Κονσέρν’ντ αμπάουτ Σέρν! – 4

γράφει ο ΕργΔημΕργ

 

(προηγούμενο)

. . . . . . . . . . .

Το κριτήριο, στο οποίο αναφέρομαι, είναι η αφοσίωση που δείχνει ο φιλόδοξος νέος επιστήμων στην υφιστάμενη ιεραρχία. Κι επειδή η υφιστάμενη ιεραρχία δεν είναι αφελής, δεν περιορίζεται μόνο στην ευμενή αποδοχή του γλειψίματος του πισινού της, στο οποίο εξασκείται ο φιλόδοξος κτλ· ιδίως εάν ο νέος φιλόδοξος κτλ έχει πράγματι όλα τα προσόντα να γίνει μέλος της κάποια μέρα.

Τότε, τί κάνει, ρέ εξυπνάκια Εργοδότη;

Προχωράει (η ιεραρχία) σε μόνιμο εκβιασμό του φιλοδόξου κτλ… διότι θέλει να τον έχει δεμένον τον γάϊδαρό της. Βλέπετε, όταν φτάσει κανείς εκεί ψηλά (πάντα μιλάμε γιά κακοποιές μορφές εξουσίας) έχει ήδη πατήσει επί πτωμάτων ο ίδιος, άρα ουδόλως του αρκούν οι καλές προθέσεις. (Όποιος περιμένει αμοιβαία ειλικρίνεια καί αποδοχή των καλών του προθέσεων, όταν συνεννοείται με καθάρματα, είναι μέγιστος βλάξ.)

Παλιό το κόλπο!… όσο παλιά είναι καί η μανδάμ Εξουσία. Πχ παλιά, ήθελε κάποιος να γίνει μυστικοσύμβουλος του βασιλιά. Άρχιζε το γλείψιμο, αλλά κάποια στιγμή ο βασιλιάς τον καλούσε σε ιδιαίτερη ακρόαση, όπου στα μυστικά βασιλικά δώματα βρισκόταν κι ένας άλλος τύπος, αλυσοδεμένος· τότε, ο βασιλέψ τού ‘λεγε του «μυστικοσυμβούλου»: «- Τον βλέπεις αυτόν; σκότωσέ τον!»

Δίσταζε ο …γουανναμπή μυστικοσύμβουλος (καί πόσοι, γάρ, είναι έτοιμοι να σκοτώσουν -εν καιρώι ειρήνης- άνθρωπο εν ψυχρώι; ), αλλά ο βασιλέψ επέμενε: «- Τί θα γίνει; θα τον σκοτώσεις, ή θα παρακούς τις διαταγές μου;»

«- Ναί, βασιλιά μου, θα τον σκοτώσω!», έλεγε ο «σύμβουλος». «Αλλά θα το ξέρουμε μονάχα εσύ κι εγώ, έ;»

Ο βασιλιάς του έκανε νόημα «προχώρα», ο μέλλων σύμβουλος έσφαζε τον αλυσοδεμένον δυστυχή, καί τότε πίσω από κουρτίνες, πίσω από πόρτες καί ντουλάπια, ξεπηδούσαν καμιά σαρανταριά βλοσυροί νοματαίοι με ξεθηκαρωμένα χατζάρια. Ο «σύμβουλος» πάθαινε μίαν πλάκα τινά, διότι συνειδητοποιούσε πως μόλις έπεσε στον βόθρο με τα σκατά, αλλά ο (ατάραχος) βασιλέψ του έλεγε πολύ αυστηρά: «- Απ’ αυτή τη στιγμή, όντως είσαι σύμβουλός μου! Αλλά, εάν ανοίξεις ποτέ το στόμα σου γιά όσα έγιναν εδώ, αλοίμονό σου!!!»

Έ, δεν χρειαζόταν κάτι περισσότερο, ώστε ο «σύμβουλος» να είναι στο εξής ένα φοβισμένο υπάκουο σκυλάκι του καναπέ, γιά όλη του την υπόλοιπη ζωή!

