Αντίο G20, Γειά σας BRICS !!!

 του Pepe Escobar !

 

Η ολοένα και πιο άσχετη Σύνοδος Κορυφής της G20 ολοκληρώθηκε με σίγουρες ενδείξεις ότι η BRICS+ θα είναι ο δρόμος προς τα εμπρός για τη συνεργασία του Παγκόσμιου Νότου.

 

Η λυτρωτική ποιότητα μιας τεταμένης G20 που πραγματοποιήθηκε στο Μπαλί - η οποία κατά τα άλλα διαχειρίστηκε με αξιέπαινη ινδονησιακή ευγένεια - ήταν ότι καθόρισε με σαφήνεια προς τα πού πνέουν οι γεωπολιτικοί άνεμοι.

Αυτό συμπυκνώθηκε στις δύο κορυφαίες στιγμές της Συνόδου: την πολυαναμενόμενη προεδρική συνάντηση Κίνας-ΗΠΑ - που αντιπροσωπεύει τη σημαντικότερη διμερή σχέση του 21ου αιώνα - και την τελική δήλωση της G20.

Η τρίωρη και 30λεπτη κατ' ιδίαν συνάντηση μεταξύ του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ και του Αμερικανού ομολόγου του Τζο Μπάιντεν -που ζητήθηκε από τον Λευκό Οίκο- πραγματοποιήθηκε στην κατοικία της κινεζικής αντιπροσωπείας στο Μπαλί και όχι στον τόπο διεξαγωγής της G20, στο πολυτελές ξενοδοχείο Apurva Kempinski στη Νούσα Ντούα.

Το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών περιέγραψε συνοπτικά αυτό που πραγματικά είχε σημασία. Συγκεκριμένα, ο Σι είπε στον Μπάιντεν ότι η ανεξαρτησία της Ταϊβάν είναι απλά εκτός συζήτησης. Ο Σι εξέφρασε επίσης την ελπίδα ότι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι ΗΠΑ θα εμπλακούν σε "ολοκληρωμένο διάλογο" με τη Ρωσία. Αντί της αντιπαράθεσης, ο Κινέζος πρόεδρος επέλεξε να αναδείξει τα επίπεδα κοινού ενδιαφέροντος και συνεργασίας.

Ο Μπάιντεν, σύμφωνα με τους Κινέζους, έκανε διάφορες επισημάνσεις. Οι ΗΠΑ δεν επιδιώκουν έναν Νέο Ψυχρό Πόλεμο, δεν υποστηρίζουν την "ανεξαρτησία της Ταϊβάν", δεν υποστηρίζουν "δύο Κίνες" ή "μία Κίνα, μία Ταϊβάν", δεν επιδιώκουν την "αποσύνδεση" από την Κίνα και δεν θέλουν να περιορίσουν το Πεκίνο.

Ωστόσο, το πρόσφατο ιστορικό δείχνει ότι ο Σι έχει λίγους λόγους να πάρει τον Μπάιντεν τοις μετρητοίς.

Η τελική δήλωση της G20 ήταν μια ακόμη πιο θολή υπόθεση: το αποτέλεσμα ενός επίπονου συμβιβασμού.

Όσο κι αν η G20 αυτοπροσδιορίζεται ως "το κορυφαίο φόρουμ για την παγκόσμια οικονομική συνεργασία", που ασχολείται με την "αντιμετώπιση των μεγάλων οικονομικών προκλήσεων του κόσμου", η G7 μέσα στην G20 στο Μπαλί είχε εκ των πραγμάτων καταλάβει τη σύνοδο κορυφής από τον πόλεμο. Ο "πόλεμος" παίρνει σχεδόν διπλάσιο αριθμό αναφορών στην ανακοίνωση σε σύγκριση με τα "τρόφιμα" άλλωστε.

