από τον ΕργΔημΕργ (το 1ο και 2ο Μέρος ΕΔΩ)
3ο Μέρος:
Αισθάνομαι κάπως σαν τον Σωκράτη με το “δαιμόνιον”, που τον έσπρωχνε να μιλάει! Δεν θα μ’ αφήσει εύκολα αυτή η ιστορία, ως φαίνεται.
η. Μία ουσιαστική διόρθωση
Πρίν προχωρήσουμε, να πω πως χάριτας οφείλω στον Γιώργο – A Hellene, επειδή πρόσεξε (καί διόρθωσε) ένα σημαντικό λάθος μου. Συγκεκριμένα, όταν υπολόγισα το ύψος που παίρνει η ακτίνα του Κοράλ λόγωι καμπυλότητας της Γής, έκανα υπολογισμό γιά μέγιστη περιφέρεια γήϊνου γεωγραφικού κύκλου – δηλ. τον ισημερινό. Όμως, ένας παράλληλος κύκλος είναι πάντα μικρότερος του ισημερινού, κατά τον παράγοντα του συνημιτόνου γεωγραφικού πλάτους. Με γπ βόρειας Σκύρου καί Μανίσας (Μαγνησίας Μ. Ασίας, ένθα η πιθανολογούμενη θέση ενός Κοράλ) 38 μοίρες 58′ βόρειο, ο υπολογισμός δίνει 1500*cos(38μ 58′) = 1,166 μέτρα περίπου, ως ύψος ασφαλείας στα μισά της διαδρομής, καί 6200*cos(38μ 58′) = 4,820 μέτρα περίπου επάνω από τον διάδρομο προσγειώσεως του αεροδρομίου Σκύρου.
Είναι φανερό πως αρκετές φορές γράφω υπό το κράτος βιασύνης καί θυμού (καί αϋπνίας, καί…), αλλά χαίρομαι ιδιαίτερα που μπορώ να έχω ουσιαστική βοήθεια από τους αναγνώστες μου! Αυτό σημαίνει πως αρχίσαμε να ενεργούμε ως ομάδα, πράγμα άκρως σημαντικό.
θ. Μερικές θεμελιώδεις αρχές των συζητήσεών μας
Εντάξει, όταν κάποιος διαβάζει συστηματικά ένα ιστολόγιο (ανορθόδοξης) έρευνας, στα σίγουρα έχει ήδη κάνει μερικές σιωπηρές παραδοχές από μόνος του· μία από τις οποίες είναι ότι θα διαβάσει πράγματα παράδοξα, που κατά κανόνα δεν θα τα βρεί αλλού (σε -όπως αποκαλούνται- «μέηνστρημ» ιστοσελίδες, δηλαδή συμβατικές). Όπως ακριβώς όταν βλέπουμε κινηματογράφο ή θέατρο, υποθέτουμε σιωπηρώς πως η ιστορία είναι αυτή που είναι, η αρχή της είναι αυτή που είναι, καί οι χαρακτήρες της είναι αυτοί που είναι. (Πχ ότι υπάρχει …σχολή μαγείας!) Αλλοιώς, απλούστατα δεν πρόκειται ν’ απολαύσουμε το έργο καί να διασκεδάσουμε.
Όμως, άλλο το διάβασμα να περνάει η ώρα μας ευχάριστα (του τύπου: «- Ωραία τα λέει αυτός!»), κι άλλο το να προσπαθούμε να βγάλουμε συμπεράσματα με τη βοήθεια όσων διαβάζουμε… που σημαίνει, πως όσα διαβάζουμε, πρέπει καί να τα δεχθούμε ως -κατά το μάλλον, ή ήττον- πραγματικά.
Όθεν, πρέπει να ενστερνιστούμε τις παρακάτω αρχές:
Συγνώμη, αλλά έχω πολύ καλύτερα πράγματα να κάνω στη ζωή μου· καί πολύ πιεστικότερα.
ι. Ένα παγωμένο ξημέρωμα στη Νορβηγία
Μέχρι στιγμής -καί τηλεγραφικώς πως- είδα την κατάρριψη του Μιράζ ως αποτέλεσμα «χακέματος» στο κομπιούτερ του, χωρίς όμως να εξετάζω τον τρόπο με τον οποίο θα έμπαινε το παρασιτικό σήμα μέσα. (Εφ’ όσον υπάρχει «θωράκιση» κατά Φαρανταίη καί στα καλώδια, καί στον υπολογιστή του σκάφους· άλλως τε, το ίδιο το αεροσκάφος επενεργεί ως κλωβός Φαρανταίη, μιά που είναι μεταλλικό.) Θεώρησα πως όντως κάτι τέτοιο είναι εφικτό (με κάποιον τρόπο…), καί επικεντρώθηκα στο αποτέλεσμα.
Πάλι ο Γιώργος – A Hellene (καί προκειμένου να υπερκεράσει το εμπόδιο της θωράκισης) πρότεινε μιά πολύ ωραία λύση, δηλαδή ότι οι -όποιες- κεραίες του αεροσκάφους έχουν επίτηδες ανοιχτή τρύπα ασφαλείας (απ’ το εργοστάσιο), καί μπάζουν μέσα τους παρασιτικούς κωδικούς. Ωστόσο, εκτός απ’ την Πληροφορική, υπάρχει καί η Φυσική!
Θα σας αφηγηθώ, λοιπόν, μιά ιστορία… καί δεν θέλω να την χαρακτηρίσετε «απίθανη»! Διότι δεν είναι. Είναι πραγματική.
i. Εισαγωγή
Μιά μέρα του Δεκεμβρίου του 2009,… θεωρητικώς μέρα (είχε ξεκινήσει, με το ρολόϊ), αν καί ακόμη δεν είχε ξημερώσει,… κάποιοι ξενύχτες (ψαράδες, καί λοιποί) στη βόρεια Νορβηγία είδαν στον ουρανό μιά τεράστια σπείρα. Ένα θέαμα αξιοθαύμαστο, ου μην σχεδόν τρομακτικό! Που στο τέλος έγινε τρομακτικώτερο, όταν άρχισε να σβήνει η σπείρα… διότι το κέντρο της έγινε κατασκότεινο· ακριβώς σαν μιά «μαύρη τρύπα» στο Διάστημα.
Τέλος πάντων, ξημέρωσε στη Νορβηγία (όσο μπορεί να ξημερώσει χειμώνα καιρό εκεί πάνω), καί ξεκίνησε τεράστια κουβέντα γιά το τί ήταν αυτό.
Μετά από πολλά, το κορυφαίο σάϊτ (ανορθόδοξης) έρευνας «Εντερπράϊζ Μίσσιον» έγραψε ένα πολύ εκτεταμένο άρθρο σε τρείς συνέχειες, όπου εξηγεί τα τί καί τα πώς πέραν πάσης αμφιβολίας. (Περιττό να πω ότι το συγκεκριμένο σάϊτ μου δίδαξε πάρα πολλά -στο τί να ψάχνω καί πώς να το ψάχνω-, άρα είμαι προκατειλημμένος υπέρ αυτού. Όμως, πουθενά δεν βρήκα πιό πειστικές αναλύσεις!) Καί το συμπέρασμα στηρίζεται από μεγάλη συλλογή φωτογραφιών, φωτογραφικών συγκρίσεων, γεωγραφικών αναγωγών, κτλ κτλ κτλ, άρα μπορούμε να το θεωρήσουμε ακλόνητο.
Λοιπόν, με την επιφύλαξη ότι ίσως καί να μου διέφυγαν κάποια πράγματα (οπότε, παρακαλούνται οι αναγνώστες να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν), η ιστορία (εδώ το πρωτότυπο, καί καλή υπομονή με την ανάγνωση!) καί τα συμπεράσματά της έχουν ως εξής:
ii. Το ρόπαλο καί η σπείρα
Το βράδυ εκείνης της ημέρας (9 Δεκεμβρίου 2009), στη Νορβηγία επρόκειτο να πάρει το Νομπέλ …Ειρήνης -πρίν καλά-καλά στρογγυλοκάτσει στην προεδρική καρέκλα- ο αγάπης λουστράκος “πλανητάρχης”. (Ή “κλανητάρχης”, όπως αποκαλεί το …αξίωμα αυτό ο Αποδυτηριάκιας.) Ωστόσο, οι Ρώσσοι θέλανε να του τη σπάσουνε, κάνοντας μιά δοκιμή του τότε νέου βλήματός τους, του Μπουλάβα. («Μπουλάβα» στα Ρωσσικά σημαίνει κεφαλοθραύστης, ή βασιλικό σκήπτρο με μορφή κεφαλοθραύστη.) Αξημέρωτα, λοιπόν, εκτοξεύσανε οι Ρώσσοι το βλήμα από βάση τους (στο έδαφός τους) στη χερσόνησο Κόλα, με στόχο την άλλη χερσόνησό τους στον Ειρηνικό, την Καμτσιάτκα.
Όλα καλά μέχρις εδώ. Πλήν όμως, αυτή δεν ήταν απλά μιά επίδειξη, αλλά χοντρός εκβιασμός προς τον λουστράκο· διότι, αν πετύχαινε η δοκιμή, αυτό εσήμαινε πως οι Ρώσσοι καθίσταντο πλέον ικανοί να ρίξουν βλήματα εναντίον των ηπαπάρα πάνω από τον Βόρειο Πόλο. Αφ’ ενός συντομεύοντας πολύ την διαδρομή (άρα καί τον διαθέσιμο χρόνο αντίδρασης του εχθρού), αφ’ ετέρου δείχνοντας ότι τα νέα βλήματά τους βρίσκουν τον δρόμο τους ακόμη κι επάνω από τους πόλους της Γής, μή χαμπαριάζοντας από τυχόν ανωμαλίες του γεωμαγνητικού πεδίου.
Αλλά η δοκιμή δεν πήγε καθόλου καλά! Το βλήμα έφυγε, πήρε ύψος, πέταξε, τέλειωσαν τα καύσιμα του πρώτου ορόφου κι αυτός αποσπάστηκε, αποσπάστηκε κι ο δεύτερος, αλλά ο τρίτος τά ‘κανε μούσκεμα στην κυριολεξία! Δυσλειτούργησε, καί το βλήμα άρχισε να πηγαίνει “κουτρουβαλιστό” καί να πετάει καυσαέρια τριγύρω σπειροειδώς. Ακριβώς σαν ένα μπαλλόνι που το φουσκώνουμε, καί μετά τ’ αφήνουμε ελεύθερο. Ή σαν πυροτέχνημα, απ’ αυτά που ανεβαίνουν ψηλά καί μετά περιστρέφονται σαν ανεμόμυλοι πετώντας σπίθες τριγύρω.
Αυτό δεν ήταν κάτι το παράξενο· έχει ξανασυμβεί αρκετές φορές σε αποτυχημένες δοκιμές πυραύλων, από την εποχή των V2 ακόμη. Γιατί; γιά έναν απλό λόγο: οι πύραυλοι, γιά ν’ αποκτήσουν σταθερή καί ομαλή πορεία προς τον στόχο τους, τίθενται εξ αρχής σε περιστροφική κίνηση περί τον διαμήκη άξονά τους. Αυτό γίνεται είτε (α) με τα καυσαέρια, που φεύγουν από πολλές εξατμίσεις (ακροφύσια), οι οποίες ρυθμίζονται από κάποιο κομπιούτερ πορείας να πάρουν γωνία, καί άρα να στρίβουν το βλήμα περί τον διαμήκη άξονά του παράλληλα με την προώθηση που του δίνουν, είτε (β) με κάποιο εσωτερικό γυροσκόπιο, ταυτιζόμενο με τον διαμήκη άξονα του βλήματος, που με την εκτόξευση τίθεται σε περιστροφή. Εάν αυτοί οι μηχανισμοί δυσλειτουργήσουν, το βλήμα παύει να σημαδεύει με τη μύτη – να το πούμε έτσι. Κι αυτό ακριβώς έγινε με το Μπουλάβα της δοκιμής. Ο μηχανισμός περιστροφής δεν λειτούργησε όπως έπρεπε, κι ο τρίτος όροφος άρχισε να κουτρουβαλάει σα μπαλλόνι.
Κι εδώ ακριβώς αρχίζουν τα (τρομακτικά) παράξενα!
Κατ’ αρχήν, οι περισσότεροι απέδωσαν το φαινόμενο της ουράνιας σπείρας σε κάποιο Ρωσσικό όπλο. (Φυσικά, αδυνατώντας να περιγράψουν τί είδους όπλο παράγει φωτεινές σπείρες στον νυχτερινό ουρανό, καί με ποιόν μηχανισμό.) Όμως, οι Ρώσσοι στην αρχή αρνήθηκαν παντελώς την εκτόξευση βλήματος! Μόνον αρκετές μέρες αργότερα αναγκάστηκαν να την παραδεχτούν (με κρύα καρδιά), όταν γέμισε το Διαδίκτυο φωτογραφίες καί λοιπό σχετικό υλικό. Καί πάλι, δεν έδωσαν στη δημοσιότητα περισσότερες πληροφορίες.
Ωστόσο, η ίδια η σπείρα έδειξε τελείως ασυνήθιστη συμπεριφορά, κι έβαλε φωτιά στη φαντασία! Πολλοί αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι η σπείρα έμεινε σταθερή. Άλλοι, πάλι, ότι κινήθηκε αργά. Άλλοι, ότι είχε καί ουρά γαλάζιου χρώματος. Άλλοι, άλλα. Στο τέλος, όλ’ αυτά κίνησαν καί την περιέργεια ολόκληρης της ερευνητικής ομάδας του Εντερπράϊζ Μίσσιον, η οποία ανέλαβε να το σκαλίσει το θέμα ενδελεχώς.
[Σημείωση: ο τίτλος της υποενότητας αντιστοιχεί μέν στα περιγραφόμενα, αλλά είναι τελείως προβοκατόρικος. Διότι αναφέρεται καί σε εικονογράμματα του δίσκου της Φαιστού! Άμα είναι να σκεφτόμαστε παράξενα, ας το κάνουμε μ’ εντυπωσιακό τρόπο! 🙂 ]
iii. Το πόρισμα της έρευνας του «Ε. Μ.»
