Θεός – Αρχέγονη Ενέργεια

 γράφει ο Γεώργιος Μεταξάς

Είδαμε σε προηγούμενη ανάρτηση ( Πώς καταρρίπτεται η θεωρία του «Big Bang» με απλή φυσική – μαθηματική λογική ) τα 5 βασικά στοιχεία της φυσικής που από μόνα τους οδηγούν στην κατάρριψη του μύθου του «big bang». Όπως όμως είπαμε, αυτά τα στοιχεία (ανώτατο όριο ταχύτητας του σύμπαντος, δυαδικότητα κύματος – σωματιδίου, η αρχή της διατήρησης της ενέργειας, η κβαντική εμπλοκή και η μοναδικότητα), μας οδηγούν και σε μία άλλη αναγνώριση, η οποία έχει να κάνει με το θεϊκό. Δηλαδή, το τι είναι αυτό που αποκαλούμε «Θεό».

Κάποιοι θα έχετε ακούσει τον όρο «σκεπτομορφή». Δηλαδή κάτι που υλοποιείται, παίρνει μορφή, μέσω της σκέψης. Υπάρχει μία ιστορία που λέει πως οι Ινδιάνοι, καλοδέχθηκαν τον Χριστόφορο Κολόμβο, καθώς ο θρύλος τους μιλούσε για το λευκό θεό που θα ερχόταν από τη θάλασσα για να τους βοηθήσει. Σύμφωνα με αυτήν την ιστορία, όταν τα καράβια του Κολόμβου έφθασαν, δεν τα είδαν. Έβλεπαν μόνο ανθρώπους στον αέρα. Κι αυτό γιατί τα καράβια δεν ανήκαν τότε στο γνωστικό τους πεδίο. Κι αφού δεν ανήκαν στο γνωστικό τους πεδίο, δεν υπήρχαν.

Προσωπικά, μου είναι δύσκολο να πιστέψω κάτι τέτοιο, αλλά δεν μπορώ να το αποκλείσω. Μου είναι όμως δύσκολο να το πιστέψω διότι φαντάζομαι τον πρώτο άνθρωπο που είδε ιπτάμενο δίσκο. Η λογική αυτή λέει ότι αφού ο ιπτάμενος δίσκος δεν ήταν στο γνωστικό του πεδίο, δε θα το έβλεπε. Όμως τον είδε μια χαρά και μετά τον ζωγράφισε στον τοίχο μιας σπηλιάς.

Ας επανέλθουμε όμως στο γεγονός ότι τα πάντα είναι ενέργεια και ως εκ τούτου δε δημιουργούνται και δεν καταστρέφονται. Απλώς μετασχηματίζονται.

Μεγαλώσαμε με τη λογική του ότι υπάρχει ένας Θεός, ο οποίος δημιούργησε τα πάντα. Η ανθρώπινη λογική, ενσάρκωσε αυτόν το Θεό σε έναν μακρυμάλλη γέροντα ο οποίος κάθεται σε έναν θρόνο και δίνει εντολές. Κι αυτό για έναν βασικό λόγο: Δεν μπορούσε να συλλάβει την έννοια της Ενέργειας και το μέγεθός της. Ήταν αδύνατο ν’ αντιληφθεί αυτό που αποκαλώ «Αρχέγονη Ενέργεια».

Αρχέγονη Ενέργεια, αποκαλώ εκείνη την Ενέργεια η οποία υπήρχε ανέκαθεν, χωρίς να έχει δημιουργηθεί, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα εις το άπειρο. Κι αυτό θα το εξηγήσω άμεσα.

Οι περισσότερες θρησκευτικές γραφές, μεταξύ των οποίων και η χριστιανική, συγκλίνουν σε ένα γεγονός: δεν υπήρχε χρόνος, ώσπου κάποιος αμάρτησε και τιμωρήθηκε από το Δημιουργό του να πάψει να είναι αιώνιος και να γίνει φθαρτος. Τότε δημιουργήθηκε ο χρόνος ως μέτρο μέτρησης  του διαστήματος της ζωής του ανθρώπου.

Εδώ όμως, υπάρχει ένα πρόβλημα: πουθενά στη φυσική δεν υπάρχει έστω μία εξίσωση που να ερμηνεύει το χρόνο. Όλες οι εξισώσεις, χρησιμοποιούν το χρόνο ως μονάδα μέτρησης η οποία από μόνη της δεν ερμηνεύεται. Αυτό δείχνει ότι ο χρόνος στην πραγματικότητα, δεν υφίσταται.