[Εξαιρώ τοιούτων βδελυρών φαντασιοπληξιών τον μέγιστο Μακιαβέλλι! Δεν νομίζω ότι υπέστη τέτοιους εξευτελισμούς, γιά να γίνει αυτός που έγινε· αν καί ποτέ δεν ξέρεις…]

. . . . . . . . . . .

Παρένθεση: δεν γνωρίζω αν πράγματι γινόντουσαν τέτοια πράγματα· ωστόσο, να ξέρετε ότι στην πίσω πλευρά του παλατιού των Δόγηδων της Βενετίας, σ’ ένα στενό καί σκοτεινό σοκκάκι, το κτίριο είχε μία τρύπα, στην οποία ο κάθε δυσαρεστημένος μπορούσε να πετάξει χαρτιά με ανώνυμες καταγγελίες. Το χαφιεδιλίκι ήταν σχεδόν θεσμοθετημένο, παναπεί!

Φυσικά, αν τέτοια γινόντουσαν απ’ έξω, ποιός ξέρει τί άλλα χειρότερα γινόταν από μέσα, σε παλάτια καί παρόμοια «μαγαζιά»!…

. . . . . . . . . . .

Σήμερα, τα πράγματα έχουν …βελτιωθεί. Τον φιλόδοξο κτλ τον καλούν σε πάρτυ «γιά να τον τιμήσουν», όπου εκεί συμβαίνουν διάφορα, καθόλου ωραία. Τον …τιμούν με ναρκωτικά στο φαγοπότι του, μετά κάποιοι ανώμαλοι του -χμ- «θυμίζουν» ότι κάθε άντρας κρύβει καί μιά …γυναικεία πλευρά, καί οι κάμερες γράφουν… κι αυτά συμβαίνουν, ιδίως αν ο λεγάμενος προορίζεται πχ γιά (λέμε, τώρα) εξέχων πωλητικός σε κανένα προτεκτοράτο της ανατολικής Μεσογείου.

Τώρα, βέβαια, αυτά δεν τα ξέρει κανείς, αν δεν παρευρέθηκε αυτοπροσώπως σε τέτοια (πισω)γλέντια. Παίρνουμε μιά ιδέα από ταινίες, όπως «Μάτια ερμητικά κλειστά», ή από διαδικτυακές φήμες γιά αδρενοχρώμια από τελετουργικές σφαγές μικρών παιδιών, κτλ κτλ. Αλλά, γιά να είμαστε ειλικρινείς, απτή τεκμηρίωση δεν έχουμε. Μόνον υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε.

Πχ ναί μέν, τα μέλη της «λέσχης» «Κρανίο καί Οστά» ομολογούν από μόνα τους ότι στην τελετή «εισδοχής» τους στην «αδελφότητα» αυνανίζονται μέσα σ’ ένα φέρετρο, μπροστά σε όλους τους παλιούς «αδελφούς». Ναί, οκ,…

…αλλά μόνον αυνανίζονται; Δεν έχει καί παρακάτω το «μενού»;

Εσείς, τί λέτε;

. . . . . . . . . . .

Συνεπώς, δεν αρκεί το να έχει κανείς εξυπνάδα πάνω από ένα όριο, συν το να είναι κάθαρμα, ώστε να γίνει αποδεκτός στην ιεραρχία που λέμε. Πρέπει να λουστεί καί ταπεινώσεις, ώστε να είναι γιά πάντα αλυσοδεμένος με αόρατα δεσμά· τις οποίες, βέβαια, στα γεράματά του (καί ως ανώτατο μέλος της ιεραρχίας) με τη σειρά του θα τις επιβάλει σε νεώτερους. Μ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο δομούνται με αντοχή μπετόν οι «αδελφότητες» της μανδάμ Εξουσίας – καί ο,τιδήποτε διαφορετικό ακούγεται (πχ κοινά ιδανικά των μελών, καί τα ρέστα) είναι παραμύθια της Χαλιμάς.

Επαναλαμβάνω, αυτά όλα δεν τα ξέρουμε εμείς οι πλεμπαίοι, εφ’ όσον ποτέ δεν συμμετείχαμε σε τέτοια καμώματα καί τραπεζώματα (να μας τιμήσουν). Τα συμπεραίνουμε, όμως, διά της λογικής. Καί, ξέρετε κάτι;

Δεν μπορεί να είναι αλλοιώς.