Η συλλογική Δύση, συμπεριλαμβανομένου του ιαπωνικού υποτελούς κράτους, ήταν αποφασισμένη να συμπεριλάβει στη δήλωση τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις "οικονομικές επιπτώσεις" του - ιδίως την επισιτιστική και ενεργειακή κρίση. Ωστόσο, χωρίς να προσφέρει έστω και μια σκιά πλαισίου, που να σχετίζεται με την επέκταση του ΝΑΤΟ. Αυτό που είχε σημασία ήταν να κατηγορηθεί η Ρωσία - για τα πάντα.

 

Η επίδραση του παγκόσμιου Νότου

Ήταν στο χέρι της φετινής οικοδέσποινας της G20, της Ινδονησίας - και της επόμενης οικοδέσποινας, της Ινδίας - να ασκήσουν την ασιατική ευγένεια και την οικοδόμηση συναίνεσης που αποτελεί σήμα κατατεθέν της. Η Τζακάρτα και το Νέο Δελχί εργάστηκαν εξαιρετικά σκληρά για να βρουν διατύπωση που θα ήταν αποδεκτή τόσο από τη Μόσχα όσο και από το Πεκίνο. Αποκαλέστε το "φαινόμενο του Παγκόσμιου Νότου".

Παρόλα αυτά, η Κίνα ήθελε αλλαγές στη διατύπωση. Σε αυτό αντιτάχθηκαν τα δυτικά κράτη, ενώ η Ρωσία δεν εξέτασε τη διατύπωση της τελευταίας στιγμής επειδή ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ είχε ήδη αναχωρήσει.

Στο σημείο 3 από τα 52, η δήλωση "εκφράζει τη βαθύτατη λύπη της για την επίθεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατά της Ουκρανίας και απαιτεί την πλήρη και άνευ όρων απόσυρση των ενόπλων δυνάμεων από το έδαφος της Ουκρανίας".

Η "ρωσική επιθετικότητα" είναι το καθιερωμένο μάντρα του ΝΑΤΟ - που δεν συμμερίζεται σχεδόν ολόκληρος ο Παγκόσμιος Νότος.

Η δήλωση κάνει άμεση συσχέτιση μεταξύ του πολέμου και μιας μη πλαισιωμένης "επιδείνωσης των πιεστικών προβλημάτων της παγκόσμιας οικονομίας - επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης, αύξηση του πληθωρισμού, διαταραχή των αλυσίδων εφοδιασμού, επιδείνωση της ενεργειακής και επισιτιστικής ασφάλειας, αυξημένοι κίνδυνοι για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα".

Όσον αφορά αυτό το απόσπασμα, δεν θα μπορούσε να είναι πιο αυτονόητο: "Η χρήση ή η απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων είναι απαράδεκτη. Η ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων, οι προσπάθειες για την αντιμετώπιση των κρίσεων, καθώς και η διπλωματία και ο διάλογος, είναι ζωτικής σημασίας. Η σημερινή εποχή δεν πρέπει να είναι η εποχή του πολέμου".

Αυτό είναι ειρωνικό, δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ και το τμήμα δημοσίων σχέσεών του, η ΕΕ, που "εκπροσωπείται" από τους μη εκλεγμένους ευρωκράτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δεν κάνουν "διπλωματία και διάλογο".

 

Εγκλωβισμένοι στον πόλεμο

Αντίθετα, οι ΗΠΑ, που ελέγχουν το ΝΑΤΟ, έχουν οπλίσει την Ουκρανία, από τον Μάρτιο, με το ιλιγγιώδες ποσό των 91,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένου του τελευταίου προεδρικού αιτήματος, αυτόν τον μήνα, ύψους 37,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αυτό τυχαίνει να είναι 33% περισσότερο από τις συνολικές στρατιωτικές δαπάνες της Ρωσίας για το 2022.

