Ο Μπάιντεν χτυπά το κεφάλι του στον τοίχο της Κίνας

του  Petr Akopov

twitter.com/aftolykos

Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να προσπαθούν να σπάσουν το κινεζικό τείχος χωρίς να παραδέχονται τη ματαιότητα. Μπορεί κανείς να καταλάβει την Ουάσιγκτον: Αν παραδεχτεί, έστω και μη δημόσια, τη ματαιότητα της προσπάθειας να πείσει την Κίνα να αλλάξει τη στάση της απέναντι στη Ρωσία, θα πρέπει να αποδεχτεί ότι η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων έχει ήδη αρχίσει. Η παλαιά τάξη πραγμάτων, στην οποία οι Αγγλοσάξονες είχαν τουλάχιστον ένα μπλοκαριστικό μερίδιο, αν όχι τον έλεγχο, είναι αμετάκλητα νεκρή. Απεχθάνονται να το παραδεχτούν αυτό, και έτσι οι εκκλήσεις από την Ουάσιγκτον προς το Πεκίνο συνεχίζονται.

(Σημ.Διόδοτου: Ο αρθρογράφος, λέγοντας "νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων", προφανώς δεν εννοεί την έως τώρα εννοούμενη σε εμάς ΝΤΠ -NWO. Ομοίως, λέγοντας "παλαιά τάξη πραγμάτων", εννοεί την ΝΤΠ. Έχει αντιστρέψει τους όρους· θέλει η καμπάλ να υποχωρεί υπό την πίεση μιάς πιο "νέας νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων" υπό την πρωτοπορεία των Πούτιν και Τζιπίνγκ)

Χθες ο Τζο Μπάιντεν είχε μια δίωρη συνομιλία μέσω βίντεο με τον Σι Τζινπίνγκ, και ακόμη και πριν από αυτή τη συνομιλία η αμερικανική πλευρά κατέστησε σαφές ότι θα μιλήσει σκληρά με το Πεκίνο, εξηγώντας πόσο σοβαρές θα είναι οι συνέπειες της υποστήριξης της Ρωσίας και της προσπάθειας παράκαμψης των αμερικανικών κυρώσεων. Ο όρος "κυρώσεις κατά της Κίνας" έχει αποφευχθεί με κάθε κόστος, κυρίως επειδή οι Αμερικανοί κατανοούν τις επιπτώσεις τέτοιων δηλώσεων τόσο για τον κόσμο όσο και κυρίως για τις δικές τους οικονομίες. Αλλά η ουσία των δηλώσεών τους δεν αλλάζει από αυτό: η έμφαση στο ραβδί και οι αμυδρές νύξεις του καρότου.
 

Την Πέμπτη, για παράδειγμα, όταν ο υπουργός Μπλίνκεν ρωτήθηκε αν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη είναι σε θέση να "απομονώσουν την Κίνα με τον τρόπο που απομονώσατε τη Ρωσία, αν η Κίνα βοηθούσε τη Ρωσία", απέφυγε σχεδόν να απαντήσει, η οποία μπορεί να είναι μόνο "όχι, δεν είμαστε" (για να μην αναφέρουμε ότι η Ρωσία έχει απομονωθεί μόνο από τη Δύση). Αντ' αυτού, συνέχισε λέγοντας ότι "η Κίνα βρίσκεται ήδη στη λάθος πλευρά της ιστορίας όσον αφορά την Ουκρανία και την επιθετικότητα που διέπραξε η Ρωσία" - δεν καταδίκασε τη Μόσχα, αποτυγχάνοντας έτσι να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της ως μεγάλη δύναμη. Σύμφωνα με το σκεπτικό του Μπλίνκεν, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ήθελαν πολύ να ακούσουν τουλάχιστον μια δημόσια καταδίκη των ενεργειών της Ρωσίας από τη ΛΔΚ: "ζητάμε από την Κίνα να μιλήσει και να είναι πολύ σαφής. Ήταν ήδη σαφές σε τρεις εβδομάδες ότι αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί, οπότε ο Blinken κοιτάζει πιο μακριά:
 

"Αν η Κίνα όντως παρείχε υλική υποστήριξη στη Ρωσία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα ήταν ακόμη χειρότερα. Αυτό είναι κάτι που εξετάζουμε πολύ προσεκτικά. Νομίζω όμως ότι κάνει πραγματική ζημιά στη φήμη της Κίνας στην Ασία, την Ευρώπη, την Αφρική και σε άλλα μέρη του κόσμου, κάτι στο οποίο θα πρέπει να δώσει μεγάλη προσοχή".

