Η Ρωσία απέτρεψε την αμερικανική παγίδα στη Συρία

του Ben Fofana (Africa Politics) - AYTOΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΚΑΛΑ!!!

 

Πρώτα απ' όλα, η ταινία της πτώσης του Μπασάρ Αλ Άσαντ δεν εξελίχθηκε σύμφωνα με το ιδανικό σενάριο της Ρωσίας. Ακόμα και αν η Συρία ήταν περισσότερο βάρος από οτιδήποτε άλλο, έχασε το πρόσωπό της στα μάτια του κόσμου και θα θεωρηθεί ως ένας από τους χαμένους της υπόθεσης. Θα ήθελε να σταθεροποιήσει αυτό το μέτωπο μέχρι να τελειώσει με την Ουκρανία. Και να αποφύγει το χάος που αναπόφευκτα θα δημιουργήσει ένα ισλαμικό κράτος που θα εκτείνεται μεταξύ Συρίας και Ιράκ (το οποίο αναπόφευκτα θα ακολουθήσει). Δεύτερον, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε το γεγονός ότι όλα όσα κάνει η Ουάσιγκτον (και οι τοπικοί εντολοδόχοι της, ιδίως το Ισραήλ και η Τουρκία) αποσκοπούν τελικά στο να ανταγωνιστούν, να ενοχλήσουν ή και να καταστρέψουν τη Ρωσία, πέρα από τα άμεσα οφέλη που μπορεί να της αποφέρουν αυτές οι ενέργειες.

Οι Ρώσοι και οι Ιρανοί γνώριζαν ότι προετοιμάζεται επίθεση από το Ιντλίμπ. Προληπτικοί βομβαρδισμοί είχαν πραγματοποιηθεί δύο ή τρεις μήνες νωρίτερα. Οι Σύριοι, αν και ενημερώθηκαν, δεν έλαβαν κανένα πρακτικό μέτρο για να το αντιμετωπίσουν. Ο στρατός αποσύρθηκε από τις μεγάλες πόλεις χωρίς μάχη. Δεν είναι ακόμη σαφές ποιος έδωσε τη διαταγή για την αποχώρηση (οι στρατηγοί με δική τους πρωτοβουλία ή ο ίδιος ο Μπασάρ Αλ Άσαντ). Αυτό που είναι ήδη σαφές είναι ότι ο Μπασάρ Αλ Άσαντ δεν ήταν πλέον πολύ πρόθυμος να αναλάβει την προεδρία της Συρίας. 

Η καυτή πατάτα μεταφέρεται στη Δύση και την Τουρκία

Αν και η συριακή κυβέρνηση σώθηκε από την ενεργητική και αποφασιστική δράση της Ρωσίας, η χώρα έχει καταστραφεί από τον πόλεμο, με εκατομμύρια ανθρώπους της να εγκαταλείπουν τη χώρα. Οι πλουσιότερες περιοχές (που περιείχαν τα αποθέματα πετρελαίου, φυσικού αερίου και σιταριού της Συρίας) παρέμειναν υπό την κατοχή των ΗΠΑ μέσω του κουρδικού πληρεξουσίου τους. Επιπλέον, αυτή η χώρα του Λεβάντε υποβλήθηκε σε ένα φρικτό εμπάργκο, το οποίο όχι μόνο δεν επέτρεψε την ανοικοδόμηση της χώρας, αλλά την κατέστρεψε ακόμη περισσότερο. Πρόκειται για μια χώρα με κατεστραμμένη οικονομία, έναν στρατό σε κουρέλια και έναν πληθυσμό αποθαρρυμένο και εξαντλημένο από τις πολλές κακουχίες που η Ρωσία και το Ιράν κρατούσαν υπό τεχνητή αναπνοή. Είναι αυτή η χώρα που η Ρωσία, χορτάτη, μόλις πούλησε στη Δύση. Μια χώρα χωρισμένη σε αντίπαλες, ακόμη και εχθρικές ζώνες, οι οποίες αναπόφευκτα θα συγκρουστούν για τους πόρους που η κάθε πλευρά θέλει να ελέγξει προκειμένου να καταστήσει τη ζώνη της οικονομικά βιώσιμη.

