20 ζοφερές πραγματικότητες αποκαλύφθηκαν από τα λοκντάουν

 γράφει ο Τζέφρι Α. Τάκερ (Brownstone Institute)

Είναι συνηθισμένο τώρα να μιλάμε για τους προηγούμενους χρόνους σε αντίθεση με τους μεταγενέστερους χρόνους. Το σημείο καμπής ήταν φυσικά η 16η Μαρτίου 2020, η Ημέρα των 15 ημερών για την ισοπέδωση της καμπύλης, αν και οι αυταρχικές τάσεις προηγούνται αυτού. Τα δικαιώματα ξαφνικά στραγγαλίστηκαν ευρέως, ακόμη και τα θρησκευτικά δικαιώματα. Μας είπαν να διεξάγουμε κάθε πτυχή της ζωής μας σύμφωνα με τις προτεραιότητες του βιοϊατρικού κράτους ασφάλειας.

 

Πολύ λίγοι άνθρωποι περίμεναν μια τέτοια συγκλονιστική εξέλιξη. Ήταν η έναρξη ενός νέου πολέμου που διεξήχθη από το κράτος και ο εχθρός ήταν κάτι που δεν μπορούσαμε να δούμε και ως εκ τούτου θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε. Κανείς δεν αμφέβαλε ποτέ για την πανταχού παρουσία δυνητικά επικίνδυνων παθογόνων, αλλά τώρα μας έλεγαν ότι η ίδια η ζωή εξαρτιόταν εξ ολοκλήρου από την αποφυγή τους και ο μόνος οδηγός που θα προχωρούσε θα ήταν οι αρχές δημόσιας υγείας.

 

Όλα άλλαξαν. Τίποτα δεν είναι το ίδιο. Το τραύμα είναι πραγματικό και διαρκές. Ο ισχυρισμός για "15 ημέρες" αποκαλύφθηκε ότι ήταν ένα τέχνασμα. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης διήρκεσε τρία χρόνια και στη συνέχεια κάποια. Οι άνθρωποι και οι μηχανές που το έκαναν αυτό είναι ακόμα στην εξουσία. Η επιλογή για να ηγηθεί του CDC έχει ένα μακρύ ιστορικό ενεργοποίησης και επευφημίας των κλειδαριών και όλων όσων ακολούθησαν.

 

Είναι μια χρήσιμη άσκηση για να συνοψίσουμε τα νέα πράγματα που όλοι έχουμε ανακαλύψει αυτά τα χρόνια. Μαζί εξηγούν γιατί ο κόσμος φαίνεται διαφορετικός και γιατί όλοι αισθανόμαστε και σκεφτόμαστε διαφορετικά τώρα από ό, τι πριν από λίγα χρόνια.

 

Είκοσι τρομερές πραγματικότητες αποκαλύφθηκαν από τα λοκντάουν

1. Παρακολούθηση και λογοκρισία από μεγάλη τεχνολογία. Η αντίσταση τελικά βρήκε ο ένας τον άλλον, αλλά χρειάστηκαν μήνες και χρόνια. Ένα καθεστώς λογοκρισίας κατέβηκε σε όλες τις μεγάλες κοινωνικές πλατφόρμες, τεχνολογίες σχεδιασμένες με σκοπό να μας κρατήσουν πιο συνδεδεμένους και να διευρύνουν το φάσμα των απόψεων που θα μπορούσαμε να βιώσουμε. Δεν ξέραμε ότι συνέβαινε, αλλά τελικά μάθαμε για την καταστολή, γι ' αυτό και πολλοί από εμάς αισθανθήκαμε τόσο μόνοι. Άλλοι δεν μπορούσαν να μας ακούσουν και εμείς δεν μπορούσαμε να τους ακούσουμε. Το καθεστώς αντιμετωπίζει μια τολμηρή δικαστική πρόκληση σε πολλά μέτωπα, αλλά συνεχίζεται και σήμερα, με όλους εκτός από το Twitter να αστυνομεύουν συνεχώς τα δίκτυά τους με τρόπους που είναι απρόβλεπτα αυταρχικοί. Έχουμε αδιάσειστα στοιχεία τώρα που έχουν συλληφθεί όλοι.

