Επί προσωπικού – 2022/07/21

 γράφει ο ΕργΔημΕργ

Αυτή την εποχή, βρίσκομαι σ’ ένα σταυροδρόμι – γιά το μπλόγκι.

Ή σφίγγω τα δόντια καί συνεχίζω τσάτρα-πάτρα, ή τα βροντάω όλα από κάτω – το κλείνω καί σβήνω τα πάντα.

. . . . . . . . . .

Η αλήθεια είναι πως κι άλλες φορές είχα φτάσει σ’ αυτό το οριακό σημείο· αλλά όχι τόσο, όσο τώρα.

Ο λόγος;

Οι λόγοι – είναι περισσότεροι του ενός.

Θά ‘λεγε κανείς σε πρώτη ανάγνωση, ότι απογοητεύτηκα, επειδή το μέγιστο ποσοστό αυτουνού του λαού είναι Ζά – καί δή, αυτοκτονικής νοοτροπίας, καί δεν καταλαβαίνουν ούτε με σφαλιάρες.

Όχι, πολύ ρηχή αιτία (κατ’ εμένα)· ποτέ δεν έλαβα υπ’ όψιν μου ποιά άτομα διαβάζουν τις σοφίες μου. Στο κάτω-κάτω, πάντα μπορώ να συνεχίζω να γράφω γιά το χόμπυ μου· όπως ακριβώς ξεκίνησα πρίν αρκετά χρόνια.

Θά ‘λεγε κανείς, πάλι, ότι απογοητεύτηκα που κανείς δεν ακολουθεί τις έρευνες που κάνω, κανείς δεν τις προχωράει ούτε βήμα παρακάτω.

Όχι, δεν είναι ούτ’ αυτό – παρά το ότι μερικές φορές γκρινιάζω γι αυτό. Είμαι αρκετά ρεαλιστής, ώστε να γνωρίζω ότι (γιά τέτοια θέματα) ουσιαστικά δεν γίνεται να βασίζομαι σε άλλα άτομα.

Τότε, τί; Κρίση της («μέσης») ηλικίας μου, ίσως;

Όχι, ούτ’ αυτό. Παρά το ότι όντως, πλησιάζω στο κλείσιμο ενός κεφαλαίου της ζωής μου (της ενεργού υπηρεσίας) καί την αρχή ενός άλλου (σύνταξης), καί παρά το ότι όντως έχω κάνει απολογισμό του τί κατάφερα μέχρι σήμερα (γενικώς, τά ‘κανα σκατά σε όλους τους τομείς! 🙂 ), δεν θά ‘λεγα πως αυτές οι σκέψεις μ’ επηρέασαν.

Τότε;

Τότε, οι λόγοι, που λέγαμε, είναι δύο: ο σοβαρός, κι ο σοβαρώτατος.

. . . . . . . . . .

Ο σοβαρός λόγος, είναι ότι στις μέρες μας έχει υπεραναπτυχθεί η Τεχνητή Νοημοσύνη. Πράγμα που δεν συνέβαινε τις πρώτες μέρες του ιστολογίου (γύρω στα 2009-2010).

Μπορεί εσείς να νομίζετε ότι αυτή βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο. Μπορεί, ακόμη, να νομίζετε ότι δεν παίζει ρόλο στη ζωή σας, μιά που δεν πάει το μυαλό σας στο ποιά χρησιμότητα έχει στην καθημερινή ζωή. Καί δικαίως τη θεωρείτε ως κάτι σαν επιστημονικό / τεχνολογικό παράδοξο.

Λοιπόν, σας πληροφορώ ότι:

(α) Ήδη βρίσκεται σε εμπορικό / χρηστικό στάδιο. (Βλέπε σύστημα «Δαίδαλος» – δεν το αγοράσανε απλά γιά να το καμαρώνουν, ξέρετε.)

(β) Ήδη χρησιμοποιείται γιά επίλυση πληθώρας προβλημάτων. Μάλιστα, πολλοί «συνάδελφοι» (φυσικοί) βάζουνε την ΤΝ να τους εφευρίσκει πειράματα!!! (Τα οποία, βέβαια, μετά αυτοί εκτελούν.)

Σας λέω, μάλιστα, ότι αν ένας από τους πολύ σπουδαίους σημερινούς φυσικούς (δεν θα γράψω όνομα) κάνει ακριβώς αυτή τη δουλειά, τότε περιττεύει κάθε σχολιασμός.

(γ) Η ΤΝ χρησιμοποιείται καί γιά επίλυση μή επιστημονικών προβλημάτων.

Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει, πολύ απλά, ότι ενδεχομένως «κάποιοι» μπορούν να τη βάλουν να τους πεί τα βήματα, με τα οποία θα γαμήσουν τις ζωούλες σας, χωρίς εσείς ν’ αντιδράσετε!… διότι, αν τα σκεφτούν μόνοι τους, ελλοχεύει το λάθος με μεγάλη πιθανότητα.

Βέβαια, ακόμη κι έτσι να είναι, θα μου πήτε πως έχουμε καί πτώσεις νεοταξικών κυβερνήσεων, έχουμε καί λαϊκές εξεγέρσεις, κάπου χαλάει η συνταγή. Αλλά μηδένα πρό του τέλους μακάριζε! Άλλως τε, το σχέδιο των νεοταξιτών σε γενικές γραμμές βαίνει καλώς: είναι γνωστό πως οι μεγάλοι σκακιστές θυσιάζουν τα πιόνια τους!…κι ο Σβάμπ, ας πούμε, πιόνι δεν είναι.

(Βρέ, ποιά πιόνια! Ένας τους θυσίαζε μέχρι καί τη βασίλισσά του!!!… Αλλά τις παρτίδες τις έπαιρνε.) Οπότε, κάτσε να δούμε πώς θα βγεί κι ο φετεινός χειμώνας… ας μή βιαστούμε να χαρούμε.

. . . . . . . . . .

Υπό το φώς, λοιπόν, της τρίτης διαπιστώσεως, εγώ δεν μπορώ να συνεχίσω να δίνω πληροφορίες δημοσίως, έτσι, άκριτα. (Όσο κι αν προσέχω.)

Εντάξει, πολλούς αναγνώστες τους εμψυχώνω, δείχνοντάς τους με επιχειρήματα όψεις του μεγαλείου των προγόνων μας, που δεν τις γράφει καμμία Ιστορία καί καμμία Μυθολογία. Πολλούς, πάλι, τους δίνω ενδιαφέρουσες ιδέες· καί, γιά να πω την αλήθεια, δεν περιμένω μέν αυτές να καρποφορήσουν σε κάποια επίπεδα παραπέρα, αλλά καί δεν το γνωρίζω – καί δεν το ρωτάω. Πιθανώτατα να γίνεται. (Αισιόδοξη άποψη, αλλά δεν αποκλείεται.)

Ωστόσο, δεν μπορώ να συνεχίσω να δίνω «καυτές» σκέψεις στο ηλεκτρονικό χαρτί, διότι δεν ξέρω πώς θα χρησιμοποιηθούν καί από ποιούς. (Καί ήδη έχω πεί πολλά!) Η δέ ΤΝ δυστυχώς μπορεί να καλύψει αρκετά σκεπτικά κενά των νεοταξιτών. Είναι να μην της δώσουμε την άκρη του μίτου, διότι τα υπόλοιπα τα βρίσκει μόνη της!

Επιβεβλημένη σιωπή, λοιπόν. Έστω, επιλεκτική.

• Καί διότι εγώ ο ίδιος φωνάζω να μην ανοίγουμε τα μάτια των βαρβάρων – άρα, θα ήμουν τελείως ηλίθιος να μην τηρώ αυτόν τον βασικό κανόνα ασφαλείας.
• Καί διότι θέλω να τηρήσω τη συνέχιση της πανάρχαιης μοίρας, οι «άλλοι» να φτάνουν στην πηγή, αλλά να μην πίνουν νερό. (Εμείς πίνουμε μέν, αλλά επιμένουμε να γεμίζουμε την πηγή λάσπες. Καλά ούφα είμαστε κι εμείς…)

Οπότε, τί απομένει να γράφω στο ιστολόγιο; Γιά το ποιά «σταρ» έβγαλε το βρακί της; Όχι, σε τέτοια επίπεδα γελοιότητας δεν φτάνω.

. . . . . . . . . .

Ο σοβαρώτατος λόγος, τώρα, είναι ο εξής: ότι κάποια στιγμή, ειδικά αν ο σκοπός σου είναι υψηλός, από τα λόγια περνάς στα έργα.

Καί ακόμη ειδικώτερα, αν αισθάνεσαι το κάλεσμα προς τούτο.

Καί ειδικώτατα, αν αισθάνεσαι ότι «παίζεις καλή μπάλλα» με το αντικείμενο – ενώι ταυτόχρονα (πάλι αισθάνεσαι πως) δεν υπάρχουν πολλοί άλλοι ικανοί.