Η επίκληση του τρόπου με τον οποίο μια Κίνα που παραμένει προσηλωμένη σε μια συμμαχία με τη Ρωσία θα γίνει αντιληπτή στον κόσμο είναι, φυσικά, πολύ ισχυρή. Μόνο που οι Ηνωμένες Πολιτείες το καταλαβαίνουν ακριβώς ανάποδα: φοβίζουν το Πεκίνο με ζημιά στη φήμη του Μεσαίου Βασιλείου, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου κοιτάζει όχι μόνο προς τη Ρωσία, αλλά και προς την Κίνα με ελπίδα. Ως εκείνους που όχι απλώς αψήφησαν το ατλαντικό σχέδιο, αλλά είναι ικανοί να αντέξουν το χτύπημα και να οικοδομήσουν μια νέα παγκόσμια τάξη. Έτσι, ακόμη και όσον αφορά τη φήμη της στον κόσμο, η Κίνα επωφελείται από τη στήριξη της Ρωσίας, η οποία θα επιβιώσει και χωρίς αυτήν, αλλά μόνο το ρωσοκινεζικό tandem μπορεί να γίνει το πραγματικό σημείο συγκέντρωσης της μετα-ατλαντικής παγκόσμιας τάξης.

Ωστόσο, η απομάκρυνση των στρατηγιστών της Ουάσιγκτον από την πραγματικότητα δεν προκαλεί έκπληξη- διαφορετικά δεν θα είχαν προσπαθήσει να εφαρμόσουν εναντίον της Ρωσίας τέτοια απολύτως αυτοκτονικά μέτρα για τον αγγλοσαξονικό οικονομικό κόσμο, όπως το μπλοκάρισμα των περιουσιακών στοιχείων της Κεντρικής μας Τράπεζας. Και θα μπορούσαν να είχαν αξιολογήσει επαρκώς την κινεζική γεωπολιτική σκέψη και στρατηγική αντί να λένε, όπως η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου Jane Psaki, ότι η συζήτηση του Biden με το Πεκίνο θα αφορά "ποια είναι η θέση του προέδρου Xi, εναπόκειται στην Κίνα να αποφασίσει ποια θέση θα πάρει, πώς θα μείνει στα βιβλία της ιστορίας". Λάθος πλευρά της ιστορίας σύμφωνα με τον Μπλίνκεν, βιβλία ιστορίας σύμφωνα με την Ψάκι - η Ουάσινγκτον πραγματικά δεν αντιλαμβάνεται ότι το Πεκίνο τους κοιτάζει σαν ένας θρασύς έφηβος που διδάσκει έναν αρχαίο λαό για τη ζωή και την κατανόηση των ιστορικών μοτίβων.
 

Όμως, όλα αυτά τα τεχνάσματα φαίνεται ότι αποσκοπούσαν περισσότερο στη διατήρηση της εικόνας τους παρά στην άσκηση πίεσης στο Πεκίνο. Επειδή κατά τη διάρκεια της συνομιλίας του με τον Σι, ο Μπάιντεν συμπεριφέρθηκε πολύ διπλωματικά και διαβεβαίωσε για την επιθυμία του να βελτιώσει τις σχέσεις. Αν πιστέψουμε την κινεζική εκδοχή των συνομιλιών (εμφανίστηκε πριν από την αμερικανική εκδοχή), ο Μπάιντεν διαβεβαίωσε τον Σι ότι, αν και οι σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας βρίσκονταν "για άλλη μια φορά σε κρίσιμη καμπή", τα πράγματα μπορούν να διορθωθούν:

"Θα ήθελα να επαναλάβω: οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν επιδιώκουν έναν "νέο ψυχρό πόλεμο" με την Κίνα, δεν επιδιώκουν να αλλάξουν το σύστημα της Κίνας, δεν επιδιώκουν να αντιμετωπίσουν την Κίνα ενισχύοντας τις συμμαχίες, δεν υποστηρίζουν την "ανεξαρτησία της Ταϊβάν" και δεν έχουν καμία πρόθεση να εμπλακούν σε σύγκρουση με την Κίνα. Η αμερικανική πλευρά είναι πρόθυμη να συμμετάσχει σε ειλικρινή διάλογο με την κινεζική πλευρά, να ενισχύσει τη συνεργασία, να τηρήσει την "πολιτική της μίας Κίνας", να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις αντιπαλότητες και τις διαφορές και να προωθήσει τη σταθερή ανάπτυξη των αμερικανοκινεζικών σχέσεων. Δεσμεύομαι να διατηρήσω στενή επικοινωνία με τον Πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ για τον συντονισμό των σχέσεων ΗΠΑ-Κίνας".

