Λάμπει καί είναι! – 3

γράφει ο ΕργΔημΕργ   [προηγούμενα εδώ και εδώ]

ρέπει, όμως, να ξεκαθαρίσουμε κάτι – πρίν συνεχίσουμε:
Όποια καί νά ‘ναι η περίοδος περιστροφής του επιπέδου περιστροφής του Ηφαίστου, ακριβώς στη μισή περίοδο ο Ήφαιστος θα ξαναπεράσει μπροστά από τον Ήλιο… αν καί ανάποδα. Συγκεκριμένα, στο προηγούμενο σχετικό σχήμα ο Ήφαιστος κατεβαίνει από πάνω δεξιά της εικόνας πρός κάτω αριστερά· ενώι στην ημιπερίοδο (στο Τ/2, δηλαδή – κατά τη Φυσική), θα ανεβαίνει από κάτω δεξιά πρός πάνω αριστερά.

Κάπως έτσι:



Ωστόσο, ενώι κατ’ αρχήν «παίζει» κι αυτή η διέλευση γιά τη δουλειά που θέλουμε, υπάρχει «κάτι», που μας λέει ότι δέεεεννν! Κι αυτό το «κάτι» δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το γράμμα που αντιπροσωπεύει τον Ήφαιστο: η κόππα (αστραπή), άλλως -σε μερικά Ελληνικά αλφάβητα- καί υπ’ αυτήν ακριβώς τη μορφή, το Q.



Στη μεν μεγαλογράμματη μορφή μας δείχνει καθαρά τον ηλιακό δίσκο με «κάτι» (δηλαδή, τον Ήφαιστο) να τον διασχίζει προς τα κάτω (καί δεξιά)· στη δέ μικρογράμματη, πρώτα ζωγραφίζουμε τον Ήλιο, καί μετά τραβάμε μιά γραμμή προς τα κάτω.

Ξεκαθάρισε! Μιλάμε μονάχα γιά διέλευση του Ηφαίστου προς τα κάτω – καί μή με ρωτήσετε, από πού τα ξέραν οι αρχαίοι ημών αυτά. Προφανέστατα από παλιότερες φάσεις του πολιτισμού, με πολύ υψηλώτερο τεχνολογικό επίπεδο.

Τώρα, βέβαια, το ότι (στο κλασικό Ελληνικό αλφάβητο) η αριθμητική αξία της κόππας…



…είναι ενενήντα, πρέπει να το θεωρήσουμε μάλλον συμπτωματικό. Διότι, πχ ο Ερμής (R, Ρ), που έχει αριθμητική αξία εκατό, δεν έχει εκατό χρόνια περίοδο περιστροφής του επιπέδου του, αλλά περισσότερο από 23 χιλιετίες! Ωστόσο, το ενενηντάρι το εκλαμβάνουμε ως θετικό οιωνό στην «κβαντική» μας έρευνα!

γ3. Ταξείδι στο παρελθόν

i. 29 Νοεμβρίου 1133 μΧ

Τετάρτη, 29 Νοέμβρη 1133 ήτανε, όταν οι Ναΐτες έφτιαξαν γιά πρώτη φορά αλχημικό χρυσό!… (Γιά την ημερομηνία, δες εδώ, σελίδα 408· δεν έκανα λάθος στα προηγούμενα, 6 Δεκεμβρίου είναι με το Γρηγοριανό, αλλά τότε η διαφορά ήταν εφτά ημέρες.) Αυτή η ημερομηνία εξηγεί άριστα πώς κατόρθωσαν ν’ αποσπάσουν δύο ευνοϊκές παπικές «βούλες» (δηλ. διατάγματα), το 1129 καί το 1139. (Δες τη σύνοψη της ιστορίας τους στα Ελληνικά καί στ’ Αγγλικά.)

Την πρώτη τους «βούλα» την εξασφάλισαν χάρη στην επιρροή ενός καπάτσου καί με διασυνδέσεις ρασοφόρου, του Βερνάρδου του Κλαιρβώ (εδώ, κι εδώ). Επειδή, όμως, ακόμη τότε δεν είχαν χρυσό στα χέρια τους, ούτε κάν από δωρεές, κι επειδή ακόμη ήσαντε τρείς κι ο κούκος, λιγώτεροι κι από οπαδούς κόμματος εθνικοφρόνων, δηλαδή, lol!!!, προφανώς έψησαν τον Βερνάρδο ότι κατέχουν κάποιο τρομερό μυστικό… διότι ήδη είχαν στα χέρια τους τα χειρόγραφα των Βενιαμιτών, με -ανάμεσα σ’ άλλα- τη συνταγή παρασκευής αλχημικού χρυσού! (Τα χειρόγραφα, που ήδη είχαν βρεί κάπου είκοσι χρόνια πρίν… ή, αν θες, έναν Μετωνικό καρμικό κύκλο πρίν… από τις ανασκαφές στον βράχο του «ναού του Σολομώντος».)

