Οι ΗΠΑ σαφώς στηρίζουν στην Ευρώπη τις 6 χώρες που στέκονται απέναντι στο Βερολίνο: Ιταλία, Αυστρία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία και κλείνουν το μάτι και στην Βουλγαρία. ΤΩΡΑ... και πάντα κάνοντας την αρχή με άρθρο στη Washington Post, αποφασίζουν: « Τ Ε Λ Ο Σ χρόνου για ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ »

Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, οι ΗΠΑ στρέφονται καθαρά κατά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έστω με έναν άρθρο της Washington Post, αλλά όσοι ξέρουν γνωρίζουν ότι η Washington Post  είναι το ίδιο το αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο και αυτό που δίνει πολιτικές κατευθύνσεις για το τι μέλλει γενέσθαι σε μία χώρα που βρίσκεται διαρκώς κάτω από από την αμερικανική ομπρέλα

Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι τις κρίσιμες ώρες της τελευταίες δεκαετίας η Washington Post, έδειξε το δρόμο, είτε για την έλευση είτε για την αποκαθήλωση του Γ.Παπανδρέου, την επιστροφή της ΝΔ στην εξουσία το 2012 και εν τέλει διέβλεψε, περιέγραψε και αποτύπωσε με ακρίβεια ημερών την έλευση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην εξουσία το 2015.

Τώρα το «ευαγγέλιο» του αμερικανικού κατεστημένου «βλέπει» το τέλος των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την επιστροφή ΝΔ με Μητσοτάκη στην εξουσία.

Χαρακτηρίζει «ιδιότυπη συμμαχία ακροαριστερών και ακροδεξιών λαϊκιστών» αυτούς που κυβερνούν την Ελλάδα εδώ και 3,4 χρόνια και είναι η πρώτη φορά που αμερικανικό μέσο ενημέρωσης χρησιμοποιεί τέτοιες εκφράσεις για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ,ι πλέον αυτή η κυβέρνηση έχει περάσει «απέναντι» από τις ΗΠΑ.

Ο συγχνωτισμός και η δορυφοροποίηση που «πέτυχαν» με/από την Γερμανία, έχουν ενοχλήσει τις ΗΠΑ.

Οι οποίες σαφώς στηρίζουν την Ευρώπη της έξι χώρες που στέκονται απέναντι στο Βερολίνο; Ιταλία, Αυστρία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία και κλείνουν το μάτι και στην Βουλγαρία.

Τώρα οι ΗΠΑ θέλουν να τραβήξουν την Ελλάδα προς το μέρος τους.

Η Ελλάδα είναι η πόρτα εισόδου για να σταματήσει η μετατροπή της Ευρώπης σε «βόθρο» παράνομων μεταναστών» όπως περιγράφει την κατάσταση ο ίδιος ο Τραμπ

Στο άρθρο της Anne Applebaum, η οποία έχει τιμηθεί με το βραβείο Πούλιτζερ αναφέρεται ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να αποκτήσει τον έλεγχο περισσότερων ΜΜΕ και να παρέμβει στη λειτουργία της Δικαιοσύνης», ενώ για τους ΑΝΕΛ σημειώνει ότι «πίστευαν ότι το χρέος ήταν αποτέλεσμα διεθνούς συνωμοσίας».

Σχετικά με τις προοπτικές της Ελλάδας, σημειώνει πως «η παραδοσιακή κεντροδεξιά παράταξη που πριν από λίγα χρόνια έμοιαζε αποδυναμωμένη, φαίνεται πως θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές» και χαρακτηρίζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη «ευρωπαϊστή και κοινωνικά φιλελεύθερο ηγέτη που αποτέλεσε την έκπληξη των εσωκομματικών εκλογών της διαχρονικά συντηρητικής Νέας Δημοκρατίας».

«Υπήρξε μια στιγμή, στο αποκορύφωμα της ελληνικής οικονομικής κρίσης τον Ιούλιο του 2015, όπου πολλοί Αθηναίοι έπεσαν για ύπνο φοβούμενοι ότι θα ξυπνούσαν σε διαφορετική χώρα. Αρκετοί άλλοι μου είπαν ότι πραγματικά περίμεναν ότι θα ακολουθήσει η εγκαθίδρυση μίας δικτατορίας ανάλογη με αυτήν της Βενεζουέλας, ίσως και με τανκς να γυροφέρνουν στους δρόμους.

Αυτοί οι φόβοι δεν ήταν υπερβολικοί. H Ελλάδα κυβερνήθηκε -και εξακολουθεί να κυβερνάται και τώρα- από μία ιδιότυπη συμμαχία ακροαριστερών και ακροδεξιών λαϊκιστών.
Την περίοδο του έγινε το δημοψήφισμα η κυβέρνηση συνεργασίας που προέκυψε, φάνταζε περίεργη και αταίριαστη.
Αλλά αυτή η δικτατορία, «τύπου Βενεζουέλας» αποφεύχθηκε. Ανάλογα με το ποιος περιγράφει τα γεγονότα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, είτε τρόμαξε υπό την απειλή ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος, είτε φοβήθηκε τις οικονομικές συνέπειες μιας εξόδου από την ευρωζώνη, είτε ποτέ δεν πίστεψε πραγματικά το προεκλογικό του αφήγημα.

Παρ’όλο που είχε τροφοδοτήσει τους υποστηρικτές του με μια οργισμένη, αντιευρωπαϊκή ρητορική και με υποσχέσεις να ξανακάνει πλούσιο τον «λαό» εις βάρος των ελίτ, των τραπεζών και των Γερμανών, κατέληξε να ακολουθεί τους κανόνες των διεθνών θεσμών που είχαν αναλάβει τη διαχείριση των οικονομικών της Ελλάδας.

Η Ελλάδα παρέμεινε στο ευρώ και μέσα στο διεθνές οικονομικό και θεσμικό σύστημα που ίδιοι οι ηγέτες [του ΣΥΡΙΖΑ] ισχυρίζονταν ότι αποστρέφονται.

Σχεδόν τρία χρόνια μετά, αυτού του τύπου ο αριστερός λαϊκισμός, ανήκει πλέον στο παρελθόν.

Εν τω μεταξύ, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε μερικά χτυπήματα στους δημοκρατικούς θεσμούς, προσπάθησε να αποκτήσει τον έλεγχο περισσότερων ΜΜΕ και να παρέμβει στη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Ωστόσο, στις 22 Ιουνίου, η χώρα βγαίνει από το οκταετές πρόγραμμα διάσωσης. Μοιάζει να έχει γυρίσει σελίδα. Το κόστος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν, όμως, εξαιρετικά υψηλό: μαζική ανεργία, φτώχεια, μια γενιά νέων που μετακόμισε στο εξωτερικό.

Αλλά αν οι δημοσκοπήσεις είναι ακριβείς, η παραδοσιακή κεντροδεξιά παράταξη που πριν από λίγα χρόνια έμοιαζε αποδυναμωμένη, φαίνεται πως θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές.

πηγή