1920 – 2021: η ιστορία επαναλαμβάνεται, με άλλους όρους.

γράφει ο Καταχανάς (Γεώργιος Μεταξάς)

 

Ο Φωκίων Κοπανάρης, ήταν διευθυντής υγιεινής στο ελληνικό υπουργείο υγείας το 1918. Στο βιβλίο που έγραψε το 1933 με τίτλο «Η δημόσια υγεία εν Ελλάδι», μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Η μεγαλύτερη από τις επιδημίες της γρίπης στην Ελλάδα ήταν αυτή του 1918, κατά τη διάρκεια της οποίας η ασθένεια έφτασε σε πανδημικές αναλογίες. Κατά τη διάρκεια αυτής της παγκόσμιας επιδημίας, μόνο στην Αθήνα υπήρχαν 1.668 θανατηφόρα περιστατικά και στη Θεσσαλονίκη 5.284.»

Πρόκειται για την αποκαλούμενη «ισπανική γρίππη». Μία ασθένεια, η οποία αντιμετωπίστηκε όπως σήμερα αντιμετωπίζεται ο covid19 (SARSCov2): εγκλεισμούς, κλείσιμο επιχειρήσεων, μάσκες, αυστηρά μέτρα.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στις ΗΠΑ, τα μέτρα είχαν γίνει εξουθενωτικά για όλους. Η καθολική απαγόρευση διήρκεσε πολλούς μήνες. Οι επιχειρηματίες διαμαρτύρονταν. Ο κόσμος είχε κουραστεί. Η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο πλέον. Κάποιοι άρχισαν ν’ αδιαφορούν για τα μέτρα. Κάποιοι αντιδρούσαν. Και κάποιοι ξεσηκώθηκαν. Ήταν άλλωστε η εποχή όπου ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε τελειώσει και πολλοί ήθελαν να πανηγυρίσουν τη νίκη. Η αμερικανική κυβέρνηση, αναγκάστηκε να λήξει πρόωρα τα μέτρα, προκειμένου να γλυτώσει τα χειρότερα.

Και τα χειρότερα δεν ήταν άλλα από το να ξεσπάσουν ταραχές. Κάτι που θα έθετε σε κίνδυνο την ίδια την κυβέρνηση, από κάθε άποψη.

 

 

Ας επιστρέψουμε όμως στο σήμερα.

Εν έτει 2021, η ιστορία επαναλαμβάνεται: «κοινωνική απόσταση», εγκλεισμοί, καθολική απαγόρευση, κλείσιμο επιχειρήσεων, μάσκες.

Το πάθημα όμως, έγινε μάθημα για τη ΝΤΠ:

Ενώ το 1918 (που ξεκίνησε η «ισπανική γρίππη») υπήρχε ένας πόλεμος που έκανε πιο δύσκολη την εφαρμογή των μέτρων, το 2019 (που ξεκίνησε ο covid) είχαν φροντίσει να μην υπάρχει κανένας παγκόσμιος πόλεμος. Η ανθρωπότητα έζησε 73 χρόνια χωρίς έναν εκτενή πόλεμο που θα μπορούσε να χαλάσει την επιβολή μέτρων.

Το 1918 ξεκίνησε μία σειρά μέτρων χωρίς αυστηρή επιτήρηση. Αντίθετα, το 2020 ξεκίνησε μία σειρά μέτρων με πρόστιμα, απειλές, εκβιασμούς και εκφοβισμούς.

Κατά τη διάρκεια της «ισπανικής γρίπης», οι αρχές προσπάθησαν με φάρμακα να μειώσουν τα κρούσματα. Κατά τη διάρκεια του covid19, οι αρχές πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων τα φάρμακα (κολχικίνη, παρακεταμόλη κοκ), επιβάλλοντας mRNA εμβόλια τα οποία (επισήμως) δεν έχουν δοκιμαστεί και τα οποία δεν έχουν ακόμα πάρει άδεια από κανέναν αρμόδιο οργανισμό.