Γι’ αυτό, αν κάποιοι συμμετέχοντες στα πολύ ψηλά πατώματα της κενωνίας σας φαίνονται ότι κάπως, ρέ παιδί μου, σά να την κουνάνε την αχλαδιά, μην έχετε αμφιβολίες ότι είναι ήδη έμπειροι στο …τίναγμα οπωροφόρων δένδρων! 🙂

. . . . . . . . . . .

Τώρα, βέβαια, η εξυπνάδα του φιλοδόξου κτλ, κάποια στιγμή πρέπει να επιβεβαιωθεί καί στην πράξη. Αυτό είναι εύκολο, διότι έμπειρα μάτια παρακολουθούν τις επιστημονικές του δημοσιεύσεις, όπου διαφαίνεται καθαρά το κατά πόσον είναι εφευρετικός, κατά πόσο μπορεί ν’ ανοίξει νέους δρόμους. Οπότε: αφοσίωση στους παλιούς συν εξυπνάδα, αποτελούν τον συνδυασμό της επιτυχίας στον τομέα αυτόν.

Εν ολίγοις, δεν αρκεί ο λεγάμενος να είναι καθ’ όλα (ή να γίνει στην πορεία) «δικό τους παιδί». Πρέπει καί να του κόβει. Αυτό είναι ένα δεύτερο κριτήριο «εκ των ούκ άνευ», γιά να γίνει αποδεκτός.

. . . . . . . . . . .

v. Ιεραρχία, εκ δευτέρου

Η ιεραρχία, που λέμε, δεν είναι πάντοτε φανερή, ή σχετική με το αντικείμενο. Καί της μέν μυστικότητας την αιτία, την καταλαβαίνετε. Η ασχετωσύνη, όμως, πού κολλάει;

Απλούστατα, τα άσχετα μέλη:

• είτε είναι πολύ υψηλά μέλη της παγκόσμιας Λερναίας Ύδρας, καί απλά συμμετέχουν σε τομείς που δεν γνωρίζουν, μόνο καί μόνο γιά να «κρατάνε τα μπόσικα»,
• είτε έχουν αρκετό μυαλό, ώστε να κατεβάζουν πρωτότυπες ιδέες, τις οποίες μετά διατάζουν τα «σχετικά» μέλη να δοκιμάσουν στην πράξη με τα μέσα που διαθέτουν (πχ υπερυπολογιστές, ή εργαστήρια). (Θυμηθήτε το αυτό στη συνέχεια.)

Στην πρώτη περίπτωση υπάγεται -ως παράδειγμα- το κάποτε πέρασμα του Κίσσιγκερ από το διοικητικό συμβούλιο κάποιας επιτροπής της ΝΑΣΑ. Το εύλογο ερώτημα είναι, βεβαίως, τί να κλάσει τώρα το πονηρό ραμολιμέντο (μ’ ένα προϊστορικό πτυχίο Πολιτικών Επιστημών) μπροστά στους επιστήμονες καί τεχνικούς των πυραύλων;! Αλλά η απάντηση είναι πως δεν τους μπήκε καπέλλο γι αυτό. Δεν το έχω ψάξει, μιά υπόθεση κάνω· πάντως, φαίνεται ότι εκείνον ακριβώς τον καιρό είχαν αρχίσει διαρροές φωτογραφιών στο Διαδίκτυο, που δείχνανε ότι οι διαστημικές αποστολές στη Σελήνη, στην πραγματικότητα είχαν λιγάααακι πιό κοντινό προορισμό απ’ το φεγγάρι… κατά Αριζόνα μεριά. Οπότε, το σίχαμα μάλλον πήγε να ελέγξει ποιός «άνοιξε τη βρύση» του μέχρι τότε άκρως απορρήτου φωτογραφικού αρχείου, που απεκάλυπτε το ψεύδος των «προσσεληνώσεων». (Κάτι ήξερε αυτός από «υδραυλικά» σκάνδαλα!…)

Είπαμε, όμως: μιά υπόθεση έκανα. Οι λεπτομέρειες του γιατί στην πραγματικότητα αυτό το κάθαρμα πέρασε κι από τη ΝΑΣΑ, επαφίενται στον με ερευνητική διάθεση αναγνώστη. (Μπορεί απλά να επρόκειτο γιά μιά αργομισθία γιά χάρη της αφεντιάς του, καί τίποτε συνομωτικό.)

