, συνακολούθως, στις νέες ήττες των Ελλήνων ­ από τους Άραβες αυτή την φορά. Βέβαια, οι Μουσουλμάνοι, καιρό μετά την επικράτησή τους στην Παλαιστίνη και στην Συρία, απέφευγαν να καταστρέψουν πλήρως το παλαιό διοικητικό σύστημα. Απεναντίας, διατήρησαν την παλαιά χριστιανική γραφειοκρατία. Η περίπτωση του Ιωάννη Δαμασκηνού, πρωτοσυμβούλου του χαλίφη, φαίνεται πως, εκείνη την εποχή, τον 8ο αι. δηλαδή, ήταν κανόνας μάλλον παρά εξαίρεση.

Με λίγα λόγια, οι Μουσουλμάνοι θεώρησαν πεδίο εξαπλώσεως της θρησκείας τους την οικουμένη, πρωτεργάτης στον σχηματισμό της οποίας είχε αναδειχθεί ο Μέγας Αλέξανδρος. Η οικουμένη είχε βεβαίως ακούσει τον λόγο του Ιησού, αλλά η ειδωλολατρία δεν είχε εξαφανισθεί από παντού: έπρεπε λοιπόν να εκριζωθεί βιαίως…
… Ωστε να γίνει το θέλημα του Θεού, η εκπλήρωση του οποίου είχε αρχίσει με τον Μέγα Αλέξανδρο. Αυτός ο τελευταίος αποκαλείται στο Κοράνι Δίκερως (Δουλ’ Καρνέιν στα Αραβικά). Γιατί; Πολλές ερμηνείες προτείνονται. Σύμφωνα με την ευλογοφανέστερη, εκείνοι που αλλάζουν τον ρουν της Ιστορίας καταλήγουν κερασφόροι: τα πλευρά του κρανίου φουσκώνουν τόσο εξαιτίας της εσωτερικής εντάσεως, ώστε μεταβάλλονται σε προεξοχές. Γι’ αυτό ο Μωϋσής του Μιχαήλ Αγγέλου στην Ρώμη είναι με κέρατα όπως και ο Βούδας κάποτε ή και πρόσωπα σε χριστιανικές εικόνες.

Στο Κοράνι πάντως περιέχεται λυρική εξιστόρηση του έργου του Μεγάλου Αλεξάνδρου (XVIII, 82-110): Ο Θεός στερέωσε την δύναμή του επί της γης και του επέτρεψε να πραγματοποιήσει ό,τι επιθυμούσε. Ο βασιλιάς, από την πλευρά του, έφτασε στα πέρατα της γης. Πήγε μάλιστα και στο σημείο από όπου ξεχύνονται στον κόσμο οι Γωγ και Μαγώγ, όπου άκουσε τις παρακλήσεις του λαού που ζούσε εκεί και έκτισε, με «πέτρες σιδερένιες» και λειωμένο χαλκό, φράγμα για να προστατεύσει την οικουμένη από αυτούς.


Ποιοι είναι οι Γωγ και Μαγώγ; Μια κατά γράμμα απάντηση αποκαλύπτει ειρωνεία της Ιστορίας. Πράγματι, με την ονομασία αυτή συμβατικώς νοούνται οι λαοί της κεντρασιατικής στέπας, φύλα τουρανικά δηλαδή, η μεταγενέστερη ένταξη των οποίων στον κόσμο του Ισλάμ προσέδωσε ισχύ σε αυτό το τελευταίο και είχε τελικά ως αποτέλεσμα την κατάλυση του ελληνικού μεσαιωνικού Κράτους. Είναι πολύ αμφίβολο όμως κατά πόσον στο Κοράνι εκλαμβάνονται κυριολεκτικώς οι εν λόγω Γωγ και Μαγώγ, που μάλλον μεταφορικώς αναφέρονται και πρέπει να νοηθούν ως οι δυνάμεις, γενικώς, της βίας, της αναταραχής και της καταστροφής. Με λίγα λόγια, ο Αλέξανδρος έδιωξε από τον κόσμο το χάος και σχημάτισε οικουμένη έτοιμη να στραφεί στην λατρεία του Μοναδικού Θεού.

