Τι είναι Γενικευμένη Ψυχική Επίθεση κατά της Ανθρωπότητας και πώς επηρεάζει καταστροφικά Επιστήμη, Τέχνη και Πολιτική.

γράφει ο Νίκος Μπαϋρακτάρης

φωτο από εδώ

Φίλος που μόλις διάβασε πρόσφατο κείμενό μου, στο οποίο τόνιζα ότι το λαθρομεταναστευτικό σε παγκόσμια κλίμακα δεν είναι θέμα ανθρωπίνων αποφάσεων, ανησύχησε ιδιαίτερα και μου ζήτησε να κάνω κάποιες επεξηγήσεις κι αποσαφηνίσεις.

 

Το προαναφερμένο κείμενο βρίσκεται εδώ:

 

Η Ανθρωπότητα υπό το Κράτος Τεράστιας Ψυχικής Επίθεσης: η Πολιτική δεν καθορίζεται από Ανθρώπους κι οι Λαθρο-εισβολείς δεν είναι το Μόνο Πρόβλημα!

https://greeksoftheorient.wordpress.com/2019/11/19/η-ανθρωπότητα-υπό-το-κράτος-τεράστιας/

Ι. Ψυχή, Μυαλό, Συνείδηση, Χαρακτήρας του Ανθρώπου

Κανένας δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι ένας δαίμονας ή ένας άγγελος, αν δεν εννοήσει πρώτα τι είναι η ανθρώπινη ψυχή. Το ψυχικό σύμπαν αποτελείται από τρισεκατομμύρια οντοτήτων που εκτελούν διαφορετικό έργο έχοντας διαφορετική λειτουργικότητα από την δημιουργία τους ή την εκ μέρους τους παράβαση του έμφυτου ηθικού κώδικα που τους αντιστοιχεί – κάτι που λέγεται ‘πτώση’ (πχ. Πτώση του Εωσφόρου, πτώση των Πρωτοπλάστων, κοκ).

 

Η ψυχή του ανθρώπου είναι η ενέργεια που φέρνει την ζωή στην ύλη – το σώμα του ανθρώπου. Η ψυχή του ανθρώπου είναι η δύναμη η οποία, αν είναι σωστά και απόλυτα συνδεδεμένη με το σώμα (μυαλό και καρδιά), επιτρέπει την εκπλήρωση όλων των δυνατοτήτων που είναι εφικτές για τον άνθρωπο – κάτι που ο σημερινός άνθρωπος είναι ανίκανος να συλλάβει. Η ψυχή του ανθρώπου είναι η σύνδεσή του με τον ψυχικό κόσμο και τον Θεό. Η ψυχή του ανθρώπου δεν είναι η συνείδησή του ή ο συνειδητός εαυτός του, αλλά ο ενδότερος εαυτός του. Ο συνειδητός εαυτός του ανθρώπου είναι ό,τι πολλοί αποκαλούν ‘χαρακτήρα’ του ανθρώπου – κάτι που αποτελείται από την καρδιά (συναισθήματα), το μυαλό (σκέψεις, νόηση) και τον κοιλιακό χώρο (επιθυμίες). Γι’ αυτό κι ο Ιησούς είπε συγκεκριμένα:

 

ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου (Κατά Ματθαίον ΚΒ’ 37)

 

Σωστά τοποθετημένες σε σειρά οι τρεις λέξεις σημαίνουν ότι πρώτα αγαπάει κάποιος τον Θεό (καρδιά) που δεν Τον ξέρει, έπειτα συνενώνεται με την ψυχή του και κατανοεί την Άπειρη κι Άνσρχη φύση του Θείου, και στο τέλος προσαρμόζει το μυαλό του στην ψυχοσωματική υπόστασή του.

 

Ο συνειδητός εαυτός του ανθρώπου, όπως προανέφερα, δεν είναι η ψυχή του ανθρώπου. Αλλά είναι το κέντρο λήψης αποφάσεων για την ζωή που κάνει ο σημερινός άνθρωπος και η οποία, ως προς όλες τις διαστάσεις, εκφάνσεις και λεπτομέρειες της, καθορίζει αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος μπορεί να επανασυνδεθεί με την ψυχή του από την οποία αποκόπτεται καθοριστικά μετά την βρεφική ηλικία μέσα στον κόσμο της πτώσης. Αυτό σημαίνει ότι από την ζωή που κάνει κάποιος και μόνον κρίνεται, αν θα μπορέσει να συνδεθεί με την ψυχή του κι έτσι να αποκτήσει όλες τις δυνατότητες που εκείνη προσφέρει στον άνθρωπο και οι οποίες μπορούν να επιτελέσουν ό,τι απλοί άνθρωποι αποκαλούν ‘θαύμα’.

 

Θαύματα δεν υπάρχουν: αυτό το λέω όχι με την έννοια ότι είναι ψέμματα αλλά τονίζοντας ότι όλα όσα περιγράφονται έτσι είναι απλά φυσικές δυνατότητες όλων των ανθρώπων – αρκεί να κάνουν εφ’ όρου ζωής ό,τι πρέπει να κάνουν.

 

Για να το πω πιο απλά: δεν είναι θαύμα ότι ο Άγιος Παΐσιος εξέπεμπε φως από το σώμα του, όπως πολλοί αναφέρουν ότι τον είχαν δει, ούτε είναι θαύμα ότι στεκόταν μετέωρος στον αέρα, όπως άλλοι έχουν πει ότι τον είδαν. Αυτά και πολλά άλλα όλοι οι άνδρες μπορούν να επιτύχουν – υπό τον όρο ότι ζουν όπως ο Παΐσιος, πιστεύουν όπως ο Παΐσιος, κι επιζητούν την σωστή κι απόλυτη σύνδεση με την ψυχή τους, όπως την επιζητούσε εκείνος. Αυτή η σύνδεση ονομάζεται από πολλούς ‘θέωση’.