Πρόσθετες αποδείξεις ότι η Σύνοδος Κορυφής του Μπαλί καπελώθηκε από τον "πόλεμο" , έδωσε η έκτακτη συνεδρίαση, που συγκάλεσαν οι ΗΠΑ, για να συζητηθεί αυτό που κατέληξε να είναι ένας ουκρανικός πύραυλος S-300 που έπεσε σε μια πολωνική φάρμα, και όχι η έναρξη του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως υστερικά πρότειναν ορισμένες φυλλάδες.

Είναι ενδεικτικό ότι στη συνάντηση δεν συμμετείχε απολύτως κανείς από τον Παγκόσμιο Νότο - το μοναδικό ασιατικό έθνος ήταν ο υποτελής της Ιαπωνίας, μέλος της G7.

Συμπληρώνοντας την εικόνα, είχαμε τον σκοτεινό δάσκαλο του Νταβός Κλάους Σβαμπ να υποδύεται για άλλη μια φορά τον κακοποιό Μποντ στο επιχειρηματικό φόρουμ B20, πουλώντας την ατζέντα του για τη Μεγάλη Επαναφορά της "ανοικοδόμησης του κόσμου" μέσω πανδημιών, λιμών, κλιματικής αλλαγής, κυβερνοεπιθέσεων και - φυσικά - πολέμων.

Σαν να μην ήταν αυτό αρκετά δυσοίωνο, το Νταβός και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του, διατάζουν τώρα την Αφρική -που αποκλείστηκε εντελώς από την G20- να πληρώσει 2,8 τρισεκατομμύρια δολάρια για να "εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της" στο πλαίσιο της Συμφωνίας του Παρισιού για την ελαχιστοποίηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

 

Η κατάρρευση της G20 όπως την ξέρουμε

Το σοβαρό ρήγμα μεταξύ του Παγκόσμιου Βορρά και του Παγκόσμιου Νότου, τόσο εμφανές στο Μπαλί, είχε ήδη υπονοηθεί στην Πνομ Πενχ, καθώς η Καμπότζη φιλοξένησε τη Σύνοδο Κορυφής της Ανατολικής Ασίας το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Τα 10 μέλη της ASEAN είχαν καταστήσει σαφές ότι παραμένουν απρόθυμα να ακολουθήσουν τις ΗΠΑ και την G7 στη συλλογική δαιμονοποίηση της Ρωσίας και σε πολλές πτυχές της Κίνας.

Οι Νοτιοανατολικοί Ασιάτες δεν είναι επίσης ακριβώς ενθουσιασμένοι από το IPEF (Indo-Pacific Economic Framework), το οποίο επινοήθηκε από τις ΗΠΑ και το οποίο θα είναι άσχετο όσον αφορά την επιβράδυνση του εκτεταμένου εμπορίου και της συνδεσιμότητας της Κίνας σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία.

Και το πράγμα γίνεται ακόμη χειρότερο. Ο αυτοαποκαλούμενος "ηγέτης του ελεύθερου κόσμου" αποφεύγει την εξαιρετικά σημαντική σύνοδο κορυφής του APEC (Οικονομική Συνεργασία Ασίας-Ειρηνικού) στην Μπανγκόκ στο τέλος αυτής της εβδομάδας.

Για τους πολύ ευαίσθητους και εκλεπτυσμένους ασιατικούς πολιτισμούς, αυτό θεωρείται προσβολή. Η APEC, που ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1990 για να προωθήσει το εμπόριο σε όλη την περιοχή του Ειρηνικού, αφορά σοβαρές επιχειρήσεις στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού, όχι την αμερικανοποιημένη στρατιωτικοποίηση του "Ινδο-Ειρηνικού".

Ο σνομπ ακολουθεί την τελευταία γκάφα του Μπάιντεν, όταν προσφώνησε λανθασμένα τον Χουν Σεν της Καμπότζης ως "πρωθυπουργό της Κολομβίας" στη σύνοδο κορυφής στην Πνομ Πενχ.