 

2. Δύναμη και επιρροή της Big Pharma. Ήταν Απρίλιος 2020 όταν κάποιος με ρώτησε αν ο στόχος του εμβολίου που παράγεται από το φαρμακευτικό καρτέλ ήταν πραγματικά πίσω από τα κλειδώματα. Η ιδέα θα ήταν να μας τρομάξει και να καταστρέψει τη ζωή μας μέχρι να ικετεύουμε για πυροβολισμούς. Νόμιζα ότι η όλη ιδέα ήταν τρελή και ότι η διαφθορά δεν θα μπορούσε να φτάσει σε αυτό το βάθος. Έκανα λάθος. Η Pharma εργαζόταν σε ένα εμβόλιο από τον Ιανουάριο του ίδιου έτους και κάλεσε σε κάθε μορφή αγορασμένης επιρροής για να τα καταστήσει τελικά υποχρεωτικά. Τώρα γνωρίζουμε ότι οι μεγάλες ρυθμιστικές αρχές ανήκουν εξ ολοκλήρου και ελέγχονται, σε σημείο που η αναγκαιότητα, η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα δεν έχουν σημασία.

 

3. Κυβερνητική προπαγάνδα από μεγάλα μέσα ενημέρωσης. Ήταν αμείλικτη από την πρώτη μέρα: τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης αποδείχθηκαν σκληροπυρηνικοί υποστηρικτές του Anthony Fauci. Οι δυνάμεις που θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τους New York Times, το National Public Radio, την Washington Post και όλα τα υπόλοιπα, όποτε και όπως ήθελαν. Αργότερα τα μέσα ενημέρωσης αναπτύχθηκαν για να δαιμονοποιήσουν εκείνους που παραβίαζαν τα κλειδώματα, αρνήθηκαν τις μάσκες και αντιστάθηκαν στους πυροβολισμούς. Έφυγε η ιδέα ότι "η Δημοκρατία πεθαίνει στο σκοτάδι" και το "χαρτί του ρεκόρ" αντικαταστάθηκε από το ίδιο το σκοτάδι και τη συνεχή προπαγάνδα. Δεν έδειξαν πραγματική περιέργεια για την άλλη πλευρά. Η ίδια η Διακήρυξη του Γκρέιτ Μπάρινγκτον ξεκίνησε ως μια προσπάθεια εκπαίδευσης δημοσιογράφων αλλά μόνο λίγοι τόλμησαν να εμφανιστούν. Τώρα το καταλαβαίνουμε: και τα κύρια μέσα ενημέρωσης ανήκουν εξ ολοκλήρου και διακυβεύονται εντελώς. Ήξεραν ήδη τι να αναφέρουν και πώς να το αναφέρουν. Τίποτα άλλο δεν είχε σημασία.

 

4. Διαφθορά της δημόσιας υγείας. Ποιος στο σωστό μυαλό τους θα είχε προβλέψει ότι το CDC και το NIH, για να μην αναφέρουμε τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, θα αναπτυχθούν ως εργαζόμενοι πρώτης γραμμής στην επιβολή ολοκληρωτικού ελέγχου; Μερικοί παρατηρητές ίσως το προέβλεψαν αυτό, αλλά απίθανα. Αλλά στην πραγματικότητα ήταν αυτές οι υπηρεσίες που ήταν υπεύθυνες για όλα τα παράλογα πρωτόκολλα από το κλείσιμο νοσοκομείων έως τις περιπτώσεις χωρίς Covid, βάζοντας παντού πλεξιγκλάς, κρατώντας τα σχολεία κλειστά, δαιμονοποιώντας τη θεραπευτική επαναχρησιμοποίηση, καλύπτοντας τα νήπια, και αναγκάζοντας πυροβολισμούς. Δεν ήξεραν όρια στη δύναμή τους. Αποκαλύφθηκαν ως πιστοί πράκτορες του ηγεμόνα.