Η σπείρα ήταν το αποτέλεσμα της συνδυασμένης ταυτόχρονης εκπομπής τριών σταθμών Χάαρπ της περιοχής, οι οποίοι σημάδευαν το βλήμα όλοι μαζί. Βλέπετε, το μέν Χάαρπ της Αλάσκας απέκτησε καί “παιδιά”!… Αλλά, απ’ την άλλη (στη Νορβηγία κι αλλού) υπάρχουν ερευνητές με πεδιόμετρα ανοιχτά επί 24ώρου βάσεως, τα οποία καταγράφουν τις εκπομπές· φυσικά, κατέγραψαν καί τις συγκεκριμένες. Τα σχήματα, τώρα, που έβλεπαν οι αυτόπτες στον ουρανό, ήταν καθαρά σχήματα Κλάντνι, διότι το τρομερό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο των κεραιών του Χάαρπ ανάγκασε τα μόρια των καυσαερίων του πυραύλου να “τακτοποιηθούν” σε συγκεκριμένα σχήματα, εξαρτώμενα από τις συχνότητες της εκπομπής. (Αυτά ακριβώς είναι τα σχήματα Κλάντνι.) Η δε σπείρα στην πραγματικότητα όντως κινήθηκε αργά, κι ακίνητη την είδαν μόνον όσοι έβλεπαν κάθετα το επίπεδό της. Όσοι την είδαν υπό γωνία, όντως την είδαν να κινείται. (Η γαλάζια ουρά ήταν το αποτέλεσμα άλλης συχνότητας, χαμηλής αυτής. Τα λέει όλα μέσα του το κείμενο του “Ε. Μ.”.)
Εκείνο που το καλό σάϊτ κάπως διστάζει να πεί (αν καί το λέει τελικά), είναι πως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο των εκπομπών του Χάαρπ άρπαξε τον τρίτο όροφο του βλήματος, επί κάποιον χρόνο τον φρέναρε αγρίως, καί μετά τον πήγε βόλτα με χαμηλή ταχύτητα!!! Γι’ αυτό τη γλωσσίτσα των Ρώσσων την κατάπιε η γατούλα! Χαζοί δεν είναι, από την πρώτη στιγμή ξέρανε πολύ καλά τί είχε συμβεί στον πύραυλό τους· όπως ξέρανε κι ότι η σαμποταρισμένη επίδειξή τους (με τα κρυφά της υπονοούμενα) θα κατέληγε σε ρεζίλεμά τους, αν κάνανε κουβέντα.
Άρα, σ’ αυτή τη μάχη εντυπώσεων, κερδίσανε οι ηπαπαραίοι.
Ορίστε;
Οι ποιοί, είπαμε;
iv. Κάποιοι Ναζί-φαντάσματα…
Το “Ε. Μ.”, καί ειδικά η “ψυχή” του, ο Ρίτσαρντ Χόγκλαντ, είναι αναμφισβήτητοι πατριώτες Αμερικανοί. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι δεν μπορούν να δεχθούν, δεν μπορούν να χωνέψουν την ευθεία συνέπεια τέτοιων συμπερασμάτων, σαν αυτά που με τόσο κόπο βγάζουν· ότι, δηλαδή, τα ανώτατα κλιμάκια της πατρίδας τους πράγματι αποτελούνται από δολοφόνους (λαών καί ανθρώπων). Έτσι, όταν το συγκεκριμένο άρθρο φτάνει στο “διά ταύτα”, καταλήγει στο ότι την κυβέρνησή τους την έχει διαφθείρει μιά κλειστή υπερμυστική ομάδα …Ναζιστών!!! Σαν αυτούς που οι “υπερεσίες” των ηπαπάρα φυγάδευσαν από την Ευρώπη (με την επιχείρηση “Συνδετήρας”) καί τους έφεραν εκεί το 1945 καί τα μετέπειτα λίγα χρόνια, γιά να βοηθήσουν με τις γνώσεις τους τα διάφορα επιστημονικά κι οπλικά προγράμματα των ηπαπάρα.
Λοιπόν (συμπέρασμα «Ε. Μ.»), αυτοί οι κακοί Ναζιστές είναι υπεύθυνοι γιά τα Χάαρπ καί το χουνέρι των Ρώσσων!!!
Δυστυχώς, όμως, μιά τέτοια προσπάθεια λευκάνσεως του ποινικού μητρώου της “Νέας Ατλαντίδος” είναι καταδικασμένη εξ αρχής. (Άλλως τε, Ρίτσαρντ, οι Ταύροι είμαστε πατριώτες ένθερμοι, αλλά πολύ ατάλαντοι ως ψεύτες! Όταν ψευδόμαστε, δεν πείθουμε κανέναν!) Αφ’ ενός, οι αυθεντικοί Ναζιστές του “Συνδετήρα” το 2009 θα ήταν υπεραιωνόβιοι. Ο μικρότερός τους (ας πούμε γεννηθείς το 1924) θα ήταν 85 ετών. Σε ηλικία που οι λοιποί γέροι θέλουν φροντίδα (καί πάνες ακράτειας)! Άρα, τί ν’ αποδώσουν σε επιστημονικού τύπου εργασίες; Αφ’ ετέρου, αν ήταν να διατηρούν επί τόσα χρόνια ένα μυστικό ιερατείο μεγάλης συνοχής, έπρεπε να τεκνοποιήσουν – εννοείται, σύμφωνα με τη νοοτροπία τους, με καθαρές Γερμανίδες (ή Αμερικανο-Γερμανίδες). Καί ναί μέν, το 17% των ηπαπαραίων, δηλαδή η μεγαλύτερη εθνική μειονότητα στη χώρα αυτή, είναι Γερμανικής καταγωγής· αλλά, άλλο η ναζιστική στοχευμένη ευγονική (με τα Λέμπενσμπορν καί τις Άρειες γυναίκες, κτλ) στην άκρως ελεγχόμενη Γερμανία πχ του 1943, κι άλλο μιά πληθυσμιακή ομάδα με τελείως φιλελεύθερο χύμα χαρακτήρα (μακριά απ’ τις παραδόσεις της αρχικής καταγωγής της), στις ηπαπάρα πχ του 1960. Δεν ήταν τόσο εύκολο, δηλαδή – όσον αφορά τη μυστικότητα καί την φανατική προσήλωση στον αρχικό σκοπό της παγκόσμιας κυριαρχίας.
Εκ τρίτου, οι αυθεντικοί Ναζιστές στο Γ’ Ράϊχ μέχρι καί το τέλος του Β’ ΠΠ είχαν πολλούς κλειστούς πυρήνες μυστικού καί μυστικιστικού χαρακτήρα, όχι έναν· κι όχι μονοιασμένους μεταξύ τους. Άσε που δεν συμπαθούσαν όλοι τους τους Δυτικούς! (Καί μιά που τό ‘φερε η κουβέντα… Πιστεύω πως πολύ θα ενδιέφερε -γιά κάποιους κοινούς στόχους- την Ελλάδα ειδικά ο πυρήνας του φόν Κανάρη· αλλά, όπως προείπα, ο χρόνος είναι πανδαμάτωρ. Τέτοιες μυστικές επαφές με τους εχθρούς -κι από πλευράς μας, από καθαρούς Έλληνες με σχέδια θεμελιώσεως μελλοντικής Ελληνικής ισχύος- έπρεπε να γίνουν τη δεκαετία του 1950. Να μή σου πώ από τη δεκαετία του 1930!… ώστε να προκαταλάβουμε τις άσχημες εξελίξεις γιά τη χώρα μας.)
Εκ τετάρτου, οι ναζιστές με τις πράγματι υπερ-προηγμένες γνώσεις (δηλ. αυτοί που φτιάξαν βάσεις στην Ανταρκτική καί τη Σελήνη, ιπτάμενους δίσκους, κτλ), παρέμειναν αμοιβαίως άκρως εχθρικοί προς τους ηπαπαραίους. Το 1948 διέλυσαν το εκστρατευτικό σώμα του ναυάρχου Μπέρντ, καί δέκα χρόνια μετά οι ηπαπαραίοι ανταπέδωσαν με τρείς πυρηνικές βόμβες, που σκάσανε πάνω απ’ την Ανταρκτική (επιχείρηση “Άργος” – βασικός σχεδιαστής της ο Έλλην Χριστοφιλόπουλος, ή Χριστοφίλου) – ως …πειστικότατο επιχείρημα, γιά να τους κάνουν να σταματήσουν τις εχθρικές ενέργειες (πχ διελεύσεις ιπταμένων δίσκων τους πάνω από υδροηλεκτρικά φράγματα των ηπαπάρα καί πρόκληση μπλάκ-άουτ). Ποτέ τους, δέ, δεν έζησαν στις ηπαπάρα, ούτε φυσικά αναμίχθηκαν με το επιστημονικό καί στρατιωτικό επιτελείο αυτής της χώρας. Ειδικά αυτοί, την κοπάνησαν εγκαίρως (καί …ιεροκρυφίως) από την υποχωρούσα Γερμανία, καί δή, χωρίς να επιδιώκουν επαφές καί συνεννοήσεις με κάποιο από τα αντίπαλα στρατόπεδα (Δυτικούς καί Σοβιετικούς.). Κι από τότε μην τους είδατε!
Δηλαδή, τελικώς, με τίποτε δεν μπορεί να σταθεί ως δικαιολογία κάποιος υποτιθέμενος κρυφός ναζιστικός πυρήνας στην κυβέρνηση των υπερατλαντικών φονιάδων. Ούτε κάν στις δεκαετίες του 1940 καί 1950 δεν είχαν τόση δύναμη οι “εμιγκρέδες” πρώην Ναζιστές! Χειραγωγούμενοι ήσαν καί τότε απ’ τους “οικοδεσπότες” τους.
Άρα;
Άρα, άααααλλο είναι το διαχρονικό κλειστό ιερατείο της “Νέας Ατλαντίδος”, που φτιάχνει καί χειρίζεται Χαάρπια καί παρόμοια φονικά εργαλεία! Καταλάβατε καί καταλάβαμε ποιό. Το “Ε. Μ.” μπορεί μέν να φοβάται να το κατονομάσει, ή να τηρεί πολιτική “πολιτικής ορθότητας”, αλλά εμείς καθόλου δεν διστάζουμε να πούμε πως πρόκειται γιά σιωνιστικά ερπετά.
Αλλά δεν θα μείνουμε εκεί. Πρέπει να προχωρήσουμε.
κ. Ποιά η σχέση όλων των παραπάνω με το δικό μας Μιράζ;
Κοντεύουμε τους δύο αιώνες, που γνωρίζουμε επιστημονικώς ότι ένα κομμάτι μέταλλο μέσα σε ηλεκτρομαγνητικό πεδίο κινείται, ή φρενάρεται. Αυτό το ξέρουμε τόσο θεωρητικά, όσο καί πρακτικά, σε μιά μεγάλη κατηγορία ηλεκτρομαγνητικών συσκευών – όπως ηλεκτροκινητήρες, τραίνα τύπου Μάγκλεβ, κτλ. Βέβαια, το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο το δημιουργούν μαγνήτες καί ηλεκτροφόρα καλώδια εκεί κοντά, πχ οι περιελίξεις των ηλεκτροκινητήρων.
Εφ’ όσον, όμως, η σπείρα πάνω απ’ τη Νορβηγία έδειξε πως η ισχυρή εκπομπή από κεραίες είναι ικανή να μπλοκάρει ολόκληρο βλήμα καί να το πάει “καρροτσάκι”, τότε γιατί να μην έγινε κάτι τέτοιο καί με την κατάρριψη του Μιράζ; Είναι δυνατόν θεωρητικώς, καί -ως υλοποιήσιμο όπλο- είναι πολύ απλούστερο από το “σνιφφάρισμα” κωδικών καί την προσπάθεια να υπερκεραστούν αυτοί από εξωτερικό παρασιτικό σήμα, που πρέπει να διαπεράσει κλωβούς Φαρανταίη. Άλλως τε, οι ταχύτητες καί οι μάζες του Μπουλάβα είναι συγκρίσιμες (σε προσέγγιση καλύτερη από τάξεως μεγέθους) με τις αντίστοιχες του Μιράζ. Όπως καί τα δύο είναι μεταλλικά.
Όθεν, ο ρόλος του υποβρυχίου (δεν μου το βγάζεις απ’ το μυαλό!…) στην κατάρριψη του σμηναγού Μπαλταδώρου ήταν της εκπομπής συχνοτήτων τύπου Χάαρπ· σε συνδυασμό με όποιον άλλον επίγειο σταθμό του είδους λειτουργούσε εκείνη την ώρα.
Αν καί το Χάαρπ δεν χαμπαρίζει από απόσταση, σημαδεύει δέ τον στόχο του με αρκετή ακρίβεια, γιά χάρη της κουβέντας θ’ αναφέρω πως στην περιοχή μας αποκτήσαμε πρόσφατα ακόμη ένα Χααρπάκι – στην Κύπρο. (Αν θυμάμαι καλά.) Σημειώστε δέ, ότι το λεγόμενο πως οι απανωτοί αεροψεκασμοί πάνω απ’ την Ελλάδα (εκτός των άλλων) αυξάνουν πολύ το ηλεκτρικό φορτίο της ατμόσφαιρας στη χώρα μας, δεν πρέπει να είναι άσχετο με τη χρήση του Χάαρπ· τα αυξημένα ατμοσφαιρικά ιόντα διευκολύνουν το έργο του. (Γι’ αυτό καί μετά από αεροψεκασμό προξενείται βροχή σε διάστημα μέχρι 48 ώρες, αν καί κανονικά δεν προβλέπεται από την ομαλή εξέλιξη του καιρού.)
Έτσι έγινε, τελικά…
Δεν υπήρχε περίπτωση να μου ξέφευγε καί να μήν το εύρισκα. Τουλάχιστον στο νοητικό πεδίο, ο εχθρός ΔΕΝ θα μας νικήσει!