 

Αλλά δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος με βρώμικες σκέψεις, με άνομες επιθυμίες, με άρρωστα συναισθήματα και με απάνθρωπο τρόπο ζωής να επιτύχει κάτι τέτοιο. Ούτε και τον νοιάζει άλλωστε. Με άλλα λόγια, δεν είναι δυνατόν κάποιος να χλαπακιάζει παϊδάκια, να κατεβάζει μπύρες την μία μετά την άλλη, να ρίχνει τις ζεμπεκιές του και πέντε λεπτά αργότερα να βρίσκεται σε μετεώριση. Και να γιατί αυτό δεν μπορεί ποτέ να γίνει:

 

Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· (Κατά Ματθαίον ΣΤ’ 24)

 

Jacques Joseph Tissot, Les pharisiens questionnent Jésus (Ζακ Ζοζέφ Τισό, Οι Φαρισαίοι θέτουν ερωτήματα στον Ιησού) 1886-1894 – https://archive.org/details/brooklynmuseum-o4549-the-pharisees-question-jesus

ΙΙ. Ψυχή και Πίστη

Ο Ιησούς εξήγησε πολύ καλά στους μαθητές του τι τρόπο ζωής πρέπει να έχει κάποιος για να επιτύχει – διά της σωστής κι απόλυτης σύνδεσής του με την ψυχή του (ή ‘θέωσής’ του) – τα πάντα. Όταν οι μαθητές του τον ρώτησαν γιατί οι ίδιοι δεν μπορούσαν να εκβάλουν το τρομερό δαιμόνιο, εκείνος τους είπε:

 

Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ᾿ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό. καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. (Κατά Μάρκον Θ’ 28-29)

 

Λίγοι δυστυχώς έχουν αναρωτηθεί σήμερα γιατί η Ανθρωπότητα έχει εξοκείλει τόσο πολύ, γιατί υπάρχει τέτοια παθητική ανοχή στα εγκλήματα που γίνονται παντού, και γιατί η δειλία, ο φόβος κι η ανήθικη υποταγή χαρακτηρίζουν τις πράξεις και τις σκέψεις των περισσοτέρων σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Πληρωμένοι μάλιστα πράκτορες, εμφανιζόμενοι με προσωπείο ‘εναλλακτικού’, ‘νεοεποχίτη’, ‘ερευνητή’, ‘αναζητητή’, παρουσιάζουν πλήθος τεχνικών επινοήσεων και τεχνολογικών εφαρμογών που – κατά πως λένε – επηρεάζουν κι αποχαυνώνουν τον άνθρωπο. Για να το πω συμπυκνωμένα, αυτοί ισχυρίζονται ότι ‘μας ψεκάζουν’. Όμως πολύ φοβάμαι ότι το χειρότερο που κάνουν οι άνθρωποι σήμερα είναι ότι αυτο-ψεκάζονται οι ίδιοι.

 

Και κανένας δεν αντιλαμβάνεται – επειδή αυτό είναι το πιο επώδυνο – ότι το κακό ξεκινάει από τον ίδιο τον εαυτό του (τον εαυτό του κάθε ανθρώπου) κι από τις ψευτο-τροφές με χημικά συντηρητικά που αγοράζει ο καθένας από τα σούπερ μάρκετ. Οι χημικές ουσίες που εσκεμμένα συμπεριλαμβάνονται στις κονσέρβες και τα αναψυκτικά μετατρέπουν τους ανθρώπους σε χειρότερα γουρουνάκια από εκείνα της Κίρκης στην Οδύσσεια του Ομήρου. Όμως το 1960 ή το 1930 ελάχιστα από όλα αυτά υπήρχαν και μάλιστα όχι σε όλη την Ελλάδα αλλά σε 2-3 συνοικίες της Αθήνας όλο κι όλο. Πρώτα διεφθάρη η ελίτ κι έπειτα αυτή μετέδωσε την διαφθορά της σε όλο τον λαό. Τα πιο πολλά από όσα τρώει σήμερα ο μέσος Έλληνας θα τα έφτυναν οι παππούδες κι οι γιαγιάδες μας ως δηλητήρια. Και η αυτοκτονική διατροφή είναι μία μόνον από τις διαστάσεις αλλοίωσης κι αλλοτρίωσης – ή, αν προτιμάτε, αυτο-ψεκασμού.

 

Ο Ιησούς έχει περιγράψει την δειλία και τον δισταγμό ως βασική αδυναμία πίστης και ως πραγματική διακοπή της σύνδεσης σώματος (καρδιάς και μυαλού) με την ψυχή. Το περιστατικό δείχνει πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι η κατάσταση για όλους – όχι μόνον τον Απόστολο Πέτρο, τον οποίο αφορά το περιστατικό:

 

τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν. εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε. ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα. ὁ δὲ εἶπεν, ἐλθέ. καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν Ἰησοῦν. βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. εὐθέως δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας; καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος· (Κατά Ματθαίον ΙΔ’ 23-34)

 

Αυτή η περικοπή δείχνει και τι ακριβώς είναι η ‘Πίστη’. Η Πίστη δεν είναι η απλή αποδοχή μιας ιδέας, θεωρίας ή ιδεολογίας όπως η λέξη αυτή δυστυχώς κατέληξε να σημαίνει σήμερα. Δεν ισχύει με την λαθεμένη έννοια του στυλ “αυτός πιστεύει τον κσμμουνισμό”, “ο άλλος πιστεύει τον νεοφιλελευθερισμό”, “εσύ πιστεύεις τον Αλλάχ” και “εγώ πιστεύω στον Τριαδικό Θεό”. Αυτή η έννοια του ρήματος ‘πιστεύω’ και του ουσιαστικού ‘πίστη’ είναι ψευδής κι αλλοιωμένη. Και η αλλοίωση έγινε εξεπίτηδες από γλωσσολόγους, γραμματικούς κι άλλους πανεσυτημιακούς που ήταν εγκάθετοι της μασωνίας και του σιωνισμού. Για την περίπτωση θεωριών κι ιδεολογιών το μόνο που ισχύει είναι ‘αποδοχή’.

 

Ακόμη περισσότερο, ‘πίστη’ δεν σημαίνει την αποδοχή ενός θρησκευτικού αφηγήματος, όπως οι σημερινοί ψευτοκληρικοί όλων των θρησκειών διαδίδουν. Μπορεί να είναι χριστιανός όποιος αποδέχεται την αφήγηση των Παθών και της Σταύρωσης, και μπορεί να είναι μουσουλμάνος όποιος αποδέχεται την αφήγηση του νυκτερινού ταξιδιού του Μωάμεθ από την Μέκκα στα Ιεροσόλυμα και από εκεί την ανάληψή του μέχρι την Ουράνια Ιερουσαλήμ, αλλά αυτά δεν είναι “Πϊστη”.

 

Το βλέπουμε στην παραπάνω ευαγγελική περικοπή. Ο Ιησούς δεν αποκαλεί τον Πέτρο ‘ολιγόπιστο’ όχι επειδή ο Μαθητής δεν αποδέχεται ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο σε έξι μέρες ή ότι ο Νώε έσωσε την οικογένειά του και όλα τα ζώα στην Κιβωτό, αλλά επειδή “φοβήθηκε” τον ισχυρό άνεμο και εδίστασε. Η ολιγοπιστία δηλαδή, όπως και η Πίστη, είναι πρακτικές καταστάσεις κι ικανότητες. Εμφανέστατα Πίστη προϋποθέτει απουσία φόβου κι έλλειψη δισταγμού.

