Σάββατο του Λαζάρου σήμερα. Ας δούμε γιατί μετά την ανάστασή του, ο Λάζαρος έμεινε σε όλη του τη ζωή σκυθρωπός κι αγέλαστος... εκτός από μία φορά.....

Σχόλιο Διόδοτου: Στην ιστορία του Λαζάρου εφαρμόστηκε αυτό που συνηθίζουμε να λέμε στην χριστιανική ορολογία "Θεϊκή Οικονομία". Πέραν της έλλειψης δυσάρεστης μυρωδιάς, από την 4ήμερή του ταφή, εξασφαλίστηκε και η υπέρβαση του συνήθους χρονικού ορίου, να πρόκειται για περίπτωση νεκροφάνειας. Την ανατριχιαστική λεπτομέρεια που υπογραμμίζεται στο άρθρο με κόκκινα γράμματα, την έμαθα πριν από 20 μέρες και από τότε...κάθε ημέρα έρχεται στο μυαλό μου πεισματικά. "The ultimate philosophical point" θα το χαρακτήριζαν κάποιοι αγγλόφωνοι διανοητές... 

Τί απέγινε ο Λάζαρος μετά την ανάστασή του;

Από τον Γιώργο Παυριανό | 8 Απριλίου 2017

H ιστορία είναι λίγο ως πολύ γνωστή. Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Ιησού και αδελφός της Μάρθας και της Μαρίας. Ζούσαν στη Βηθανία, 2 χιλιόμετρα περίπου ανατολικά της Ιερουσαλήμ. Στο σπίτι τους είχε φιλοξενηθεί πολλές φορές o Χριστός, όταν περνούσε από την περιοχή. Μια μέρα ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά. Οι αδελφές του ειδοποίησαν τον Ιησού, ότι ο φίλος του κινδυνεύει να πεθάνει. Ο Χριστός σκόπιμα καθυστέρησε και ο Λάζαρος πέθανε. Μετά από δύο μέρες αναχώρησε από την Γαλιλαία για να πάει στη Βηθανία. Στο δρόμο οι μαθητές έκπληκτοι τον ρωτούσαν γιατί δεν ξεκίνησε πιο νωρίς να τον θεραπεύσει, εφόσον ήταν φίλος του. Τότε ο Ιησούς απάντησε ότι ο Λάζαρος εκοιμήθη και όταν θα φτάσει στη Βηθανία θα τον ξυπνήσει.

Όταν έφτασαν στη Βηθανία, οι δύο αδελφές έτρεξαν να τον υποδεχτούν και η Μαρία παραπονέθηκε: “Κύριε, αν είχες έρθει πιο νωρίς, ο αδελφός μου θα ζούσε τώρα. Ακόμα όμως και τώρα εσύ αν θέλεις μπορείς να τον αναστήσεις!” Ο Ιησούς δάκρυσε και ζήτησε να τον οδηγήσουν στον τάφο, ένα σπήλαιο με μια τεράστια πέτρα στην είσοδο. “Ανοίξτε τον τάφο!” είπε. “Μα Κύριε, θα  μυρίζει… Είναι ήδη τέσσερις μέρες νεκρός”. του είπαν οι δύο αδελφές. Ο Ιησούς επέμεινε, άνοιξαν τον τάφο, είπε το περίφημο “Λάζαρε δεύρο έξω!” και ο Λάζαρος αναστήθηκε! Ήταν η τρίτη ανάσταση νεκρού που είχε κάνει ο Χριστός. Προηγουμένως είχε αναστήσει την κόρη του Ιαείρου και τον μοναχογιό της χήρας.

Έξι μέρες πριν το Εβραϊκό Πάσχα οι δύο αδελφές παραθέτουν γεύμα προς τιμήν του Χριστού. Η Μαρία έχει κάθεται και τον ακούει, η Μάρθα πηγαινοέρχεται και αναγκάζει τον Χριστό να της πει: “Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά, ενός δε έστιν χρεία”. Σε μια γωνιά αμίλητος και αγέλαστος κάθεται ο αναστημένος Λάζαρος. Αυτή είναι και η τελευταία πληροφορία που μας δίνουν τα Ευαγγέλια. Από εδώ και πέρα θα προχωρήσουμε με οδηγό την προφορική Παράδοση.

Μάθαμε ποτέ τι είδε στον κάτω κόσμο ο Λάζαρος;

Όχι, δεν είπε πουθενά λέξη για την εμπειρία του. Μόνο στη λαϊκή μας παράδοση, στα Κάλαντα του Λαζάρου, υπάρχει σχετική αναφορά: “Πες μας Λάζαρε τι είδες, εις τον Αδη που επήγες… Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους“.

Πάντα σύμφωνα με την Παράδοση, ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών όταν πέθανε και ανεστήθη. Έμεινε την υπόλοιπη ζωή του σκυθρωπός και αγέλαστος από όσα είχε δει στον κάτω κόσμο. 
Μόνο μια φορά γέλασε, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο. “Κοίτα, το ένα χώμα κλέβει το άλλο!” είπε και ξέσπασε στα γέλια. 

Επειδή “εβουλεύσαντο οι αρχιερείς ίνα και τον Λάζαρον αποκτείνωσιν”, μετά τη Σταύρωση, έφυγε από τη Βηθανία και κατέφυγε στο Κίτιο της Κύπρου γύρω στο 33 μ.Χ. Εκεί έζησε, πάντοτε αγέλαστος και σκυθρωπός άλλα 30 χρόνια. Λένε πως κάθε μέρα, ότι και να έτρωγε, έβαζε μαζί και κάτι πικρό στο φαγητό του. Στο Κίτιο τον συνάντησαν και οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας και τον χειροτόνησαν πρώτο επίσκοπο Κιτίου.

Έζησε άλλα 30 χρόνια και όταν  πέθανε για δεύτερη φορά, γύρω στο 63 μ.Χ., ετάφη σε μαρμάρινη λάρνακα η οποία έφερε την επιγραφή: “Λάζαρος ο Τετραήμερος και Φίλος του Χριστού.”


πηγή: cosmopoliti.com