Μιά τελευταία παρατήρηση στο θέμα: η έρευνα είναι ακριβώς αυτό, να μην καταλήγουμε σε ακλόνητα συμπεράσματα, αν δεν ψάχνουμε τα πάντα. Κι έχω θυμώσει με τον εαυτό μου, που (ενώ θυμόμουνα την ύπαρξη του άρθρου του “Ε. Μ.” – καί γνωρίζω Φυσική!) δεν τα είδα αυτά απ’ την αρχή… Αλλά, το σφάλλειν ανθρώπινον.
Καί το ερευνάν, ανθρωπινότερον!
λ. Τα “παραμελημένα” δεδομένα της καταρρίψεως
Συγκεντρωνόμενος στο τεχνικό κομμάτι, παρέλειψα ν’ ασχοληθώ με το “αστυνομικό”· αν κι έπρεπε, ευθύς εξ αρχής. Είπαμε, πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψη μας τα πάντα, όσο κάνουμε έρευνα. Λοιπόν, τα δεδομένα (όπως μας τα μετέφερε η ειδησεογραφία), συν μερικά πρώτα συμπεράσματα, είναι τα εξής:
Ένας πεπλανημένος καί ψιλο-αλλοπρόσαλλου χαρακτήρα συνάνθρωπός μας, ο κυρ-Παναής (υπουργός το επάγγελμα), έσπευσε να στείλει συλληπητήριο μήνυμα γιά τον νεκρό πιλότο μας, ενώ ο τελευταίος δεν είχε κάν βρεθεί!!! Διατί, όμως, προέβη σε τέτοια ενέργεια ο λεγάμενος; Διότι πιό πρίν βρισκόταν σε κάποια αίθουσα με οθόνες, απ’ όπου καί παρακολούθησε την κατάρριψη του Μιράζ σε πραγματικό χρόνο. (Προσωπικώς, κατάλαβα -απ’ τα γραφόμενα των ΜΜΕ- πως η αίθουσα αυτή βρίσκεται στο ΓΕΕΘΑ.) Στη φάση αυτή, ο κυρ-Παναής είχε παρέα του ένα ερπετό – ίσως γιά να πνίγουν τους καημούς τους μαζί.
Όμως, τί ακριβώς είχαν δείξει οι οθόνες, ώστε ο κυρ-Παναής (ηθελημένα ή αθέλητα, αλλά σίγουρα διατελών υπό το κράτος θυμού καί συγκινήσεως) να προβεί σ’ αυτή την άλλως αδικαιολόγητη ενέργεια;
Λοιπόν, πάω στοίχημα πως είχε δεί το Μιράζ να “κουτρουβαλάει”, καί να γίνεται κομμάτια. Δηλαδή, το αεροσκάφος δεν το οδήγησαν απλά τα πτερύγιά του προς τα κάτω, διότι τότε ή θα βούταγε με τη μούρη στη θάλασσα, αλλά ακέραιο, ή (υπό άλλη γωνία προσθαλασσώσεως) θα χοροπηδούσε στην επιφάνεια της θάλασσας πάφ!-πάφ!-πάφ!, σα βάτραχος από νούφαρο σε νούφαρο, μέχρι να σταματήσει. (Πάλι ακέραιο.) Όμως, η πτώση του οδήγησε σε πλαγιομετωπική σύγκρουση με το νερό, ακριβώς σαν αυτοκίνητο που πέφτει στα τσιμέντα της εθνικής οδού με διακόσια χιλιόμετρα την ώρα· σύγκρουση τόσο σφοδρή, που άρχισε να γίνεται κομμάτια. Κι εκεί, πλέον, ο οποιοσδήποτε αν έβλεπε τέτοιο θέαμα, θα καταλάβαινε ότι ο πιλότος τελείωσε. Άλλως τε, το πτώμα του πιλότου βρέθηκε διαμελισμένο… κι όταν βρεθεί καί το πτώμα του Μιράζ, θα δήτε πως κι αυτό είναι διαμελισμένο. (Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει βρεθεί.)
Τί γύρευε, όμως, το ερπετό δίπλα στον ευτραφή υπουργό μας; Διότι η παρουσία του σε τόσο ευαίσθητη θέση (μέσα στην καρδιά της εθνικής μας άμυνας!!!) είναι ολωσδιόλου Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕ-ΚΤΗ.
Χμμμ… τί πιστεύω εγώ πως γύρευε;! Θα σας το πώ ευθύς.
Το απαίτησε! Γιατί; Γιά να επιδείξει στον αφελή κι άσχετο περί τα τεχνικά κυρ-Παναή (άρα καί στο υπόλοιπο -κατά Σεφέρη- “τετρομαγμένον” γκουβέρνο) τις τρομερές δυνατότητες του Χάαρπ. Ώστε να τον “πείσει” μία καί καλή ότι η Ελλάδα πρέπει να κάθεται σούζα στα κελεύσματα των ηπαπαραίων καί να βγάζει τον σκασμό, ακόμη κι αν όλοι οι υπόλοιποι (πλήν του μεγάλου αφεντικού) μας πατάνε από κάτω, πχ η Βαρντάρσκα, ή η χαλβανίτσα· άσε, δέ, η τουρκίτσα! Κι αν είμαστε καλά παιδιά καί τρώμε χωρίς γκρίνια τα σκατά τους, μπορεί καί ν’ ακούσουμε κανένα μπράβο – να χαρούμε κι εμείς με τον …έπαινο!
Ούτε να το διανοηθούμε να ξεθαρρέψουμε καί να σηκώσουμε κεφάλι, δηλαδής, τώρα που οι ηπαπάρα τρώνε φάπες στη Συρία.
Προς τον σκοπό αυτόν, το ερπετό έθεσε τις οθόνες της αίθουσας σε σύνδεση με ηπαπαραίϊκο δορυφόρο εικόνας πραγματικού χρόνου, αφού ξεκλείδωσε το κανάλι με τον δικό του μυστικό κωδικό. Κι έτσι, ο ταλαίπωρος εγχώριος κυρ-υπουργός έφαγε μιά φρίκη, που θα τη θυμάται όσο ζή. (Αν κι ο -επίσης ταλαίπωρος- πιλότος μας δυστυχώς δεν θα θυμάται τίποτε απ’ τη δική του φρίκη, που έζησε στις τελευταίες στιγμές του.)
Εάν, λοιπόν, διαπιστώσετε προσεχώς ότι το γκουβέρνο κάνει όχι μόνο τούμπες μπροστά στους ηπαπαραίους, αλλά καί ασκήσεις ενόργανης γυμναστικής (κρίκους, πλάγιο ίππο, καί τα ρέστα του Ολυμπιακού προγράμματος), θα ξέρετε καλά το γιατί.
4ο Μέρος:
Ας αφήσουμε τώρα το μεμονωμένο περιστατικό του Μιράζ, κι ας πάμε στον συνολικό πίνακα πτώσεων των πολεμικών αεροσκαφών μας (όπως τον δίνει ο ίδιος ο Ελληνικός Στρατός -ευχαριστούμε τον Παλαιό γιά την υπόδειξη!-, καί τον επαναλαμβάνει ο Γιώργος Αδαλής). Με βάση αυτόν, θα σχεδιάσουμε κάποια γραφήματα· ώστε αφ’ ενός να εξάγουμε τυχόν αξιοπρόσεκτα στατιστικά συμπεράσματα, αφ’ ετέρου (αν είμαστε τυχεροί) να διακρίνουμε τυχόν “κορυφές του παγόβουνου” γιά κρυφά αίτια των πτώσεων – όπερ καί το σπουδαιότερο.
Βέβαια, στην στατιστική αναγκαστικά τσουβάλιασα τις πτώσεις απ’ όλες τις αιτίες (ανθρώπινο λάθος, αστοχία υλικού, κατάρριψη, κτλ), καθώς καί κάθε τύπο αεροσκάφους. Αλλά (α) αυτό ακριβώς σημαίνει στατιστική: μαζική μελέτη περιπτώσεων κι όχι εξατομικευμένη, καί (β) δεν γινόταν αλλοιώς. Δεν έχω πρόσβαση στα επίσημα πορίσματα των πτώσεων· αλλά καί νά ‘χα, τί να πιστέψει κανείς απ’ αυτά;
Φυσικά, δεν ξεχνάμε ούτε τον μεταφυσικό παράγοντα.
Μονάχα δυό λόγια γι’ αυτόν τον τελευταίο, πρίν προχωρήσουμε: έμαθα πως δεν άλλαξαν οι αεροδιάδρομοι από τα πολεμικά μας αεροδρόμια μέχρι τα σημεία συμπλοκών με τους τουρκαλάδες στο ανατολικό Αιγαίο. Άρα:
μ. Πρόχειρη στατιστική των πώσεων
Ομολογώ πως δεν έκανα καί καμιά τρομερή δουλειά, αλλά απλώς ήθελα να δείξω το πώς θα ξεκινήσει καί πώς περίπου θα πορευτεί η όποια έρευνα. Φυσικά, αν ήθελα, θα έφτιαχνα του κόσμου τις κατανομές, με κάθε πιθανή κι απίθανη παράμετρο… καί το άρθρο θα τραβούσε γιά κανένα τρίμηνο ακόμη. (Μπορεί καί παραπάνω.) Όμως, μας περιμένουν κι άλλα θέματα· αντιθέτως, η επικαιρότητα που πρέπει να τη σχολιάσουμε, δεν θα μας περιμένει!
Όθεν η περιορισμένη προσφορά μου.
Στα παρακάτω, χρησιμοποίησα μόνο τον πίνακα των πτώσεων γιά την ΠΑ. Όχι τα άλλα δύο μικρά πινακάκια.
i. Κατανομή στον χώρο
Οι πτώσεις, τοποθετημένες στον χάρτη της Ελλάδας, δίνουν περίπου αυτή την εικόνα:
(Κλίκ επάνω της, γιά να τη δήτε στο κανονικό μέγεθος. Έχω να πω ότι το Γκούγκλ Έρθ μαλακίζεται.)
Σημειώστε πως: (α) τις πολλαπλές πτώσεις στην ίδια περιοχή δεν τις επεσήμανα με πολλαπλές κουκκίδες (διότι δεν χωρούσαν), (β) δεν πέρασα στον χάρτη τις αόριστες αναφορές (πχ “δυτικά του Άη-Στράτη”), (γ) δεν διέκρινα θανατηφόρες πτώσεις από αναίμακτες. (Θα έπρεπε, αλλά δεν το έκανα.) Ωστόσο, η γενική εικόνα είναι ευδιάκριτη.
Τί ψάχνουμε, όμως, με την χωρική κατανομή; Χμμμ… σημεία συσσωρεύσεως (άσχετο αν από κάτω έχει ενεργειακό εστιακό σημείο ή όχι), καί πιθανές γραμμές λέϋ. (Όχι, δεν μας φεύγει το κόλλημα γιά αναζήτηση του υπερφυσικού!)
Τί βλέπουμε τελικά; Μερικά σημεία συσσωρεύσεως περιστατικών (βόρεια Αττική, Άραξος-Ανδραβίδα, Άθως), συν μερικές ευθείες. Μία, από Κομοτηνή μέχρι Αθήνα. Δεύτερη, Γρεβενά-Εύβοια-Άνδρος. Τρίτη (περίπου) Αγρίνιο-Όθρυς- Ζαγορά Πηλίου. Καί μία “καραμπινάτη” τέταρτη, από Κεφαλλονιά μέχρι Κρήτη μέσωι δυτικής Ελλάδας. Αυτή η τέταρτη “περπατάει” πάνω από μία υποβρύχια οροσειρά.
Δεν γνωρίζω τί συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε, ειδικά γιά την τέταρτη ευθεία. Δυστυχώς, δεν θυμάμαι καί πολλά περιστατικά της Μυθολογίας μας ν’ αναφέρονται στις περιοχές της, ώστε ν’ αρχίσει η γκλάβα μου να στροφάρει (που λέει κι ο Μιμάκος). Οδυσσέας, Νέστορας, Τηλέμαχος, Καλυδώνιος κάπρος, Μελέαγρος, Οινόμαος καί Πέλοπας… Τί άλλο; Κι από “υπερφυσικά” περιστατικά, εκεί είναι που δεν ανακαλώ τίποτε απ’ τη μνήμη μου. Πάντως, δεν κατέχω την απόλυτη αλήθεια, η δέ έρευνα είναι ανοιχτή.
ii. Κατανομή στον χρόνο – ετήσιος κύκλος
Τοποθέτησα τις πτώσεις στον κύκλο του έτους, δηλαδή ανά μήνα καί ημέρα – αδιάφορο ποιά χρονιά. Οι κουκκίδες με μαύρο είναι οι θανατηφόρες πτώσεις. (Κλίκ γιά μεγέθυνση.)
Τί περίμενα να δώ; σημεία συσσωρεύσεως καί σχήματα. Δεν σας κρύβω ότι περίμενα τα τυχόντα σημεία συσσωρεύσεως να βρίσκονται σε κορυφές πεντάλφας. Ωστόσο, δεν βλέπω να προκύπτει κάτι τέτοιο από το διάγραμμα. (Εκτός αν έχω τόση πολλή στραβωμάρα! 🙂 ) Γιά ό,τι άλλο πιθανόν προκύπτει (πχ άλλα κανονικά πολύγωνα), κρίνετε μόνοι σας.
iii. Κατανομή στον χρόνο – γραμμικώς
Η αλήθεια είναι πως έπρεπε να πάω συμβατικά, δηλαδή να τοποθετήσω τις πτώσεις σε χρονογραμμή, καί να μελετήσω τις σχέσεις των χρονικών διαφορών μεταξύ των διαδοχικών πτώσεων. Ίσως έτσι ανακάλυπτα κάποιο κρυμμένο νοητικό σχήμα.
Δεν έκανα αυτή την έρευνα – την οποία αφήνω γιά όποιον προαιρείται. (Άλλως τε, δεν έχω χρόνο να τα προλάβω όλα. Τά ‘χουμε πεί, μην επαναλαμβάνομαι.) Ωστόσο, έκανα κάτι άλλο, σαφώς ανορθόδοξο – γιά όποιον δεν το έχει υποψιαστεί μέχρι τώρα (διότι εγώ το έχω ξαναδουλέψει) : τοποθέτησα τις πτώσεις σε χρονογραμμή, παράλληλα με τις καθημερινές αστρονομικές μετρήσεις του αριθμού των ηλιακών κηλίδων!