Συνεπώς, κατά το Κοράνι, εφόσον ο Μέγας Αλέξανδρος έδρασε ως όργανο της θείας βουλήσεως, δεν μπορεί να θεωρηθεί ειδωλολάτρης. Το ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων είναι κατηγορηματικό σχετικώς: Πράγματι, ο Μακεδών εμφανίζεται να λέει: «Είμαι άνθρωπος σας εσάς, αλλά μου απεκαλύφθη  ότι δεν υπάρχει παρά ένας Θεός. Οποιοσδήποτε (λοιπόν) ελπίζει πως θα εμφανισθεί μια ημέρα μπροστά στον Κύριο να κάνει το καλό και να μην εμπλέκει κάποιο δημιούργημα στην λατρεία του Κυρίου».

Όλα αυτά είναι, βέβαια, κολακευτικά για εμάς τους Έλληνες, μα τι νόημα έχουν σε τελευταία ανάλυση; Το Ισλάμ βασίζεται σε αντίληψη της Ιστορίας απλουστευτική μεν αλλά «συμπαγή» και στέρεη. Πράγματι, κατά τους Μουσουλμάνους, ο Θεός έστειλε πολλούς προφήτες στους ανθρώπους, αλλά αυτοί τους αγνόησαν. Ο Δίκερως λοιπόν, ο Μέγας Αλέξανδρος, ανέλαβε να ενοποιήσει τον κόσμο εξοβελίζοντας τις δυνάμεις του χάους που, στην ουσία, δεν είναι παρά οι δυνάμεις του κακού. Έτσι άνοιξε ο δρόμος στην εξάπλωση του Μονοθεϊσμού. Επιπλέον, ο Αλέξανδρος συγκατελέχθη στους λίγους εκείνους που άνωθεν πήραν το δικαίωμα να μιλούν για το τέλος της Ιστορίας.



Αυτές οι προρρήσεις περιλαμβάνονται στο Κοράνι (XVIII, 98-108) και αμυδρά έστω θυμίζουν την Αποκάλυψιν του Ιωάννη (κ’, 7-10): Καθώς θα τελειώνει ο χρόνος (ανθρώπινο εφεύρημα), το φράγμα που έστησε ο Μέγας Αλέξανδρος θα διαρραγεί σύμφωνα με την θεία βούληση και οι δυνάμεις του χάους θα ξεχυθούν στον κόσμο. Τότε θα ηχήσει η σάλπιγγα, το θέλημα του Θεού θα επιβληθεί οριστικά και «άπιστοι» θα ριχθούν στην γέενα, τόπο φωτιάς: Η Ιστορία θα τελειώσει.

Και, βέβαια, ενδιαφέρον παρουσιάζει άποψη μουσουλμάνων διανοουμένων ότι οι Γωγ και Μαγώγ έχουν ήδη εισβάλει στον κόσμο μας. Από πού απορρέει όμως αυτή η αντίληψη; Και ποιες δυνάμεις μπορούν, στις ημέρες μας, να θεωρηθούν χαοτικές;

Όλα αυτά είναι, βέβαια, μια άλλη ιστορία…

 

==========================================================

 

Το όραμα της Aakifah (πηγή στοιχείων)


To 1995 στην Λατάκια της Συρίας έλαβε χώρα ένα παράξενο συμβάν το οποίο αν αφορά και την Ελλάδα δεν έγινε καθόλου γνωστό στην χώρα μας. Η μικρή Aakifah από την Λατάκια, υποστήριξε πως είδε σε όραμα έναν άνδρα ο οποίος της έδειξε το μέλλον της Συρίας, του κόσμου και είχε και μια αναφορά στην Ελλάδα!

Πιο συγκεκριμένα της έδειξε την διάλυση της Συρίας, την εμπλοκή στην περιοχή αυτή όλων των υπερδυνάμεων, το μαζικό κύμα μετανάστευσης και μια προειδοποίηση προς τους πιστούς όσον αφορά την αντιμετώπιση της Ελλάδας.