Το 1920, η αμερικανική κυβέρνηση πρόλαβε τις γενικευμένες εξεγέρσεις σταματώντας τα μέτρα πρόωρα. Το 2021, η δυσαρέσκεια και ο εκνευρισμός αυξάνονται. Θα προλάβει άρα γε κανείς έναν γενικό ξεσηκωμό;

Προσωπικά, πολύ αμφιβάλλω. Κι αυτό γιατί (θ’ αναφερθώ στην Ελλάδα) η «κυβέρνηση» Μητσοτάκη είναι αποφασισμένη να τραβήξει το σκοινί μέχρι τέλους.

 

 

Πώς έχει η κατάσταση στην Ελλάδα:

• Υπάρχουν εκείνοι που παρακολουθούν αποχαυνωμένοι τα Συστημικά ΜΜΕ και που έχουν καταπιεί το παραμύθι της «πανδημίας» αμάσητο. Είναι εκείνοι που φοράνε διπλή και τριπλή μάσκα νομίζοντας ότι έτσι προστατεύονται και είναι εκείνοι που αλαφιασμένοι τρέχουν να κάνουν το (αναξιόπιστο) τεστ και παίρνουν σειρά για μπόλι του θανάτου. Άτομα ανεγκέφαλα, χωρίς προσωπικότητα που κατηγορούν τους άλλους για ό,τι τους συμβαίνει.
• Υπάρχουν εκείνοι που ακόμα δεν είναι σίγουροι για το αν υπάρχει «πανδημία» ή όχι, αλλά ως λάτρεις της (μίζερης) ζωούλας τους τρέχουν να φορέσουν μάσκα, να κάνουν τα (αναξιόπιστα) τεστ και να κάνουν το μπόλι του θανάτου για το… «φόβο των Ιουδαίων».
• Υπάρχουν εκείνοι που επίσης δεν είναι σίγουροι για το αν υπάρχει όντως «πανδημία» ή όχι και που φοράνε μάσκες προκειμένου να γλυτώσουν τα πρόστιμα, αλλά περιμένουν τις εξελίξεις. Είναι μία από τις δύο ομάδες που θα κάνει το μπόλι του θανάτου, για να μην απολυθεί από την εργασία.
• Υπάρχουν εκείνοι που δεν πιστεύουν ότι υπάρχει «πανδημία». Φοράνε τη μάσκα συνήθως στο πηγούνι ή το λαιμό για να γλυτώσουν τα πρόστιμα. Είναι η δεύτερη ομάδα που θα κάνει το μπόλι του θανάτου για τον ίδιο λόγο με την προηγούμενη.
• Τέλος, υπάρχουν κι εκείνοι που έχουν σταματήσει την ενημέρωση από τα Συστημικά ΜΜΕ, που δεν πιστεύουν το παραμύθι της «πανδημίας», που αρνούνται πεισματικά να φορέσουν μάσκα και ν’ ακολουθήσουν τα μέτρα, που αντιστέκονται στα πρόστιμα και τις απειλές και που αρνούνται να κάνουν το μπόλι του θανάτου ακόμα κι αν κάτι τέτοιο τους στοιχίσει την εργασία τους, ακόμα κι αν χρειαστεί να πεινάσουν.

Οι δύο προτελευταίες κατηγορίες είναι εκείνες που έχουν πλέον αρχίσει ν’ αντιδρούν, ενώνοντας κατά κάποιον τρόπο τις φωνές τους με την τελευταία κατηγορία που αντιδρά από την αρχή. Το κλίμα δυσαρέσκειας κι εκνευρισμού μεγαλώνει μέρα με την ημέρα. Το πού θα οδηγήσει, μένει να το δούμε.

Από την άλλη, εκείνοι που τρέχουν πανικόβλητοι να κάνουν το μπόλι του θανάτου, κατηγορούν τις τρεις τελευταίες κατηγορίες ανθρώπων για το γεγονός ότι συνεχίζεται η «πανδημία».