. . . . . . . . . . .

Η δεύτερη περίπτωση, τώρα (των πρωτοτύπων ιδεών), πρέπει να μας ανησυχήσει λιγάκι· διότι, δείχνει καθαρά ότι καί στο Ατλάντειο / Κρόνιο στρατόπεδο υπάρχουν πολύ κοφτερά μυαλά… τα οποία, καλά θα κάνετε να μην υποτιμήσετε ποτέ!!! (Κι αφήστε τις νεοελληνικές μαγκιές κατά μέρος.)

[Ατλάντειο / Κρόνιο στρατόπεδο; Ναί, ακριβώς περί αυτού πρόκειται! Καί όχι «Εξουσία» γενικώς καί αορίστως. Απλώς, μέχρι τώρα δεν το ανέφερα στα ίσα στην αφήγηση.

Εφ’ όσον, όμως, έδωσα τον ακριβή χαρακτηρισμό της ομάδας των σκοτεινών ανθρώπων, τότε να θυμάστε ότι αυτή έχει καί κάποια ακόμη χαρακτηριστικά, όπως η εκδικητικότητα, αδιάφορο το πόσα χρόνια πέρασαν από τότε που θεωρεί πως αδικήθηκε. Η Ελλάδα σήμερα, γιά παράδειγμα, υφίσταται την εκδίκηση των Ατλάντων – με το χαρακτηριστικό σφίξιμο του Ατλάντειου πύθωνα· ναί, ακριβώς, αυτουνού που -υποτίθεται πως- σκότωσε ο Απόλλων στους Δελφούς.

«- Μά, πέρασαν 9,600+2,024 χρόνια από τότε που τους βυθίσαμε!», θα μου πήτε. Ναί… μόνο που γι’ αυτούς δεν έχει καμμία σημασία πόσο μεγάλο είναι αυτό το χρονικό διάστημα.

Όπως δεν έχει γι’ αυτούς σημασία καί το ότι τους βυθίσαμε, επειδή διέπρατταν ύβριν, κατασκευάζοντας συνεχώς (επικίνδυνα) βιολογικά τέρατα. Οι σημερινοί πνευματικοί -ίσως καί βιολογικοί- διάδοχοί τους θεωρούν πως …τους αδικήσαμε τότε!… κι επί τόσες χιλιετίες μας τη φύλαγαν, μέχρι να βρούν ευκαιρία να μας πατήσουν από κάτω!]

Θα κάνουμε μιά στάση στην αφήγηση, γιά να σας δείξω δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα, του ποιούς εννοώ να μην υποτιμάτε.

. . . . . . . . . . .

Δύο φυσικοί, αμφότεροι (Αμερικανο-Χαζαρο)ιουδαίοι (με απώτερη καταγωγή από Ρωσσία / Βαλτικές χώρες), αμφότεροι τιμηθέντες με βραβείο Νομπέλ, καί αμφότεροι εργασθέντες επάνω στον τομέα της Κβαντικής Ηλεκτροδυναμικής (παραπέμπω στο αγγλόφωνο άρθρο, διότι είναι πλήρες), είναι οι κάτωθι εικονιζόμενοι: ο Ρίτσαρντ Φέϋνμαν (ή Φάϋνμαν, όπως πρόφερε ο ίδιος το επίθετό του – αριστερά, όπως κοιτάζουμε τη φωτογραφία), κι ο Τζούλιαν Σβίνγκερ. (Οι φωτογραφίες είναι από τη Γουΐκι.)