 

Ότι η Πίστη είναι πρακτική ικανότητα αποκτώμενη με προσπάθεια και συγκεκριμένο τρόπο ζωής ο Ιησούς εξήγησε σε ένα άλλο σημείο ακόμη καλύτερα:

 

καὶ ἰδὼν συκῆν μίαν ἐπὶ τῆς ὁδοῦ ἦλθεν ἐπ᾿ αὐτήν, καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐν αὐτῇ εἰ μὴ φύλλα μόνον, καὶ λέγει αὐτῇ· μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τὸν αἰῶνα. καὶ ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ. καὶ ἰδόντες οἱ μαθηταὶ ἐθαύμασαν λέγοντες· πῶς παραχρῆμα ἐξηράνθη ἡ συκῆ; ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν καὶ μὴ διακριθῆτε, οὐ μόνον τὸ τῆς συκῆς ποιήσετε, ἀλλὰ κἂν τῷ ὄρει τούτῳ εἴπητε, ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν, γενήσεται· καὶ πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε. (Κατά Ματθαίον ΚΑ’ 19-22)

 

Όλα μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος, αν έχει αυτή την πρακτική ικανότητα που προϋποθέτει ανάλογο βίο και ένωση της ψυχής και του σώματος στην αγάπη του Θεού κατά την προσευχή. Αυτό σημαίνει ο όρος “μὴ διακριθῆτε”: να μην έχει κάποιος φόβο και δισταγμό για την παντοδυναμία του Θεού. Ο Ιησούς κάνει λόγο για κάτι το ασύλληπτο: όχι μόνον να ξηράνει κάποιος ένα δέντρο αλλά να μετακινήσει ένα ολόκληρο βουνό και να το πετάξει στην θάλασσα.

 

Η ενέργεια της ψυχής είναι τα ηλεκτρομαγνητικά ρευστά που παράγει από μόνο του το οκταπολικό σύστημα πάνω στο οποίο έχει διαμορφωθεί η ίδια η ανθρώπινη ψυχή ως σύνθεση των πέντε στοιχείων που την αποτελούν. Όμως όλα αυτά είναι συνάρτηση του βίου που διάγει ένας άνθρωπος επειδή κάθε ανισορροπία είναι βλαπτική για την ενέργεια της ψυχής και κάθε παραχώρηση χώρου και χρόνου προς ανήθικες σκέψεις, άνομες επιθυμίες κι άρρωστα συναισθήματα επιφέρει ζημία στην ψυχική ενέργεια και βουλιάζει τον χαρακτήρα του ανθρώπου στο αδιέξοδο: την διαβίωση στο υλικό σύμπαν ξεκομμένος από την ψυχή του.

ΙΙΙ. Η Φύση της Δαιμονικής Εξουσίας του Σημερινού Κόσμου

Πρέπει κάποιος να είναι απολύτως υλιστής, δαρβινιστής, και άθεος, ή έστω αγνωστικιστής για να αρνηθεί την ύπαρξη των ανωτάτων ψυχικών ιεραρχιών, των αγγέλων, των δαιμόνων, των ψυχικών διανοιών, των πνευμάτων και των λοιπών οντοτήτων του ψυχικού κόσμου.

 

Όμως, αν και οι περισσότεροι άνθρωποι αποδέχονται τις θρησκείες τους και συμφωνούν με τα αφηγήματά τους, βρίσκονται σε δυσκολία να ορίσουν τι είναι μια ανώτατη ψυχική ιεραρχία όπως οι άγγελοι και οι δαίμονες. Οπότε, αυτές οι οντότητες αντί να είναι αισθητές ως αληθινές υπάρξεις και αντί να εντοπίζονται από τους ανθρώπους, παραμένουν τμήμα αφηγήσεων. Όμως τα λόγια, οι εκφράσεις, τα λεκτικά και τα ρητορικά σχήματα δεν αποτελούν ‘ύπαρξη’ αλλά ‘αφήγηση περί μιας ύπαρξης’.

 

Τότε γίνεται το εξής: ο τρόπος καθημερινής ζωής ορίζει το τι είδος ψυχικών ιεραρχιών περιβάλλει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για να ζει στην φύση. Οι αποκομμένες από την φύση μεγαλουπόλεις της τεχνολογίας και της ανηθικότητας, της διαφθοράς και του Μαμμωνά είναι χώροι σατανικοί όπου κυριαρχούν πολυάριθμες τάξεις δαιμόνων. Μόνον ένας συνειδητοποιημένος κοσμοκαλόγερος μπορεί να ζει εκεί ακέραιος. Αλλά δεν θα σχετίζεται με τους θεσμούς της μεγαλούπολης. Δεν θα συνεργάζεται στις ανομίες που εκεί επιτελούνται, δεν θα αναγνωρίζει και δεν θα εργάζεται για τα κράτη που έχουν την βάση τους στις μεγαλουπόλεις αυτές, και δεν θα ενδιαφέρεται να αποκομίσει κάτι το υλικό. Το σπίτι του θα είναι άδειο, γιατί χωρίς άλλα αντικείμενα έρχεται ο άνθρωπος στη ζωή και χωρίς αντικείμενα φεύγει.

 

Αν θα μπορούσατε να δείτε πόσα λίγα αντικείμενα υπήρχαν στην παράγκα ενός Μικρασιάτη στο Δουργούτι ή στο Πολύγωνο το 1930, ή αν καταφέρετε να δείτε πόσα ελάχιστα ανττικείμενα έχει ένας Ογκαντένι Σομαλός σήμερα στην καλύβα του στο Κεμπρινταχάρ του Κατεχόμενου Ογκάντεν στην Αβησσυνία (‘Αιθιοπία’), τότε θα αρχίσετε να καταλαβαίνετε ποιο είναι το αληθινό νόημα της ζωής και θα αντιληφθείτε ότι τα ‘πράγματα’ δίπλα στους ανθρώπους, τα πολλά αντικείμενα στα σπίτια των ανθρώπων, τα μαζεύει (χάρη σε συνεχείς υποβολές) μια ιδιαίτερη τάξη δαιμόνων που απομυζούν την συναισθηματική ενέργεια που οι άνθρωποι αποδίδουν στα άχρηστα αντικείμενα αυτά.