 

Σειρά για να ενταχθούν οι BRICS

Είναι ασφαλές να πούμε ότι η G20 μπορεί να έχει βυθιστεί σε μια ανεπανόρθωτη πορεία προς την ασημαντότητα. Ακόμη και πριν από το σημερινό κύμα συνόδων κορυφής της Νοτιοανατολικής Ασίας -στην Πνομ Πενχ, το Μπαλί και την Μπανγκόκ- ο Λαβρόφ είχε ήδη σηματοδοτήσει τι θα ακολουθήσει, όταν σημείωσε ότι "πάνω από δώδεκα χώρες" έχουν υποβάλει αίτηση για να ενταχθούν στις BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική).

Το Ιράν, η Αργεντινή και η Αλγερία έχουν υποβάλει επίσημα αίτηση: Το Ιράν, μαζί με τη Ρωσία, την Ινδία και την Κίνα, είναι ήδη μέρος της ευρασιατικής τετράδας που έχει πραγματικά σημασία.

Η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και το Αφγανιστάν ενδιαφέρονται εξαιρετικά να γίνουν μέλη. Η Ινδονησία μόλις υπέβαλε αίτηση, στο Μπαλί. Και μετά υπάρχει το επόμενο κύμα: Καζακστάν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ταϊλάνδη (πιθανόν να υποβάλει αίτηση αυτό το Σαββατοκύριακο στην Μπανγκόκ), Νιγηρία, Σενεγάλη και Νικαράγουα.

Είναι ζωτικής σημασίας να σημειωθεί ότι όλες οι παραπάνω έστειλαν τους υπουργούς Οικονομικών τους σε διάλογο επέκτασης των BRICS τον Μάιο. Μια σύντομη αλλά σοβαρή αξιολόγηση των υποψηφίων αποκαλύπτει μια εκπληκτική ενότητα στην ποικιλομορφία.

Ο ίδιος ο Λαβρόφ σημείωσε ότι θα χρειαστεί χρόνος για να αναλύσουν οι σημερινές πέντε BRICS τις τεράστιες γεωπολιτικές και γεωοικονομικές επιπτώσεις της επέκτασης σε σημείο που να φτάσει ουσιαστικά το μέγεθος της G20 - και μάλιστα χωρίς τη συλλογική Δύση.

Αυτό που ενώνει τους υποψηφίους πάνω απ' όλα είναι η κατοχή τεράστιων φυσικών πόρων: πετρέλαιο και φυσικό αέριο, πολύτιμα μέταλλα, σπάνιες γαίες, σπάνια ορυκτά, άνθρακας, ηλιακή ενέργεια, ξυλεία, γεωργική γη, αλιεία και γλυκό νερό. Αυτή είναι η επιτακτική ανάγκη όταν πρόκειται να σχεδιαστεί ένα νέο αποθεματικό νόμισμα βασισμένο στους πόρους που θα παρακάμψει το δολάριο ΗΠΑ.

Ας υποθέσουμε ότι μπορεί να χρειαστεί μέχρι το 2025 για να τεθεί σε λειτουργία αυτή η νέα διαμόρφωση BRICS+. Αυτό θα αντιπροσωπεύει περίπου το 45% των επιβεβαιωμένων παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου και πάνω από το 60% των επιβεβαιωμένων παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου (και αυτό θα διογκωθεί αν η δημοκρατία του φυσικού αερίου, το Τουρκμενιστάν, ενταχθεί αργότερα στην ομάδα).

Το συνδυασμένο ΑΕΠ - με σημερινά στοιχεία - θα είναι περίπου 29,35 τρισεκατομμύρια δολάρια- πολύ μεγαλύτερο από τις ΗΠΑ (23 τρισεκατομμύρια δολάρια) και τουλάχιστον διπλάσιο από την ΕΕ (14,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, με φθίνουσα πορεία).

Στην παρούσα κατάσταση, οι BRICS αντιπροσωπεύουν το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού και το 25% του ΑΕΠ. Οι BRICS+ θα συγκεντρώνουν 4,257 δισεκατομμύρια ανθρώπους: πάνω από το 50% του συνολικού παγκόσμιου πληθυσμού όπως είναι σήμερα.