Ο Ερντογάν ήθελε να ελέγξει την επαρχία του Χαλεπίου για να επαναπατρίσει τα 3,5 εκατομμύρια περίπου πρόσφυγες που ο πληθυσμός του δεν μπορούσε πλέον να αντέξει. Δεν τίθεται θέμα αλλαγής του καθεστώτος, και ακόμη λιγότερο να αναλάβει το βάρος μιας κατεστραμμένης χώρας, η οποία, αν αφεθεί στην τύχη της, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε ακόμη περισσότερους πρόσφυγες. Για να μην αναφέρουμε τα πολλά πυροβόλα όπλα που λεηλατήθηκαν και διανεμήθηκαν στους πολίτες. Oι Ισραηλινοαμερικανοί ίσως αποφασίσουν να εφαρμόσουν το σχέδιό τους για τον διαμελισμό της Τουρκίας (βλ. Η διευρυμένη Μέση Ανατολή). Ο Ερντογάν θα έχει άφθονο χρόνο να σκεφτεί τις συνέπειες της παραβίασης των συμφωνιών της Αστάνα.

Όσο για τους Δυτικούς, ιδίως τους Ευρωπαίους, το προηγούμενο μεταναστευτικό κύμα θα είναι ένα αστείο σε σύγκριση με αυτό που τους περιμένει. Και είναι τόσο ηλίθιοι που θα συνεχίσουν να μπάζουν φανατικούς μουσουλμάνους, ενώ τους αλαουίτες και χριστιανούς πρόσφυγες δεν τους δέχονται. Η Τουρκία θα μπορέσει να τους αποσπάσει μερικά δισεκατομμύρια στην πορεία. Η εγκληματικότητα, οι βιασμοί και άλλα προβλήματα ασφάλειας θα αυξηθούν εκθετικά. Το Ισραήλ φρόντισε να καταστρέψει το γραφείο ταυτοποίησης της Συρίας. Αλλά ποιος είπε ότι οι επίδοξοι μετανάστες θα ζητήσουν κάρτα πρόσκλησης; Και ας μην ξεχνάμε τη διείσδυση τρομοκρατών που είναι σίγουρο ότι θα πραγματοποιήσουν επιθέσεις και θα εκπληρώσουν το όραμά τους να καταστρέψουν την άπιστη Δύση.

Το Ισραήλ παρουσιάζεται ως ο μεγάλος νικητής του χάους στη Συρία. Αλλά τίποτα δεν είναι λιγότερο βέβαιο. Ο στρατός του βρίσκεται στο τέλος του δρόμου του, ένα μείγμα στρατευμάτων που παρέμειναν σωστά και άλλων που βυθίστηκαν σε σφαγές. Αλλά αυτή η δεύτερη κατηγορία, αυτή των δολοφόνων αμάχων, η μεγαλύτερη από όλες, ποτέ δεν άξιζε τίποτα στρατιωτικά. Αν αφαιρέσετε την αεροπορία του Ισραήλ, ο υπόλοιπος στρατός είναι σαφώς εντελώς ανίκανος στο έδαφος. Και ακόμα και αν υποθέσουμε ότι το κενό που αφήνει η καταστροφή των γειτόνων του τού επιτρέπει να κάνει ένα μεγάλο βήμα προς το Μεγάλο Ισραήλ, η χώρα έχει μόνο 10 εκατομμύρια κατοίκους. Αν απομακρυνθούν οι αρχικοί Παλαιστίνιοι, θα παραμείνουν μόνο 8 εκατομμύρια έποικοι. Γνωρίζοντας ότι έχουν ήδη πρόβλημα μόνο με τους Παλαιστίνιους, πώς θα μπορέσουν να υποτάξουν άλλους άγριους πληθυσμούς; Επιπλέον, η ισραηλινή οικονομία έχει καταστραφεί. Τα λιμάνια του βρίσκονται σε αδιέξοδο, χτυπημένα στο έπακρο από τον αποκλεισμό των Χούτι, οι οποίοι κρατούν σε απόσταση όλα τα δυτικά ναυτικά. Στο σύνολό τους, όλα αυτά τα γεγονότα δεν προσφέρουν ρόδινες προοπτικές.