(Υπάρχει φωτογραφία αμφοτέρων σε νεώτερη ηλικία, να περιεργάζονται το βιβλίο που συνέγραψαν μαζί γιά το αντικείμενο, αλλά δεν την ξαναβρήκα τώρα.)

(Πληροφοριακώς: Ταύρος ο Φέϋνμαν, Υδροχόος ο Σβίνγκερ. Μπορείτε να βρήτε στο Διαδίκτυο λεπτομέρειες με ωροσκόπια, αναλύσεις, κτλ, αν έχετε περιέργεια να ψάξετε τα σχετικά.)

Λοιπόν, θέλετε την εκτίμησή μου;

Ο Φέϋνμαν είχε δείκτη νοημοσύνης κάπου 165, κι ο Σβίνγκερ κάπου 170. Αλλά ο πρώτος είχε ικανότητα παραγωγής ιδεών, ενώι ο δεύτερος ικανότητα κατανόησης ιδεών, που παρήγαγαν άλλοι. (Όπως καταλαβαίνετε, δεν μετράει μόνο το iq, αλλά καί τα υπόλοιπα νοητικά προσόντα: μνήμη, φαντασία, κτλ. Το τελικό αποτέλεσμα το καθορίζει ο συνδυασμός τους.) Γι’ αυτό θεωρώ τον Φέϋνμαν ως έναν από τους εφτά καλύτερους φυσικούς όλων των εποχών. Ο άλλος, απλά (πολύ) καλός στην επιστήμη του, αλλά όχι κορυφαίος. (Γι’ αυτό, ίσως, καί λιγώτερο γνωστός στο ευρύ κοινό.)

Ο Φέϋνμαν, περιέργως, ελλήνιζε μεγάλως στον τρόπο ζωής του, εξ ού καί το χαμόγελο. Άσε που ήταν μέγας μπήχτης στις γυναίκες, καί δέν λογάριαζε ούτε παντρεμένες με συναδέλφους του! 🙂 Χαρακτηριστικό, δέ, είναι ότι το κράτος των ηπαπάρα το απέφευγε όπως ο οξαποδώ το λιβάνι. Εντάξει, είχε συνεργαστεί νέος στην κατασκευή της ατομικής βόμβας, καί στα γεράματά του (μάλλον πιεζόμενος από πολιτικούς) συνεργάστηκε καί στην έρευνα γιά την τραγική πτώση του διαστημοπλοίου «Τσάλλεντζερ«. Αλλά, στο μεταξύ διάστημα, το κράτος απλά δεν υπήρχε στον νοητικό του ορίζοντα.

Είχε, δέ, (εκτός πλαισίου «επίσημης» Φυσικής) ιδέες πολύ περίεργες, μάλλον ασυμβίβαστες με την εικόνα ενός κορυφαίου φυσικού. (Πχ έλεγε ότι γι’ αυτόν οι αριθμοί είχαν διαφορετικά χρώματα ο καθένας!!!)

Δεν ξέρω αν αυτοί οι δύο πέρασαν από τίποτε περίεργες «αδελφότητες», αλλά, εν πάσει περιπτώσει, το ερώτημα είναι:

Θα πηγαίνατε νοητική κόντρα (έως σημείου προσβολών) με κάποιον απ’ τους δύο;

Ειλικρινά σας λέω, προσωπικά με τον Φέϋνμαν θα πήγαινα κόντρα, χωρίς να το πολυσκεφτώ. Μπορεί καί να βριζόμασταν, αλλά μετά θα πηγαίναμε γιά μπύρες σαν φιλαράκια. Αλλά με το φίδι στα δεξιά, όχι. (Όχι πως δεν θα κέρδιζα, κι όχι πως θα φοβόμουνα. Αλλά φύλαγε την καμπούρα σου, καλύτερα.)