 

Καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται σε καθεστώς παντελούς απιστίας κι απόλυτης αφασίας (ασχέτως αν διατείνονται ότι πιστεύουν την τάδε ή την δείνα θρησκεία), δεν μπορούν να καταλάβουν ότι έννοιες όπως χώρος και χρόνος δεν υπάρχουν στο ψυχικό σύμπαν. Υπάρχουν οι ηθικές αρχές κι αξίες πάνω στις οποίες δημιουργήθηκε και οι οποίες το διέπουν, όντας παράλληλες κι αντίστοιχες με τα αρχέτυπα των αξιών και των ηθικών αρχών που διέπουν τον υλικό κόσμο. Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι, όπου υπάρχει ένας ενάρετος βίος, η παρουσία των αγγέλων είναι έντονη (κάτι που δείχνει έντονα το κείμενο του Τωβίτ) και όπου υπάρχει ανήθικος βίος, η παρουσία των δαιμόνων είναι ολοσχερής και καταλυτική (όπως φαίνεται από τις περιγραφές των Σοδόμων στην Παλαιά Διαθήκη και των Φαρισαίων στην Καινή Διαθήκη).

 

Αρκεί μια εγωϊστική σκέψη, μια έκφραση αυτοκολακείας, αυτοθαυμασμού, περιαυτολογίας και ματαιοδοξίας, ή ένα συναίσθημα υπεροψίας κι αλαζονείας για να εγκαταλειφθεί ένας άνθρωπος από τις ψυχικές ιεραρχίες του Καλού. Το κείμενο του Εκκλησιαστή προσφέρει πολλά παραδείγματα. Η έπαρση είναι τρομερό αμάρτημα για ένα άνθρωπο. Το να νομίσει κάποιος ότι είναι σοφός ή ότι θα γίνει ακόμη σοφώτερος είναι και μωρία και ανοικτή πρόσκληση προς δαίμονες και ακάθαρτα πνεύματα για να καταφθάσουν πάραυτα.

 

Πάντα ταῦτα ἐπείρασα ἐν τῇ σοφίᾳ· εἶπα· σοφισθήσομαι, καὶ αὐτὴ ἐμακρύνθη ἀπ᾿ ἐμοῦ μακρὰν ὑπὲρ ὃ ἦν, καὶ βαθὺ βάθος, τίς εὑρήσει αὐτό; (Εκκλησιαστής Ζ’ 23-24)

 

Όταν είπε στον εαυτό του ότι θα επιχειρήσει να γεμίσει το μυαλό του με σοφία, η σοφία έφυγε μακριά από αυτόν. Και τότε συλλογίστηκε το ασύλληπτο βάθος του Κάτω Κόσμου. Αυτό το κείμενο όμως δεν αφορά μόνον τον προφητάνακτα Δαυίδ αλλά επίσης και τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους των οποίων την έπαρση στηλίτευσε αμείλικτα ο Ιησούς. Αφορά ακόμη περισσότερο τους σημερινούς Φαρισαίους, δηλαδή τους διανοούμενους, τους καθηγητές, τους ειδικούς αναλυτές, τους ψευτο-επιστήμονες και τους φιλοσόφους των οποίων η έπαρση και όλος ο υπόλοιπος αρνητικός ψυχισμός επισύρει ολόγυρά τους την παρουσία και δράση πολλών ιεραρχιών δαιμόνων. Αφορά επιπλέον τους άνομους κι άτιμους ιεράρχες της υποκρισίας και της διαφθοράς που παριστάνουν την ηγεσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Με τα επαίσχυντα έργα τους βεβηλώνουν την Χριστιανωσύνη παραχαράσσοντας το αληθινό ιστορικό δόγμα και τις αποφάσεις των οικουμενικών συνόδων.

 

Το τι μπορεί να είναι και να κάνει ένας δαίμονας είναι κάτι που οι σημερινοί άνθρωποι θέλουν να ξεχνούν, όντας και σ’ αυτό παρασυρμένοι από την δαιμονική κυριαρχία πάνω στον σημερινό κόσμο του Τέλους. Ως σημαντική ψυχική οντότητα, ένας δαίμονας μπορεί να μιλάει ταυτόχρονα όλες τις γλώσσες του κόσμου. Την ίδια στιγμή, ένας δαίμονας μπορεί να υποβάλλει ένα βρωμερό κι άρρωστο συναίσθημα, μια μυσαρή κι άνομη επιθυμία, ή μια ανήθικη κι απάνθρωπη σκέψη σε τρία δισεκατομμύρια ανθρώπων – ενδεικτικός είναι μόνον ο αριθμός αυτός. Δεν υπάρχει κανένας λοιπόν άτρωτος κι αδιαπέραστος από μια τέτοια υποβολή; Και βέβαια υπάρχουν πολλοί: αυτοί που κρατούν τον εαυτό τους μακριά από την ανομία του σημερινού κόσμου και εκείνοι των οποίων τα έργα και η ζωή δεν συνεισφέρουν στην διαιώνιση του Κακού στον σημερινό κόσμο.

IV. Η Παρά Φύσιν Ύπαρξη Μυστικών Εταιρειών, ως Εργαλείων των Δαιμονικών Ιεραρχιών

Ωστόσο, τίποτα δεν προωθεί το ανά τον κόσμο καταστρεπτικό έργο των δαιμονικών ιεραρχιών περισσότερο από τις μυστικές εταιρείες με πυραμιδωτή ιεραρχία ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτές είναι παρά φύσιν καρκινώματα που διαιωνίστηκαν μέσα στην Ιστορία της Πτώσης του Ανθρώπου από τα χρόνια μετά τον Κατακλυσμό και μέχρι σήμερα. Στο παρόν κείμενο δεν μπορώ να επεκταθώ στο θέμα αλλά αρκεί εδώ να πω ότι η ύπαρξη των ιησουϊτών, των ψευτομασώνων και των σιωνιστών πάει τόσο πίσω όσο τα τέλη της 3ης προχριστιανικής χιλιετίας και οι πρώτοι προπάτορές τους ανευρίσκονται στην τότε Μεσοποταμία κι Αίγυπτο.

 

Εννοείται ότι κάνω λόγο για συνεχόμενα σχήματα μεταλλαγών, αναδιοργανώσεων και ανασυντάξεων αυτών των οργανώσεων – κάτι που συνεπάγεται και διαφορετικά κατά τόπο και χρόνο ονόματα υπό τα οποία αυτές οι οργανώσεις έχουν ιστορικώς καταγραφεί. Θα φανεί σε πολλούς προκαταβολικά ως λάθος ή έστω ως παράξενο που κάνω λόγο ακόμη και για ‘σιωνιστές’ σε μια στιγμή που δεν είχε ακόμη ζήσει ο … Αβραάμ. Κι όμως! Δεν εννοώ το όνομα ή το ‘ράσο’ αλλά το μυστήριον της ανομίας τους.