Αυτό όμως που αγνοούν, ή δε θέλουν να δουν, είναι ότι:

• Η αύξηση των κρουσμάτων συμβαδίζει με την αύξηση των (αναξιόπιστων) τεστ
• Η αύξηση των κρουσμάτων συμβαδίζει με την αύξηση των εμβολιασμών
• Η «πανδημία» θα συνεχίσει για όσο καιρό θέλουν οι κυβερνήσεις, μέχρι να εμβολιαστεί το 30% τουλάχιστον του παγκοσμίου πληθυσμού

Ο δείκτης ευφυΐας ενός ανθρώπου, φαίνεται από τις αντιδράσεις του στον κίνδυνο. Όσο πιο χαμηλός είναι ο δείκτης ευφυΐας, τόσο πιο πολύ πανικοβάλλεται κάποιος. Δε ρωτάει, δε μαθαίνει, δεν ερευνά. Απλώς πανικοβάλλεται. Υπακούει τυφλά και εκτελεί άνευ αντιλογίας. Αυτό, ως προς τους απλούς πολίτες.

 

 

Τι γίνεται όμως με τους «ειδικούς» που εμμένουν στην ύπαρξη της «πανδημίας»;

Δυστυχώς, η ιατρική είναι ένα πολύ κλειστό επάγγελμα. Η πρόσβαση στην πληροφορία είναι μερική. Ποτέ ολική. Αυτό διασφαλίζει το «θέσφατο» των ιατρικών γνωματεύσεων.

Επίσης, στις ιατρικές σχολές οι φοιτητές – μέλλοντες ιατροί ή νοσηλευτές ή νοσοκόμοι, διδάσκονται τον τρόπο σκέψης του Συστήματος, με έναν τρόπο εκπαίδευσης βγαλμένο από τα μεγαλύτερα «think tanks» της ΝΤΠ. Οι απόφοιτοι αυτών των σχολών, έχουν μάθει να σκέφτονται και να λειτουργούν με τον τρόπο που τους επιβάλλουν οι σχολές τους, έχοντας απωλέσει την προσωπικότητά τους και την κριτική τους σκέψη.

Από την άλλη, κάποιοι «ειδικοί» έχουν ένα πολύ σημαντικό ελάττωμα: είναι εκβιάσιμοι! Είτε γιατί έχουν «αποκλίνουσα σεξουαλική συμπεριφορά», είτε γιατί λατρεύουν το χρήμα, είτε γιατί λατρεύουν τη δόξα, είτε… πολλά άλλα. Αυτούς θα τους δούμε στα «παράθυρα» των καναλιών να τρομοκρατούν τους πολίτες. Θα τους δούμε στα νοσοκομεία, φανατικούς υπέρμαχους των μέτρων. Είναι εκείνοι που τρέμουν μήπως βγει στη φόρα το μυστικό τους. Τρέμουν μήπως χάσουν τη δόξα ή/και το χρήμα.

Κι όλα αυτά, αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα του Συστήματος. Αυτό φάνηκε όταν στις 31 Οκτωβρίου 2020 ο Κυριάκος Μητσοτάκης απηύθυνε έκκληση να μην… «πυροβολούμε» τους «ειδικούς», λέγοντας χαρακτηριστικά:

«Σας παρακαλώ, λοιπόν, να αφήσουμε τους επιστήμονες έξω από κάθε αντιπαράθεση. Γιατί αν αμφισβητήσουμε την επάρκειά τους ή, ακόμα χειρότερα, αρχίσουμε να τους κατηγορούμε ότι παίζουν πολιτικά παιχνίδια, τότε πριονίζουμε το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε όλοι.» (πηγή: primeminister.gr)

Ο φόβος ενός γενικευμένου ξεσηκωμού, παραμένει ζωντανός για την «κυβέρνηση» Μητσοτάκη. Για να τον προλάβει, κάνει πιο αυστηρά τα μέτρα. Κάνει μεγαλύτερους εκβιασμούς. Αυτό όμως είναι κάτι που αργά ή γρήγορα θα γυρίσει μπούμερανγκ. Ο ελληνικός λαός έχει δείξει ότι τα μεγάλα ξεσπάσματα τα κάνει απότομα, απροειδοποίητα και ξαφνικά. Κι όταν τα κάνει, χύνεται αίμα.

Είναι άρα γε έτοιμη η «κυβέρνηση» Μητσοτάκη να βάψει τα χέρια της με ελληνικό αίμα; Είναι έτοιμη ν’ αντιμετωπίσει τη λαϊκή οργή;

 

kanenazori.com