Γιατί;
Διότι άλλες έρευνές μου με βεβαίωσαν ότι ο αριθμός των ηλιακών κηλίδων είναι “κλειδί”.
Αν αυτό δεν το κατανοείτε, θα σας απογοητεύσω λίγο· δεν είναι μυστικό, αλλά δεν σκοπεύω να το αναλύσω τώρα. Κάθε πράγμα στον καιρό του! Εσείς, όμως, απλά θυμηθήτε τη μυθολογική τριάδα: Ήλιος / Δαίδαλος / Ίκαρος. Αρχίζετε να μπαίνετε στο νόημα; Αρχίζετε να βλέπετε τον σχετικό μύθο καί κάπως αλλοιώς; Ναί; Πολύ ευχάριστο αυτό!
Τον αριθμό των ηλιακών κηλίδων τον βρίσκουμε ξεκινώντας από ετούτην εδώ την ιστοσελίδα (επίσημα πράγματα, δεν ταΐζουμε σανό τους αναγνώστες μας! lol!!!), καί επιλέγουμε το αρχείο σκέτου κειμένου που τις έχει ανά ημερομηνία, σε τούτη τη σελίδα: πρόκειται γιά το πάνω αριστερά γκρίζο κουτάκι. Οδηγίες γιά να επεξεργαστούμε το αρχείο με λογιστικό φύλλο (καί γιά όποιον ενδιαφέρεται) :
Περιττό να πω ότι, όταν ανοίξουμε το διορθωμένο αρχείο κειμένου με το λογιστικό φύλλο, θα ορίσουμε διαχωριστικό στηλών (delimiter) το κενό. Καί όλα καλά!
Επίσης, θα δήτε πως μία στήλη είναι ο ημερήσιος αριθμός των ηλιακών κηλίδων, μία άλλη παραπέρα είναι ο αριθμός αστρονομικών παρατηρήσεων ανά ημέρα, κι ακόμη μία ο “εξ αναγωγής” ημερήσιος αριθμός κηλίδων. (Αυτή χρειάζεται, επειδή μερικές κηλίδες αλληλοκαλύπτονται. Οπότε τον αριθμό τους τον διορθώνει το κομπιούτερ που σκανάρει την εικόνα απ’ το τηλεσκόπιο – μία δουλειά, που παλιότερα οι αστρονόμοι την έκαναν με το χέρι επάνω στις φωτογραφίες.) Αυτές τις τελευταίες στήλες αγνοήστε τις ή καταργήστε τις. Δεν φαίνεται να παίζουν κάποιον σημαντικό ρόλο σ’ αυτό που θέλουμε να δούμε.
Τέλος, θα προσέξετε πως η ημερομηνία δίνεται σε τρίστηλο, καί με τον Ιαπωνικό τρόπο: έτος-μήνας-ημέρα. (Γιατί; γιά να βοηθάει την σωστή αυτόματη κατάταξη στους υπολογιστές. Αν βάλουμε την ημέρα πρώτα, η εντολή γιά κατάταξη θα βγάλει τις πρωτομηνιές μαζεμένες επάνω-επάνω, όπερ λάθος.) Άμα έχετε υπομονή να δώσετε συνάρτηση να ενώνει τα τρία αλφαριθμητικά σε ένα ημερομηνίας, καί τις τρείς πρώτες στήλες να τις κάνετε μία… χαλάλι σας! Εγώ, πάντως, την ημερομηνία την άφησα έτσι. Δεν μ’ εμπόδισε σε κάτι.
Το λογιστικό φύλλο όντως φτιάχνει αυτομάτως διαγράμματα· αλλά, εφ’ όσον μιλάμε γιά μεγάλο αριθμό ημερών, αυτά θα βγούν τεράστια. Αντ’ αυτού, πήρα μόνον τις ημερομηνίες με πτώση αεροσκάφους, καί τις έβαλα μαζί με τον αντίστοιχο αριθμό ηλιακών κηλίδων. Επίσης, σημείωσα αν μία πτώση ήταν θανατηφόρα (αδιάφορο με πόσα θύματα), ή όχι. Ο άσσος σημαίνει θάνατο, το μηδέν όχι θάνατο.
Ο πίνακας που προκύπτει, είναι αυτός (σε πλήρες μέγεθος) :
Υποθέτω, όμως, πως μάλλον δεν διακρίνουμε καί πολλά περισσότερα, απ’ όσα διαβάζουμε στον πίνακα. Έτσι δεν είναι; Οπότε καταφεύγουμε στο αντίστοιχο διάγραμμα (κλίκ γιά πλήρες μέγεθος) :
Στο κάτω μέρος αναγράφεται απλά ο αύξων αριθμός του περιστατικού (καί όσο προχωράμε χρονικώς), σύμφωνα με τον πίνακα των πτώσεων, στον οποίο παραπέμπουμε στην αρχή του παρόντος κειμένου. Οι μπλέ γραμμές του ιστογράμματος δείχνουν τον αριθμό ηλιακών κηλίδων γιά την αντίστοιχη μέρα κάθε πτώσης, ενώ τα μαύρα κουτάκια σημαίνουν θανατηφόρα πτώση.
Φυσικά, όπως είναι φτιαγμένο το διάγραμμα, οι χρονικές αποστάσεις ανάμεσα σε κάθε περιστατικό δεν σημειώθηκαν καί δεν φαίνονται. Όμως, εύκολα παρατηρούμε -σε πρώτη εκτίμηση- συσσώρευση πτώσεων είτε σε μέγιστα, είτε σε ελάχιστα ηλιακών κηλίδων.
Αυτό, βέβαια, μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε 100% (ή να το απορρίψουμε επίσης με βεβαιότητα), αν πάμε στο πλήρες διάγραμμα αριθμού ηλιακών κηλίδων. (Δεν το έκανα.) Όμως, σας προειδοποιώ: αφ’ ενός βγαίνει τεράστιο, οπότε καλύτερα να σπάσετε τον χρόνο σε έτη, ή πενταετίες πχ. Κι αφ’ ετέρου, οι παλιότεροι υπολογιστές, ή όσοι δεν έχουν πολλή μνήμη ram, θα γονατίσουν. Θα κάνετε καφέ καί τσιγάρο, κι ο ματρακάς σας ακόμη θα δουλεύει το διάγραμμα! Οπότε, καλύτερα να επιχειρήσετε τέτοια δουλειά μονάχα όσοι ξέρετε καλά τί κάνετε, κι έχετε καί εξοπλισμό της προκοπής.
Σ’ αυτό το σημείο, όμως, έβγαλα λαγό!
Εκείνο, που ίσως δεν φαίνεται αμέσως (θέλει εξασκημένο μάτι), είναι πως εμφανίζεται ένας -ας τον ονομάσουμε- “νόμος δυαδικής πολικότητας”: οι περισσότερες ακολουθίες θανατηφόρων καί μή πτώσεων έχουν ως ζευγάρι την αντίστοιχή τους ακολουθία αντεστραμμένη!!!!! Σα να βλέπεις μιά ασπρόμαυρη φωτογραφία, καί παραδίπλα το αρνητικό της!
Μερικές φορές, πάλι, η συμμετρία δεν είναι αναστροφής, αλλά κατοπτρική. Σα να γυρίζει τα μπρός πίσω (καί τ’ αριστερά δεξιά). Καί μερικές, ακόμη, αναστροφική ταυτόχρονα με κατοπτρική. (Πχ στις “κουτσές πεντάλφες” – δες παρακάτω.)
Προσέξτε:
Σαν κάποιος να παίζει μιά μακάβρια “μουσική” με ανθρώπινες ζωές! Σαν οι πιλότοι μας να τραβάνε ένα μακροκοσμικό κβαντικό πιθανοτικό χαρτί, από κάποια αιθερική τράπουλα με μόνο δύο φιγούρες… κι αυτό να γίνεται μπροστά από έναν συμπαντικό καθρέφτη!
Σαν ένα δυαδικό μακροκοσμικό dna, σαν ένα είδος σημάτων Μόρς…
Εντάξει, θα σταματήσω το κείμενο επάνω στην κορύφωσή του, επάνω στο καλύτερο, αλλά…
…Δεν ξέρω τί να πω. Ειλικρινά, είναι από τις ελάχιστες φορές στη ζωή μου, που έχω μείνει τελείως άφωνος! Αλλά, όποιος έχει λέγειν τι, τυγχάνει παραπάνω από καλόδεχτος. Όπως καλόδεχτη θα είναι καί η όποια συνέχεια της μικρής μας έρευνας από τον κάθε ενδιαφερόμενο.
Εγώ απλά κλείνω με την ευχή καί την ελπίδα να μην ξαναέχουμε πιά νεκρούς πιλότους! Ποτέ!
Υγ 1: Γιά τα όποια νοητικά σχήματα ενυπάρχουν στις ακολουθίες θανατηφόρων καί μή πτώσεων, θα έλεγα -σε πρώτη εκτίμηση- ότι αυτά είναι αποτέλεσμα ας πούμε κάποιου Μάτριξ – αν καί προσωπικώς δεν πείθομαι απόλυτα περί αυτού. Αλλά, ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ καί ποιό αίτιο τα παράγει. Νά ‘χει, άρα γε, ο Ήλιος (αφού είναι η πηγή της ζωής στη Γή) κάποιες άλλες κρυφές ιδιότητες – καί δή, μετρήσιμες; Μπορεί, αλλά δυστυχώς είναι πέρα απ’ τις τωρινές μου δυνατότητες να τις ανακαλύψω. Αν ήμουν επικεφαλής ερευνητικής ομάδας, θα της έδινα τις σωστές κατευθύνσεις πού να ψάξει. Αλλά δεν είμαι.
Επειδή, τώρα, υπάρχουν καί πτώσεις εξαναγκασμένες (πχ από ηλεκτρονικό πόλεμο), άσχετο αν τις αντιλαμβανόμαστε εμείς ως τέτοιες, υπάρχει μία ελάχιστη πιθανότητα (όλα τα βάζουμε με το μυαλό μας…) τα patterns των θανατηφόρων / μή θανατηφόρων πτώσεων να τα ορίζουν “αυτοί”. Σ’ αυτή την περίπτωση, (α) το ήξερα ότι πρόκειται γιά παρανοϊκούς, αλλά θ’ αποδειχθούν παρανοϊκοί επί 1000, καί (β) εάν σε αρκετές περιπτώσεις έρευνας δεν μπορώ να καταλάβω τί κρύβεται, εδώ δεν μπορώ επί 1000. Διότι…
…Τί νόημα έχει να παίζεις με “on-off” σε ανθρώπινες ζωές, ακόμη κι αν διαθέτεις τη δύναμη προς τούτο;
Υγ 2: Φυσικά, υπάρχουν κι άλλες απόλυτα σχετικές έρευνες, πχ η αστρολογική καί η αστρονομική. Μπορούμε να εξετάσουμε πολλές παραμέτρους γιά κάθε πτώση, όπως γωνίες άστρων, ή αζιμούθια πλανητών αναφορικά με το επίπεδο της εκλειπτικής.
Όποιος ενδιαφέρεται να τα ψάξει αυτά, δεν χρειάζεται τη δική μου άδεια να ξεκινήσει.
Υγ 3: Θ’ άξιζε να επεκτείνουμε την έρευνα σ’ όλους τους πεσόντες αεροπόρους μας. Από το 1912 κι εντεύθεν. Καί να διεξάγουμε παράλληλη έρευνα γιά τις πτώσεις της πολιτικής αεροπορίας.
Υγ 4: Τί θα γίνει επιτέλους με τη μετονομασία της Σχολής “Ικάρων”; Κόκκαλα έχει αυτό το προεδρικό διάταγμα; Ρέ κυρ-Παναή; Κάνε εσύ το καλό, καί μήν αργείς! Τζάμπα είναι, στο κάτω-κάτω. Θα κοστίσει μόνο το χαρτί του ΦΕΚ που θα τυπωθεί. (Άντε, καί η αλλαγή ταμπέλας στη Σχολή.)
πηγή
3ο Μέρος:
Αισθάνομαι κάπως σαν τον Σωκράτη με το “δαιμόνιον”, που τον έσπρωχνε να μιλάει! Δεν θα μ’ αφήσει εύκολα αυτή η ιστορία, ως φαίνεται.
Αλλά δεν πειράζει. Προέχει η αλήθεια· καί, μέσωι αυτής, η προάσπιση της Φυλής μας στους απαίσιους αυτούς καιρούς.
η. Μία ουσιαστική διόρθωση
Πρίν προχωρήσουμε, να πω πως χάριτας οφείλω στον Γιώργο – A Hellene, επειδή πρόσεξε (καί διόρθωσε) ένα σημαντικό λάθος μου. Συγκεκριμένα, όταν υπολόγισα το ύψος που παίρνει η ακτίνα του Κοράλ λόγωι καμπυλότητας της Γής, έκανα υπολογισμό γιά μέγιστη περιφέρεια γήϊνου γεωγραφικού κύκλου – δηλ. τον ισημερινό. Όμως, ένας παράλληλος κύκλος είναι πάντα μικρότερος του ισημερινού, κατά τον παράγοντα του συνημιτόνου γεωγραφικού πλάτους. Με γπ βόρειας Σκύρου καί Μανίσας (Μαγνησίας Μ. Ασίας, ένθα η πιθανολογούμενη θέση ενός Κοράλ) 38 μοίρες 58′ βόρειο, ο υπολογισμός δίνει 1500*cos(38μ 58′) = 1,166 μέτρα περίπου, ως ύψος ασφαλείας στα μισά της διαδρομής, καί 6200*cos(38μ 58′) = 4,820 μέτρα περίπου επάνω από τον διάδρομο προσγειώσεως του αεροδρομίου Σκύρου.