 

Από την άλλη, μιλάμε για ύψος, μήκος, πλάτος. Στην πραγματικότητα, αυτά είναι αποστάσεις. Όμως, όπως είδαμε στην κβαντική εμπλοκή, η απόσταση επίσης δεν υφίσταται.

Εάν όμως ούτε ο χρόνος υφίσταται, ούτε η απόσταση, τότε τι υφίσταται;

Η ενέργεια! Όλα ξεκινούν από την ενέργεια και καταλήγουν στην ενέργεια. Για την ακρίβεια, στην Αρχέγονη Ενέργεια. Μία ενέργεια η οποία έχει κάτι το ασύλληπτο: είναι σκεπτόμενη και δρώσα. Δηλαδή σκέπτεται και δρα. Το ρήμα «ενεργώ», δεν είναι απλώς σύνθετο. Είναι πολυσύνθετο! Προέρχεται από τα «εν+ε+ρ+γαία». Δηλαδή: «εντός + εντός + ροή + γεννώ»! Για να το πούμε πιο απλά: «δημιουργώ κάτι μέσα στην εσωτερική ροή». Μόνο η μαθηματική διάνοια της ελληνικής γλώσσας θα μπορούσε να συλλάβει και να συμπεριλάβει μέσα σε οκτώ γράμματα (ενέργεια) την απεραντότητα του νοήματος της δημιουργίας. Κι εδώ έχουμε το εξής «παράδοξο»: η ενέργεια έχει 8 γράμματα! Το 8 συμβολίζει την τελειότητα. Επίσης, στην πυθαγόρειο αριθμοσοφία, η ενέργεια βγάζει πυθμενικό αριθμό το 8 (ενέργεια= 5+50+5+100+3+5+10+1 = 179 = 1+7 + 9 = 17 = 1 + 7 = 8)! Και πάλι η τελειότητα! Κι αν το 8 το στρέψουμε τότε έχουμε ένα άλλο σημαντικό σύμβολο: ♾️! Το άπειρο. Δηλαδή, η ενέργεια είναι μία άπειρη τελειότητα. Μία τελειότητα χωρίς αρχή και χωρίς τέλος.

Κι όλα αυτά, έρχονται να συνδεθούν μεταξύ τους και να μας ερμηνεύσουν άψογα αυτά που μάθαμε στη θεολογία: ο Θεός είναι:

Άναρχος

Άχρονος

Αγέννητος

Άκτιστος

Ζωοδότης

… Οφθαλμός ος τα πανθ’ ορά

Πανταχού παρών και τα πάντα πληρών

Στην πραγματικότητα, αυτό που αποκαλούμε «Θεό» είναι η Αγνή, πλήρης, άπειρη και τέλεια Αρχέγονη Ενέργεια από την όποια ξεκινούν τα πάντα και καταλήγουν τα πάντα, διότι η ίδια η Ενέργεια πληρεί τις προϋποθέσεις της παραπάνω λίστας.

Είναι Άναρχη διότι δεν άρχεται και δεν εξαρτάται από κανέναν άλλον και από τίποτε. Είναι αυθύπαρκτη (λέξη που επίσης αποδίδεται στη θεϊκή ιδιότητα).

Είναι άχρονη διότι δεν έχει αρχή ούτε τέλος

Είναι αγέννητη διότι -όπως ανέφερα προηγουμένως- είναι αυθύπαρκτη

Είναι άκτιστη για τον ίδιο λόγο

Είναι ζωοδότης διότι δημιουργεί ζωή

Είναι «οφθαλμός ος τα πανθ’ ορά» διότι βρίσκεται παντού και

Είναι «πανταχού παρών και τα πάντα πληρών», διότι βρίσκεται μέσα στα πάντα και περιβάλλει τα πάντα.