 

5. Ενοποίηση της βιομηχανίας. Η ελεύθερη επιχείρηση υποτίθεται ότι είναι ελεύθερη, αλλά όταν οι εργαζόμενοι, οι βιομηχανίες και τα εμπορικά σήματα χωρίστηκαν μεταξύ ουσιωδών και μη ουσιωδών, πού ήταν τα ουρλιαχτά από τις μεγάλες επιχειρήσεις; Δεν ήταν εκεί. Αποδείχθηκαν πρόθυμοι να βάλουν το κέρδος μπροστά από το σύστημα του ανταγωνισμού. Όσο επωφελούνταν από το σύστημα της ενοποίησης, της καρτελοποίησης και του συγκεντρωτισμού, ήταν εντάξει με αυτό. Τα μεγάλα καταστήματα έπρεπε να εξαλείψουν τον ανταγωνισμό και να κερδίσουν ένα πόδι στη βιομηχανική θέση. Το ίδιο με τις εξ αποστάσεως πλατφόρμες μάθησης και την ψηφιακή τεχνολογία. Οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις αποδείχθηκαν οι χειρότεροι εχθροί του πραγματικού καπιταλισμού και οι μεγαλύτεροι φίλοι του κορπορατισμού. Όσον αφορά τις τέχνες και τη μουσική: γνωρίζουμε τώρα ότι οι ελίτ τις θεωρούν αναλώσιμες.

 

6. Επιρροή και εξουσία του Διοικητικού κράτους. Το Σύνταγμα καθιέρωσε τρεις κλάδους της κυβέρνησης, αλλά οι αποκλεισμοί δεν διαχειρίζονταν από κανέναν από αυτούς. Αντίθετα, ήταν ένας τέταρτος κλάδος που έχει αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, η μόνιμη τάξη των γραφειοκρατών που κανείς δεν εξέλεξε και κανείς από τους δημόσιους ελέγχους. Αυτοί οι μόνιμοι "ειδικοί" ήταν εντελώς απελευθερωμένοι και ανισόρροποι χωρίς έλεγχο της εξουσίας τους, και έβγαζαν πρωτόκολλα με την ώρα και τα επέβαλλαν καθώς τα νομοθετικά σώματα, οι δικαστές, ακόμη και οι πρόεδροι και οι κυβερνήτες στέκονταν ανίσχυροι και με δέος. Γνωρίζουμε τώρα ότι υπήρξε πραξικόπημα στις 13 Μαρτίου 2020 που μετέφερε όλη την εξουσία στο κράτος εθνικής ασφάλειας, αλλά σίγουρα δεν το γνωρίζαμε τότε. Το διάταγμα ήταν απόρρητο. Το Διοικητικό κράτος εξακολουθεί να κυβερνά την ημέρα.

 

7. Δειλία των διανοουμένων. Οι διανοούμενοι είναι οι πιο ελεύθεροι να εκφράσουν τη γνώμη τους από οποιαδήποτε ομάδα. Πράγματι, αυτή είναι η δουλειά τους. Αντίθετα, έμειναν ήσυχοι ως επί το πλείστον. Αυτό ίσχυε δεξιά και αριστερά. Οι ειδήμονες και οι μελετητές απλώς συμφώνησαν με τις πιο φρικτές επιθέσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα αυτής της γενιάς, αν όχι σε όλη τη ζωντανή μνήμη. Χρησιμοποιούμε αυτούς τους ανθρώπους για να είναι ανεξάρτητοι, αλλά αποδείχθηκαν ότι είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Σταθήκαμε σοκαρισμένοι καθώς ακόμη και διάσημοι πολιτικοί ελευθεριακοί κοίταξαν τα βάσανα και είπαν "Αυτό είναι εντάξει."Μια ολόκληρη γενιά ανάμεσά τους είναι σήμερα εντελώς απαξιωμένη. Και παρεμπιπτόντως, οι λίγοι που σηκώθηκαν κλήθηκαν φρικτά ονόματα και συχνά έχασαν τη δουλειά τους. Άλλοι παρατήρησαν αυτή την πραγματικότητα και αποφάσισαν αντ ' αυτού να συμπεριφερθούν παραμένοντας ήσυχοι ή αντηχώντας τη γραμμή της άρχουσας τάξης.