Ο Μπάιντεν υπολογίζει ότι η Κίνα θα χάψει την κολακεία και επαναλαμβάνει την παλιά ιδέα (της εποχής Ομπάμα) ότι "το πώς θα εξελιχθούν οι σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας θα καθορίσει την παγκόσμια τάξη στον 21ο αιώνα".
Πιστεύει ο Σι αυτά που λέει ο Μπάιντεν; Από τη μία πλευρά, είπε: "Λαμβάνω πολύ σοβαρά υπόψη μου τα σχόλιά σας σχετικά με το ότι οι ΗΠΑ δεν επιδιώκουν σύγκρουση με την Κίνα. Αλλά αμέσως θυμήθηκε τις περιπτώσεις των κυβερνήσεων της Ουάσινγκτον:

"Επί του παρόντος, οι σινοαμερικανικές σχέσεις δεν έχουν ακόμη βγει από το δίλημμα που δημιούργησε η προηγούμενη αμερικανική κυβέρνηση, αλλά αντιθέτως αντιμετωπίζουν αυξανόμενα προβλήματα. Ειδικότερα, ορισμένοι στις Ηνωμένες Πολιτείες στέλνουν λάθος μηνύματα στις δυνάμεις της "ανεξαρτησίας της Ταϊβάν", πράγμα πολύ επικίνδυνο. Εάν το πρόβλημα της Ταϊβάν δεν αντιμετωπιστεί σωστά, θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. Ελπίζω ότι η αμερικανική πλευρά θα δώσει αρκετή προσοχή σε αυτό. Η σημερινή κατάσταση στις σινοαμερικανικές σχέσεις σχετίζεται άμεσα με το γεγονός ότι ορισμένοι στις ΗΠΑ δεν έχουν εφαρμόσει τη σημαντική συναίνεση στην οποία καταλήξαμε οι δυο μας και δεν έχουν κάνει πράξη τις θετικές παρατηρήσεις του κ. Προέδρου. Οι ΗΠΑ έχουν παρερμηνεύσει και εκτιμήσει λανθασμένα τις στρατηγικές προθέσεις της Κίνας".

 
Είναι σαφές τι εννοείται: κυρίως το χτένισμα της Ουάσινγκτον στο ζήτημα της Ταϊβάν και διάφορες αντι-κινεζικές δηλώσεις Αμερικανών πολιτικών. Και "κάποιοι άνθρωποι" είναι ο υπουργός Εξωτερικών Μπλίνκεν και ο σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου Σάλιβαν, ο οποίος, όπως αποδεικνύεται, φέρεται να μην εκτέλεσε τις οδηγίες του Μπάιντεν μετά τις συνομιλίες του Νοεμβρίου μεταξύ των δύο προέδρων. Δηλαδή, ο Σι επιτρέπει στον Μπάιντεν να σώσει τα προσχήματα - δεν φταίει ο ίδιος για την κλιμάκωση, αλλά το προσωπικό της κυβέρνησής του. Αν και στην πραγματικότητα ο Σι σίγουρα καταλαβαίνει ότι ο Μπάιντεν είναι αυτός που καθορίζει όλες τις πολιτικές στην κινεζική πίστα, συμπεριλαμβανομένου του παιχνιδιού του χαρτιού της Ταϊβάν. Είναι κατανοητό στο Πεκίνο ότι η πορεία προς την παγκόσμια αντιπαράθεση με την Κίνα είναι η στρατηγική επιλογή της πλειοψηφίας της σημερινής αμερικανικής ελίτ - και η Ουάσινγκτον μπορεί μόνο να αναστείλει την ανάπτυξη της εκστρατείας κατά της Κίνας, αλλά όχι να την εγκαταλείψει.

Όλοι στο Πεκίνο το καταλαβαίνουν αυτό- επομένως, δεν τρέφουν αυταπάτες σχετικά με την πιθανότητα όχι μόνο μιας αλλαγής, αλλά τουλάχιστον μιας προσαρμογής της πολιτικής της Ουάσιγκτον. Αλλά η Κίνα δεν χρειάζεται μια γρήγορη κλιμάκωση στις σχέσεις της με την Αμερική αυτή τη στιγμή - οπότε αν ο Μπάιντεν είναι ευγενικός, γιατί να μην παίξει μαζί της; Για να επαναλάβουμε την αιώνια συνταγή ότι "η Κίνα και οι ΗΠΑ είχαν διαφορές στο παρελθόν και στο παρόν και θα έχουν και στο μέλλον. Το κλειδί είναι η διαχείριση των διαφορών. Μια σταθερή και εξελισσόμενη σινοαμερικανική σχέση ωφελεί και τις δύο πλευρές". Και να υπενθυμίσει ότι "πρέπει όχι μόνο να οδηγήσουμε την ανάπτυξη των σινοαμερικανικών σχέσεων στο σωστό δρόμο, αλλά και να εκπληρώσουμε τις διεθνείς μας υποχρεώσεις και να καταβάλουμε προσπάθειες για την ειρήνη και την ηρεμία στον κόσμο".
 