 

Οι ιερείς (Φαρισαίοι) στο κράτος του Ιούδα (Ιουδαία – Γιουντά) των χρόνων του Ιησού και οι Εβραίοι ιερείς στο κράτος του Ισραήλ (βόρειο εβραϊκό κράτος των Δέκα Φυλών) των χρόνων του Προφήτη Ηλία είναι δυο ολότελα διαφορετικές θρησκευτικές ιεραρχίες. Ο Προφήτης Ηλίας δεν στράφηκε εναντίον των τότε ιερέων και κείνοι συμπαρατάχθηκαν μαζί του. Αντίθετα στα χρόνια του Ιησού το πράγμα είχε ήδη στραβώσει. Τι μεσολάβησε; Το ιουδαϊκό ιερατείο στα χρόνια της βαβυλωνιακής εξορίας κατακτήθηκε και διαβρώθηκε από ένα αλλότριο και τερατώδες ιερατείο ενός άλλου πανάρχαιου φύλου το οποίο είχε εγκατασταθεί στα ανατολικά πέρατα της Βαβυλωνίας και του οποίου την δράση οι Βαβυλώνιοι αρχιερείς και βασιλείς ανέχονταν. Αυτό το αλλόφυλλο ιερατείο που διέβρωσε τους Ιουδαίους ανάγεται με βάση τα αρχαία βαβυλωνιακά κείμενα ήδη στην 3η προχριστιανική χιλιετία.

 

Η ανομία της πυραμιδωτής ιεραρχίας είναι το τρομερώτερο έργο των δαιμονικών ιεραρχιών εναντίον του ανθρώπου και αν αυτό δεν το αντιληφθεί κάποιος στις πραγματικές του διαστάσεις, ποτέ του δεν θα μπορέσει να καταλάβει ούτε το πως είναι οργανωμένο το παρασκήνιο της σημερινής παγκόσμιας εξουσίας (: πολιτικής) ούτε τι επιχειρείται με το πρόσχημα και με το κάλυμμα της λαθρομετανάστευσης, της μεγάλης μετακίνησης πληθυσμών, και της αντικατάστασης των λευκών πληθυσμών.

 

Η πυραμιδωτή ιεραρχία κλειστών οργανώσεων μύησης κι ελέγχου της ψυχικής εξουσίας (: εσωτερισμός ή μυστικισμός) ξεκίνησε στις αρχαίες ανατολικές θρησκείες των μετακατακλυσμιαίων χρόνων, δηλαδή στα τέλη της 3ης προχριστιανικής χιλιετίας. Το κάθε ιερατείο οργανώθηκε ξεχωριστά, και η κορυφή της ιεραρχίας κάθε ιεραείου έκρυψε από τα κατώτερα μέλη του την αλήθεια την οποία οι κορυφαίοι αρχιερείς ήξεραν για την ψυχική εξουσία και ισχύ, δηλαδή την προαναφερμένη ικανότητα συνέργειας ψυχής και σώματος στον κάθε άνθρωπο. Αυτό χώρισε την ανθρώπινη κοινωνία σε μυημένους (: οι διαφόρων βαθμίδων ιερείς) και αμύητους.

 

Εννοείται ότι αυτή είναι η πρώτη, η πιο προωθημένη, κι η πιο μακρόχρονη μορφή εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Όλες οι άλλες μορφές εκμετάλλευσης είναι απόρροια αυτής. Αλλά οι εντελώς αρχικές, προκατακλυσμιαίες μορφές ιερατείων και βασιλικών εξουσιών, χίλια χρόνια και πλέον νωρίτερα, στην Μεσοποταμία και στην Αίγυπτο, όπου έχουμε μαρτυρίες, δεν είχαν τίποτα το παρεμφερές και δεν υπήρχε καμμία διάκριση ανάμεσα στους ιερείς, τους βασιλείς και τους απλούς ανθρώπους. Οι πρώτοι ναοί και τα πρώτα ανάκτορα στην Σουμέρ του 3500 π.Χ. δεν ήταν κατά πολύ μεγαλύτερα από τα σπίτια των εκεί κατοίκων. Όμως στα μετακατακλυσμιαία χρόνια η ανομία πληθύνθηκε και τα αμαρτήματα των απλών ανθρώπων έγιναν μέσον επιβολής και κυριαρχίας πάνω τους από την πλευρά βασιλέων κι αρχιερέων. Τότε οι ναοί και τα ανάκτορα έγιναν τεράστια και τα σπίτια των απλών ανθρώπων παρέμειναν μικρά. Και μέσα από πολλές μεταλλαγές και μετακινήσεις τα τότε ιερατεία έφθασαν στις μέρες μας ως ‘εσωτερικές’ οργανώσεις, ‘μυστικές’ εταιρείες, και κυκλώματα πυραμιδωτής ιεραρχίας.

 

Σε πείσμα όλων αυτών ο Ιησούς κατέδειξε ότι ένας απλός άνθρωπος, αν διατηρήσει τον αρχικό προορισμό του ανθρώπου ως τρόπο ζωής, μπορεί με πολλή επιμονή και με περισσότερη Πίστη να επανακτήσει την χαμένη ψυχική του ισχύ που αυτές οι μυστικές οργανώσεις διατηρούν ως μυστικό κλειδί της εξουσίας τους πάνω στους ανθρώπους. Διαβάστε όλα τα σημεία της αντιπαράθεσης Ιησού και Φαρισαίων και αμέσως θα ανακαλύψετε ότι το πραγματικό ‘σκάνδαλο’ για τους άνομους ιερείς των Ιουδαίων ήταν η ψυχική εξουσία του Ιησού. Αυτό έδειξαν στην συνέχεια πολλοί Άγιοι της Χριστιανωσύνης που πιστά εφάρμοσαν το πρότυπο βίου του Ιησού στον εαυτό τους.

 

Υπάρχει μια απόλυτη αλήθεια: ο κόσμος δεν μπορεί να είναι διαιρεμένος σε μυημένους και αμύητους. Αυτό είναι το άκρον άωτον του σατανισμού. Μπορεί να μην το σκέφτονται έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι αλλά έτσι είναι. Αυτή η διάκριση αποτελεί πρωτίστως άρνηση της Δημιουργίας. Ο Θεός δημιούργησε ένα Αδάμ και μία Εύα με την έννοια ότι θα αυξηθούν, θα πολλαπλασιασθούν, κι οι απόγονοί τους θα είναι ίσοι. Αν τα ανθρώπινα όντα που θα ζούσαν πάνω στην γη θα έπρεπε να είναι διαιρεμένα σε 33 βαθμούς (όπως στην μασωνία και τον ιησουϊτισμό, στην πρώτη ανεβαίνοντας από τον 1ο μέχρι τον 33ο βαθμό και στον δεύτερο ανεβαίνοντας ανάστροφα από τον 33ο μέχρι τον 1ο βαθμό), τότε ο Θεός θα είχε πλάσει 33 Αδάμ και 33 Εύες των οποίων οι απόγονοι θα αντιστοιχούσαν στον ανάλογο βαθμό.