 

Η BRI αγκαλιάζει τις BRICS+

Οι BRICS+ θα επιδιώξουν τη διασύνδεση με έναν λαβύρινθο θεσμών: οι πιο σημαντικοί είναι ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), ο οποίος διαθέτει έναν κατάλογο παικτών που επιθυμούν να γίνουν πλήρη μέλη- ο στρατηγικός ΟΠΕΚ+, με de facto επικεφαλής τη Ρωσία και τη Σαουδική Αραβία- και η Πρωτοβουλία Ζώνης και Δρόμου (BRI), το γενικότερο πλαίσιο εμπορικής και εξωτερικής πολιτικής της Κίνας για τον 21ο αιώνα. Αξίζει να επισημανθεί ότι νωρίς όλοι οι κρίσιμοι ασιατικοί παίκτες έχουν ενταχθεί στην BRI.

Στη συνέχεια, υπάρχουν οι στενοί δεσμοί των BRICS με μια πληθώρα περιφερειακών εμπορικών μπλοκ: ASEAN, Mercosur, GCC (Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου), Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EAEU), Αραβική Εμπορική Ζώνη, Αφρικανική Ηπειρωτική Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών, ALBA, SAARC, και τέλος η Περιφερειακή Συνολική Οικονομική Εταιρική Σχέση (RCEP), η μεγαλύτερη εμπορική συμφωνία στον πλανήτη, η οποία περιλαμβάνει την πλειονότητα των εταίρων της BRI.

Τα BRICS+ και BRI ταιριάζουν παντού - από τη Δυτική Ασία και την Κεντρική Ασία μέχρι τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας (ιδίως την Ινδονησία και την Ταϊλάνδη). Το πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα θα είναι καθοριστικό - καθώς τα μέλη της BRI θα προσελκύσουν αναπόφευκτα περισσότερους υποψηφίους για την BRICS+.

Αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε ένα δεύτερο κύμα υποψήφιων για BRICS+, συμπεριλαμβανομένων, σίγουρα, του Αζερμπαϊτζάν, της Μογγολίας, τριών ακόμη χωρών της Κεντρικής Ασίας (Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν και η δημοκρατία του φυσικού αερίου Τουρκμενιστάν), του Πακιστάν, του Βιετνάμ και της Σρι Λάνκα, και στη Λατινική Αμερική, ένα βαρύ ποσοστό με τη Χιλή, την Κούβα, τον Ισημερινό, το Περού, την Ουρουγουάη, τη Βολιβία και τη Βενεζουέλα.

Εν τω μεταξύ, θα ενισχυθεί ο ρόλος της Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας (NDB) των BRICS, καθώς και της υπό την ηγεσία της Κίνας Ασιατικής Τράπεζας Επενδύσεων Υποδομών (AIIB), η οποία θα συντονίζει τα δάνεια υποδομών σε όλο το φάσμα, καθώς οι BRICS+ θα αποφεύγουν ολοένα και περισσότερο τις υπαγορεύσεις που επιβάλλουν το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα που κυριαρχούνται από τις ΗΠΑ.

Όλα τα παραπάνω σκιαγραφούν μόλις και μετά βίας το εύρος και το βάθος των γεωπολιτικών και γεωοικονομικών ανακατατάξεων που θα ακολουθήσουν - επηρεάζοντας κάθε γωνιά του παγκόσμιου εμπορίου και των δικτύων εφοδιαστικής αλυσίδας. Η εμμονή της G7 να απομονώσει ή/και να περιορίσει τους κορυφαίους ευρασιατικούς παίκτες στρέφεται εναντίον του εαυτού της στο πλαίσιο της G20. Στο τέλος, είναι η G7 που μπορεί να απομονωθεί από την ακαταμάχητη δύναμη των BRICS+.

 

The Cradle 

Μετάφραση: Con