 

8. Pusillanimity των πανεπιστημίων. Η προέλευση της σύγχρονης ακαδημαϊκής κοινότητας είναι με τα ιερά από τον πόλεμο και τον λοιμό, έτσι ώστε οι μεγάλες ιδέες να μπορούν να επιβιώσουν ακόμη και στις χειρότερες εποχές. Τα περισσότερα Πανεπιστήμια-με εξαίρεση μόνο μια χούφτα-πήγαν εντελώς μαζί με το καθεστώς. Έκλεισαν τις πόρτες τους. Κλείδωσαν μαθητές στους κοιτώνες τους. Αρνήθηκαν να πληρώσουν πελάτες αυτοπροσώπως εκπαίδευση. Μετά ήρθαν οι πυροβολισμοί. Εκατομμύρια χτυπήθηκαν άσκοπα και μπορούσαν να αρνηθούν μόνο με τον πόνο να εκδιωχθούν από προγράμματα σπουδών. Έδειξαν πλήρη έλλειψη αρχής. Οι απόφοιτοι θα πρέπει να λάβουν υπόψη και έτσι θα πρέπει οι γονείς που σκέφτονται πού να στείλουν τους ηλικιωμένους γυμνασίου τους το επόμενο έτος.

 

9. Χωρίς σπονδυλική στήλη των δεξαμενών σκέψης. Η δουλειά αυτών των τεράστιων μη κερδοσκοπικών οργανισμών είναι να δοκιμάσουν τα όρια της αποδεκτής γνώμης και να οδηγήσουν την πολιτική και τον πνευματικό κόσμο προς την κατεύθυνση της προόδου για όλους. Υποτίθεται επίσης ότι είναι ανεξάρτητοι. Δεν εξαρτώνται από τα δίδακτρα ή την πολιτική εύνοια. Μπορούν να είναι τολμηροί και αρχές. Πού ήταν λοιπόν; Σχεδόν χωρίς εξαίρεση, μαζεύτηκαν ή έγιναν ανυπόμονοι απολογητές για το καθεστώς κλειδώματος. Περίμεναν και περίμεναν μέχρι η ακτή να είναι καθαρή και μετά έβγαζαν λίγες απόψεις που είχαν μικρή επίδραση. Ήταν απλά ντροπαλοί; Δεν είναι πιθανό. Τα οικονομικά λένε μια διαφορετική ιστορία. Υποστηρίζονται από τις ίδιες τις βιομηχανίες που επωφελήθηκαν από τις φρικτές πολιτικές. Οι δωρητές που πιστεύουν στην ελευθερία πρέπει να λάβουν υπόψη!

 

10. Τρέλα του πλήθους. Όλοι έχουμε διαβάσει το κλασικό βιβλίο εξαιρετικές δημοφιλείς αυταπάτες και η τρέλα των πλήθους, αλλά νομίζαμε ότι ήταν ένα χρονικό του παρελθόντος και πιθανώς αδύνατο τώρα. Αλλά μέσα σε μια στιγμή, όχλοι ανθρώπων έπεσαν σε πανικό μεσαιωνικού στιλ, κυνηγώντας μη συμμορφούμενους και κρύβοντας από το αόρατο μίασμα. Είχαν μια αποστολή. Διώχνουν τους αντιφρονούντες και καρφώνουν τους μη συμμορφούμενους. Τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί διαφορετικά. Όπως και στην Πολιτιστική Επανάσταση της Κίνας, αυτά τα υποψήφια μέλη της κόκκινης Φρουράς έγιναν πεζοί στρατιώτες για το κράτος. Το βιβλίο του Ματίας Ντεσμέτ για τον μαζικό σχηματισμό αποτελεί τώρα μια κλασική εξήγηση για το πώς ένας πληθυσμός χωρίς σημαντικές ζωές μπορεί να μετατρέψει αυτά τα είδη πολιτικών φρενίτιδων σε παραπλανητικές σταυροφορίες. Οι περισσότεροι από τους φίλους και τους γείτονές μας πήγαν μαζί.

