Σκέτη κοροϊδία των αφελών Ελλήνων

του Stirlitz

Σχόλιο Διόδοτου: Πάντα σωστά τα λέει ο Αρκάς... μόνο που.. δεν δίνει την εξουσία ο λαός στους πολιτικούς ακριβώς... αλλά στους ξένους εντολοδότες τους (ας πούμε "χώρες"), που ανέκαθεν έκαναν ό,τι γουστάρουν με την χώρα μας...
Όσο για τον  Stirlitz.. είναι πολύ χύμα ο τύπος... Πιο χύμα ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ όμως πρέπει να κρατήσουμε στο νου μας αυτά που μάς λέει...

 
Πολλοί αφελείς συμπατριώτες μας έχουν την εντύπωση ότι ένας μελλοντικός εχθρός της χώρας θα ενεργήσει περίπου με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και η φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι το 1940 - ότι δηλαδή θα στείλει ένα πρωί τον πρεσβευτή του στο Μέγαρο Μαξίμου και θα μας επιδώσει τελεσίγραφο ζητώντας να του παραδώσουμε εθνικό έδαφος, οπότε κι εμείς θα πούμε το γενναίο ΟΧΙ, θα φορέσουμε το χακί, θα ζωστούμε τις παλάσκες και «με το χαμόγελο στα χείλη» θα πάμε στο μέτωπο για να φανούμε αντάξιοι των προγόνων μας - ενώ στα μετόπισθεν μία σύγχρονη Σοφία Βέμπο θα τραγουδάει πατριωτικά άσματα. Δυστυχώς όμως για όλους μας, το σενάριο αυτό δεν πρόκειται να επαναληφθεί ποτέ ξανά. 

Πιθανότατα δεν πρόκειται να επαναληφθεί ποτέ ούτε το σενάριο της κρίσης των Ιμίων του 1996. Συνεπώς η «κόκκινη γραμμή» που περιέγραψε ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ με την πρόσφατη δήλωσή του, ότι τάχα «εάν ανέβουν οι Τούρκοι σε βραχονησίδα, θα την ισοπεδώσουμε» όχι μόνο δεν έχει κανένα πρακτικό νόημα αλλά πολύ φοβάμαι ότι έγινε σκόπιμα για να παραπλανηθεί η ελληνική κοινή γνώμη ως προς το ποια είναι η πραγματική απειλή που θα αντιμετωπίσουμε σύντομα. Ο Α/ΓΕΕΘΑ χάραξε πονηρά και αυθαίρετα την «κόκκινη γραμμή» εκεί που ξέρει ότι οι Τούρκοι δεν πρόκειται να κάνουν τον κόπο να την περάσουν ποτέ. Για την πραγματική «κόκκινη γραμμή» όμως που θα έπρεπε να είναι η μη παραχώρηση ούτε σπιθαμής ελληνικής υφαλοκρηπίδας, περιορίστηκε να πει πως «για την υφαλοκρηπίδα στην ανατολική Μεσόγειο είναι διαφορετικά τα πράγματα. Εκεί έχουμε άλλου είδους προσεγγίσεις». Τι είδους «προσεγγίσεις» είναι αυτές, δεν το ξεκαθάρισε. Σκέτη κοροϊδία των αφελών Ελλήνων δηλαδή.

Το πιθανότερο είναι πως ο μελλοντικός εχθρός (ο οποίος έχει μυρίσει ήδη αίμα και μας γυροφέρνει σαν ύαινα εκτοξεύοντας απειλές εναντίον μας) ούτε τελεσίγραφο θα μας επιδώσει, ούτε έδαφός μας θα επιδιώξει να καταλάβει. Αυτό που τον ενδιαφέρει κυρίως είναι να μας ληστέψει (ακόμη και «μετά φόνου», αν χρειαστεί), να αποσπάσει τον εθνικό ορυκτό μας πλούτο και ιδίως τους υδρογονάνθρακες που υπάρχουν στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Κι αυτό όχι μόνο επειδή θέλει να αξιοποιήσει τα έσοδα από αυτούς τους υδρογονάνθρακες για τη δική του οικονομική ενίσχυση αλλά και επειδή θέλει πάση θυσία να αποτρέψει τη δική μας ισχυροποίηση σε βάθος χρόνου η οποία θα μας θωρακίσει στρατιωτικά  απέναντί του και θα μας δώσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. 

Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι τα νησιά δεν έχουν ούτε ΑΟΖ ούτε δική τους υφαλοκρηπίδα και ότι συνεπώς η τουρκική υφαλοκρηπίδα, η περίφημη «γαλάζια πατρίδα» που επικαλούνται κάθε τόσο οι αξιωματούχοι της, φτάνει μέχρι... νοτίως της Κρήτης! Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο να συμμορφωθεί η Τουρκία με οτιδήποτε επιτάσσει η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 (Montego Bay) την οποία άλλωστε δεν έχει υπογράψει. Τουτέστιν, μπλέξαμε πολύ άσχημα. Ή θα φρονιματίσουμε την Τουρκία με στρατιωτική βία ή θα καθίσουμε να μας ληστέψει επειδή έτσι γουστάρει ως δυνατότερη. Δυστυχώς, δεν έχουμε τρίτη επιλογή.

Κάποιοι συμπατριώτες μας ανησυχούν μήπως υπάρξει πολεμική εμπλοκή της Ελλάδας με την Τουρκία στο προσεχές μέλλον, έτσι όπως κλιμακώνουν οι γείτονες τις προκλήσεις τους και τη φιλοπόλεμη ρητορική τους. Όπως όμως στο τανγκό χρειάζονται δύο άτομα που να θέλουν να χορέψουν, έτσι και στον πόλεμο χρειάζονται δύο πλευρές που να θέλουν να πολεμήσουν για κάτι. Στο Αιγαίο και στην Κύπρο υπάρχει προς το παρόν μόνο μία πλευρά που θέλει να πολεμήσει για αυτά που διεκδικεί - η Τουρκία. Η Κύπρος και να ήθελε να πολεμήσει δεν μπορεί, ενώ η Ελλάδα απλούστατα δεν θέλει. Το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο γνωρίζει πολύ καλά ότι μία πολεμική αναμέτρηση με την Τουρκία θα επιφέρει απρόβλεπτες και ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, όπως τα γεγονότα της Κύπρου το 1974 έφεραν τη Μεταπολίτευση και η κρίση του 2009 κατέστρεψε ολοσχερώς το ΠΑΣΟΚ, τον έναν από τους δύο πόλους εξουσίας. Επομένως οι Έλληνες πολιτικοί θα κάνουν το παν για να αποφύγουν τον πόλεμο, όχι επειδή λυπούνται και σκέφτονται τους Έλληνες αλλά επειδή δεν θέλουν να αποχωριστούν τις καρέκλες τους. Δεν πρόκειται να πολεμήσουν ΠΟΤΕ και για ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ. Θα τους φτύνει ο Τούρκος κι αυτοί θα λένε ότι ψιχαλίζει.

Έχουν τέσσερα χρόνια που κυβερνούν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έχουν δώσει σαφή δείγματα γραφής στην εξωτερική πολιτική, και δεν δικαιολογούμαστε να τρέφουμε αυταπάτες και να πιστεύουμε σε παραμύθια. Οι Τούρκοι προχωρούν σε όλο και πιο ιταμές προκλήσεις σε βάρος μας διότι απλούστατα γνωρίζουν πολύ καλά τον τρόπο σκέψης και αντίδρασης της κυβέρνησης Τσίπρα. Σε οποιαδήποτε πρόκληση κι αν προβούν, ακόμη κι αν στείλουν το «Μπαρμπαρός» να κάνει έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ, ακόμη κι αν  εγκαταστήσουν τον «Πορθητή» να κάνει δοκιμαστική γεώτρηση στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ο Τσίπρας και ο Καμμένος θα πράξουν αυτό που θα τους πει ο Αμερικανός πρέσβης, ο κύριος Τζέφρι Πάιατ. Παρά τα όσα δηλώνουν κατά καιρούς οι δύο κυβερνητικοί εταίροι, ούτε καν διανοούνται να αντιδράσουν δυναμικά απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις αν δεν τους δώσει την ευλογία του ο Πάιατ - και είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι δεν πρόκειται να τη δώσει ποτέ.