 

Αν προσέξει κάποιος τι ακριβώς γίνεται σε μια μυστική εταιρεία μύησης, ‘αναζήτησης’ (? !!) της αλήθειας και αλληλοβοήθειας (χμ!), τότε άμεσα κατανοεί γιατί αυτές οι μυστικές εταιρείες λειτουργούν ως εργαλεία δαιμονικών ιεραρχιών. Ήδη το κακό φάνηκε στους αρχαίους ναούς, από τους οποίους διαφοροποιήθηκε καίρια η Χριστιανική Εκκλησία. Τα δύο κορυφαία πρόσωπα στις αρχαίες τελετουργίες, ιερουργίες και θεουργίες ήταν ο Μέγας Αρχιερέας και ο Ιεροφάντης.

 

Ο πρώτος ‘προήδρευε’ των πιστών, δηλαδή των διαφορετικών βαθμών μελών του ιερατείου, και ο άλλος (όπως η ίδια η λέξη αφήνει να εννοηθεί) έκανε φανερά τα ‘μυστήρια’ του θεού ή της θεάς, δηλαδή έδειχνε κατά περίσταση δυνατότητες της συνέργειας ψυχής και σώματος, ή για να το πω πολύ απλά ‘έκανε θαύματα’ που τα κατώτερα μέλη του ιερατείου εξελάμβαναν ως ένδειξη απόλυτης ψυχικής ισχύος και εξουσίας των υψηλόβαθμων ιερέων. Στην συνέχεια, αυτά τα κατώτερα μέλη του ιερατείου ‘φανάτιζαν’ τους απλούς οπαδούς του θεού ή της θεάς και γενικώτερα τον περισσότερο κόσμο και έτσι τους κορόιδευαν αναφορικά με την ‘παντοδυναμία’ του θεού ή της θεάς που δεν ήταν τίποτ’ άλλο από την παντοδυναμία του ιεροφάντη.

V. Η Μύηση των Μελών Μυστικών Εταιρειών ως Σατανική Εξαπάτηση

Όμως σε ένα κόσμο πτώσης κι αμαρτίας, οι αρχιερείς κι οι ιεροφάντες του ψεύδους έχαναν ολοένα περισσότερο την ψυχική ισχύ κι εξουσία τους. Τότε συναλλάχθηκαν με τις δαιμονικές ιεραρχίες κι άρχισαν να εξαρτώνται από αυτές. Οι επικλήσεις δεν ήταν πλέον προς μια όψη του Θείου αλλά προς ένα μυστικό όνομα κορυφαίου δαίμονα, ο οποίος έδινε την δύναμή του στον ιεροφάντη για να ‘κάνει φανερά’ τα μυστήρια του θεού του, δηλαδή να επιτελέσει τα θαύματα για να εντυπωσιάσει, δέσει μαζί του, κι εξαρτήσει απόλυτα από το ιερατείο του τα κατώτερα μέλη και τους πιστούς του. Έτσι όμως κοινωνίες ολόκληρες παρασύρθηκαν σε δαιμονολατρία επειδή η πίστη αποδιδόταν στην δαιμονική ενέργεια. Και αυτή η κατάσταση έφθασε σχεδόν αναλλοίωτη μέχρι τις μέρες μας: η μόνη διαφορά ήταν ότι κάθε τόσο οι δαιμονικές ιεραρχίες ζητούσαν κάτι περισσότερο από τους κορυφαίους αρχιερείς κι ιεροφάντεις, τους προδρόμους των σημερινών υψηλόβαθμων ιησουϊτών, ψευτομασώνων και σιωνιστών.

 

Ξαναδιαβάστε τις αντεγκλήσεις Ιησού και Φαρισαίων για να καταλάβετε ότι το θέμα που ήγειραν οι άνομοι ιεράρχες των Ιουδαίων ήταν με τίνος δύναμη έκανε τα ‘θαύματά’ του ο Ιησούς: με την δύναμη του Θεού ή με την δύναμη δαιμονίων. Μέσα από αυτές τις τρομερές αντιπαραθέσεις αποκαλύπτονται ασύλληπτες καταστάσεις και φοβερές αλήθειες, αν κάποιος διαβάσει με προσιχή ‘μέσα απο τις γραμμές’. Με δεδομένο ότι ο Ιησούς κατηγορούσε τους Φαρισαίους για ανομία κι απιστία, η ερώτησή τους έμμεσα αποκαλύπτει ότι εκείνοι γνώριζαν κι επιτελούσαν ‘θαύματα’ με την βοήθεια δαιμόνων, πλην όμως όλα αυτά συνέβαιναν εν κρυπτώ και παραβύστω. Αυτό γίνεται και σήμερα στις μασωνικές στοές, τις σιωνιστικές παρασυναγωγές, και τις Κουρίες των Ιησουϊτών.

 

Αυτός όμως ο κόσμος του ψεύδους και της πλάνης αποτελεί την πυραμίδα του Σατανά που είναι οργανωμένη έτσι ώστε κανένας άνθρωπος να μην γνωρίζει το που οδηγείται η Ανθρωπότητα. Αυτό δεν έχει τόσο να κάνει με τις συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ των διαφόρων πτερύγων των ιησουϊτών, των μασώνων και των σιωνιστών των οποίων τα παραλειπόμενα είναι πόλεμοι, εκατόμβες θυμάτων, διαφθορά, ανηθικότητα, εξαθλίωση, αλλοτρίωση της ανθρωπότητας, και τελική εξόντωσή της. Έχει να κάνει με την ίδια την παρανοϊκή, αφύσικη, παράλογη κι απάνθρωπη πυραμιδωτή ιεραρχία.

 

Τι είναι ουσιαστικά η μύηση σε ένα ανώτερο βαθμό; Είναι αποκάλυψη κρυμμένων μυστικών. ‘Ομως ο μυούμενος πριν την μύηση είχε αφεθεί να πιστεύει λάθη, να δέχεται ανακρίβειες, να έχει κατά νουν μια ψεύτικη κατάσταση, επειδή ο βαθμός στον οποίο ανήκε ήταν χαμηλός (κατώτερος). Αυτό ξέρετε τι σημαίνει; Αυτό αποτελεί απόλυτη ομολογία ότι ο μασώνος 3ου βαθμού εν γνώσει του κι εξεπίτηδες κοροϊδεύει τον μασώνο του 1ου και τον μασώνο του 2ου βαθμού για να τους αποκαλύψει ένα μικρό κομματάκι της αλήθειας στην επόμενη μύηση. Αυτόματα, αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος ο μασώνος 3ου βαθμού είναι κοροϊδευμένος κι εξαπατημένος, αφημένος στην άγνοια, την ανακρίβεια και την αφέλεια από τον μασώνο 18ου βαθμού, που με την σειρά του είναι το κορόιδο του μασώνου 27ου βαθμού που κι αυτός εμπαίζεται από τον μασώνο 30ου βαθμού, κοκ μέχρι το κορυφαίο παγκόσμιο συνέδριο των επιλέκτων 100 υπάτων μασώνων.