 

11. Έλλειψη ιδεολογικής πεποίθησης τόσο της δεξιάς όσο και της Αριστεράς. Τόσο η δεξιά όσο και η αριστερά πρόδωσαν τα ιδανικά τους. Η δεξιά εγκατέλειψε την αγάπη της για την περιορισμένη κυβέρνηση, την ελεύθερη επιχειρηματικότητα και το κράτος δικαίου. Και η αριστερά στράφηκε ενάντια στην παραδοσιακή της στάση για τις πολιτικές ελευθερίες, τις ίσες ελευθερίες και την ελευθερία του λόγου. Όλοι έγιναν συμβιβασμένοι και όλοι έκαναν ψεύτικες λογικές για αυτή την αξιολύπητη κατάσταση. Αν όλα αυτά είχαν αρχίσει κάτω από έναν Δημοκρατικό, οι Ρεπουμπλικάνοι θα φώναζαν. Αντ ' αυτού πήγαν ήσυχα. Στη συνέχεια, το καθεστώς Covid πέρασε σε έναν δημοκρατικό και έτσι έμειναν ήσυχοι ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι, αμηχανία στην προηγούμενη σιωπή τους, έμεινε σιωπηλός για πάρα πολύ καιρό. Και οι δύο πλευρές αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές και χωρίς δόντια.

12. Σαδισμός της άρχουσας τάξης. Τα παιδιά αρνήθηκαν ένα ή δύο χρόνια σχολείου σε ορισμένες τοποθεσίες. Οι άνθρωποι έχασαν την ιατρική διάγνωση. Οι γάμοι και οι κηδείες ήταν στο Ζουμ. Οι ηλικιωμένοι αναγκάστηκαν σε απελπιστική μοναξιά. Οι φτωχοί υπέφεραν. Οι άνθρωποι στράφηκαν στην κατάχρηση ουσιών και έβαλαν επιπλέον κιλά. Οι εργατικές τάξεις εκμεταλλεύτηκαν. Οι μικρές επιχειρήσεις καταστράφηκαν. Εκατομμύρια αναγκάστηκαν να μετακινηθούν και εκατομμύρια άλλοι εκτοπίστηκαν από τις δουλειές τους. Η άρχουσα τάξη που διαφήμιζε τον υπέροχο αλτρουισμό και το δημόσιο πνεύμα της έγινε σκληρή και αγνόησε εντελώς όλα αυτά τα βάσανα. Ακόμη και όταν τα δεδομένα χύθηκαν για τον ιδεασμό αυτοκτονίας και την ψυχική ασθένεια από τη μοναξιά, δεν έκανε καμία διαφορά. Δεν μπορούσαν να συγκεντρώσουν καμία ανησυχία. Δεν άλλαξαν τίποτα. Τα σχολεία παρέμειναν κλειστά και οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί παρέμειναν σε ισχύ. Εκείνοι που το επεσήμαναν ονομάστηκαν τρομερά ονόματα. Ήταν μια μορφή γκροτέσκου σαδισμού για την οποία δεν γνωρίζαμε ότι ήταν ικανοί.

 

13. Το πραγματικό πρόβλημα της μαζικής ταξικής ανισότητας. Θα συνέβαινε κάτι τέτοιο πριν από 20 χρόνια, όταν το ένα τρίτο του εργατικού δυναμικού δεν ήταν αρκετά προνομιούχο για να πάρει την εργασία του στο σπίτι και να προσποιηθεί ότι παράγει από φορητούς υπολογιστές; Επισφαλείς. Αλλά μέχρι το 2020, είχε αναπτυχθεί μια overclass που ήταν εντελώς αποσυνδεδεμένη από τη ζωή εκείνων που εργάζονται με τα χέρια τους για να ζήσουν. Αλλά η overclass δεν με νοιάζει ότι έπρεπε να αντιμετωπίσουν τον ιό γενναία και πρώτα. Αυτοί οι εργάτες και οι αγρότες δεν είχαν προνόμια και προφανώς δεν είχαν μεγάλη σημασία. Όταν ήρθε η ώρα για τους πυροβολισμούς, η overclass ήθελε τους εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, τους πιλότους και τους ανθρώπους παράδοσης να τους πάρουν επίσης, όλα προς το συμφέρον της εξαγνισμού της κοινωνίας των μικροβίων. Οι τεράστιες ανισότητες πλούτου αποδεικνύονται ότι κάνουν μεγάλη διαφορά στα πολιτικά αποτελέσματα, ειδικά όταν μια τάξη αναγκάζεται να υπηρετήσει την άλλη σε κλειδώματα.