Ο πρώην υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Τουρκίας, Εγκεμέν Μπαγίς, δήλωσε πρόσφατα ότι «η Τουρκία και η Ελλάδα είναι σύμμαχοι. Είμαστε εταίροι, είμαστε γείτονες, είναι προς όφελος και των δύο χωρών να διασφαλίσουμε την ευημερία του άλλου. Μπορούμε να βοηθήσουμε πολύ ο ένας τον άλλον». Στο ίδιο ακριβώς πνεύμα κινήθηκε και η δήλωση του Έλληνα αναπληρωτή υπουργού Άμυνας, Παναγιώτη Ρήγα: «Θα ήταν ευχής έργον να καταλήγαμε με τη σύμμαχο Τουρκία στη διαμόρφωση της ΑΟΖ στο Αιγαίο». Η λέξη-κλειδί και στις δύο δηλώσεις είναι το «σύμμαχοι». Αυτό, για όσους διαβάζουν πίσω από τις λέξεις, σημαίνει πολύ απλά πως «συμφωνούμε να κάνουμε ό,τι πει η Αμερική, η χώρα που μας έχει κάνει αναγκαστικούς συμμάχους και που την παραδεχόμαστε σε ρόλο διαιτητή στις μεταξύ μας διάφορες».

Το κακό για εμάς είναι πως οι Αμερικανοί μάς θεωρούν ψοφοδεείς και οσφυοκάμπτες, και έχουν δίκιο. Γι' αυτό πίεσαν την κυβέρνηση Τσίπρα να υποχωρήσει ντροπιαστικά απέναντι στους ανύπαρκτους και θρασύτατους Σκοπιανούς και να δεχτεί την πλέον εξωφρενική παραχάραξη της Ιστορίας που έχει επιχειρηθεί ποτέ. Θα πρέπει να μας ανοίξει τα μάτια το γεγονός ότι οι Αμερικανοί «πούλησαν» έναν επί 70 χρόνια πιστό σύμμαχό τους για ένα θρασύ απολειφάδι της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας του Τίτο. Είναι ιστορική νομοτέλεια ότι οι ισχυροί σέβονται μόνο τους ισχυρούς ενώ έχουν του κλώτσου και του μπάτσου τους αδύναμους ικέτες. Με μία υπερδύναμη νεόπλουτη, ανώριμη και χωρίς κουλτούρα όπως είναι η Αμερική, δεν μπορείς να έχεις ισότιμη σχέση σε καμία περίπτωση. Ή θα τη σέρνεις από το λουρί ή θα σε σέρνει από το λουρί. Το πρώτο το έχει καταφέρει μέχρι στιγμής μόνο το Ισραήλ, χάρη στον ασφυκτικό έλεγχο που ασκεί το πανίσχυρο λόμπι του στα ΜΜΕ, στο τραπεζικό σύστημα και στο πολιτικό παρασκήνιο των ΗΠΑ. Εμείς δυστυχώς απλώς σερνόμαστε από τις ΗΠΑ. 

Η θέση των Αμερικανών για το πρόβλημα των προκλητικών, αυθαίρετων και παράνομων τουρκικών διεκδικήσεων είναι να μοιραστούμε με τους Τούρκους τους υδρογονάνθρακες που περιέχει η ελληνική υφαλοκρηπίδα και η κυπριακή ΑΟΖ και να πάψουμε να τους ζαλίζουμε κάθε τόσο με την κλάψα μας. Τη θέση αυτή μάλιστα οι Αμερικανοί δεν την έχουν κρύψει ποτέ. Δεν χάνουν ευκαιρία να επαναλαμβάνουν ότι «οι πόροι από τους κυπριακούς υδρογονάνθρακες θα πρέπει να μοιραστούν ακριβοδίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων (Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων) στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης». Ως προς τις παράνομες αξιώσεις της Τουρκίας για σφετερισμό του μισού Αιγαίου και ολόκληρης της «λεκάνης του Ηροδότου», το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών δηλώνει πως «οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τη νόμιμη άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της δικαιοδοσίας τους από χώρες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Τουρκίας. Αυτό περιλαμβάνει το δικαίωμα κάθε χώρας να ερευνά και να εκμεταλλεύεται φυσικούς πόρους εντός της ΑΟΖ της». Για να ανακηρυχθεί ΑΟΖ όμως μεταξύ δύο γειτόνων πρέπει πρώτα αυτοί να συμφωνήσουν στην οριοθέτησή της. Με απλά λόγια οι Αμερικανοί λένε σε Ελλάδα και Τουρκία, «βρείτε τα μεταξύ σας και μην μας σκοτίζετε». Όπως ακριβώς η μητέρα-πουλί σε μία φωλιά ταΐζει πάντα πρώτα τον νεοσσό που κρώζει δυνατότερα, έτσι και οι Αμερικανοί φροντίζουν να ικανοποιούν πάντα την Τουρκία που φωνάζει, απειλεί και διεκδικεί, αδιαφορώντας για το ψοφίμι δίπλα της που απλώς επαναλαμβάνει σαν ηλίθιο ότι «δεν διεκδικούμε τίποτα από κανέναν».