Όσον αφορά λοιπόν την χώρα μας και σύμφωνα με το όραμα της μικρής Aakifah, ο άνδρας της ζήτησε να προειδοποιήσει τους «πιστούς» να μην πειράξουν την Ελλάδα και τους Έλληνες γιατί αυτό θα έχει πολλαπλές αρνητικές συνέπειες γι’ αυτούς. Είπε συγκεκριμένα ότι τυχόν ζημιά της Ελλάδος από τους «πιστούς» θα επιφέρει την οργή του Dhul Qarnayn (Αλέξανδρος)ο οποίος θα προστατεύσει τους Έλληνες απογόνους του και θα εξαπολύσει τους Γωγ και Μαγωγ στα έθνη των πιστών! Αλλά είναι και θέλημα του Αλλάχ οι Έλληνες να είναι και πάλι νικητές όπως αναφέρει άλλωστε και το Κοράνι.

Ο άνδρας προέτρεψε τους πιστούς να ακούσουν τα λόγια του και μην εμπλακούν με την Ελλάδα γιατί ΘΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!!!

Πολλοί υποστήριξαν ότι ο άνδρας ήταν ο Dhul Qarnayn και άλλοι ότι ήταν ο ίδιος ο Προφήτης. Όπως και να’ χει (και λόγω του ότι το συγκεκριμένο όραμα αρχίζει και γίνεται γνωστό) πολλοί είναι αυτοί που αρνούνται να εισέλθουν στην Ελλάδα. λέγοντας ότι αυτό δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Ισλάμ αλλά είναι παιχνίδια της Τουρκίας και των εχθρών της Ελλάδας!!!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Στο 18ο κεφάλαιο του Κορανίου (18:83-101), γίνεται λόγος γιά τον Δίκερω (Dhul-Qarnayn), στη Σούρα "Al-Kahf" (https://en.wikipedia.org/wiki/Al-Kahf)

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Σχόλια Νίκου Μπαϋρακτάρη:

Αυτό το όραμα είναι αληθινό κι ανταποκρίνεται σε προφητείες που υπάρχουν ήδη πριν την εμφάνιση του Ισλάμ. Όταν ο Ηράκλειος υποχώρησε προ των ισλαμικών στρατευμάτων κι εγκατέλειψε την Συρία, αποχαιρέτησε την γη εκείνη που τόσο αγαπούσε αναφερόμενος στην στιγμή που οι Ρωμιοί θα επιστρέψουν στην Συρία και η Ρωμανία θα ανακαταλάβει την Αντιόχεια και τα Ιεροσόλυμα. Προσδιόρισε το μελλοντικό αυτό γεγονός στα χρόνια του Αντιχρίστου που με ψέμματα και κολακείες θα εξαπατάει τους Ρωμιούς για να τους κρατάει σε απόσταση κι ακίνδυνους.

Η ιστορική αυτή αναφορά βρίσκεται στο ανάλογο κεφάλαιο της Ιστορίας του Ταμπαρί, του μεγαλύτερου ιστορικού του Ισλάμ (9ος-10ος αιώνας).



Δεν είναι θέμα Αλεξάνδρου αρχικά. Είναι θέμα Ηρακλείου, επιστροφής των Ρωμιών στην Συρία, και διασύνδεσης του μελλοντικού αυτού γεγονότος με την κυριαρχία του Αντιχρίστου, ο οποίος θα κολακεύει τους Ρωμιούς για να τους αποπροσανατολίσει. Εννοείται ότι η επιστροφή των Ρωμιών στην Συρο-Παλαιστίνη επισύρει το τέλος του Αντιχρίστου.

Ο Ηρακλειος δεν χρησιμοποιεί το βδελυρό αυτό όνομα που αναφέρει η Αποκάλυψη και που στα αραβικά είναι Μασίχ αντ-Ντετζάλ. Τον αποκαλεί "ο άνθρωπος που δεν θα έπρεπε ποτέ να γεννηθεί". Ο Ταμπαρί θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την ευρύτατα διαδεδομένη λέξη αλλά φαίνεται ότι απέδωσε τα λόγια του Ηρακλείου όπως οι εχθροί του αυτοκράτορα δεν επέτρεψαν να διασωθούν σε κανένα ιστορικό ή άλλο ρωμέικο κείμενο των χρόνων της Αυτοκρατορίας.