Δεν ξέρω αν του τό ‘δειξαν κιόλας το μυστικό· αν του μίλησαν ξεκάθαρα. Ίσως να το κάνανε, διότι ο άλλος ο γάτος δεν θά ‘δινε κάτι τόσο σημαντικό (το «ψήσιμο» του πάπα), χωρίς αντάλλαγμα. (Ρασοφόροι-ξερασοφόροι, έτσι γίνονται αυτές οι δουλειές! Με …λαδάκι!  🙂  )

Προφανώς, όμως, ήδη τότε θα είχαν καταφέρει να επαν-αναγνώσουν το σχετικό χειρόγραφο με τη «συνταγή». Κι εδώ, αξίζει να σταθούμε λίγο.

Τα χειρόγραφα των Βενιαμιτών σαφώς ήσαν γραμμένα στα Πελασγικά. Με τί αλφάβητο; προφανώς με μιά μορφή πρωτο-κλασικού Ελληνικού, διότι αυτά τα χειρόγραφα προφανώς τα έγραψαν οι Βενιαμίτες κάπου το 1300 πΧ… εφ’ όσον ξέρουμε ότι (σύμφωνα με τη ραββινική παράδοση) ο Μωϋσής έφυγε από την Αίγυπτο το 1313 πΧ. Έστω, έφυγε γιά πρώτη φορά, διότι η οριστική εκδίωξη των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο έγινε επί του -εκ στρατιωτικών- φαραώ Χορεμχέμπ (επίσης, δες εδώ κι εδώ), κάπου το 1297 πΧ.

Κι εφ’ όσον ξέρουμε ότι οι Βενιαμίτες τσακώθηκαν με τους λοιπούς Ισραηλίτες -κι έφυγαν γιά Ελλάδα- αρκετά νωρίς.

Στη χειρότερη περίπτωση, το αλφάβητο των χειρογράφων ήταν Γραμμική Γ’ (άλλως, «Αρκαδοκυπριακό συλλαβάριο» – Αρκάδες Πελασγοί, γάρ, καί οι Βενιαμίτες)… καί στη χειρότερη των χειροτέρων, Γραμμική Β’. (Άρα, σε τέτοια περίπτωση, οι Ναΐτες επανανέγνωσαν πρώτοι τη Γραμμική Β’! Είναι λιγάκι απίθανο, αλλά ουδόλως αποκλείω την ύπαρξη εξύπνων ανθρώπων σε παλαιότερες εποχές, καί δή, ακόμη καί «σκοτεινές» – όπως ο Μεσαίωνας.) Κλίνω, όμως, προς την πρώτη εκδοχή, τη Γραμμική Γ’ – γιά την οποία θα μπορούσαν να βρούν καί δίγλωσσες επιγραφές (Γρ. Γ’ σύν κλασικά Ελληνικά) στην Κύπρο, καί να τις χρησιμοποιήσουν γιά μπούσουλα. (Έτσι ακριβώς επαν-αναγνώστηκε η Γρ. Γ’, το 1870.)

Οπότε, εδώ ανακύπτει το τρομερό ερώτημα:

• Ακόμη κι αν είχαν διαβάσει τη «συνταγή», πώς πήραν χαμπάρι ποιά συγκεκριμένη ημερομηνία θα τους έδινε τη μεταστοιχείωση;

Εικάζω, ότι είτε: (α) οι Βενιαμίτες ανέγραφαν χρονικές περιόδους, πχ από βασιλιά σε βασιλιά, κτλ κτλ, οπότε κάποια στιγμή οι Ναΐτες μπόρεσαν καί ταύτισαν εκείνες τις χρονικές αναφορές με το στην εποχή τους ημερολόγιο, είτε: (β) οι Βενιαμίτες, ως έξυπνοι κατασκευαστές / μηχανικοί, σημείωσαν τις ημερομηνίες με θέσεις άστρων… γνωρίζοντας άριστα ότι τα εγκόσμια ημερολόγια αρχόντων κτλ στο μέλλον θα δημιουργούσαν σύγχυση – ενώι ο ουρανός όχι.