 

14. Η λαχτάρα και η διαφθορά της δημόσιας εκπαίδευσης. Η καθολική εκπαίδευση ήταν το πιο περήφανο επίτευγμα των προοδευτικών πριν από εκατό χρόνια. Όλοι υποθέσαμε ότι ήταν το μόνο πράγμα που θα προστατευόταν πάνω απ ' όλα. Τα παιδιά δεν θα θυσιάζονταν ποτέ. Αλλά τότε χωρίς καλό λόγο, όλα τα σχολεία έκλεισαν. Τα συνδικάτα που εκπροσωπούσαν τους δασκάλους μάλλον άρεσαν τις παρατεταμένες αμειβόμενες διακοπές τους και προσπάθησαν να τις κρατήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο, καθώς οι μαθητές έμειναν όλο και πιο πίσω στις σπουδές τους. Πρόκειται για σχολεία για τα οποία οι άνθρωποι πλήρωναν με τους φόρους τους για πολλά χρόνια, αλλά κανείς δεν υποσχέθηκε έκπτωση ή αποζημίωση. Η κατ ' οίκον εκπαίδευση πήγε από το να υπάρχει κάτω από ένα νομικό σύννεφο στο να είναι ξαφνικά υποχρεωτική. Και όταν άνοιξαν ξανά, τα παιδιά αντιμετώπισαν μαζική σιωπή με μάσκες.

 

15. Ενεργοποίηση της εξουσίας της κεντρικής τράπεζας να τα χρηματοδοτήσει όλα. Από τις 12 Μαρτίου 2020 και μετά, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ ανέπτυξε κάθε δύναμη για να χρησιμεύσει ως τυπογραφείο του Κογκρέσου. Χτύπησε τα ποσοστά πίσω στο μηδέν. Εξάλειψε (εξάλειψε!) απαιτήσεις αποθεματικών για τις τράπεζες. Πλημμύρισε την οικονομία με φρέσκο χρήμα, φτάνοντας τελικά σε μια κορυφή επέκτασης 26% ή 6, 2 τρισεκατομμύρια δολάρια συνολικά. Αυτό φυσικά αργότερα μεταφράστηκε σε πληθωρισμό τιμών που γρήγορα έφαγε την πραγματική αγοραστική δύναμη όλων αυτών των ελεύθερων κινήτρων που διανέμει η κυβέρνηση, βλάπτοντας έτσι τόσο τους παραγωγούς όσο και τους καταναλωτές. Ήταν ένα μεγάλο ψεύτικο κεφάλι, όλα έγιναν δυνατά από την Κεντρική Τράπεζα και τις δυνάμεις της. Περαιτέρω ζημιά προκλήθηκε στη δομή της παραγωγής με την παράταση των χαμηλών επιτοκίων.

 

16. Η ρηχότητα των θρησκευτικών κοινοτήτων. Πού ήταν οι εκκλησίες και οι συναγωγές; Έκλεισαν τις πόρτες τους και κράτησαν έξω τους ανθρώπους που είχαν ορκιστεί να υπερασπιστούν. Ακύρωσαν τις ιερές μέρες και τις γιορτές των διακοπών. Απέτυχαν εντελώς και εντελώς να διαμαρτυρηθούν. Και γιατί; Επειδή πήγαν μαζί με την προπαγάνδα ότι η παύση των υπουργείων τους ήταν σύμφωνη με τις προτεραιότητες της δημόσιας υγείας. Πήγαν μαζί με το κράτος και τα μέσα ενημέρωσης ισχυρίζονται ότι οι θρησκείες τους ήταν βαθιά επικίνδυνες για το κοινό. Αυτό σημαίνει ότι δεν πιστεύουν πραγματικά σε αυτό που ισχυρίζονται ότι πιστεύουν. Όταν τελικά ήρθε το άνοιγμα, ανακάλυψαν ότι οι εκκλησίες τους είχαν συρρικνωθεί δραματικά. Δεν είναι περίεργο. Και ποιος από αυτούς δεν πήγε μαζί; Ήταν οι υποτιθέμενοι τρελοί και περίεργοι: οι Άμις, οι αποξενωμένοι Μορμόνοι και οι Ορθόδοξοι Εβραίοι. Πόσο μη-mainstream είναι. Πόσο περιθωριακό! Αλλά προφανώς ήταν μεταξύ των μοναδικών των οποίων η πίστη ήταν αρκετά ισχυρή για να αντισταθεί στις απαιτήσεις των πρίγκιπα.