 

Όμως όλα τα προηγούμενα συμβαίνουν μέσα σε ένα πλαίσιο συνεχούς δαιμονικής παρουσίας, υπογραφής συμβολαίων ανάμεσα σε όλα τα μέλη και τον προστάτη – καθοδηγητή δαίμονα ενός εκάστου, και υποταγής στις εντολές του δαίμονα αυτού. Οπότε μπορούμε εύκολα να εικάσουμε τι είδους σχέση υπάρχει ανάμεσα στον Σατανά και στους εκάστοτε κορυφαίους ιησουΐτες, μασώνους και σιωνιστές. Η εξάρτηση των δεύτερων από τον πρώτο συνεπάγεται την κοροϊδία και τον εμπαιγμό τους.

 

Οι κορυφαίοι ιησουΐτες, μασώνοι και σιωνιστές προσβλέπουν στον Σατανά ως δήθεν Εωσφόρο, τάχα ξεχωριστό κι ανεξάρτητο από τον Άρχοντα του Σκότους, και δήθεν Κύριο του Κόσμου τούτου, ενώ δέχονται ότι ο Κύριος του Φωτός είναι ανενεργός, δηλαδή ‘δεν ασχολείται με τα του κόσμου τούτου’. Ο Κύριος του Φωτός είναι ο πραγματικός Μόνος και Ένας Θεός, ο Πατήρ Ημών ο εν τοις Ουρανοίς κατά τον Ιησού, πλην όμως οι κορυφαίοι ιησουΐτες, μασώνοι και σιωνιστές δεν δέχονται την παντοδυναμία του. Όταν οι μασώνοι κάνουν λόγο για τον ‘μεγάλο αρχιτέκτονα του σύμπαντος’ εννοούν τον Εωσφόρο (ως τάχα ξεχωριστό κι ανεξάρτητο από τον Άρχοντα του Σκότους ενώ δεν είναι) – και όχι τον Κύριο του Φωτός.

 

Για να μπορέσετε να καταλάβετε το παραπάνω ‘σκεπτικό’, ή θεωρία, ή δόγμα, ή φιλοσοφία, ή εξ αποκαλύψεως ψεύδος, πρέπει να μελετήσετε επί μακρόν Μανιχεϊσμό και Γνωστικισμούς της Ύστερης Αρχαιότητας. Τότε θα καταλάβετε γιατί όλοι οι σατανιστές προπαγανδίζουν τον αρχαιοελληνικό κόσμο: το κάνουν επειδή για κείνους είναι το τέλειο κάλυμμα – ένα smokescreen που αποκρύπτει από τα μάτια όλων την μανιχεϊστική τους φύση, υπόσταση, κοσμοθεωρία και κοσμοαντίληψη. Μόνον αν καταλάβετε ότι ο σημερινός κόσμος κυβερνάται από κρυπτο-Μανιχαίους, θα αντιληφθείτε γιατί γίνεται λόγος κάθε τόσο για Πυρηνικό Ολοκαύτωμα: είναι το τι είχε προαναγγείλει ο Μάνης ως Πυρπόληση του Σύμπαντος. Όπως και παλαιότερα έχω υποσχεθεί, σύντομα θα περιγράψω τον Μανιχεϊσμό, το δόγμα και την διάδοσή του σε σειρά κειμένων.

 

Με την εξάρτηση λοιπόν των μελών των κατωτέρων βαθμών από την κορυφή της πυραμιδωτής ιεραρχίας τους και με την εξάρτηση της κορυφής της ιεραρχίας από τις δαιμονικές ιεραρχίες και τον Σατανά μπορούμε να αντιληφθούμε ότι ό,τι ακούμε ως επιστημονικές ανακαλύψεις, ιστορικές ανασυνθέσεις, καλλιτεχνικές τεχνοτροπίες, πολιτικές ιδεολογίες, οικονομικές θεωρίες, συμπεριφορές, νοοτροπίες τρόπους ζωής και τάσεις προτιμήσεων είναι όλα σε τελική ανάλυση σατανικές και δαιμονικές εντολές για την υλοποίηση του τελικού στόχου του Σατανά, δηλαδή την εξόντωση του ανθρώπου. Ποιοι εξαιρούνται από το παραπάνω; Όσοι απέχουν από αυτό το παγκόσμιο χταπόδι παρανοϊκής διάθεσης ελέγχου κάθε στιγμής και κάθε δραστηριότητας του κάθε ανθρώπου.

 

Σε ένα κόσμο τόσο απόλυτα εξαρτημένο από τον Σατανά και τις ανώτατες δαιμονικές ιεραρχίες, πολλοί θα ρωτήσουν τι νόημα έχει ένα παραπάνω διεστραμμένο καλλιτεχνικό ρεύμα, μια επιπλέον ιδεολογική διαστροφή, ένα παραπανίσιο ψευτο-επιστημονικό συμπέρασμα, ή μια ακόμη διεστραμμένη επινόηση ως νοοτροπία, συμπεριφορά ή τρόπος ζωής. Αυτό είναι απλό να απαντηθεί. Όλα τα ψέμματα κι όλες οι διαστροφές λειτουργούν ως ανάστροφα κάτοπτρα που εκπέμπουν πάνω στους ανθρώπους διεστραμμένα, ανάστροφα είδωλα που είναι φυσικό οι περισσότεροι άνθρωποι να τα εκλαμβάνουν ως φυσιολογικά. Στην κατεύθυνση αυτή συμβάλλει με αυτόν ακριβώς τον τρόπο και η όποια κατ’ οίκον ανηθικότητα ή η όποια διαστροφή γίνεται πίσω από τους τοίχους μιας βίλλας οργίων. Εκπέμπουν αρνητικές δονήσεις των οποίων παραλήπτες είναι όλοι οι άλλοι, απλοί και ηθικοί άνθρωποι. Γι’ αυτό και έχει διαδοθεί το άθλιο ψέμμα ότι δεν μας αφορά η ιδιωτική ζωή των άλλων. Ας το λέγατε αυτό σ’ ένα χωριό στην Φωκίδα ή στην Αρκαδία το 1850 – και οπουδήποτε αλλού υπήρχαν Ρωμιοί Ορθόδοξοι τότε – και θα βλέπατε τι ξύλο που θα τρώγατε!