 

Όλες οι θεολογικές ερμηνείες, καταλήγουν στην Αρχέγονη Ενέργεια. Όμως, όπως έγραψα πιο πάνω, αυτή η Ενέργεια είναι σκεπτόμενη και δρώσα. Πρόκειται για ένα μοναδικό χαρακτηριστικό το οποίο συναντάται μόνο στον άνθρωπο και γενικώς σε όλα τα νοήμονα όντα. Φυσικά, όχι στο βαθμό που υπάρχει στην Αρχέγονη Ενέργεια. Ο άνθρωπος, πρέπει να καταναλώσει μεγάλα πόσα ενέργειας προκειμένου να δημιουργήσει αυτό που σκέπτεται (ένα τραπέζι, ένα αυτοκίνητο, ένα κτήριο κοκ) και ταυτόχρονα να χρησιμοποιήσει τα προϊόντα που του παρέχει η Αρχέγονη Ενέργεια μέσω της φύσης. Αντίθετα, η Αρχέγονη Ενέργεια, δε σπαταλά τεράστια ποσά ενέργειας και δε χρησιμοποιεί υλικά από αλλού. Δημιουργεί «σκεπτομορφές».

Πρόκειται για μία περίπλοκη διαδικασία, για τα δικά μας δεδομένα. Απλή όμως για την Αρχέγονη Ενέργεια. Φανταστείτε έναν άνθρωπο να κόβει ένα δέντρο. Από αυτό το δέντρο, να επιλέγει ένα κομμάτι. Από αυτό το κομμάτι, να φτιάχνει ένα ξύλινο μαχαίρι. Η διαδικασία είναι απλή. Αν όμως αυτήν τη διαδικασία την παρακολουθεί ένα μυρμήγκι, δε θα μπορεί να την καταλάβει. Θα τη θεωρήσει πολύπλοκη γιατί δε διαθέτει ούτε τη γνώση, ούτε τα μέσα. Έτσι ακριβώς και ο άνθρωπος. Είναι αδύνατον να καταλάβει τον τρόπο που λειτουργεί, σκέπτεται και δημιουργεί η Αρχέγονη Ενέργεια. Εκτός αν φτάσει σε τέτοια ύψη συνειδητότητας ώστε να καταλάβει και να συνειδητοποιήσει πραγματικά ότι η ύλη… δεν υπάρχει!

Όπως είπαμε στο προηγούμενο άρθρο, η ύλη είναι ενέργεια η οποία έχει μετασχηματιστεί σε ύλη. Επομένως, αφού η ύλη είναι ενέργεια, τότε ενέργεια είναι και το σώμα μας. Κι αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα κύτταρά μας ανταλλάσσουν πληροφορίες μέσω ηλεκτρικών εκκενώσεων. Επομένως, αφού η ύλη είναι ενέργεια κι αφού το σώμα μας είναι ενέργεια και αφού η ενέργεια δεν καταστρέφεται, τότε ο άνθρωπος είναι… αθάνατος!

 

 

«Μα πώς;» Θα ρωτήσει κάποιος. «Αφού πεθαίνουμε»…

Λάθος! Το σώμα μας, που αποτελεί ενέργεια, δεν πεθαίνει. Μετατρέπεται. Η αποσύνθεσή του, δημιουργεί νέα «υλικά». Αντίθετα η ψυχή, εκείνο το κομμάτι της ανθρώπινης ενέργειας που απελευθερώνεται μετά την έναρξη της διαδικασίας μετατροπής του σώματος, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Αρχέγονης Ενέργειας και επιστρέφει σε αυτήν.

Επομένως ο άνθρωπος, έχει δύο μορφές ενέργειας ταυτόχρονα. Μία χαμηλής δόνησης που του επιτρέπει την επιβίωση μέσω του υλικού σώματος και μια υψηλής δόνησης, ενωμένης άρρηκτα με την Αρχέγονη. Η μεν πρώτη παραμένει στο φυσικό πεδίο, η δε δεύτερη αποχωρεί από αυτό για να επανέλθει την πρότερη (μετα)φυσική της κατάσταση.

Παρ’ όλα αυτά, καθώς η ψυχή έχει περάσει ένα μέρος της ύπαρξής της στο υλικό πεδίο, οι δονήσεις της έχουν χαμηλώσει. Αυτό σημαίνει ότι για να μπορέσει να ενωθεί και πάλι με την Αρχέγονη Ενέργεια, θα πρέπει να περάσει από μία διαδικασία «κάθαρσης». Αυτή η διαδικασία, από κάποιους αποκαλείται «κόλαση». Εδώ όμως μπαίνουμε σε ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο που χρήζει ιδιαίτερης αναλύσεως και που πιθανότατα να αναλύσουμε σε άλλο άρθρο.

 

kanenazori.com