Είναι φανερό πως αρκετές φορές γράφω υπό το κράτος βιασύνης καί θυμού (καί αϋπνίας, καί…), αλλά χαίρομαι ιδιαίτερα που μπορώ να έχω ουσιαστική βοήθεια από τους αναγνώστες μου! Αυτό σημαίνει πως αρχίσαμε να ενεργούμε ως ομάδα, πράγμα άκρως σημαντικό.
θ. Μερικές θεμελιώδεις αρχές των συζητήσεών μας
Εντάξει, όταν κάποιος διαβάζει συστηματικά ένα ιστολόγιο (ανορθόδοξης) έρευνας, στα σίγουρα έχει ήδη κάνει μερικές σιωπηρές παραδοχές από μόνος του· μία από τις οποίες είναι ότι θα διαβάσει πράγματα παράδοξα, που κατά κανόνα δεν θα τα βρεί αλλού (σε -όπως αποκαλούνται- «μέηνστρημ» ιστοσελίδες, δηλαδή συμβατικές). Όπως ακριβώς όταν βλέπουμε κινηματογράφο ή θέατρο, υποθέτουμε σιωπηρώς πως η ιστορία είναι αυτή που είναι, η αρχή της είναι αυτή που είναι, καί οι χαρακτήρες της είναι αυτοί που είναι. (Πχ ότι υπάρχει …σχολή μαγείας!) Αλλοιώς, απλούστατα δεν πρόκειται ν’ απολαύσουμε το έργο καί να διασκεδάσουμε.
Όμως, άλλο το διάβασμα να περνάει η ώρα μας ευχάριστα (του τύπου: «- Ωραία τα λέει αυτός!»), κι άλλο το να προσπαθούμε να βγάλουμε συμπεράσματα με τη βοήθεια όσων διαβάζουμε… που σημαίνει, πως όσα διαβάζουμε, πρέπει καί να τα δεχθούμε ως -κατά το μάλλον, ή ήττον- πραγματικά.
Όθεν, πρέπει να ενστερνιστούμε τις παρακάτω αρχές:
- Ότι «αυτοί» έχουν διαθέσιμη κρυφή τεχνολογία όχι απλά πιό προχωρημένη από την υφιστάμενη φανερή, αλλά ΠΟΛΥ πιό προχωρημένη. Φυσικά, στην κρυφή τεχνολογία περιλαμβάνονται καί οι όποιες δολοφονικές χρήσεις της.
- Ότι (γιά κάποιους δικούς τους λόγους) μέχρι σήμερα δεν την χρησιμοποιούσαν συχνά, αν καί τώρα τελευταία πάει ν’ αλλάξει αυτό.
- Ότι, όποιος δεν δίνει σημασία στις δύο παραπάνω αρχές, καλά θα κάνει να τις ξαναδιαβάσει (ad infinitum), μέχρι να δώσει.
Συγνώμη, αλλά έχω πολύ καλύτερα πράγματα να κάνω στη ζωή μου· καί πολύ πιεστικότερα.
ι. Ένα παγωμένο ξημέρωμα στη Νορβηγία
Μέχρι στιγμής -καί τηλεγραφικώς πως- είδα την κατάρριψη του Μιράζ ως αποτέλεσμα «χακέματος» στο κομπιούτερ του, χωρίς όμως να εξετάζω τον τρόπο με τον οποίο θα έμπαινε το παρασιτικό σήμα μέσα. (Εφ’ όσον υπάρχει «θωράκιση» κατά Φαρανταίη καί στα καλώδια, καί στον υπολογιστή του σκάφους· άλλως τε, το ίδιο το αεροσκάφος επενεργεί ως κλωβός Φαρανταίη, μιά που είναι μεταλλικό.) Θεώρησα πως όντως κάτι τέτοιο είναι εφικτό (με κάποιον τρόπο…), καί επικεντρώθηκα στο αποτέλεσμα.
Πάλι ο Γιώργος – A Hellene (καί προκειμένου να υπερκεράσει το εμπόδιο της θωράκισης) πρότεινε μιά πολύ ωραία λύση, δηλαδή ότι οι -όποιες- κεραίες του αεροσκάφους έχουν επίτηδες ανοιχτή τρύπα ασφαλείας (απ’ το εργοστάσιο), καί μπάζουν μέσα τους παρασιτικούς κωδικούς. Ωστόσο, εκτός απ’ την Πληροφορική, υπάρχει καί η Φυσική!
Θα σας αφηγηθώ, λοιπόν, μιά ιστορία… καί δεν θέλω να την χαρακτηρίσετε «απίθανη»! Διότι δεν είναι. Είναι πραγματική.
i. Εισαγωγή
Μιά μέρα του Δεκεμβρίου του 2009,… θεωρητικώς μέρα (είχε ξεκινήσει, με το ρολόϊ), αν καί ακόμη δεν είχε ξημερώσει,… κάποιοι ξενύχτες (ψαράδες, καί λοιποί) στη βόρεια Νορβηγία είδαν στον ουρανό μιά τεράστια σπείρα. Ένα θέαμα αξιοθαύμαστο, ου μην σχεδόν τρομακτικό! Που στο τέλος έγινε τρομακτικώτερο, όταν άρχισε να σβήνει η σπείρα… διότι το κέντρο της έγινε κατασκότεινο· ακριβώς σαν μιά «μαύρη τρύπα» στο Διάστημα.
Τέλος πάντων, ξημέρωσε στη Νορβηγία (όσο μπορεί να ξημερώσει χειμώνα καιρό εκεί πάνω), καί ξεκίνησε τεράστια κουβέντα γιά το τί ήταν αυτό.
Μετά από πολλά, το κορυφαίο σάϊτ (ανορθόδοξης) έρευνας «Εντερπράϊζ Μίσσιον» έγραψε ένα πολύ εκτεταμένο άρθρο σε τρείς συνέχειες, όπου εξηγεί τα τί καί τα πώς πέραν πάσης αμφιβολίας. (Περιττό να πω ότι το συγκεκριμένο σάϊτ μου δίδαξε πάρα πολλά -στο τί να ψάχνω καί πώς να το ψάχνω-, άρα είμαι προκατειλημμένος υπέρ αυτού. Όμως, πουθενά δεν βρήκα πιό πειστικές αναλύσεις!) Καί το συμπέρασμα στηρίζεται από μεγάλη συλλογή φωτογραφιών, φωτογραφικών συγκρίσεων, γεωγραφικών αναγωγών, κτλ κτλ κτλ, άρα μπορούμε να το θεωρήσουμε ακλόνητο.
Λοιπόν, με την επιφύλαξη ότι ίσως καί να μου διέφυγαν κάποια πράγματα (οπότε, παρακαλούνται οι αναγνώστες να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν), η ιστορία (εδώ το πρωτότυπο, καί καλή υπομονή με την ανάγνωση!) καί τα συμπεράσματά της έχουν ως εξής:
ii. Το ρόπαλο καί η σπείρα
Το βράδυ εκείνης της ημέρας (9 Δεκεμβρίου 2009), στη Νορβηγία επρόκειτο να πάρει το Νομπέλ …Ειρήνης -πρίν καλά-καλά στρογγυλοκάτσει στην προεδρική καρέκλα- ο αγάπης λουστράκος “πλανητάρχης”. (Ή “κλανητάρχης”, όπως αποκαλεί το …αξίωμα αυτό ο Αποδυτηριάκιας.) Ωστόσο, οι Ρώσσοι θέλανε να του τη σπάσουνε, κάνοντας μιά δοκιμή του τότε νέου βλήματός τους, του Μπουλάβα. («Μπουλάβα» στα Ρωσσικά σημαίνει κεφαλοθραύστης, ή βασιλικό σκήπτρο με μορφή κεφαλοθραύστη.) Αξημέρωτα, λοιπόν, εκτοξεύσανε οι Ρώσσοι το βλήμα από βάση τους (στο έδαφός τους) στη χερσόνησο Κόλα, με στόχο την άλλη χερσόνησό τους στον Ειρηνικό, την Καμτσιάτκα.
Όλα καλά μέχρις εδώ. Πλήν όμως, αυτή δεν ήταν απλά μιά επίδειξη, αλλά χοντρός εκβιασμός προς τον λουστράκο· διότι, αν πετύχαινε η δοκιμή, αυτό εσήμαινε πως οι Ρώσσοι καθίσταντο πλέον ικανοί να ρίξουν βλήματα εναντίον των ηπαπάρα πάνω από τον Βόρειο Πόλο. Αφ’ ενός συντομεύοντας πολύ την διαδρομή (άρα καί τον διαθέσιμο χρόνο αντίδρασης του εχθρού), αφ’ ετέρου δείχνοντας ότι τα νέα βλήματά τους βρίσκουν τον δρόμο τους ακόμη κι επάνω από τους πόλους της Γής, μή χαμπαριάζοντας από τυχόν ανωμαλίες του γεωμαγνητικού πεδίου.
Αλλά η δοκιμή δεν πήγε καθόλου καλά! Το βλήμα έφυγε, πήρε ύψος, πέταξε, τέλειωσαν τα καύσιμα του πρώτου ορόφου κι αυτός αποσπάστηκε, αποσπάστηκε κι ο δεύτερος, αλλά ο τρίτος τά ‘κανε μούσκεμα στην κυριολεξία! Δυσλειτούργησε, καί το βλήμα άρχισε να πηγαίνει “κουτρουβαλιστό” καί να πετάει καυσαέρια τριγύρω σπειροειδώς. Ακριβώς σαν ένα μπαλλόνι που το φουσκώνουμε, καί μετά τ’ αφήνουμε ελεύθερο. Ή σαν πυροτέχνημα, απ’ αυτά που ανεβαίνουν ψηλά καί μετά περιστρέφονται σαν ανεμόμυλοι πετώντας σπίθες τριγύρω.
Αυτό δεν ήταν κάτι το παράξενο· έχει ξανασυμβεί αρκετές φορές σε αποτυχημένες δοκιμές πυραύλων, από την εποχή των V2 ακόμη. Γιατί; γιά έναν απλό λόγο: οι πύραυλοι, γιά ν’ αποκτήσουν σταθερή καί ομαλή πορεία προς τον στόχο τους, τίθενται εξ αρχής σε περιστροφική κίνηση περί τον διαμήκη άξονά τους. Αυτό γίνεται είτε (α) με τα καυσαέρια, που φεύγουν από πολλές εξατμίσεις (ακροφύσια), οι οποίες ρυθμίζονται από κάποιο κομπιούτερ πορείας να πάρουν γωνία, καί άρα να στρίβουν το βλήμα περί τον διαμήκη άξονά του παράλληλα με την προώθηση που του δίνουν, είτε (β) με κάποιο εσωτερικό γυροσκόπιο, ταυτιζόμενο με τον διαμήκη άξονα του βλήματος, που με την εκτόξευση τίθεται σε περιστροφή. Εάν αυτοί οι μηχανισμοί δυσλειτουργήσουν, το βλήμα παύει να σημαδεύει με τη μύτη – να το πούμε έτσι. Κι αυτό ακριβώς έγινε με το Μπουλάβα της δοκιμής. Ο μηχανισμός περιστροφής δεν λειτούργησε όπως έπρεπε, κι ο τρίτος όροφος άρχισε να κουτρουβαλάει σα μπαλλόνι.
Κι εδώ ακριβώς αρχίζουν τα (τρομακτικά) παράξενα!
Κατ’ αρχήν, οι περισσότεροι απέδωσαν το φαινόμενο της ουράνιας σπείρας σε κάποιο Ρωσσικό όπλο. (Φυσικά, αδυνατώντας να περιγράψουν τί είδους όπλο παράγει φωτεινές σπείρες στον νυχτερινό ουρανό, καί με ποιόν μηχανισμό.) Όμως, οι Ρώσσοι στην αρχή αρνήθηκαν παντελώς την εκτόξευση βλήματος! Μόνον αρκετές μέρες αργότερα αναγκάστηκαν να την παραδεχτούν (με κρύα καρδιά), όταν γέμισε το Διαδίκτυο φωτογραφίες καί λοιπό σχετικό υλικό. Καί πάλι, δεν έδωσαν στη δημοσιότητα περισσότερες πληροφορίες.
Ωστόσο, η ίδια η σπείρα έδειξε τελείως ασυνήθιστη συμπεριφορά, κι έβαλε φωτιά στη φαντασία! Πολλοί αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι η σπείρα έμεινε σταθερή. Άλλοι, πάλι, ότι κινήθηκε αργά. Άλλοι, ότι είχε καί ουρά γαλάζιου χρώματος. Άλλοι, άλλα. Στο τέλος, όλ’ αυτά κίνησαν καί την περιέργεια ολόκληρης της ερευνητικής ομάδας του Εντερπράϊζ Μίσσιον, η οποία ανέλαβε να το σκαλίσει το θέμα ενδελεχώς.
[Σημείωση: ο τίτλος της υποενότητας αντιστοιχεί μέν στα περιγραφόμενα, αλλά είναι τελείως προβοκατόρικος. Διότι αναφέρεται καί σε εικονογράμματα του δίσκου της Φαιστού! Άμα είναι να σκεφτόμαστε παράξενα, ας το κάνουμε μ’ εντυπωσιακό τρόπο! 🙂 ]
iii. Το πόρισμα της έρευνας του «Ε. Μ.»
Η σπείρα ήταν το αποτέλεσμα της συνδυασμένης ταυτόχρονης εκπομπής τριών σταθμών Χάαρπ της περιοχής, οι οποίοι σημάδευαν το βλήμα όλοι μαζί. Βλέπετε, το μέν Χάαρπ της Αλάσκας απέκτησε καί “παιδιά”!… Αλλά, απ’ την άλλη (στη Νορβηγία κι αλλού) υπάρχουν ερευνητές με πεδιόμετρα ανοιχτά επί 24ώρου βάσεως, τα οποία καταγράφουν τις εκπομπές· φυσικά, κατέγραψαν καί τις συγκεκριμένες. Τα σχήματα, τώρα, που έβλεπαν οι αυτόπτες στον ουρανό, ήταν καθαρά σχήματα Κλάντνι, διότι το τρομερό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο των κεραιών του Χάαρπ ανάγκασε τα μόρια των καυσαερίων του πυραύλου να “τακτοποιηθούν” σε συγκεκριμένα σχήματα, εξαρτώμενα από τις συχνότητες της εκπομπής. (Αυτά ακριβώς είναι τα σχήματα Κλάντνι.) Η δε σπείρα στην πραγματικότητα όντως κινήθηκε αργά, κι ακίνητη την είδαν μόνον όσοι έβλεπαν κάθετα το επίπεδό της. Όσοι την είδαν υπό γωνία, όντως την είδαν να κινείται. (Η γαλάζια ουρά ήταν το αποτέλεσμα άλλης συχνότητας, χαμηλής αυτής. Τα λέει όλα μέσα του το κείμενο του “Ε. Μ.”.)