Παρεμπιπτόντως, η Κβαντική Ηλεκτροδυναμική (το ομότιτλο βιβλίο του Φέϋνμαν είναι πρώτης έκδοσης του 1948, απ’ όσα ξέρω – εδώ, άμα σας βαστάει να το διαβάσετε! 🙂 ) είναι αντικείμενο μεταδιδακτορικού επιπέδου, καί προβλέπει (θεωρητικώς) ύπαρξη αρνητικού χρόνου… πράγμα που επιβεβαιώθηκε εργαστηριακώς το 1964, όταν κάποια υποατομικά σωματίδια, ονομαζόμενα καόνια, επέδειξαν συμπεριφορά (έμμεσης) αναστροφής χρόνου… μ’ άλλα λόγια, ταξίδεψαν προς το παρελθόν. Εάν, δέ δήτε τα Μαθηματικά του αντικειμένου αυτού, δύσκολα θα γλυτώσετε το τρελλάδικο, προσπαθώντας να κατανοήσετε τα πώς καί τα γιατί! 🙂

Γι’ αυτό σας λέω, μή νομίζετε πως μάθατε τα όρια της έρευνας στη Φυσική, επειδή διαβάζετε όμορφα εκλαϊκευτικά περιοδικά! Μην καβαλλάτε καλάμια με τόση ευκολία!

[Ο γράφων έβγαλε τα μάτια του, προσπαθώντας να καταλάβει από μόνος του -χωρίς επιβλέποντα να του τα εξηγεί έτοιμα- τί στην ευχή σημαίνουν όλ’ αυτά· καί δή, όντας ο γράφων ακόμη σε προπτυχιακό επίπεδο. Καί δή, αγοράζοντας σχετικά βιβλία με δικά του έξοδα… αν σας λένε κάτι όλ’ αυτά.]

. . . . . . . . . . .

Πιστεύω, λοιπόν, ότι τώρα καταλάβατε πολύ καλά με τί άτομα έχουμε να κάνουμε, αν ψάχνουμε τους «ισχυρούς άντρες», που κουμαντάρουν τα διάφορα Σέρν – είτε από το προσκήνιο, είτε από το παρασκήνιο.

. . . . . . . . . . .

Παραμένοντας στο θέμα των ασχέτων παρασκηνιακών κουμανταδόρων, αλλά κατεχόντων πρωτότυπες ιδέες, θα σας θυμίσω το σχετικό αρθράκι, που δίνει την απόλυτη απάντηση του τί γυρεύει η αλεπού στο παζάρι… άλλως, τί γύρευε το Σέρν να φτιάξει «παράρτημα» σ’ ένα ημι-εγκατελειμμένο Πηλιορείτικο χωριό.

Έ, λοιπόν! Γιά να μου πάρει εμένα (με iq κάπου ανάμεσα στο 165 καί το 170) μιά γεμάτη πενταετία να τη βρώ αυτή την απάντηση (πενταετία, δεν σας το κρύβω…), σκεφθήτε πόσο έξυπνο είναι το (σκοτεινό Ατλάντειο) άτομο, που έκανε τους συσχετισμούς αυτούς εξ αρχής!!! (Κι έδωσε εντολή να δημιουργηθεί το «παράρτημα» στη συγκεκριμένη γεωγραφική θέση.)

ΜΗΝ υποτιμάτε ποτέ σας τον εχθρό, ΜΗΝ υπερτιμάτε ποτέ σας τις νοητικές δυνάμεις σας, επειδή είσαστε Ελληνάρες καί παιδιά του Διός! Τα πράγματα με τους εχθρούς αυτούς δεν είναι ούτε αλαφρά, ούτε αστεία, ούτε «έλα μωρέ»!

. . . . . . . . . . .

Εν πάσει περιπτώσει, τα ιεραρχικώς ανώτατα άτομα του εχθρού, που κατεβάζουν ιδέες, δρούν με δύο τρόπους:

• Είτε σπάζουν σε κομμάτια ένα ερευνητικό σχέδιο, ώστε κάθε ομάδα που ερευνά στον τομέα της να μην ξέρει (ή να μην καταλαβαίνει) τί κάνουν οι λοιπές «συνεργατικές» ομάδες. (Το τελικό αποτέλεσμα μετράει – ο συνδυασμός όλων των επί μέρους ερευνών· τον οποίο, όμως, γνωρίζουν μονάχα οι «άρχοντες» εκ των παρασκηνίων.)
• Είτε αφήνουν μιά ολόκληρη έρευνα σ’ έναν (καί μοναδικό) τομέα να διεξαχθεί ακωλύτως, αλλά τη χρησιμοποιούν γι’ ανομολόγητους (κακούς) σκοπούς.