 

Αυτή η απίστευτα διεστραμμένη τάση παγκόσμιου ελέγχου και διάδοσης ολοένα περισσότερο παρανοϊκών εννοιών, ιδεών και θεωριών δεν πρέπει να σας ανησυχεί. Εκείνο που πρέπει να σας ανησυχεί είναι ο εαυτός σας κι η εκ μέρους του αποδοχή αυτού του στρεβλού κόσμου και η συμμετοχή σας σ’ αυτόν. Ο παρανοϊκός ελεγχος δείχνει από μόνος του την αδυναμία του Σατανά, όχι την δύναμή του. Ο Σατανάς κι η κορυφή των δαιμονικών ιεραρχιών γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να αρνηθεί τον παρόντα κόσμο κι ότι ορισμένοι άνθρωποι κάνοντάς το θα σωθούν και θα σώσουν την Ανθρωπότητα που μειωμένη κατά 99%+ θα επιβιώσει.

 

Και δεν πρέπει να σας ξενίζουν το σχέδιο Καλλέργη και όλα τα συναφή: δεν είναι η πρώτη φορά. Η λαθρομετανάστευση, η μεγάλη μετακίνηση πληθυσμών, κι η αντικατάσταση των λευκών πληθυσμών δεν είναι τυχαίες επιλογές. Έχουν επιχειρηθεί και στο παρελθόν. Υπάρχουν ιστορικά τεκμήρια που βεβαίως αποκρύπτονται και παρερμηνεύονται αλλά υπάρχουν και εκείνοι που έχουν αντιληφθεί τι τερατογενέσεις επιχειρήθηκαν στο παρελθόν. Δεν μπορώ εδώ να επεκταθώ αλλά σημειώνω απλώς ότι και στην Ασία και στην Αφρική κατά τα μετακατακλυσμιαία χρόνια υπήρξαν διεστραμμένα ιερατεία που επιχείρησαν την δημιουργία ανάμεικτων φυλών από ανθρώπους και μη ανθρώπους. Και μη νομίζετε ότι όλοι όσοι παρουσιάζονται ως άνθρωποι σήμερα πάνω στην επιφάνεια της γης είναι όντως απόγονοι του Νώε. Υπάρχουν κι απόγονοι τερατογενέσεων και καλά οργανωμένων και επιτελεσμένων σε τελετουργίες αναμείξεων. Απλά τώρα θέλουν να το γενικεύσουν, αναμειγνύοντας εκείνους που δεν είχαν αναμειχθεί πιο παλιά.

VI. Τι είπε ο Ιησούς για την Δαιμονική Κυριαρχία επί της Παγκόσμιας Ελίτ των Χρόνων του Τέλους

Την τραγική δαιμονική κατάληψη της παγκόσμιας εξουσίας των χρόνων του Τέλους είχε δει και περιγράψει με πολύ τραγικά λόγια ο Ιησούς. Είναι από τα λιγώτερα προσεγμένα, μελετημένα και συζητημένα σημεία της Καινής Διαθήκης. Την παγκόσμια εξουσία των μυστικών ιερατείων και εταιρειών ο Ιησούς αποκαλεί με τον γνωστό όρο ‘η γενεά αύτη’. Στην συγκεκριμένη περικοπή προσθέτει το επίθετο ‘πονηρά’ που χαρακτηρίζει απόλυτα την συμπεριφορά, τον χαρακτήρα, και τον τρόπο ζωής των ιησουϊτών, των μασώνων και των σιωνιστών.

 

Επιπλέον, ο Ιησούς κάνει ένα έντονο παραλληλισμό ανάμεσα στην δαιμονική κατάληψη ενός ανθρώπου (εμφανώς του Αντιχρίστου) και στην δαιμονική κατάληψη ολόκληρης της ελίτ. Πιο συγκεκριμένα:

 

Ὅταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι᾿ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ οὐχ εὑρίσκει. τότε λέγει· εἰς τὸν οἶκόν μου ἐπιστρέψω ὅθεν ἐξῆλθον· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα καὶ σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον. τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθ᾿ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ, καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων. οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ τῇ πονηρᾷ ταύτῃ. (Κατά Ματθαίον ΙΒ’ 43-45)

 

Για να επιβεβαιώσουν τα παραπάνω λόγια του Ιησού αλλά και για να αλλοιώσουν τον ίδιο τον Ιησού, τα λόγια του και το έργο του, οι σύγχρονοι αρχιερείς του Σατανά και οι πανάθλιοι προδότες της Χριστιανωσύνης διέδωσαν και διαδίδουν το βρωμερώτερο σατανικό ψέμμα: ότι ο Ιησούς είναι Αγάπη κι ότι η Χριστιανωσύνη είναι η θρησκεία της Αγάπης. Πρώτον, εντελώς άλλο ήταν το νόημα της λέξης αυτής στα χρόνια του Ιησού και στα χρόνια της Χριστιανικής Ρωμανίας (και μέχρι πρόσφατα) κι εντελώς άλλο είναι το αλλοιωμένο νόημα που η σημερινή πονηρά παγκόσμια ελίτ αποδίδει στην λέξη αυτή έχοντας φέρει την ανθρωπότητα σε τεράστια σύγχυση σχετικά με το θέμα.

 

Δεύτερον, ο ίδιος ο Ιησούς δεν είπε ποτέ ότι κάλεσε τον κάθε άνθρωπο να ‘αγαπάει’ (έτσι γενικά και πονηρά). Να πως όρισε ο Ιησούς τον εαυτό του και το έργο του:

 

Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν. ἦλθον γὰρ διχάσαι ἄνθρωπον κατὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ θυγατέρα κατὰ τῆς μητρὸς αὐτῆς καὶ νύμφην κατὰ τῆς πενθερᾶς αὐτῆς· καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ. Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· (Κατά Ματθαίον Ι’ 34-37)

 

Αυτός είναι ο Μόνος και Αληθινός Ιησούς. Και θα κατακομματιαστούν εδώ πριν κατακαούν στην Κόλαση οι σατανιστές που διατείνονται το δαιμονικό ψέμμα ότι τάχα ο ‘Ιησούς είναι Αγάπη’.

 

—————————————————————-

Κατεβάστε το κείμενο σε Word doc:

Τι είναι Γενικευμένη Ψυχική Επίθεση κατά της Ανθρωπότητας

greeksoftheorient.wordpress.com


Σχόλιο Διόδοτου: Η έννοια της "Αγάπης" όντως ήταν διαφορετική την εποχή του Χριστού, ανταποκρινόταν περισσότερο στην έννοια της "Φιλότητος".