Θα τα βρείτε στον 12ο τόμο της τελευταίας αγγλικής έκδοσης της Ιστορίας του Ταμπαρί (40 τόμοι συνολικά μόνον αγγλικό κείμενο):
https://archive.org/stream/TabariEnglish/Tabari_Volume_12#page/n205/mode/2up
Πάτε στη σελίδα 181-182 του βιβλίου (σελ. 206-207 του Pdf)
 
Ο τίτλος ( οι μεταφραστές διαίρεσαν το κείμενο σε ενότητες για να το κάνουν πιο εύχρηστο) στα αγγλικά είναι:
The Departure of Heraclius for Constantinople
 
Διαβάστε την αριστερή σελίδα πρώτα αλλά ο επίσημος αποχαιρετισμός της Συρίας από τον Ηράκλειο είναι στην μεγάλη παράγραφο της δεξιάς σελίδας. Αρχίζει με το
Peace be upon you, O Syria!
Διαβάστε το μέχρι το τέλος της παραγράφου.
Οπου διαβάζετε "Byzantines" πρέπει να αντιλαμβάνεστε 'Ρωμιούς" - Ρουμ είναι στα αραβικά η λέξη. Μην ξεχνάτε ότι οι εκδότες, οριενταλιστές κι ισλαμολόγοι, είναι μασώνοι και σιωνιστές! Πρέπει να καταλαβαίνετε ανάμεσα στις γραμμές και πίσω από τις λέξεις!

Η υπόθεση του Αλεξάνδρου παίζει αλλού: το έργο του προτύπωσε εκείνο του Βασιλέως Βασιλέων (Αποκάλυψη ΙΔ' 14). Και οι δύο στρέφονται κατά των Ασκενάζι Χαζάρων. Ο πρώτος ανήγειρε ένα μυστικό τείχος για να τους εμποδίσει να κυριαρχήσουν στην Γη πριν από το Πλήρωμα του Χρόνου. Ο δεύτερος έρχεται επειδή το τείχος κατέρρευσε για να τους εξαφανίσει. Ζούμε στο Πλήρωμα του Χρόνου. Ο Ιησούς προφήτευσε την εξολόθρευση του σημερινού σατανο-κράτους Ισραήλ του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Χαζαρία. Είναι μασωνική και σιωνιστική παρερμηνεία ότι ο Ιησούς προφήτευσε την καταστροφή των Ιεροσολύμων από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. Αυτό ήταν ένα ασήμαντο γεγονός για να ασχοληθεί ο Ιησούς μαζί του. Ο Ιησούς μίλησε για το Τέλος: τι είπε για την Τελική Καταστροφή των Ιεροσολύμων; ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΛΙΘΟΣ ΕΠΙ ΛΙΘΟΝ!

Ανοίξτε τα μάτια σας λοιπόν και δείτε ότι όλο το δυτικό τείχος του ναού του Ηρώδη (το τείχος των δακρύων) είχε μείνει άθικτο σε μεγάλο βαθμό: αυτό σημαίνει ότι έμειναν πολλές σειρές λίθων πάνω σε άλλους λίθους. Χοντρή κοροϊδία να νομίζουμε ότι ο Ιησούς έδινε μισή πεντάρα για το που στο διάολο θα πήγαινε το σατανο-κράτος των Φαρισαίων.

Και οι Χαζάροι δεν είναι άλλοι από τον Γωγ (Μαγώγ είναι κειμενική σύγχυση: δεν είναι άλλο έθνος, η λέξη σημαίνει 'γη του Γωγ).
 
 

["Το μυστικό ταξίδι του Μ.Αλεξάνδρου": Α', Β', Γ' μέρος, από εδώ.
Δ' μέρος από εδώ].