Η παγίδα για τη Ρωσία και ο ρωσικός υπολογισμός

Ο προφανής στόχος της Ουάσινγκτον με την έναρξη αυτής της επίθεσης ήταν να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο για τη Ρωσία και να την αναγκάσει να βυθίσει τους πόρους της στο ουκρανικό μέτωπο. Ο στόχος ήταν πολύ απλά να αναγκαστεί η Ρωσία να παγώσει τη σύγκρουση στην Ουκρανία και να επικεντρωθεί στο μέτωπο της Συρίας, κάτι που έκανε το 2014. Είναι σαφές ότι οι ηγέτες της Ρωσίας έκαναν την επιλογή τους και η σύγκρουση στην Ουκρανία δεν θα παγώσει. Η αλήθεια είναι ότι η Ρωσία δεν χρειάζεται πλέον βάσεις στη Μεσόγειο για να νικήσει το ΝΑΤΟ. Οι πύραυλοί της υπερταχύτητας τής επιτρέπουν να πλήξει και να βυθίσει τους δυτικούς στόλους οπουδήποτε στον κόσμο. Θα μπορούσε να το κάνει αυτό με τη βοήθεια ενός πληρεξουσίου (οι Χούτι είναι καλοί υποψήφιοι). Πάνω απ' όλα, χρειάζεται τη βάση της στην Ταρτούς για να εξασφαλίσει την αλυσίδα εφοδιασμού των αφρικανικών χωρών. Έτσι, μπορεί να διατηρηθεί στη Συρία ένα πολιτικό σημείο εφοδιασμού, ή τουλάχιστον ένα σημείο με πολύ μικρή στρατιωτικοποίηση. Διαφορετικά, στο χειρότερο σενάριο, υπάρχει ακόμα η Αλγερία ή η Αίγυπτος που θα μπορούσαν να παρέχουν αυτό το σημείο διέλευσης.

Ο ιρανικός υπολογισμός

Το Ιράν έχει πιθανώς εγκαταλείψει την προβολή του προς τα δυτικά και τη Μεσόγειο υπέρ της επανασύνδεσης και της ενσωμάτωσης στο σινορωσικό ευρασιατικό δίκτυο. Είναι πιθανό ότι η εξάλειψη των βασικών επικεφαλής του "άξονα της αντίστασης" τους τελευταίους μήνες έχει ανακουφίσει τις παρατάξεις της ιρανικής εκτελεστικής εξουσίας που θέλουν να βγάλουν το Ιράν από το μάτι της θύελλας ενός μελλοντικού δυτικού συνασπισμού που θα ξεκινήσει από το Ισραήλ μετά την άφιξη του Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Το Ιράν δεν έχει πλέον καμία ελπίδα να άρει τους ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς, δεδομένης της άμεσης επιρροής του Ισραήλ και του ασφυκτικού του ελέγχου στα ευρωπαϊκά πολιτικά δίκτυα. Επομένως, λογικά εγκατέλειψε τους πληρεξουσίους του και τοποθετήθηκε κάτω από τη ρωσική στρατιωτική και την κινεζική οικονομική ομπρέλα. 

Επιπλέον, το Ιράν δεν χρειάζεται πλέον πραγματικά αντιπροσώπους στην αντιπαράθεσή του με τον ισραηλινο-αμερικανικό άξονα. Οι πύραυλοι (συμπεριλαμβανομένων των υπερηχητικών πυραύλων) και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη παρέχουν στο Ιράν δυνατότητες τόσο μακράς εμβέλειας όσο και ταχείας επίθεσης σε όλη τη Μέση Ανατολή, καθιστώντας τα αποτελεσματικό αποτρεπτικό παράγοντα. Όσον αφορά την εξασφάλιση της επικράτειάς του, νομίζω ότι το Ιράν θα ανακοινώσει σε λίγους μήνες ότι έχει γίνει πυρηνική δύναμη.

 

africapolitics.over-blog.com 

 

diodotos-k-t.blogspot.com