Παράδειγμα της πρώτης περίπτωσης είχε (επι)δειχθεί πρό πολλών ετών σε συνέντευξη Έλληνα θετικού επιστήμονα του εξωτερικού σ’ ένα εγχώριο περιοδικό «του χώρου». (Επίτηδες δεν θέλω ν’ αναφερθώ εδώ ονομαστικά καί αναλυτικά. Έχω τους λόγους μου.) Σε τέτοιες ιστορίες, αν υποψιάζεσαι πως πιάστηκες κορόϊδο καί θες να μάθεις τί πραγματικά συνέβη πίσω από την πλάτη σου, δεν μπορείς να κάνεις πολλά· απλά περιμένεις να «κελαηδήσουν» συνάδελφοί σου από τις λοιπές ερευνητικές ομάδες – μπας καί βγάλεις άκρη διά της λογικής (σου). Αλλά δεν πρέπει να σε μυριστούν τα μεγάλα αφεντικά, ότι σκαλίζεις απαγορευμένες περιοχές, διότι το μέλλον σου θα σκοτεινιάσει.

Παράδειγμα της δεύτερης περίπτωσης, είναι αυτό που έπαθαν (κάπου το 1972, αν θυμάμαι καλά) κάτι χίππηδες κοινωνιολόγοι, με μυαλά «υπέρ των αδυνάτων λαών»: τους έστειλαν στη Νότιο Αμερική, γιά να μελετήσουν τη ζωή των αυτοχθόνων Ινδιάνων. Κι όλα ιδανικά!… Λεφτά οκ, ελευθερία στην έρευνα οκ, ανύπαρκτη χρονική πίεση να παραδώσουν εργασία… ένας μικρός Παράδεισος γιά κάθε επιστήμονα!

Κάποια στιγμή, γύρισαν πίσω στις ηπαπάρα, καί παρέδωσαν την εργασία τους. Έ, λοιπόν! Πάθανε πλακάρα, όταν έμαθαν πως τα πορίσματά τους παραδόθηκαν στις χούντες της Λατινικής Αμερικής, γιά να κάνουν αυτές πιό αποτελεσματικά τα ψυχολογικά βασανιστήρια εναντίον των αυτοχθόνων!!! (Που κομμουνιστόφερναν καί ανταρτόφερναν τώι καιρώ εκείνωι, πανάθεμα τα ινδιάνικα κεφάλια τους! 🙂 ) Γι’ αυτό πλήρωναν άφθονο μπαγιόκο οι χρηματοδότες, χωρίς να εγείρουν θέματα εμπιστοσύνης, ή να δίνουν δεκάρα τσακιστή γιά τη χίππικη νοοτροπία των ερευνητών!

Βλέπετε, η συγκεκριμένη κοινωνιολογική έρευνα περιέγραφε λεπτομερώς καί το ποιές παραδοσιακές / ηθικές αξίες είχαν οι αυτόχθονες… ώστε η κάθε χούντα να ξέρει πώς να τους τη σπάσει αγρίως – καταπατώντας τες, όταν τους συνελάμβανε!

[Τους κρατούμενους αυτόχθονες τους κατεβάζανε παντελόνια καί βρακιά, καί τους γ@μούσανε στην κυριολεξία· διότι, γιά τους ινδιάνους μετράει πολύ ο ανδρισμός, καί ο βιασμός τους από τους βασανιστές τους ήταν τελεσιδίκως αθεράπευτο ψυχολογικό χτύπημα. Κι όλ’ αυτά, χάρη στην επιστημονική ευσυνειδησία των ρομαντικών καί ανοήτων χίππηδων κοινωνιολόγων, με τα μυαλά «υπέρ των αδυνάτων λαών».]

. . . . . . . . . . .

(συνεχίζεται)

 

ergdhmerg.wordpress.com 

 

diodotos-k-t.blogspot.com