Πάλι κλίνω προς τη δεύτερη εκδοχή, καί διότι: όταν προσπαθείς να επαν-αναγνώσεις κείμενα, γραμμένα σε ξεχασμένα συστήματα γραφής, πρώτα φανερώνεται το αριθμητικό σύστημα, αμέσως μετά το ημερολόγιο, καί τρίτα στη σειρά τα μέτρα καί σταθμά. Άρα, κάπως έτσι προχώρησαν κι οι Ναΐτες στην επαν-ανάγνωση.

Οπότε, λογικά βρήκαν την άκρη κάνοντας υπολογισμούς με τις θέσεις των ορατών πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος· τις θέσεις, όπως τις ξέρανε στον καιρό τους. Καί, κάποια στιγμή, ξεκίνησαν τις καθημερινές δοκιμές γιά μεταστοιχείωση, ώστε να εξουδετερώσουν το ποσοστό αβεβαιότητας στον υπολογισμό των αστρικών θέσεων (δηλαδή, στον υπολογισμό των ημερών), καί να πετύχουν τη σωστή ημερομηνία, να μήν την προσπεράσουν καί τους ξεφύγει. Καί… την πέτυχαν!!!

Όταν πλέον είχαν ήδη κατασκευάσει αλχημικό χρυσό, προφανώς σε αρκετή ποσότητα, προφανώς έκαναν τα εξής:

• Λάδωσαν χοντρά τον πάπα γιά τη δεύτερη βούλα (του 1139), την περί …μή ευθύνης υπουργών, lol!!!,
• καί πήραν σβάρνα τας Ευρώπας, πουλώντας παραμύθι ότι ήδη έχουν «ανώνυμες» δωρεές από άλλους ευσεβείς άρχοντες… οπότε, «- Δώστε κι εσείς το κατιτίς σας, ώ ευσεβείς ευγενείς κύριοι!» (Κι άμα ήθελες, ας μην έδινες γιά θρησκευτικό ευγενή σκοπό! Έτσι καί το μάθαινε ο πάψ, δέ σου λέω τίποτε!  🙂  )

Κι όταν πλέον μάζεψαν αρκετό μπαγιόκο (τόσο αλχημικό, όσο κι από δωρεές καί κτηματικά εισοδήματα), πλακώθηκαν καί στην τοκογλυφία.
[Με 5% τον μήνα, δηλαδή 60% τον χρόνο!!! Να σκεφτείς, οι ιουδαίοι τοκογλύφοι της εποχής είχαν επιτόκιο …μόνον 43% ετησίως!… αλλά, φαίνεται πως το χριστιανικό ( ; ) αγγούρι, καθ’ ό απερίτμητο, είναι πιό γλυκό! Καρα-lol!!!]

Υπάρχουν ακόμη κάτι θεματάκια σχετικά με τα συγκεκριμένα χειρόγραφα καί τους Ναΐτες, αλλά θα τα δούμε σε ξεχωριστή ενότητα παρακάτω.

ii. 29 Νοεμβρίου 1223 μΧ

Πάλι ημέρα Τετάρτη (εδώ, σελίδα 145), όταν ξαναέφτιαξαν αλχημικό χρυσό.

Η Ιερουσαλήμ (σύντομη ιστορία του Φράγκικου «βασιλείου της Ιερουσαλήμ» εδώ) είχε ξαναπέσει στα χέρια των -υπό την ηγεσία του τρομερού Κούρδου Σαλαντίν– Αράβων τον Οκτώβριο του 1187. Οι Γ’, Δ’, Ε’ Σταυροφορίες στάθηκαν ανίκανες να την επανακτήσουν, πράγμα που έγινε με την Στ’… καί η Ιερουσαλήμ ξανάγινε Φράγκικο βασίλειο γιά μιά 15ετία (1229-1244), ώσπου ξανάπεσε στα χέρια των μούσλιμζ, οριστικώς πλέον.

Απ’ αυτή την ιστορία, μπορούμε στα σίγουρα να συμπεράνουμε τα εξής:

Οι Ναΐτες, έχοντας αποδειχθεί στην πράξη ανίκανοι να κρατήσουν την Ιερουσαλήμ, άρχισαν να μαζεύουν άγριες αντιπάθειες από τους Ευρωπαίους «ευσεβείς ευγενείς»… που μόλις πενήντα χρόνια πρίν άνοιγαν τα πουγγιά τους καί τους χαρτζηλίκωναν.

[Βάλε καί την τοκογλυφία μέσα, που αρκετών «ευσεβών» κτλ τους έτσουξε άσχημα στον κώλο, καί συμπληρώνεται η εικόνα! lol!!! Καταλαβαίνει κανείς τί οικογενειακοί καυγάδες ξέσπασαν, όταν γυιοί ευγενών κατηγορούσαν τους πατεράδες τους πως καί έδωσαν -σαν καραμαλάκες- οικογενειακά λεφτά στους Ναΐτες, καί φάγανε κλύσμα απ’ τα τοκογλυφικά δάνεια των τελευταίων… Που αλλοιώς, αν δεν έδιναν τα ωραία τους λεφτά γιά «ευσεβείς» σκοπούς, δεν θα χρειαζόταν να τα παίρνανε τα δάνεια· καί δεν θα βλαστημούσαν την ώρα καί τη στιγμή οικογενειακώς.]

Φαίνεται, λοιπόν, πως, μετά το 1187, οι Ναΐτες στριμώχτηκαν άγρια στα περιθώρια των Ευρωπαικών κοινωνιών. Καί, προφανώς, το μόνο που τους έσωζε απ’ τις ομαδικές φάπες, ήταν ότι ακόμη καί τακτικοί στρατοί βασιλιάδων αποδείχτηκαν το ίδιο ανίκανοι να βάλουν χέρι στα μούσλιμζ… αλλά καί η -πάντοτε υπάρχουσα- ελπίδα επανακατάληψης της Ιερουσαλήμ! Διότι τα παραλιακά φρούρια των Ευρωπαίων (τα λεγόμενα «κράκ»), σ’ όλη την ακτογραμμή από σημερινό Λίβανο μέχρι σημερινό Οξαποδουήλ, παρέμειναν απείραχτα καί ελεύθερα, κρατώντας ανοιχτή την επικοινωνία των Αγίων Τόπων με τας Ευρώπας.

Εν πάσει περιπτώσει, φαίνεται πως οι Ναΐτες κάποια στιγμή είτε κατάλαβαν πως δεν τους παίρνει να κάνουν Σταυροφορίες από μόνοι τους (διότι σίγουρα χρειαζόταν τακτικός καί πολυάριθμος στρατός προς τούτο), είτε καί δεν ήθελαν ν’ αφήσουν το σπόρ της τοκογλυφίας καί τα τοκογλυφικά ανταλλακτήριά τους αφύλακτα. Επομένως, ποιοί «Άγιοι Τόποι» καί κουραφέξαλα!… Στας Ευρώπας βρισκόταν ο χοντρός ο παράς! Θ’ άφηναν τον γάμο, να πάνε γιά λείψανα αγίων καί λοιπά πουρνάρια; Καρα-lol!!! Σιγά μην έκαναν κάτι τέτοιο!

[Παρένθεση: Να συμπεράνουμε ότι είχαν στο μυαλό τους γιά το μέλλον -όταν θα γινόντουσαν πανίσχυροι- μιά κάποια παγκοσμιοποίηση; Μιά κάποια «Νέα Τάξη Πραγμάτων»; Έ; ]

Οπότε, ως ασφαλές συμπέρασμα έχουμε το ότι με τον αλχημικό χρυσό (καλά… όχι όλον! lol!!!) του 1223 χρηματοδότησαν την Στ’ Σταυροφορία· αυτουνού του Φρειδερίκου Β’, που -κατά Τσιφόρο- κονόμησε τέσσερεις παπικούς αφορισμούς, καί κάθε φορά που κονόμαγε έναν, χαχάνιζε! lol!!! Εκτός του ότι δεν γίνεται Γερμαναράς, καί να κάνει κάτι στο τζάμπα (θ’ αστειεύεστε!), οι Ναΐτες σαφέστατα φρόντιζαν καί γιά το δικό τους μέλλον· εάν πετύχαινε η Στ’ Σταυροφορία, θα ξαναπαίρνανε την παλιά τους δόξα καί φήμη – καί δεν θα τους κουνιόταν κανένας, πλέον.

iii. 28 Νοεμβρίου 1313 μΧ

Πάλι Τετάρτη! Βρέ, μανία!…  🙂  (Εδώ, σελίδα 85. Διαφορά ημερολογίων, οκτώ ημέρες πλέον.)
Ετούτη εδώ η ημερομηνία έχει μιά διαφορά απ’ τις προηγούμενες: δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Αλλάς, ας πιάσουμε την αφήγηση απ’ την αρχή.

(συνεχίζεται)

ergdhmerg.wordpress.com