Ο Μπάιντεν και ο Σι ολοκλήρωσαν την ανταλλαγή διαβεβαιώσεων για την προθυμία τους να συμμετάσχουν σε διάλογο και προχώρησαν στο ουκρανικό ζήτημα. Εδώ ο Αμερικανός πρόεδρος δεν άκουσε τίποτα ενθαρρυντικό από τον Κινέζο ηγέτη.
Ναι, ο Xi είπε ότι "η κατάσταση στην Ουκρανία έχει φτάσει σε ένα σημείο που η Κίνα δεν θα ήθελε να δει", ότι "η αντιπαράθεση και η σύγκρουση στην Ουκρανία δεν είναι επωφελής για κανέναν", ότι η Κίνα "πάντα υποστήριζε την ειρήνη και ήταν αντίθετη στον πόλεμο, που αποτελεί κινεζική ιστορική και πολιτιστική παράδοση". Και ότι η Κίνα είναι "έτοιμη να παράσχει περαιτέρω ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία και σε άλλες πληγείσες χώρες". Όλα αυτά είναι κατανοητά και αρκετά συνεπή με τη θέση που έχει λάβει το Πεκίνο και τις τρεις εβδομάδες, αλλά δεν είναι αυτό που ήθελε να ακούσει ο Μπάιντεν: καταδίκη της Ρωσίας (και ιδανικά έναν υπαινιγμό για μια υπόσχεση ότι "θα ασκήσει πίεση στον Πούτιν"). Αντιθέτως, ο Xi δήλωσε:

"Όλες οι πλευρές θα πρέπει να συνεργαστούν για να υποστηρίξουν τον ρωσο-ουκρανικό διάλογο και τις διαπραγματεύσεις, ώστε να επιτευχθούν αποτελέσματα και ειρήνη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ θα πρέπει επίσης να ξεκινήσουν διάλογο με τη Ρωσία για να επιλύσουν την ουσία της ουκρανικής κρίσης και να αντιμετωπίσουν τις ανησυχίες για την ασφάλεια τόσο της Ρωσίας όσο και της Ουκρανίας".

Ναι, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να συνεργαστούν με τη Ρωσία για να "λύσουν την ουσία της ουκρανικής κρίσης", δηλαδή να παραιτηθούν από την Ουκρανία. Βέβαια, η Κίνα είναι κατά των κυρώσεων καθεαυτών - ο κόσμος εξακολουθεί να υποφέρει από τις συνέπειες του κοροναϊού και υπάρχει και αυτό:

"Οι απλοί άνθρωποι υποφέρουν από την επιβολή συνολικών και αδιάκριτων κυρώσεων. Η περαιτέρω εξέλιξη αυτής της κατάστασης θα προκαλέσει σοβαρές κρίσεις στην παγκόσμια οικονομία, το εμπόριο, τα χρηματοοικονομικά, την ενέργεια, τα τρόφιμα, την παραγωγή και την εφοδιαστική αλυσίδα, επιδεινώνοντας περαιτέρω την ήδη δύσκολη παγκόσμια οικονομία και οδηγώντας σε ανεπανόρθωτες απώλειες. Όσο πιο δύσκολη είναι η κατάσταση, τόσο περισσότερο πρέπει να παραμένουμε ψύχραιμοι και λογικοί".

Δηλαδή, ο Σι προέτρεψε τον Μπάιντεν να μην καταστρέψει την παγκόσμια οικονομία, να μην βλάψει τους πάντες, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των ΗΠΑ - αναφερόμενος τόσο στις κυρώσεις που ήδη ισχύουν κατά της Ρωσίας όσο και στις πιθανές κυρώσεις κατά της Κίνας για την υποστήριξη της Μόσχας. Το πρόβλημα είναι ότι η Ουάσινγκτον θα δυσκολευτεί πολύ να το σταματήσει: αρχίζοντας να "πριονίζει" τη Ρωσία από τον κόσμο της, έχει ξεκινήσει μια μη αναστρέψιμη διαδικασία καταστροφής της υπάρχουσας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Ακόμη και αν ο Μπάιντεν είναι αρκετά έξυπνος και δυνατός ώστε να μην επιβάλει δευτερεύουσες κυρώσεις κατά της Κίνας, η διαδικασία θα επιβραδυνθεί αλλά δεν θα σταματήσει.
 

Ο Σι Τζινπίνγκ θα εξακολουθεί να δέχεται τηλεφωνήματα από τον Μπάιντεν, επειδή οι Κινέζοι (που συχνά μας αποκαλούν "πολεμοχαρείς ανθρώπους") είναι επίσης πολύ ευγενικοί.

 

tokoutsavaki.livejournal.com