Βεβαίως κανείς δεν μας λέει αν οι Τούρκοι θα μοιράζονταν μαζί μας τα έσοδά τους από τους υδρογονάνθρακες αν τα κοιτάσματα είχαν ανακαλυφθεί στα ανοιχτά της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου αντί για τη νότια. Ούτε μας λέει κανείς πώς είναι δυνατόν να έχουν αξιώσεις οι Τουρκοκύπριοι στους φυσικούς πόρους της Κυπριακής Δημοκρατίας από τη στιγμή που προχώρησαν σε ανακήρυξη ανεξάρτητου κράτους το 1983, διαχωρίζοντας πλήρως και νομικά τη θέση τους από τους Ελληνοκύπριους. Ούτε βέβαια έχουν διανοηθεί ποτέ οι Αμερικανοί να συμβουλέψουν τους Ισραηλινούς να μοιραστούν ακριβοδίκαια τα έσοδα από τα κοιτάσματά τους με τους Παλαιστίνιους κι ας έχει η Λωρίδα της Γάζας νόμιμες αξιώσεις στην ισραηλινή ΑΟΖ.

Αλλά όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους κατά τα άλλα υπέρμαχους της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης Αμερικανούς συμμάχους μας. Μεγάλη  σκασίλα έχουν αν οι Τούρκοι αυθαιρετούν και επιχειρούν να ληστέψουν τους γείτονές τους. Τους Αμερικανούς δεν τους ενδιαφέρει καθόλου πού θα καταλήξουν τα χρήματα που θα δώσουν για να πάρουν τα δικαιώματα μιας γεώτρησης. Είναι προς το συμφέρον τους να τα μοιραστούν οι Έλληνες με τους Τούρκους ώστε να μην υπάρχουν εντάσεις και να κάνουν κι αυτοί απερίσπαστοι τις κερδοφόρες μπίζνες τους. 

Το συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω είναι πως παρά τις αιματηρές οικονομικές θυσίες που έχει υποστεί ο ελληνικός λαός επί δεκαετίες για την άμυνα της χώρας, δεν έχει εξασφαλίσει κατά καμία έννοια τα ζωτικά οικονομικά του συμφέροντα και τα κυριαρχικά του δικαιώματα. Θεωρώ βέβαιο πλέον ότι αυτά θα ξεπουληθούν νύχτα με τις ευλογίες της Ουάσινγκτον, και πιθανώς να το πάρουμε είδηση μετά από χρόνια. Ενώ οι κυβερνώντες θα μας διαβεβαιώνουν ότι «δεν παραχωρούμε ούτε σπιθαμή εδάφους», ότι «υπερασπιζόμαστε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα» και άλλες τέτοιες πομφόλυγες, θα συμφωνούν παρασκηνιακά με τους Τούρκους να τους χαρίσουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια ως λύτρα από τον ΔΙΚΟ ΜΑΣ φυσικό πλούτο ώστε να πάψουν να μας απειλούν. Πάμε δηλαδή ολοταχώς για μία παρασκηνιακή συμφωνία με τους Τούρκους μπροστά στην οποία εκείνη των Πρεσπών θα φαντάζει ως απαύγασμα πατριωτισμού. Τόσο αθόρυβη και απίστευτα ντροπιαστική θα είναι η ήττα μας. Δεν πρέπει να εκπλαγούμε μάλιστα αν κάποια στιγμή οι εθνικοί μειοδότες που μας κυβερνούν επιχειρήσουν να μας την πλασάρουν και ως μεγάλη επιτυχία υπέρ της ειρήνης που απαίτησε πολιτική τόλμη και θάρρος - όπως ακριβώς οι μπαρούφες που μας λένε τώρα για να δικαιολογήσουν την προδοσία της Μακεδονίας μας. 


το είδαμε εδώ