Εκείνο που το καλό σάϊτ κάπως διστάζει να πεί (αν καί το λέει τελικά), είναι πως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο των εκπομπών του Χάαρπ άρπαξε τον τρίτο όροφο του βλήματος, επί κάποιον χρόνο τον φρέναρε αγρίως, καί μετά τον πήγε βόλτα με χαμηλή ταχύτητα!!! Γι’ αυτό τη γλωσσίτσα των Ρώσσων την κατάπιε η γατούλα! Χαζοί δεν είναι, από την πρώτη στιγμή ξέρανε πολύ καλά τί είχε συμβεί στον πύραυλό τους· όπως ξέρανε κι ότι η σαμποταρισμένη επίδειξή τους (με τα κρυφά της υπονοούμενα) θα κατέληγε σε ρεζίλεμά τους, αν κάνανε κουβέντα.
Άρα, σ’ αυτή τη μάχη εντυπώσεων, κερδίσανε οι ηπαπαραίοι.
Ορίστε;
Οι ποιοί, είπαμε;
iv. Κάποιοι Ναζί-φαντάσματα…
Το “Ε. Μ.”, καί ειδικά η “ψυχή” του, ο Ρίτσαρντ Χόγκλαντ, είναι αναμφισβήτητοι πατριώτες Αμερικανοί. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι δεν μπορούν να δεχθούν, δεν μπορούν να χωνέψουν την ευθεία συνέπεια τέτοιων συμπερασμάτων, σαν αυτά που με τόσο κόπο βγάζουν· ότι, δηλαδή, τα ανώτατα κλιμάκια της πατρίδας τους πράγματι αποτελούνται από δολοφόνους (λαών καί ανθρώπων). Έτσι, όταν το συγκεκριμένο άρθρο φτάνει στο “διά ταύτα”, καταλήγει στο ότι την κυβέρνησή τους την έχει διαφθείρει μιά κλειστή υπερμυστική ομάδα …Ναζιστών!!! Σαν αυτούς που οι “υπερεσίες” των ηπαπάρα φυγάδευσαν από την Ευρώπη (με την επιχείρηση “Συνδετήρας”) καί τους έφεραν εκεί το 1945 καί τα μετέπειτα λίγα χρόνια, γιά να βοηθήσουν με τις γνώσεις τους τα διάφορα επιστημονικά κι οπλικά προγράμματα των ηπαπάρα.
Λοιπόν (συμπέρασμα «Ε. Μ.»), αυτοί οι κακοί Ναζιστές είναι υπεύθυνοι γιά τα Χάαρπ καί το χουνέρι των Ρώσσων!!!
Δυστυχώς, όμως, μιά τέτοια προσπάθεια λευκάνσεως του ποινικού μητρώου της “Νέας Ατλαντίδος” είναι καταδικασμένη εξ αρχής. (Άλλως τε, Ρίτσαρντ, οι Ταύροι είμαστε πατριώτες ένθερμοι, αλλά πολύ ατάλαντοι ως ψεύτες! Όταν ψευδόμαστε, δεν πείθουμε κανέναν!) Αφ’ ενός, οι αυθεντικοί Ναζιστές του “Συνδετήρα” το 2009 θα ήταν υπεραιωνόβιοι. Ο μικρότερός τους (ας πούμε γεννηθείς το 1924) θα ήταν 85 ετών. Σε ηλικία που οι λοιποί γέροι θέλουν φροντίδα (καί πάνες ακράτειας)! Άρα, τί ν’ αποδώσουν σε επιστημονικού τύπου εργασίες; Αφ’ ετέρου, αν ήταν να διατηρούν επί τόσα χρόνια ένα μυστικό ιερατείο μεγάλης συνοχής, έπρεπε να τεκνοποιήσουν – εννοείται, σύμφωνα με τη νοοτροπία τους, με καθαρές Γερμανίδες (ή Αμερικανο-Γερμανίδες). Καί ναί μέν, το 17% των ηπαπαραίων, δηλαδή η μεγαλύτερη εθνική μειονότητα στη χώρα αυτή, είναι Γερμανικής καταγωγής· αλλά, άλλο η ναζιστική στοχευμένη ευγονική (με τα Λέμπενσμπορν καί τις Άρειες γυναίκες, κτλ) στην άκρως ελεγχόμενη Γερμανία πχ του 1943, κι άλλο μιά πληθυσμιακή ομάδα με τελείως φιλελεύθερο χύμα χαρακτήρα (μακριά απ’ τις παραδόσεις της αρχικής καταγωγής της), στις ηπαπάρα πχ του 1960. Δεν ήταν τόσο εύκολο, δηλαδή – όσον αφορά τη μυστικότητα καί την φανατική προσήλωση στον αρχικό σκοπό της παγκόσμιας κυριαρχίας.
Εκ τρίτου, οι αυθεντικοί Ναζιστές στο Γ’ Ράϊχ μέχρι καί το τέλος του Β’ ΠΠ είχαν πολλούς κλειστούς πυρήνες μυστικού καί μυστικιστικού χαρακτήρα, όχι έναν· κι όχι μονοιασμένους μεταξύ τους. Άσε που δεν συμπαθούσαν όλοι τους τους Δυτικούς! (Καί μιά που τό ‘φερε η κουβέντα… Πιστεύω πως πολύ θα ενδιέφερε -γιά κάποιους κοινούς στόχους- την Ελλάδα ειδικά ο πυρήνας του φόν Κανάρη· αλλά, όπως προείπα, ο χρόνος είναι πανδαμάτωρ. Τέτοιες μυστικές επαφές με τους εχθρούς -κι από πλευράς μας, από καθαρούς Έλληνες με σχέδια θεμελιώσεως μελλοντικής Ελληνικής ισχύος- έπρεπε να γίνουν τη δεκαετία του 1950. Να μή σου πώ από τη δεκαετία του 1930!… ώστε να προκαταλάβουμε τις άσχημες εξελίξεις γιά τη χώρα μας.)
Εκ τετάρτου, οι ναζιστές με τις πράγματι υπερ-προηγμένες γνώσεις (δηλ. αυτοί που φτιάξαν βάσεις στην Ανταρκτική καί τη Σελήνη, ιπτάμενους δίσκους, κτλ), παρέμειναν αμοιβαίως άκρως εχθρικοί προς τους ηπαπαραίους. Το 1948 διέλυσαν το εκστρατευτικό σώμα του ναυάρχου Μπέρντ, καί δέκα χρόνια μετά οι ηπαπαραίοι ανταπέδωσαν με τρείς πυρηνικές βόμβες, που σκάσανε πάνω απ’ την Ανταρκτική (επιχείρηση “Άργος” – βασικός σχεδιαστής της ο Έλλην Χριστοφιλόπουλος, ή Χριστοφίλου) – ως …πειστικότατο επιχείρημα, γιά να τους κάνουν να σταματήσουν τις εχθρικές ενέργειες (πχ διελεύσεις ιπταμένων δίσκων τους πάνω από υδροηλεκτρικά φράγματα των ηπαπάρα καί πρόκληση μπλάκ-άουτ). Ποτέ τους, δέ, δεν έζησαν στις ηπαπάρα, ούτε φυσικά αναμίχθηκαν με το επιστημονικό καί στρατιωτικό επιτελείο αυτής της χώρας. Ειδικά αυτοί, την κοπάνησαν εγκαίρως (καί …ιεροκρυφίως) από την υποχωρούσα Γερμανία, καί δή, χωρίς να επιδιώκουν επαφές καί συνεννοήσεις με κάποιο από τα αντίπαλα στρατόπεδα (Δυτικούς καί Σοβιετικούς.). Κι από τότε μην τους είδατε!
Δηλαδή, τελικώς, με τίποτε δεν μπορεί να σταθεί ως δικαιολογία κάποιος υποτιθέμενος κρυφός ναζιστικός πυρήνας στην κυβέρνηση των υπερατλαντικών φονιάδων. Ούτε κάν στις δεκαετίες του 1940 καί 1950 δεν είχαν τόση δύναμη οι “εμιγκρέδες” πρώην Ναζιστές! Χειραγωγούμενοι ήσαν καί τότε απ’ τους “οικοδεσπότες” τους.
Άρα;
Άρα, άααααλλο είναι το διαχρονικό κλειστό ιερατείο της “Νέας Ατλαντίδος”, που φτιάχνει καί χειρίζεται Χαάρπια καί παρόμοια φονικά εργαλεία! Καταλάβατε καί καταλάβαμε ποιό. Το “Ε. Μ.” μπορεί μέν να φοβάται να το κατονομάσει, ή να τηρεί πολιτική “πολιτικής ορθότητας”, αλλά εμείς καθόλου δεν διστάζουμε να πούμε πως πρόκειται γιά σιωνιστικά ερπετά.
Αλλά δεν θα μείνουμε εκεί. Πρέπει να προχωρήσουμε.
κ. Ποιά η σχέση όλων των παραπάνω με το δικό μας Μιράζ;
Κοντεύουμε τους δύο αιώνες, που γνωρίζουμε επιστημονικώς ότι ένα κομμάτι μέταλλο μέσα σε ηλεκτρομαγνητικό πεδίο κινείται, ή φρενάρεται. Αυτό το ξέρουμε τόσο θεωρητικά, όσο καί πρακτικά, σε μιά μεγάλη κατηγορία ηλεκτρομαγνητικών συσκευών – όπως ηλεκτροκινητήρες, τραίνα τύπου Μάγκλεβ, κτλ. Βέβαια, το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο το δημιουργούν μαγνήτες καί ηλεκτροφόρα καλώδια εκεί κοντά, πχ οι περιελίξεις των ηλεκτροκινητήρων.
Εφ’ όσον, όμως, η σπείρα πάνω απ’ τη Νορβηγία έδειξε πως η ισχυρή εκπομπή από κεραίες είναι ικανή να μπλοκάρει ολόκληρο βλήμα καί να το πάει “καρροτσάκι”, τότε γιατί να μην έγινε κάτι τέτοιο καί με την κατάρριψη του Μιράζ; Είναι δυνατόν θεωρητικώς, καί -ως υλοποιήσιμο όπλο- είναι πολύ απλούστερο από το “σνιφφάρισμα” κωδικών καί την προσπάθεια να υπερκεραστούν αυτοί από εξωτερικό παρασιτικό σήμα, που πρέπει να διαπεράσει κλωβούς Φαρανταίη. Άλλως τε, οι ταχύτητες καί οι μάζες του Μπουλάβα είναι συγκρίσιμες (σε προσέγγιση καλύτερη από τάξεως μεγέθους) με τις αντίστοιχες του Μιράζ. Όπως καί τα δύο είναι μεταλλικά.
Όθεν, ο ρόλος του υποβρυχίου (δεν μου το βγάζεις απ’ το μυαλό!…) στην κατάρριψη του σμηναγού Μπαλταδώρου ήταν της εκπομπής συχνοτήτων τύπου Χάαρπ· σε συνδυασμό με όποιον άλλον επίγειο σταθμό του είδους λειτουργούσε εκείνη την ώρα.
Αν καί το Χάαρπ δεν χαμπαρίζει από απόσταση, σημαδεύει δέ τον στόχο του με αρκετή ακρίβεια, γιά χάρη της κουβέντας θ’ αναφέρω πως στην περιοχή μας αποκτήσαμε πρόσφατα ακόμη ένα Χααρπάκι – στην Κύπρο. (Αν θυμάμαι καλά.) Σημειώστε δέ, ότι το λεγόμενο πως οι απανωτοί αεροψεκασμοί πάνω απ’ την Ελλάδα (εκτός των άλλων) αυξάνουν πολύ το ηλεκτρικό φορτίο της ατμόσφαιρας στη χώρα μας, δεν πρέπει να είναι άσχετο με τη χρήση του Χάαρπ· τα αυξημένα ατμοσφαιρικά ιόντα διευκολύνουν το έργο του. (Γι’ αυτό καί μετά από αεροψεκασμό προξενείται βροχή σε διάστημα μέχρι 48 ώρες, αν καί κανονικά δεν προβλέπεται από την ομαλή εξέλιξη του καιρού.)
Έτσι έγινε, τελικά…
Δεν υπήρχε περίπτωση να μου ξέφευγε καί να μήν το εύρισκα. Τουλάχιστον στο νοητικό πεδίο, ο εχθρός ΔΕΝ θα μας νικήσει!
Μιά τελευταία παρατήρηση στο θέμα: η έρευνα είναι ακριβώς αυτό, να μην καταλήγουμε σε ακλόνητα συμπεράσματα, αν δεν ψάχνουμε τα πάντα. Κι έχω θυμώσει με τον εαυτό μου, που (ενώ θυμόμουνα την ύπαρξη του άρθρου του “Ε. Μ.” – καί γνωρίζω Φυσική!) δεν τα είδα αυτά απ’ την αρχή… Αλλά, το σφάλλειν ανθρώπινον.
Καί το ερευνάν, ανθρωπινότερον!