Ωστόσο, με υψηλούς στόχους δεν μπορείς ν’ ασχοληθείς, αν κάποια πράγματα στη ζωή σου δεν τα βρίσκεις έτοιμα· αν κάποιοι δρόμοι επιμένουν να είναι κλειστοί. Τότε, αν έχεις μιά στάλα λογικής, αναγκάζεσαι να βάλεις άλλες προτεραιότητες… παναπεί, να κοιτάξεις να καλύψεις τις (βασικές) ανάγκες σου, που δεν καλύπτονται αλλοιώς. Που, όμως, σημαίνει ότι αντικειμενικώς δεν μπορείς ν’ ασχοληθείς με τους αρχικούς σου υψηλούς στόχους. Βλέπετε, ούτε το 24ωρο έχει άπειρες ώρες, ούτε η ζωή σου άπειρα χρόνια.

[Τα δέ αξιοποιήσιμα χρόνια του ανθρώπου είναι ακόμη λιγώτερα: σε χρονικό ορίζοντα ζωής 80 ετών, τα -χονδρικώς- 20 πρώτα είναι προετοιμασία, τα δε 20 τελευταία είναι κοινωνικές σχέσεις με γιατρούς καί φαρμακοποιούς… Άρα, τί μένει σχετικώς απροβλημάτιστο προς δημιουργική χρήση; ένα 50%!…]

Η όλη ιστορία μου θυμίζει κάποιον (ανόητο; ψευτάκο;…) συμφοιτητή μου, που κλαιγόταν ότι προέρχεται από φτωχή πολυμελή οικογένεια, ότι ο πατέρας του ταλαιπωρείται μπας καί βγάλει κάποιο μικρό εισόδημα, ότι δύσκολα τα βγάζουν πέρα, κλπ κλπ. Κοινώς, «sob stories» (κλαψιάρικες ιστορίες), που λένε καί στις ηπαπάρα – παρά το ότι πιθανόν έλεγε αλήθεια.

Σύμφωνοι, ρέ κολλητέ, αλλά η ζωή κι η κοινωνία είναι άδικες! Τί να κάνουμε;! (Αλλοιώς, θα ζούσαμε στον Παράδεισο.) Κι εσύ, αντί στα 18 σου να τό ‘χεις ήδη καταλάβει αυτό, αντί να τσακιστείς να πας να βοηθήσεις τον ταλαίπωρο τον γέρο σου, μού ‘θελες να ξύνεις τα τέτοια σου επί (τουλάχιστον) τέσσερα χρόνια ακόμη, ελπίζοντας ότι κάποια μέρα (μετά από καμιά 10ετία, ίσως…) θα διοριστείς κάπου… καί θα συνεχίσεις να κάααθεσαι! Τί να σου πεί κανείς!…

(Αυτό, βέβαια, εκφράζεται καί διαφορετικά – παροιμιακώς πως: ο τύπος καταριόταν το σκοτάδι, αντί να πάει ν’ ανάψει ένα κερί.)

Η αφεντιά μου, τώρα, ποτέ δεν είχα παράπονα οικονομικής, ή διατροφικής ανεπάρκειας από την πατρική μου οικογένεια. Όμως, εδώ, σήμερα, έχω τρομερά παράπονα – καί κυρίως από τους «άνωθεν», διότι:

• Όλα τα άτομα που ξέρω, όλα τα καλά μου φιλαράκια αμφοτέρων των φύλων, που μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικώς την Ελλάδα, ταλαιπωρούνται είτε από οικονομικά / οικογενειακά / προσωπικά προβλήματα (στην καλή περίπτωση), είτε από τρομερά προβλήματα υγείας (στην άσχημη).
• Η αφεντομουτσουνάρα μου ταλαιπωρείται από την έλλειψη χρόνου, από την μή δυνατότητα μετακινήσεων κατά το δοκούν, καί από την ενασχόληση με μαλακισμένες καθημερινές υποχρεώσεις. (Λες κι αντί να φαντασιώνομαι γκόμενες, βραδερφέ, την καταβρίσκω πχ με το να χρωστάω στις εταιρείες ηλεκτρικού ρεύματος!)
• Καί πάει στην ευχή!… Ας έχω τόσα προβλήματα, θα φάω τον κόσμο να βρώ τρόπο να βοηθήσω την Ελλαδάρα μας! (Θυσιάζοντας τον ύπνο μου, πχ.) Όμως, «άνωθεν» δεν μου δίνουν πρόσβαση ούτε σ’ αυτά που θέλω! Κι άσε τα (κρυμμένα) υπερ-αντικείμενα των παναρχαίων ημών, που τ’ αναζητάω σαν τρελλός (ναί, αυτά ακριβώς εννοώ)· μά, ούτε πρόσβαση σ’ ένα σημερινό μηχάνημα ΤΝ; Ούτ’ αυτό; Ούτε κάν πρόσβαση σε Έλληνες πατριώτες, που χειρίζονται τέτοιο μηχάνημα;…

Έτσι, λοιπόν… Τά ‘χω βάλει αγρίως με τους «άνωθεν», που δεν βοηθάνε. Δεν μου ανοίγουν τον δρόμο!