 

17. Οι περιορισμοί στα ταξίδια. Δεν ξέραμε ότι η κυβέρνηση είχε τη δύναμη να περιορίσει τα ταξίδια μας, αλλά το έκαναν ούτως ή άλλως. Πρώτα ήταν διεθνώς. Αλλά τότε έγινε εγχώρια. Για μερικούς μήνες εκεί, ήταν δύσκολο να διασχίσουν τα κρατικά σύνορα λόγω των απαιτήσεων ότι όλοι όσοι το έκαναν έπρεπε να καραντίνα για δεκαπέντε ημέρες. Ήταν περίεργο γιατί δεν γνωρίζαμε τι ήταν και τι δεν ήταν νόμιμο ούτε γνωρίζαμε τον μηχανισμό επιβολής. Αποδείχθηκε ότι Ήταν μια άσκηση κατάρτισης για αυτό που γνωρίζουμε τώρα που πραγματικά θέλουν, δηλαδή πόλεις 15 λεπτών. Προφανώς οι άνθρωποι σε κίνηση είναι πιο δύσκολο να ελεγχθούν και να μαντρωθούν. Ήμασταν συσπειρωμένοι προς μια πιο Μεσαιωνική και φυλετική ύπαρξη, παραμένοντας έτσι ώστε οι δάσκαλοί μας να μπορούν να μας παρακολουθούν.

 

18. Η ανοχή στον διαχωρισμό. Η πρόσληψη εμβολίων ήταν σίγουρα δυσανάλογη από τη φυλή και το εισόδημα. Οι πλουσιότεροι και πιο λευκοί πληθυσμοί προχώρησαν, αλλά περίπου το 40% των μη λευκών και φτωχότερων κοινοτήτων δεν εμπιστεύτηκαν το τρύπημα και αρνήθηκαν. Αυτό δεν εμπόδισε 5 μεγάλες πόλεις να επιβάλουν τον διαχωρισμό των εμβολίων και να τον επιβάλουν με αστυνομική εξουσία. Για κάποιο διάστημα, οι μεγάλες πόλεις διαχωρίστηκαν με διαφορετικό αντίκτυπο από τη φυλή. Δεν θυμάμαι ούτε ένα άρθρο σε μια μεγάλη εφημερίδα που το επεσήμανε, πολύ λιγότερο το καταδίκασε. Τόσο για τα δημόσια καταλύματα και τόσο για τη φώτιση! Ο διαχωρισμός αποδεικνύεται μια χαρά, αρκεί να ταιριάζει με τις κυβερνητικές προτεραιότητες – το ίδιο τώρα όπως ήταν στις κακές παλιές μέρες.

 