λ. Τα “παραμελημένα” δεδομένα της καταρρίψεως
Συγκεντρωνόμενος στο τεχνικό κομμάτι, παρέλειψα ν’ ασχοληθώ με το “αστυνομικό”· αν κι έπρεπε, ευθύς εξ αρχής. Είπαμε, πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψη μας τα πάντα, όσο κάνουμε έρευνα. Λοιπόν, τα δεδομένα (όπως μας τα μετέφερε η ειδησεογραφία), συν μερικά πρώτα συμπεράσματα, είναι τα εξής:
Ένας πεπλανημένος καί ψιλο-αλλοπρόσαλλου χαρακτήρα συνάνθρωπός μας, ο κυρ-Παναής (υπουργός το επάγγελμα), έσπευσε να στείλει συλληπητήριο μήνυμα γιά τον νεκρό πιλότο μας, ενώ ο τελευταίος δεν είχε κάν βρεθεί!!! Διατί, όμως, προέβη σε τέτοια ενέργεια ο λεγάμενος; Διότι πιό πρίν βρισκόταν σε κάποια αίθουσα με οθόνες, απ’ όπου καί παρακολούθησε την κατάρριψη του Μιράζ σε πραγματικό χρόνο. (Προσωπικώς, κατάλαβα -απ’ τα γραφόμενα των ΜΜΕ- πως η αίθουσα αυτή βρίσκεται στο ΓΕΕΘΑ.) Στη φάση αυτή, ο κυρ-Παναής είχε παρέα του ένα ερπετό – ίσως γιά να πνίγουν τους καημούς τους μαζί.
Όμως, τί ακριβώς είχαν δείξει οι οθόνες, ώστε ο κυρ-Παναής (ηθελημένα ή αθέλητα, αλλά σίγουρα διατελών υπό το κράτος θυμού καί συγκινήσεως) να προβεί σ’ αυτή την άλλως αδικαιολόγητη ενέργεια;
Λοιπόν, πάω στοίχημα πως είχε δεί το Μιράζ να “κουτρουβαλάει”, καί να γίνεται κομμάτια. Δηλαδή, το αεροσκάφος δεν το οδήγησαν απλά τα πτερύγιά του προς τα κάτω, διότι τότε ή θα βούταγε με τη μούρη στη θάλασσα, αλλά ακέραιο, ή (υπό άλλη γωνία προσθαλασσώσεως) θα χοροπηδούσε στην επιφάνεια της θάλασσας πάφ!-πάφ!-πάφ!, σα βάτραχος από νούφαρο σε νούφαρο, μέχρι να σταματήσει. (Πάλι ακέραιο.) Όμως, η πτώση του οδήγησε σε πλαγιομετωπική σύγκρουση με το νερό, ακριβώς σαν αυτοκίνητο που πέφτει στα τσιμέντα της εθνικής οδού με διακόσια χιλιόμετρα την ώρα· σύγκρουση τόσο σφοδρή, που άρχισε να γίνεται κομμάτια. Κι εκεί, πλέον, ο οποιοσδήποτε αν έβλεπε τέτοιο θέαμα, θα καταλάβαινε ότι ο πιλότος τελείωσε. Άλλως τε, το πτώμα του πιλότου βρέθηκε διαμελισμένο… κι όταν βρεθεί καί το πτώμα του Μιράζ, θα δήτε πως κι αυτό είναι διαμελισμένο. (Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει βρεθεί.)
Τί γύρευε, όμως, το ερπετό δίπλα στον ευτραφή υπουργό μας; Διότι η παρουσία του σε τόσο ευαίσθητη θέση (μέσα στην καρδιά της εθνικής μας άμυνας!!!) είναι ολωσδιόλου Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕ-ΚΤΗ.
Χμμμ… τί πιστεύω εγώ πως γύρευε;! Θα σας το πώ ευθύς.
Το απαίτησε! Γιατί; Γιά να επιδείξει στον αφελή κι άσχετο περί τα τεχνικά κυρ-Παναή (άρα καί στο υπόλοιπο -κατά Σεφέρη- “τετρομαγμένον” γκουβέρνο) τις τρομερές δυνατότητες του Χάαρπ. Ώστε να τον “πείσει” μία καί καλή ότι η Ελλάδα πρέπει να κάθεται σούζα στα κελεύσματα των ηπαπαραίων καί να βγάζει τον σκασμό, ακόμη κι αν όλοι οι υπόλοιποι (πλήν του μεγάλου αφεντικού) μας πατάνε από κάτω, πχ η Βαρντάρσκα, ή η χαλβανίτσα· άσε, δέ, η τουρκίτσα! Κι αν είμαστε καλά παιδιά καί τρώμε χωρίς γκρίνια τα σκατά τους, μπορεί καί ν’ ακούσουμε κανένα μπράβο – να χαρούμε κι εμείς με τον …έπαινο!
Ούτε να το διανοηθούμε να ξεθαρρέψουμε καί να σηκώσουμε κεφάλι, δηλαδής, τώρα που οι ηπαπάρα τρώνε φάπες στη Συρία.
Προς τον σκοπό αυτόν, το ερπετό έθεσε τις οθόνες της αίθουσας σε σύνδεση με ηπαπαραίϊκο δορυφόρο εικόνας πραγματικού χρόνου, αφού ξεκλείδωσε το κανάλι με τον δικό του μυστικό κωδικό. Κι έτσι, ο ταλαίπωρος εγχώριος κυρ-υπουργός έφαγε μιά φρίκη, που θα τη θυμάται όσο ζή. (Αν κι ο -επίσης ταλαίπωρος- πιλότος μας δυστυχώς δεν θα θυμάται τίποτε απ’ τη δική του φρίκη, που έζησε στις τελευταίες στιγμές του.)
Εάν, λοιπόν, διαπιστώσετε προσεχώς ότι το γκουβέρνο κάνει όχι μόνο τούμπες μπροστά στους ηπαπαραίους, αλλά καί ασκήσεις ενόργανης γυμναστικής (κρίκους, πλάγιο ίππο, καί τα ρέστα του Ολυμπιακού προγράμματος), θα ξέρετε καλά το γιατί.
4ο Μέρος:
Ας αφήσουμε τώρα το μεμονωμένο περιστατικό του Μιράζ, κι ας πάμε στον συνολικό πίνακα πτώσεων των πολεμικών αεροσκαφών μας (όπως τον δίνει ο ίδιος ο Ελληνικός Στρατός -ευχαριστούμε τον Παλαιό γιά την υπόδειξη!-, καί τον επαναλαμβάνει ο Γιώργος Αδαλής). Με βάση αυτόν, θα σχεδιάσουμε κάποια γραφήματα· ώστε αφ’ ενός να εξάγουμε τυχόν αξιοπρόσεκτα στατιστικά συμπεράσματα, αφ’ ετέρου (αν είμαστε τυχεροί) να διακρίνουμε τυχόν “κορυφές του παγόβουνου” γιά κρυφά αίτια των πτώσεων – όπερ καί το σπουδαιότερο.
Βέβαια, στην στατιστική αναγκαστικά τσουβάλιασα τις πτώσεις απ’ όλες τις αιτίες (ανθρώπινο λάθος, αστοχία υλικού, κατάρριψη, κτλ), καθώς καί κάθε τύπο αεροσκάφους. Αλλά (α) αυτό ακριβώς σημαίνει στατιστική: μαζική μελέτη περιπτώσεων κι όχι εξατομικευμένη, καί (β) δεν γινόταν αλλοιώς. Δεν έχω πρόσβαση στα επίσημα πορίσματα των πτώσεων· αλλά καί νά ‘χα, τί να πιστέψει κανείς απ’ αυτά;
Φυσικά, δεν ξεχνάμε ούτε τον μεταφυσικό παράγοντα.
Μονάχα δυό λόγια γι’ αυτόν τον τελευταίο, πρίν προχωρήσουμε: έμαθα πως δεν άλλαξαν οι αεροδιάδρομοι από τα πολεμικά μας αεροδρόμια μέχρι τα σημεία συμπλοκών με τους τουρκαλάδες στο ανατολικό Αιγαίο. Άρα:
- Είτε κανένας κερατάς δεν έβαλε τους πιλότους μας να πετάνε πάνω από “υπερφυσικά” ενεργειακά σημεία του ευρύτερου Ελληνικού χώρου. (Κι επομένως “αυτοί” δεν τα ξέρουν – κι ευτυχώς.)
- Είτε πετάνε μέν πάνω από τέτοια, αλλ’ αυτά δεν έχουν ακόμη επαν-ενεργοποιηθεί (ξανά, από τότε που ήταν ενεργοποιημένα σε κάποιο Ελληνικό παρελθόν).
- Είτε πετάνε μέν πάνω από τέτοια, αυτά έχουν επανενεργοποιηθεί (ή δεν διέκοψαν ποτέ την ενεργοποίησή τους), αλλ’ αναγνωρίζουν τους “δικούς τους” ανθρώπους (δηλ. τους Έλληνες), καί δεν αντιδρούν. (Αντιθέτως: βλέπε φήμες πως, όταν οι τουρκαλάδες πιλότοι πάνε να πετάξουν πάνω απ’ το Μανταμάδο, τελικά κόβουν λάσπη!)
μ. Πρόχειρη στατιστική των πώσεων
Ομολογώ πως δεν έκανα καί καμιά τρομερή δουλειά, αλλά απλώς ήθελα να δείξω το πώς θα ξεκινήσει καί πώς περίπου θα πορευτεί η όποια έρευνα. Φυσικά, αν ήθελα, θα έφτιαχνα του κόσμου τις κατανομές, με κάθε πιθανή κι απίθανη παράμετρο… καί το άρθρο θα τραβούσε γιά κανένα τρίμηνο ακόμη. (Μπορεί καί παραπάνω.) Όμως, μας περιμένουν κι άλλα θέματα· αντιθέτως, η επικαιρότητα που πρέπει να τη σχολιάσουμε, δεν θα μας περιμένει!
Όθεν η περιορισμένη προσφορά μου.
Στα παρακάτω, χρησιμοποίησα μόνο τον πίνακα των πτώσεων γιά την ΠΑ. Όχι τα άλλα δύο μικρά πινακάκια.
i. Κατανομή στον χώρο
Οι πτώσεις, τοποθετημένες στον χάρτη της Ελλάδας, δίνουν περίπου αυτή την εικόνα:
(Κλίκ επάνω της, γιά να τη δήτε στο κανονικό μέγεθος. Έχω να πω ότι το Γκούγκλ Έρθ μαλακίζεται.)
Σημειώστε πως: (α) τις πολλαπλές πτώσεις στην ίδια περιοχή δεν τις επεσήμανα με πολλαπλές κουκκίδες (διότι δεν χωρούσαν), (β) δεν πέρασα στον χάρτη τις αόριστες αναφορές (πχ “δυτικά του Άη-Στράτη”), (γ) δεν διέκρινα θανατηφόρες πτώσεις από αναίμακτες. (Θα έπρεπε, αλλά δεν το έκανα.) Ωστόσο, η γενική εικόνα είναι ευδιάκριτη.
Τί ψάχνουμε, όμως, με την χωρική κατανομή; Χμμμ… σημεία συσσωρεύσεως (άσχετο αν από κάτω έχει ενεργειακό εστιακό σημείο ή όχι), καί πιθανές γραμμές λέϋ. (Όχι, δεν μας φεύγει το κόλλημα γιά αναζήτηση του υπερφυσικού!)
Τί βλέπουμε τελικά; Μερικά σημεία συσσωρεύσεως περιστατικών (βόρεια Αττική, Άραξος-Ανδραβίδα, Άθως), συν μερικές ευθείες. Μία, από Κομοτηνή μέχρι Αθήνα. Δεύτερη, Γρεβενά-Εύβοια-Άνδρος. Τρίτη (περίπου) Αγρίνιο-Όθρυς- Ζαγορά Πηλίου. Καί μία “καραμπινάτη” τέταρτη, από Κεφαλλονιά μέχρι Κρήτη μέσωι δυτικής Ελλάδας. Αυτή η τέταρτη “περπατάει” πάνω από μία υποβρύχια οροσειρά.
Δεν γνωρίζω τί συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε, ειδικά γιά την τέταρτη ευθεία. Δυστυχώς, δεν θυμάμαι καί πολλά περιστατικά της Μυθολογίας μας ν’ αναφέρονται στις περιοχές της, ώστε ν’ αρχίσει η γκλάβα μου να στροφάρει (που λέει κι ο Μιμάκος). Οδυσσέας, Νέστορας, Τηλέμαχος, Καλυδώνιος κάπρος, Μελέαγρος, Οινόμαος καί Πέλοπας… Τί άλλο; Κι από “υπερφυσικά” περιστατικά, εκεί είναι που δεν ανακαλώ τίποτε απ’ τη μνήμη μου. Πάντως, δεν κατέχω την απόλυτη αλήθεια, η δέ έρευνα είναι ανοιχτή.
ii. Κατανομή στον χρόνο – ετήσιος κύκλος
Τοποθέτησα τις πτώσεις στον κύκλο του έτους, δηλαδή ανά μήνα καί ημέρα – αδιάφορο ποιά χρονιά. Οι κουκκίδες με μαύρο είναι οι θανατηφόρες πτώσεις. (Κλίκ γιά μεγέθυνση.)
Τί περίμενα να δώ; σημεία συσσωρεύσεως καί σχήματα. Δεν σας κρύβω ότι περίμενα τα τυχόντα σημεία συσσωρεύσεως να βρίσκονται σε κορυφές πεντάλφας. Ωστόσο, δεν βλέπω να προκύπτει κάτι τέτοιο από το διάγραμμα. (Εκτός αν έχω τόση πολλή στραβωμάρα! 🙂 ) Γιά ό,τι άλλο πιθανόν προκύπτει (πχ άλλα κανονικά πολύγωνα), κρίνετε μόνοι σας.
iii. Κατανομή στον χρόνο – γραμμικώς
Η αλήθεια είναι πως έπρεπε να πάω συμβατικά, δηλαδή να τοποθετήσω τις πτώσεις σε χρονογραμμή, καί να μελετήσω τις σχέσεις των χρονικών διαφορών μεταξύ των διαδοχικών πτώσεων. Ίσως έτσι ανακάλυπτα κάποιο κρυμμένο νοητικό σχήμα.