«- Μά,», θα έλεγε κάποιος, «εσύ μπορεί να μην κρίνεις σωστά, κι αντί να βοηθήσεις την Ελλάδα, να διαπράξεις αδικίες, καί να δημιουργήσεις κι άλλο βεβαρημένο κάρμα γιά τη χώρα!»

Ναί, εντάξει, συμφωνώ απόλυτα – αν άρξομαι χειρών αδίκων. Όμως ΉΔΗ δεχόμαστε απρόκλητη πολεμική επίθεση!…

• πχ με αεροπλάνα χωρίς διακριτικά καί χωρίς εκπομπή στίγματος καί αερονηολογίου (…αν καί τί κάνει «- Νιαου-Νάτο! Νιαου-Νάτο!» στους αιθέρες; 🙂 ), που μας ρίχνουν δηλητήρια,
• καί με εμπρησμούς των δασών μας (ακόμη κι από δορυφόρους), οι οποίοι στοχεύουν (ούτε λίγο, ούτε πολύ) στην ερημοποίηση της Ελλάδας – δηλαδή πάλι στον βιολογικό αφανισμό μας, ως έθνος!

Άρα, έχουμε κάθε Συμπαντικό δίκιο ν’ αμυνθούμε άλλο τόσο απρόκλητα καί σε όποιον βαθμό θέλουμε!… πχ να καταστρέψουμε ολοσχερώς τη χώρα που μας επιτίθεται.

Λοιπόν; Πού είναι ν’ ανοίξει ο δρόμος γι’ αυτά που ζητάω, ως μέσα άμυνας καί αντεπίθεσης; Ενώι αντιθέτως όλα τα «περίεργα» (καί πανάρχαια) αρχαιολογικά μας ευρήματα καταλήγουν συνεχώς στα χέρια των «άλλων»; Έ;

Μ’ άλλα λόγια, πάμε ν’ αμυνθούμε (όσοι-ες καταλαβαίνουμε πέντε πράγματα πού βρισκόμαστε), καί -γιά τους χ, ψ λόγους- βρισκόμαστε συνεχώς με τα χέρια δεμένα.

Άρα, τί μας μένει; Να βρίσκουμε μονάχα (μοιρολατρική) παρηγοριά στις προφητείες, σε στύλ θάαααααα πάρουμε τημΜπόλιν μιά μέρα. (Θα μας τη δώσουν, γιά την ακρίβεια.) Ναί, χαίρω πολύ… Όταν -όπως πάνε τα πράγματα- οι Έλληνες που θ’ απομείνουν, θα είναι μερικές εκατοντάδες χεσμένα απάνω τους, πλήρως εκδυτικισμένα, αποεθνοποιημένα, κι αδιάφορα άτομα, σαν τους Σιού, που απλά σε καναδυό γενιές θα περιμένουν την οριστική ιστορική τους εξαφάνιση… Να τη βράσουμε τημΜπόλιν, τότε, καί να της βάλουμε καί μπαχαρικά!

Καί τί θα κάνουν μιά μέρα (μετά τα επερχόμενα γεγονότα) αυτοί οι Έλληνες που θ’ απομείνουν, λέει; θα εξανθρωπίσουν τους υπόλοιπους ανθρώπχάχάχάαααααα!!!!!

Ά σαπέρα, ρέ!

[Μπερδεγουέη: γιατί οι προφητείες ΔΕΝ προέβλεψαν ούτε την πλημμύρα των λάθρο, ούτε τις φοβερές πυρκαϊές κάθε χρόνο μετά το 1974; Κάνω κάποιο λάθος; ]

. . . . . . . . . .

Καλώς! Καλώς! Δεν επιμένω.

Η ευθύνη, όμως, γιά την ύπαρξη του Ελληνικού Έθνους, καθώς καί γιά την εκπλήρωση του κύριου προορισμού του έθνους μας (τον κατά Περικλή Γιαννόπουλο «εξανθρωπισμόν της Οικουμένης»), δεν ανήκει πλέον στους Έλληνες, αλλά στον Θεό καί τις Θείες Δυνάμεις.

Αν δεν θέλουν να συνεχίσουμε, δεν μπορούμε να πάμε κόντρα.

Όμως, μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, ας (μη) με συμπαθάει κανείς, διότι ο προσωπικός μου αρχικός ενθουσιασμός γιά προσφορά δεν υφίσταται πλέον.

 

ΤΕΛΟΣ

 

 

. . . . . . . . . .

Υγ 1: Άμα βάλεις στον λογαριασμό καί τα μυαλά των σημερινών Ελλήνων, τότε είναι που ζητάς ταράτσα από ρετιρέ, γιά να πέσεις! (Εντάξει… απ’ τη μέσα πλευρά! Μην το παρακάνουμε, κιόλας! 🙂 )

Να, γιά παράδειγμα, με τη Ρωσσοφιλία ακόμη καί σοβαρών ατόμων! Ποιός κάθεται να σκεφτεί, ότι:

• αν οι Τούρκοι δεν θέλουν μία φορά να βγάλουμε τα πετρέλαια / φυσικά αέρια του Αιγαίου (ώστε στο τέλος να τα φάνε μόνον αυτοί),
• αν οι ηπαπαραίοι δεν θέλουν δέκα φορές (επειδή θέλουν να κάνουν κουμάντο στα παγκόσμια αποθέματα, αλλά αυστηρά σύμφωνα με το δικό τους -οικονομολογικό- χρονοδιάγραμμα· παναπεί θα βγάλουν τα του Αιγαίου, μόνον αφού στερέψει η …Σουηδική Αραβία!),
• οι (ομόδοξοι, καί τα ρέστα) Ρώσσοι δεν θέλουν χίλιες!!!

Γιατί;

Διότι αποκτούν πολύ σοβαρό ανταγωνιστή, νά γιατί!

Δεν βλέπετε, γαμώ το κέρατό σας, ότι με Πέρσες καί λοιπούς πάνε να κάνουν το απόλυτο ολιγοπώλιο, τουλάχιστον γιά την Ασία; (Το Καζακστάν καί το Αζερμπαϊτζάν, που κάνουν ναζάκια, δεν τα βλέπω καλά!) Τί περιμένετε, λοιπόν; να μας αφήσουν εμάς να κάνουμε εξορύξεις με την ησυχία μας;

Κι επί πλέον: δέεεεννν έχει, δηλαδή, μερικούς λόγους παραπάνω η σημερινή φίλη τους, η Τουρκία, να μας φάει λάχανο! Ά-μπά! Ιδέα μας! 🙂

Πανάθεμα την αναλυτική σας ικανότητα, συν-Έλληνες!…

. . . . . . . . . .

Υγ 2: Ονομάστηκε, λέει, «Κένταυρος» η νέα παραλλαγή του κοροϊδοϊού.

Το όνομα το έδωσε ένας τύπος, που απλά ξημεροβραδυάζεται στο τουϊττερ καί ασχολείται με τα νέα του ιού· ούτε γιατρός είναι, ούτε τίποτε σχετικό. Ερωτηθείς, όμως, γιατί αυτό το όνομα, είπε ότι εμπνεύστηκε από τον ομώνυμο αστερισμό.

Τώρα, βέβαια, τί περιμένετε; Όλα εγώ να τα κάνω; Να σας δείξω τους πιθανούς συνδυσμούς με το άστρο Πρόξιμα του Κενταύρου, ή το τοπογραφικό σχέδιο (προβολής των αστερισμών επί Ελληνικού εδάφους) που σας είχα δείξει έναν χρόνο πρίν (…ώστε να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του καί ν’ «ανιχνευθούν» συμπτώματα ακριβώς σ’ αυτές τις περιοχές της χώρας μας), ή να σας θυμίσω το ότι οι Κένταυροι (πλήν Χείρωνος καί Φόλου – των οποίων, όμως, ο μπαμπάς ήταν ο Κρόνος!) δεν ήταν παιδιά να κάνεις παρέα;

Ή να κάτσω να βρώ -με επιχειρήματα- αν ο τύπος είναι πρακτοράντζα, ή γιατί πραγματικά «βρήκε» (λέγε με ΤΝ) αυτό το όνομα, μιά που η παραλλαγή αυτή ανιχνεύθηκε γιά πρώτη φορά στην …Ινδία;

Όλα εγώ;

…’Ντάξ, είπα πρίν ότι δεν μ’ επηρεάζει αυτή η ιδιότυπη αποκλειστικότητα· αλλά, φοβάμαι πως δεν θα μπορώ να παραμείνω τόσο ανεπηρέαστος επ’ άπειρον.

 

ergdhmerg.wordpress.com