19. Ο στόχος ενός συστήματος κοινωνικής πίστωσης. Δεν είναι παράνοια να υποθέσουμε ότι όλος αυτός ο διαχωρισμός ήταν πραγματικά για τη δημιουργία ενός συστήματος διαβατηρίων εμβολίων που τρέχει από μια εθνική βάση, αυτή που θέλουν πάρα πολύ να εφαρμόσουν. Και μέρος αυτού είναι ο πραγματικός και μακροπρόθεσμος στόχος της δημιουργίας ενός συστήματος κοινωνικής πίστωσης τύπου Κίνας που θα κάνει τη συμμετοχή σας στην οικονομική και κοινωνική ζωή να εξαρτάται από την πολιτική συμμόρφωση. Το ΚΚΚ έχει κυριαρχήσει στην τέχνη και έχει επιβάλει ολοκληρωτικό έλεγχο. Γνωρίζουμε με βεβαιότητα τώρα ότι σημαντικές πτυχές της αντιμετώπισης της πανδημίας γράφτηκαν στο Πεκίνο και επιβλήθηκαν μέσω της επιρροής της άρχουσας τάξης της Κίνας. Είναι απολύτως λογικό να υποθέσουμε ότι αυτός είναι ο πραγματικός στόχος των διαβατηρίων εμβολίων και ακόμη και του ψηφιακού νομίσματος της Κεντρικής Τράπεζας.

 

20. Ο κορπορατισμός ως το σύστημα κάτω από το οποίο ζούμε, δίνοντας ψέματα στα υπάρχοντα ιδεολογικά συστήματα. Για πολλές γενιές, η μεγάλη συζήτηση ήταν μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού. Όλο αυτό το διάστημα, ο πραγματικός στόχος μας έχει περάσει: η θεσμοθέτηση ενός κορπορατιστικού κράτους του μεσοπολέμου. Αυτό είναι όπου η ιδιοκτησία είναι ονομαστικά ιδιωτική και συγκεντρώνεται μόνο σε κορυφαίες βιομηχανίες σε σημαντικούς τομείς, αλλά ελέγχεται δημόσια με γνώμονα τις πολιτικές προτεραιότητες. Αυτός δεν είναι παραδοσιακός σοσιαλισμός και σίγουρα δεν είναι ανταγωνιστικός καπιταλισμός. Είναι ένα κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό σύστημα σχεδιασμένο από την άρχουσα τάξη για να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της πάνω απ ' όλα. Εδώ είναι η κύρια απειλή και η υπάρχουσα πραγματικότητα, αλλά δεν είναι καλά κατανοητή ούτε από τη δεξιά ούτε από την Αριστερά. Ούτε οι ελευθεριακοί φαίνεται να το καταλαβαίνουν αυτό: είναι τόσο προσκολλημένοι στο δημόσιο/ιδιωτικό δυαδικό σύστημα που έχουν τυφλωθεί από τη συγχώνευση των δύο και τους τρόπους με τους οποίους οι μεγάλοι εταιρικοί παίκτες οδηγούν πραγματικά την πρόοδο του κρατισμού προς το δικό τους συμφέρον.

 

Εάν δεν έχετε αλλάξει τη σκέψη σας τα τελευταία τρία χρόνια, είστε προφήτης, αδιάφορος ή κοιμισμένος. Πολλά έχουν αποκαλυφθεί και πολλά έχουν αλλάξει. Για να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις, πρέπει να το κάνουμε με τα μάτια ορθάνοιχτα. Οι μεγαλύτερες απειλές για την ανθρώπινη ελευθερία σήμερα δεν είναι αυτές του παρελθόντος και ξεφεύγουν από την εύκολη ιδεολογική κατηγοριοποίηση. Επιπλέον, πρέπει να παραδεχτούμε ότι με πολλούς τρόπους η απλή ανθρώπινη επιθυμία να ζήσει μια ικανοποιητική ζωή στην ελευθερία έχει ανατραπεί. Αν θέλουμε πίσω τις ελευθερίες μας, πρέπει να έχουμε πλήρη κατανόηση των τρομακτικών προκλήσεων που έχουμε μπροστά μας.

 

Συγγραφέας--Τζέφρι Α. Τάκερ

Ο Τζέφρι Α.Τάκερ είναι ιδρυτής και πρόεδρος του Ινστιτούτου Μπράουνστοουν. Είναι επίσης ανώτερος αρθρογράφος Οικονομικών για τους Epoch Times, συγγραφέας 10 βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων των Liberty ή lockdown, και χιλιάδων άρθρων στον επιστημονικό και δημοφιλή τύπο. Μιλάει ευρέως σε θέματα οικονομίας, τεχνολογίας, κοινωνικής φιλοσοφίας και Πολιτισμού.

 brownstone.org