Δεν έκανα αυτή την έρευνα – την οποία αφήνω γιά όποιον προαιρείται. (Άλλως τε, δεν έχω χρόνο να τα προλάβω όλα. Τά ‘χουμε πεί, μην επαναλαμβάνομαι.) Ωστόσο, έκανα κάτι άλλο, σαφώς ανορθόδοξο – γιά όποιον δεν το έχει υποψιαστεί μέχρι τώρα (διότι εγώ το έχω ξαναδουλέψει) : τοποθέτησα τις πτώσεις σε χρονογραμμή, παράλληλα με τις καθημερινές αστρονομικές μετρήσεις του αριθμού των ηλιακών κηλίδων!
Γιατί;
Διότι άλλες έρευνές μου με βεβαίωσαν ότι ο αριθμός των ηλιακών κηλίδων είναι “κλειδί”.
Αν αυτό δεν το κατανοείτε, θα σας απογοητεύσω λίγο· δεν είναι μυστικό, αλλά δεν σκοπεύω να το αναλύσω τώρα. Κάθε πράγμα στον καιρό του! Εσείς, όμως, απλά θυμηθήτε τη μυθολογική τριάδα: Ήλιος / Δαίδαλος / Ίκαρος. Αρχίζετε να μπαίνετε στο νόημα; Αρχίζετε να βλέπετε τον σχετικό μύθο καί κάπως αλλοιώς; Ναί; Πολύ ευχάριστο αυτό!
Τον αριθμό των ηλιακών κηλίδων τον βρίσκουμε ξεκινώντας από ετούτην εδώ την ιστοσελίδα (επίσημα πράγματα, δεν ταΐζουμε σανό τους αναγνώστες μας! lol!!!), καί επιλέγουμε το αρχείο σκέτου κειμένου που τις έχει ανά ημερομηνία, σε τούτη τη σελίδα: πρόκειται γιά το πάνω αριστερά γκρίζο κουτάκι. Οδηγίες γιά να επεξεργαστούμε το αρχείο με λογιστικό φύλλο (καί γιά όποιον ενδιαφέρεται) :
- (α) Το κατεβάζουμε στον σκληρό μας δίσκο.
- (β) Το ανοίγουμε με επεξεργαστή κειμένου (όχι με κειμενογράφο τύπου Word).
- (γ) Το πλακώνουμε στη λειτουργία “εύρεση-αλλαγή” των δύο κενών με ένα, έως ότου δεν υπάρχει άλλο διπλό κενό.
Περιττό να πω ότι, όταν ανοίξουμε το διορθωμένο αρχείο κειμένου με το λογιστικό φύλλο, θα ορίσουμε διαχωριστικό στηλών (delimiter) το κενό. Καί όλα καλά!
Επίσης, θα δήτε πως μία στήλη είναι ο ημερήσιος αριθμός των ηλιακών κηλίδων, μία άλλη παραπέρα είναι ο αριθμός αστρονομικών παρατηρήσεων ανά ημέρα, κι ακόμη μία ο “εξ αναγωγής” ημερήσιος αριθμός κηλίδων. (Αυτή χρειάζεται, επειδή μερικές κηλίδες αλληλοκαλύπτονται. Οπότε τον αριθμό τους τον διορθώνει το κομπιούτερ που σκανάρει την εικόνα απ’ το τηλεσκόπιο – μία δουλειά, που παλιότερα οι αστρονόμοι την έκαναν με το χέρι επάνω στις φωτογραφίες.) Αυτές τις τελευταίες στήλες αγνοήστε τις ή καταργήστε τις. Δεν φαίνεται να παίζουν κάποιον σημαντικό ρόλο σ’ αυτό που θέλουμε να δούμε.
Τέλος, θα προσέξετε πως η ημερομηνία δίνεται σε τρίστηλο, καί με τον Ιαπωνικό τρόπο: έτος-μήνας-ημέρα. (Γιατί; γιά να βοηθάει την σωστή αυτόματη κατάταξη στους υπολογιστές. Αν βάλουμε την ημέρα πρώτα, η εντολή γιά κατάταξη θα βγάλει τις πρωτομηνιές μαζεμένες επάνω-επάνω, όπερ λάθος.) Άμα έχετε υπομονή να δώσετε συνάρτηση να ενώνει τα τρία αλφαριθμητικά σε ένα ημερομηνίας, καί τις τρείς πρώτες στήλες να τις κάνετε μία… χαλάλι σας! Εγώ, πάντως, την ημερομηνία την άφησα έτσι. Δεν μ’ εμπόδισε σε κάτι.
Το λογιστικό φύλλο όντως φτιάχνει αυτομάτως διαγράμματα· αλλά, εφ’ όσον μιλάμε γιά μεγάλο αριθμό ημερών, αυτά θα βγούν τεράστια. Αντ’ αυτού, πήρα μόνον τις ημερομηνίες με πτώση αεροσκάφους, καί τις έβαλα μαζί με τον αντίστοιχο αριθμό ηλιακών κηλίδων. Επίσης, σημείωσα αν μία πτώση ήταν θανατηφόρα (αδιάφορο με πόσα θύματα), ή όχι. Ο άσσος σημαίνει θάνατο, το μηδέν όχι θάνατο.
Ο πίνακας που προκύπτει, είναι αυτός (σε πλήρες μέγεθος) :
Υποθέτω, όμως, πως μάλλον δεν διακρίνουμε καί πολλά περισσότερα, απ’ όσα διαβάζουμε στον πίνακα. Έτσι δεν είναι; Οπότε καταφεύγουμε στο αντίστοιχο διάγραμμα (κλίκ γιά πλήρες μέγεθος) :
Στο κάτω μέρος αναγράφεται απλά ο αύξων αριθμός του περιστατικού (καί όσο προχωράμε χρονικώς), σύμφωνα με τον πίνακα των πτώσεων, στον οποίο παραπέμπουμε στην αρχή του παρόντος κειμένου. Οι μπλέ γραμμές του ιστογράμματος δείχνουν τον αριθμό ηλιακών κηλίδων γιά την αντίστοιχη μέρα κάθε πτώσης, ενώ τα μαύρα κουτάκια σημαίνουν θανατηφόρα πτώση.
Φυσικά, όπως είναι φτιαγμένο το διάγραμμα, οι χρονικές αποστάσεις ανάμεσα σε κάθε περιστατικό δεν σημειώθηκαν καί δεν φαίνονται. Όμως, εύκολα παρατηρούμε -σε πρώτη εκτίμηση- συσσώρευση πτώσεων είτε σε μέγιστα, είτε σε ελάχιστα ηλιακών κηλίδων.
Αυτό, βέβαια, μπορούμε να το επιβεβαιώσουμε 100% (ή να το απορρίψουμε επίσης με βεβαιότητα), αν πάμε στο πλήρες διάγραμμα αριθμού ηλιακών κηλίδων. (Δεν το έκανα.) Όμως, σας προειδοποιώ: αφ’ ενός βγαίνει τεράστιο, οπότε καλύτερα να σπάσετε τον χρόνο σε έτη, ή πενταετίες πχ. Κι αφ’ ετέρου, οι παλιότεροι υπολογιστές, ή όσοι δεν έχουν πολλή μνήμη ram, θα γονατίσουν. Θα κάνετε καφέ καί τσιγάρο, κι ο ματρακάς σας ακόμη θα δουλεύει το διάγραμμα! Οπότε, καλύτερα να επιχειρήσετε τέτοια δουλειά μονάχα όσοι ξέρετε καλά τί κάνετε, κι έχετε καί εξοπλισμό της προκοπής.
Σ’ αυτό το σημείο, όμως, έβγαλα λαγό!
Εκείνο, που ίσως δεν φαίνεται αμέσως (θέλει εξασκημένο μάτι), είναι πως εμφανίζεται ένας -ας τον ονομάσουμε- “νόμος δυαδικής πολικότητας”: οι περισσότερες ακολουθίες θανατηφόρων καί μή πτώσεων έχουν ως ζευγάρι την αντίστοιχή τους ακολουθία αντεστραμμένη!!!!! Σα να βλέπεις μιά ασπρόμαυρη φωτογραφία, καί παραδίπλα το αρνητικό της!
Μερικές φορές, πάλι, η συμμετρία δεν είναι αναστροφής, αλλά κατοπτρική. Σα να γυρίζει τα μπρός πίσω (καί τ’ αριστερά δεξιά). Καί μερικές, ακόμη, αναστροφική ταυτόχρονα με κατοπτρική. (Πχ στις “κουτσές πεντάλφες” – δες παρακάτω.)
Προσέξτε:
- Στην αρχή, 0-1-0-1 (διπλή μικρή ακολουθία). Αλλά καί αμέσως μετά, 1-0-1-0! (Παράδειγμα ακολουθίας μέσα σε ακολουθία, όπως τα κουτιά της σκακιέρας.)
- Πιό μετά, 3 μηδενικά ακολουθούμενα από 3 άσσους.
- Έχουμε καί διπλή διαδοχική επανάληψη της περίφημης “κουτσής πεντάλφας”, από το 22 μέχρι το 31! (1-1-0-0-0 x 2 φορές.) Καθώς καί το κατοπτρικό συν αρνητικό της (1-1-1-0-0) μία φορά καθαρά, καί στο καπάκι (σχεδόν) δεύτερη, από το 37 μέχρι το 46. (Οι δύο πιλότοι του περιστατικού 46 -F5B, αεροδρόμιο Μίκρας, 05 Ιουλίου 1999- φαίνεται καθαρά από το pattern πως δεν έπρεπε να πεθάνουν. Συμπαντικό σφάλμα; ή, τί; )
- Στο τέλος, το: 1-1-0-1-1, ακολουθούμενο από 0-0-1-0-0. Εκπληκτικό;!
Σαν κάποιος να παίζει μιά μακάβρια “μουσική” με ανθρώπινες ζωές! Σαν οι πιλότοι μας να τραβάνε ένα μακροκοσμικό κβαντικό πιθανοτικό χαρτί, από κάποια αιθερική τράπουλα με μόνο δύο φιγούρες… κι αυτό να γίνεται μπροστά από έναν συμπαντικό καθρέφτη!
Σαν ένα δυαδικό μακροκοσμικό dna, σαν ένα είδος σημάτων Μόρς…
Εντάξει, θα σταματήσω το κείμενο επάνω στην κορύφωσή του, επάνω στο καλύτερο, αλλά…
…Δεν ξέρω τί να πω. Ειλικρινά, είναι από τις ελάχιστες φορές στη ζωή μου, που έχω μείνει τελείως άφωνος! Αλλά, όποιος έχει λέγειν τι, τυγχάνει παραπάνω από καλόδεχτος. Όπως καλόδεχτη θα είναι καί η όποια συνέχεια της μικρής μας έρευνας από τον κάθε ενδιαφερόμενο.
Εγώ απλά κλείνω με την ευχή καί την ελπίδα να μην ξαναέχουμε πιά νεκρούς πιλότους! Ποτέ!
ΤΕΛΟΣ (οριστικό)
Υγ 1: Γιά τα όποια νοητικά σχήματα ενυπάρχουν στις ακολουθίες θανατηφόρων καί μή πτώσεων, θα έλεγα -σε πρώτη εκτίμηση- ότι αυτά είναι αποτέλεσμα ας πούμε κάποιου Μάτριξ – αν καί προσωπικώς δεν πείθομαι απόλυτα περί αυτού. Αλλά, ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ καί ποιό αίτιο τα παράγει. Νά ‘χει, άρα γε, ο Ήλιος (αφού είναι η πηγή της ζωής στη Γή) κάποιες άλλες κρυφές ιδιότητες – καί δή, μετρήσιμες; Μπορεί, αλλά δυστυχώς είναι πέρα απ’ τις τωρινές μου δυνατότητες να τις ανακαλύψω. Αν ήμουν επικεφαλής ερευνητικής ομάδας, θα της έδινα τις σωστές κατευθύνσεις πού να ψάξει. Αλλά δεν είμαι.
Επειδή, τώρα, υπάρχουν καί πτώσεις εξαναγκασμένες (πχ από ηλεκτρονικό πόλεμο), άσχετο αν τις αντιλαμβανόμαστε εμείς ως τέτοιες, υπάρχει μία ελάχιστη πιθανότητα (όλα τα βάζουμε με το μυαλό μας…) τα patterns των θανατηφόρων / μή θανατηφόρων πτώσεων να τα ορίζουν “αυτοί”. Σ’ αυτή την περίπτωση, (α) το ήξερα ότι πρόκειται γιά παρανοϊκούς, αλλά θ’ αποδειχθούν παρανοϊκοί επί 1000, καί (β) εάν σε αρκετές περιπτώσεις έρευνας δεν μπορώ να καταλάβω τί κρύβεται, εδώ δεν μπορώ επί 1000. Διότι…
…Τί νόημα έχει να παίζεις με “on-off” σε ανθρώπινες ζωές, ακόμη κι αν διαθέτεις τη δύναμη προς τούτο;
Υγ 2: Φυσικά, υπάρχουν κι άλλες απόλυτα σχετικές έρευνες, πχ η αστρολογική καί η αστρονομική. Μπορούμε να εξετάσουμε πολλές παραμέτρους γιά κάθε πτώση, όπως γωνίες άστρων, ή αζιμούθια πλανητών αναφορικά με το επίπεδο της εκλειπτικής.
Όποιος ενδιαφέρεται να τα ψάξει αυτά, δεν χρειάζεται τη δική μου άδεια να ξεκινήσει.
Υγ 3: Θ’ άξιζε να επεκτείνουμε την έρευνα σ’ όλους τους πεσόντες αεροπόρους μας. Από το 1912 κι εντεύθεν. Καί να διεξάγουμε παράλληλη έρευνα γιά τις πτώσεις της πολιτικής αεροπορίας.
Υγ 4: Τί θα γίνει επιτέλους με τη μετονομασία της Σχολής “Ικάρων”; Κόκκαλα έχει αυτό το προεδρικό διάταγμα; Ρέ κυρ-Παναή; Κάνε εσύ το καλό, καί μήν αργείς! Τζάμπα είναι, στο κάτω-κάτω. Θα κοστίσει μόνο το χαρτί του ΦΕΚ που θα τυπωθεί. (Άντε, καί η αλλαγή ταμπέλας στη Σχολή.)
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου