Ο Πελοποννησιακός πόλεμος, που είχε διάρκεια από το 431 π.Χ. μέχρι το 404 π.Χ., διεξάχθηκε μεταξύ των πόλεων της Αθηναϊκής συμμαχίας από τη μία πλευρά και της Σπάρτης με τους συμμάχους της από την άλλη. Εξαιτίας του σχετικά μεγάλου αριθμού των πόλεων που ενεπλάκησαν στις συγκρούσεις, ο πόλεμος επεκτάθηκε στη Στερεά Ελλάδα, ενώ μεγάλες επιχειρήσεις έγιναν και στα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου πελάγους, στις ακτές της Μακεδονίας, της Θράκης, της Μικράς Ασίας και στη Σικελία. Η κυριότερη πηγή για τον Πελοποννησιακό πόλεμο είναι η Ιστορία του Θουκυδίδη -γραμμένη σε οκτώ βιβλία- όπου εξιστορούνται τα γεγονότα από την αρχή του πολέμου μέχρι το 411/0 π.Χ., δηλαδή έως τη νίκη των Αθηναίων στο Κυνός σήμα και την επαναφορά της Κυζίκου στην Αθηναϊκή συμμαχία. Τα γεγονότα από το 411/0 π.Χ. μέχρι τη λήξη του πολέμου το 404 π.Χ. συνεχίζει ο Ξενοφώντας στα δύο πρώτα βιβλία των Ελληνικών του.
Ο Θουκυδίδης εκτίμησε ότι επρόκειτο για εξελίξεις με παγκόσμιο ενδιαφέρον, που άξιζε τον κόπο να καταγραφούν με κάθε δυνατή σχολαστικότητα. Χάρη στις οξυδερκείς του παρατηρήσεις, είναι γνωστές πολλές από τις λεπτομέρειες του πολέμου. Στην αρχή κιόλας της αφήγησής του ο ιστορικός βάζει στο στόμα του Σπαρτιάτη βασιλιά Αρχίδαμου Β' (περ. 469-427) μια γενική επισκόπηση της κατάστασης: Οι Σπαρτιάτες όφειλαν να συνειδητοποιήσουν ότι ο πόλεμος που αναλάμβαναν ήταν δύσκολος. Για έναν στρατό που μπορούσε να μετακινηθεί κυρίως διά ξηράς, η Αθήνα βρισκόταν μακριά. Επιπλέον, οι Αθηναίοι ήταν άριστα προετοιμασμένοι. Διέθεταν μεγάλο πλούτο (ιδιωτικό και δημόσιο), ναυτικό, ιππικό, όπλα, εφεδρείες και συμμάχους που κατέβαλλαν φόρους. Ακόμη και αν οι Σπαρτιάτες λεηλατούσαν τη γη τους με συχνές επιδρομές, αυτοί είχαν τον τρόπο να προμηθεύονται ό,τι χρειάζονταν από τη θάλασσα. Η λύση ίσως βρισκόταν στην αποστασία των συμμάχων τους, αλλά, για να επιτευχθεί αυτό, οι Σπαρτιάτες χρειάζονταν ισχυρό ναυτικό, το οποίο δεν διέθεταν. Εκτός από στόλο, οι Σπαρτιάτες έπρεπε να εξασφαλίσουν νέους συμμάχους, πέρα από τους Πελοποννήσιους, Έλληνες αλλά και βαρβάρους, δηλαδή Πέρσες. Ο Αρχίδαμος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι την έκβαση του συγκεκριμένου πολέμου θα καθόριζαν περισσότερο τα χρήματα και λιγότερο τα όπλα. Αυτό ήταν κάτι που έδινε ασφαλώς προβάδισμα στην Αθήνα.
Στον Σωκράτη δεν άρεσε να ταξιδεύει όπως συνήθιζαν οι φιλόσοφοι, και έλεγε ότι δεν θα τον ωφελήσει σε τίποτα το να βλέπει δένδρα. Λάτρευε την Αθήνα, και εκαυχάτο ότι είχε βγει έξω από αυτήν λιγότερες φορές από τους κουτσούς, τυφλούς και ανάπηρους. Όσες φορές βγήκε ήταν για σοβαρούς λόγους, μια φορά στους Δελφούς, στον Ισθμό, εξ αιτίας του Πελοποννησιακού, και σε άλλες μάχες.
Ο Σωκράτης ήταν σκληραγωγημένος. Ο Αλκιβιάδης στο Πλατωνικό συμπόσιο ανάφερε ότι ο Σωκράτης άντεχε περισσότερο από όλους τις κακουχίες και την βαρυχειμωνιά. Μάλιστα οι άλλοι οπλίτες όταν τον έβλεπαν να περπατά άνετα ξυπόλητος πάνω στους πάγους τον στραβοκοίταζαν γιατί υπέθεταν ότι τους κορόιδευε. Στην μάχη της Ποτίδαιας, ο Σωκράτης έδειξε αξιοθαύμαστη ανδρεία, και κατόρθωσε να σώσει τον Αλκιβιάδη. Μετά την νίκη των Αθηναίων οι Αθηναίοι στρατηγοί παρασημοφόρησαν τον Αλκιβιάδη ο οποίος είπε να δοθεί το παράσημο στον Σωκράτη, πράγμα που ο φιλόσοφος δεν δέχθηκε, και γενικώς δεν ήθελε κάτι που του έφερε μεγάλη διάκριση όπως μας ενημερώνει ο Αριστοτέλης.
Ο Σωκράτης απασχολούσε τους συμπολεμιστές του με την συμπεριφορά του. Μια μέρα από τα χαράματα μέχρι το άλλο πρωί στεκότανε όρθιος και ακίνητος για να βρει λύση σε κάτι που τον απασχολούσε. Μαζί του ξενύχτησαν και οι υπόλοιποι από περιέργεια να δουν αν θα κοιμηθεί. Κατόπιν πολέμησε στην σφοδρή μάχη του Δηλίου. Ο W. K. Guthrie στην κλασική μονογραφία του για τον Σωκράτη γράφει: «Κοιτούσε τους άλλους μ’ έναν εντελώς ιδιαίτερο τρόπο, που τους έμενε αξέχαστος, αλλά που δύσκολα περιγράφεται. Διαβάζουμε ότι «συνήθιζε να τους ατενίζει με ορθάνοιχτα μάτια», «έριχνε, όπως ήταν η συνήθειά του, γρήγορες ματιές με χαμηλωμένο το κεφάλι σαν ταύρος» και «ότι κοιτούσε λοξά».
Στην καταστροφική για τους Αθηναίους μάχη του Δηλίου (424 π.Χ) ο έφιππος Αλκιβιάδης παρακολουθεί την άτακτη υποχώρηση των Αθηναίων. Το βλέμμα του αναζητά και πέφτει πάνω στον Σωκράτη που υποχωρεί με τάξη μέσα στον γενικευμένο πανικό. Πλέκοντας λοιπόν το εγκώμιο του Σωκράτη ο μεθυσμένος Αλκιβιάδης στο Συμπόσιο του Πλάτωνα (221b) διηγείται ως εξής την εντύπωση που προκαλούσε σε φίλους και εχθρούς το σωκρατικό βλέμμα: « Έπειτα μου έδινε την εντύπωση [ο Σωκράτης], όπως αναφέρεις και συ, Αριστοφάνη, ότι και εκεί βάδιζε το δρόμο του ακριβώς όπως και εδώ, περήφανος και με τα μάτια ριγμένα πότε εκεί και πότε εδώ. Ατάραχος κοίταζε δεξιά κι αριστερά φίλους και εχθρούς και φανέρωνε από μεγάλη απόσταση στον καθένα ότι αν κανείς άπλωνε το χέρι πάνω του, θα αντισταθεί ο άνθρωπος αυτός με σθένος. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο και υποχωρούσε με ασφάλεια και αυτός [ο Σωκράτης] και ο άλλος [ο Λάχης]».
Ο Σωκράτης πολέμησε θαρραλέα σε 3 εκστρατείες του Πελοπονησιακού Πολέμου. Στην πολιορκία της Ποτίδαιας (432–429 π.Χ) στη μάχη του Δηλίου (424 π.Χ) και στην μάχη της Αμφίπολης (422 π.Χ) όπου επέδειξε ανδρεία, αυταπάρνηση και αντοχή στις κακουχίες. Απόδειξη του πόσο ηθικός και δίκαιος χαρακτήρας ήταν, ήταν αισθητό σε πολλές φάσεις στη ζωή του. Χαρακτηριστικά, το 406 π.Χ όπου ήταν επιστάτης των πρυτάνεων (πρόεδρος της Βουλής), όρθωσε το ανάστημά του παρά τις πιέσεις και τις απειλές, ενώ ήταν ο μόνος που αντιτάχθηκε στην άδικη και παράνομη ψηφοφορία απόφασης της θανάτωσης των νικηφόρων στρατηγών στην Ναυμαχία των Αργινουσών, που εξαιτίας της θαλασσοταραχής, δεν κατάφεραν να περισυλλέξουν και να τιμήσουν τα πτώματα των νεκρών.
Πηγές :
https://ellinonfilosofia.blogspot.com/2011/03/blog-post_06.html?m=1
https://divinequest.medium.com/%CF%83%CF%89%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%83%CF%8C%CF%86%CE%BF%CF%85-c63e32194560
https://www.dimitrisvlachos.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%89%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%BB%CE%AC%CF%87%CE%BF%CF%82/
* greekhistoryandprehistory.blogspot.com
https://youtu.be/v4epuNmF0Mo?si=y_RQ6wfkzefmj5Wa
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΥΤΟ... ΣΟΎΠΕΡ ΣΤΑΡ
ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΜΑΣ
ΓΟΥΣΤΑΡΩ! ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ!!!
ΔιαγραφήὉ Σωκράτης, ὡς μέλος τῆς Ἀντιοχίδος φυλῆς καί ἀπόγονος τοῦ Ἀντιόχου, ὅστις καθάπερ λέγεται ἦν ἀπ’ εὐθείας ἀπόγονος τοῦ Ἡλιακοῦ ἥρωος καί ἐπαναστάτου Ἡρακλέους, ἡμεῖς λέγομεν, μᾶλλον ἱερουργός τοῦ Ἡλίου παρά ἀπόγονος τοῦ Ἡρακλέους, ὅταν βιαίως ἀπέσπασε τό καλύπτον τά Καρόφωνα Μυστήρια τοῦ ᾍδου Διονύσου Ἄμμωνος Σεράπιδος Ἐρεχθέως καί τοῦ ὁμωνύμου Ὀσίριδος πέπλον, ὑπέστη τά πάνδεινα εἰς τάς χείρας τῶν κακοποιῶν Γεφυραίων μουλάδων τοῦ Διονύσου καί τῆς συντεχνίας τῶν Τεχνιτῶν καί Ὑποκριτῶν καί μάλιστα εἰς τήν ἰδίαν τήν πόλιν αὐτοῦ, ἥτις αἰφνιδιασμένη, διχασμένη, ταπεινωμένη καί συγκεχυμένη μεθύστερον τῆς ἥττης αὐτῆς εἰς τόν Πελοποννησιακόν πόλεμον, ἐστάθη ἀνίκανη τότε νά ἀντιδράσῃ ἐγκαίρως καί νά ὑπερασπίσῃ τόν ἀξιώτατον πνευματικόν ἄνδρα τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ
Αυτά λέω κάποια χρόνια τώρα στον Διόδοτο. Ότι τον έφαγε το Κράτος των Αθηνών, δηλαδή των Γεφυραίων, που τους χάλαγε το νέο θρησκευτικό μαγαζί.
ΔιαγραφήΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΕΦΥΡΑΙΟΥΣ,
ΔιαγραφήΓΙΩΡΓΟΣ
Έχω βάλει πολλά, συμπεριλαμβανομένων και δικών μου άρθρων. Όποιος έχει όρεξη να ψάξει τον Διόδοτο, θα τα βρει.
Διαγραφή" Αυτά λέω κάποια χρόνια τώρα στον Διόδοτο. Ότι τον έφαγε το Κράτος των Αθηνών, δηλαδή των Γεφυραίων, που τους χάλαγε το νέο θρησκευτικό μαγαζί."
ΑπάντησηΔιαγραφή-Ἐννοεῖς τό Καδμειοπελασγικό τζαμί τῆς Τρισσοκαρήνου Πελασγιώτιδος καταχθονίας θεᾶς ἥν ἐλάτρευε καί ὁ Μέγας Τυφωνολάτρις Ἀλέξανδρος καί ὁ Μέγας Σαρακηνόπιστος Κωνσταντίνος καί ...οἱ νῦν 300 καί... καί... καί...
Ε
Αυτό το
Διαγραφή"Καδμειοπελασγικό τζαμί τῆς Τρισσοκαρήνου Πελασγιώτιδος καταχθονίας θεᾶς"
πρέπει να μάς το εξηγήσεις.
Αυτό που εννοούσα εγώ είναι ότι ότι η Πατρώα θρησκεία (που δεν ήταν ακριβώς θρησκεία, αλλά πες πεποιθήσεις περί δημιουργίας) βασιζόταν στην πίστη περί ανωτέρου όντος (Εν το Παν), δηλαδή είχε μονοθεϊστική βάση και περιφερειακά αναγνώριζε οντότητες ενσωματωμένες στη φύση, δηλ. ένα είδος ΠΟΛΥθεϊσμού, που σε αυτούς τους θεούς κ θεές άναβαν και κανα θυμίαμα σε κτισμένα ιερά.
Οι Γεφυραίοι (από αυτή τη λέξη βγήκε και το εβραίοι) επέβαλαν μέσω του γένους των Αλκμεωνιδών ("δημοκρατίες" Περικλήδων κλπ, που ήταν Γεφυραίοι) το 12θεο με κολομβιανή προέλευση.
Αυτές βασικά ήταν απόψεις του Παύλου Κυράγγελου, που έχω πολλούς λόγους να τις υποστηρίζω.
Αυτοί λοιπόν είναι και οι λόγοι που έφαγαν τον Σωκράτη. Δεν μιλούσε για "καινά δαιμόνια", αλλά για το παλαιότερο από το δικό τους θρησκευτικό σύστημα. Και φυσικά, και για άλλους κατ' επέκταση πολιτικούς λόγους.
Για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του Αλέξανδρου δεν γνωρίζω πολλά, ο Κωνσταντίνος πάντως φημιζόταν για Ηλιολάτρης, που έκανε το κράτος ανεξίθρησκο για να νομιμοποιήσει και τον χριστιανισμό, χάρη στην μητέρα του. Βαφτίστηκε χριστιανός λίγο πριν πεθάνει.
ΔιαγραφήΏρα λοιπόν, να μάς μιλήσετε εκτενέστερα για τα πραγματικά ιερατεία που βρίσκονταν πίσω από όλες τις θρησκείες (12θεο, χριστιανισμό, παράγωγα του χριστιανισμού όπως ισλάμ, κ.ά.)
Διαγραφή"Αυτό το "Καδμειοπελασγικό τζαμί τῆς Τρισσοκαρήνου Πελασγιώτιδος καταχθονίας θεᾶς" πρέπει να μάς το εξηγήσεις."
ΑπάντησηΔιαγραφή-Ἀρχίζω ἀπό τό οὐσιαστικόν "Καδμειοπελασγικόν» τέμενος τῆς ἐποχῆς ταύτης ὅπερ ἀνῆκε εἰς τόν θεσμόν τῆς Τρισσοκαρήνου Ἑκάτης τουτέστιν τῆς Σελήνης ὅν ἵδρυσεν ὁ Ἀτλαντοσκύθης Ἐριχθόνιος Ὄφις Κάδμος, ὁ αὐτός καί Ἑρμῆς ὅστις κατά τόν Εὐσέβιον καί τόν Ἑβραῖον Ἀρτάπανον ἦν ὁ Μώϋσος ἤ Μωϋσῆς ἤ Ὀσάρσηφος, ὅν οἱ Κᾶρες ὠνόμαζον Ἴμβραμον, τουτέστιν Ἰμπραχίμ καί Auram ἤ Ἄβραμ ἤ Ἀβραάμ, καί Σῶχον, πληροφορίαν ἥν ἐπιβεβαιοῖ καί ὁ Ἑβραιοχαλδαῖος ἱερουργός τῆς Σελήνης καί ἱστοριογράφος Ἰώσηπος
Τό ἀρχικόν ὄνομα τοῦ τεμένους καί τά Νέμεα αὐτοῦ ἐκαλοῦντο Χάνταρα ἐν τῇ γλώσσῃ τῶν εἰσβολέων Καδμείων, τουτέστιν ἡ νῦν περιοχή τοῦ Χαϊδαρίου καί ἡ εὐρυτέρα περιοχή τῆς Ἐλευσίνος ἥτις ἀρχικῶς ἐκαλεῖτο Σ α ι σ α ρ ί α πρός τιμήν τῆς Σαισάρας θυγατρός τοῦ Κελεοῦ ὅστις ὑπεδέχθη τήν Γεφυραίαν Δήμητρα, οὐσιαστικῶς, ὑπεδέχθη τήν ληστρικήν συμμορίαν τοῦ Ἑρμοῦ Κάδμου κατά τήν ἄφιξιν αὐτῆς ἐς τήν περιοχήν ταύτην ὅτε αὕτη ἀνεζήτει τήν Εἴσοδον (Κόρην) τοῦ Τυφωνείου.
Ἡ λέξις Χάνταρα ἥτις σημαίνει τέμενος παραμένει ἐν τῇ Αἰγυπτιακή γλώσσῃ ἄχρις τῆς παρούσης ἐποχῆς. Ὑπάρχει δέ περιοχή καλουμένη Χάνταρα τῆς νῦν Ἀλεξανδρείας τῆς Αἰγύπτου ἥτις τό πάλαι ἐκαλεῖτο Ἐλευσίς.
Ἡ λέξις Κάδμος, γράφεται Κάδεμ, καί δηλοῖ τίτλον ἀρχιμουλᾶ ὅστις παραμένει ἐν ἐνεργείᾳ ἄχρις τῆς παρούσης ἐποχῆς καί σημαίνει κυρίως «Κριτής» ἤ Καδής ὥσπερ οἱ Κριταί τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Καδεμέϊα δέ καλεῖται τό διοικητικόν κέντρον ὅπερ ἀρχικῶς ἡ Ἕλληνες κατέγραψαν ὡς Καδημία καί ἀργότερον ὡς Ἀκαδημία. Τοπωνύμια Καδεμέϊα ὑπάρχουσι εἰς τό Ἰράκ καί ἄλλας περιοχάς.
Σημειωτέον ὅτι ὁ Ἑρμῆς Κάδμος ἐξεκίνησε ἔν τινι ἐποχῇ ἀπό τήν πόλιν Καδμείαν τῆς Καρχηδονίας. Λέγεται δέ ὅτι ἵδρυσε ἄλλας 100 Καδμείας κατά τήν διάρκειαν τῆς ληστρικῆς ἐκστρατείας του.
Δυστυχῶς λέγω οἱ νῦν Καδμειόδοτοι Ἀκαδημαϊκοί ἀγνοοῦσι ἤ ὑποκρύπτουσι τό γεγονός ὅτι ἡ πρώτη Ἀκαδημία κατά τόν Εὔπολιν ἦν Βαλανεῖον, τουτέστιν πορνεῖον λουτρόν, δουλεμπορικόν κέντρον καί κυβεῖον, δήλα δή οἴκημα εἰς ὃ μετέβαινον οἱ κυβεύοντες καὶ ἔπαιζον κύβους (τζογεῖον). Προστάτιδα θεά ὅλων αὐτῶν τῶν περικαθαρμάτων ἦν ἡ ἀρχηγετεύουσα τοῦ καταχθονίου κόσμου καθ’ Ἡρόδοτον, περιβόητος μελαίνη καί πυρφόρος Γεφυραία καταχθονία Δημήτηρ, ἡ κληθεῖσα καί Πελασγιῶτις ἥτις οὐκ ἦν ἄλλη εἰ μή μόνον ἡ Σελήνη ἤ Ἶσις καί οἱ θεσμοί αὐτῆς.
Κατά δέ τόν Διόδωρον Σικελιώτη «ἡ Ἶσις ἤ Σελήνη καί ἡ [καταχθονία] Δημήτηρ ἦσαν ἕν καί τό αὐτό πρόσωπον».
Δήλωσις ἥτις ἀνατρέπει τά πάντα καί φέρει τό θέμα πρό τοῦ ναοῦ τῆς Σελήνης τῆς Ἐλευσίνος καί τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ Βαλανείου.
Ε
Ουάου! Αν ισχύουν αυτά.. εις σκότος αμέτρητον έχουσι βάσιν όλα σχεδόν όσα έχουμε μάθει από μικροί.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ για την απάντηση!
Πέρασα, είδα φώς, καί μπήκα! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιά κι ο λόγος γιά το θρησκευτικό γίγνεσθαι των αρχαίων ημών, υπάρχουν τρείς τρόποι να το μελετήσουμε - όπως κι όλες τις πλευρές του παρελθόντος, άλλως τε:
(1) Το να πιάνουμε τα σωζόμενα κείμενα των αρχαίων ημών καί να τα ξετινάζουμε μέχρι λεπτομέρειας ("Ε").
(2) Το να βλέπουμε τα πράγματα από απόσταση, παίρνοντας απλώς μία βασική γραμμή από τα σωζόμενα κείμενα, καί συνεχίζοντας με τη μέθοδο "trial and error", έως ότου πατήσουμε σε σταθερό συμπερασματικό έδαφος - ήτοι, πλήρη σύμπλευση με έτερα αρχαιολογικά / ιστορικά δεδομένα, εάν υπάρχουν. Εάν δεν υπάρχουν, τότε δημιουργούμε εμείς την ελλείπουσα ψηφίδα. (Η αφεντιά μου.)
(3) Οι αλήθειες "εξ αποκαλύψεως", όπου "μύστες" μας αποκαλύπτουν "αλήθειες", οι οποίες προορίζονται μονάχα γιά "μυημένους". (Απατεώνες, συγγραφίσκοι, φουκαράκηδες, πρακτόρια, καί λοιπά σκουπίδια.) Καί πόθεν η πηγή των "αληθειών" σας, ωρέ "μύστες"; :-)
Ωστόσο, αν εξαιρέσουμε τον τρίτο (σκουπιδο-)τρόπο, που δεν αξίζει κάν να τον συζητάμε, οι άλλοι δύο ενέχουν αμφότεροι σοβαρούς κινδύνους.
- Ο μεν πρώτος, τον οποίο ακολουθούν κυρίως οι φιλόλογοι, (επιμένει ν') αγνοεί ότι τα κείμενα κατά εποχές έχουν υποστεί άγρια κοπτορραπτική. Σας έχω πεί πολλές φορές ότι γιά παράδειγμα υπάρχουν μύθοι παρέμβλητοι, τους οποίους, όμως, δυστυχώς δεν υποψιάζεται κανείς ως τέτοιους... πολλώ δέ μάλλον να τους αμφισβητήσει. (Πχ ότι οι Έλληνες καταγόμαστε από την κλωνοποίηση "φρέσκων" πτωμάτων, την οποία έφερε εις πέρας ένα αγρίως αιμομεικτικό καί με παρά φύσιν μητέρα ζεύγος - του οποίου τα παιδιά έγιναν γενάρχες των Ελλήνων!)
- Ο δέ δεύτερος στηρίζεται σε λογικά συμπεράσματα... Πλήν όμως, αυτά πρέπει να είναι "υδατοστεγή" (water-tight, που λένε κι οι αγγλόφωνοι), ώστε να γίνουν αποδεκτά από άλλους. Η παραμικρή λογική ρωγμή τα καθιστά ετοιμόρροπα, άρα πρέπει να εξεταστούν / εγκριθούν / απορριφθούν όλες οι δυνατότητες, πρίν προχωρήσουμε.
[Ομολογώ πως αυτός ο τρόπος δεν τυγχάνει καθόλου δημοφιλής, διότι το έτοιμο κείμενο σου αφαιρεί την ευθύνη -άρα καί τον κόπο- να σκέφτεσαι... καί οι πολλοί απεχθάνονται την διανοητική προσπάθεια.
Στους δέ "πολλούς", να συμπεριλάβετε καί τους πανεπιστημιακούς φιλολόγους / ιστορικούς / αρχαιολόγους.]
(συνεχίζεται)
Τώρα, ειδικά το θέμα της αρχαίας θρησκείας μας είναι σύνθετο. Στο σχολείο αποκτούμε μιά στρεβλή αντίληψη περί αυτού, μένοντας με την εντύπωση ότι το 12θεϊστικό (που είναι ...13θεϊστικό!) οικοδόμημα ήταν έτσι όπως το μάθαμε, αναντάμ-παπαντάμ. Εξαπανέκαθεν, που λένε.
ΑπάντησηΔιαγραφή- Όμως, δεν "υιοθετήθηκαν" όλοι οι θεοί κι όλες οι θεές ταυτόχρονα. Μπορώ να πω ότι από τις πλέον αρχαίες μορφές είναι η Αφροδίτη, όσο κι αν αυτό φαίνεται περίεργο.
- Ούτε ήρθαν "απ' έξω". Είναι ενδογενείς. Εκτός από κάποιες περιπτώσεις, που έφυγαν καί ξαναγύρισαν (Αθηνά, Ποσειδών) - αν κι όχι πάντα σε (απόλυτα) ελληνοπρεπή μορφή. (Διόνυσος)
Πχ η Δήμητρα (Γή μητέρα) είναι η μετάλλαξη της ακόμη παλαιότερης Γαίας, καί δεν την εφηύραν οι Γεφυραίοι.
[Τώρα, γιατί την προσκυνούσαν; αποδίδω την αιτία στη συνεργασία των Κρονίων ιερατείων -Γεφυραίοι- με τα μητριαρχικά ιερατεία, καί δή τα "μαύρα". Βλέπε πχ Κυβέλη, "μάγισσες της Σμύρνης", και τα ρέστα του είδους.]
Από 'κεί καί μετά, όντως κατά καιρούς έγιναν απόπειρες θρησκευτικής (ιδεολογικής) αλώσεως των Ελλήνων (πχ με τον ψευδ-Ορφισμό), στη δε Ρωμαϊκή περίοδο μας πήρε καί μας σήκωσε, με την εισαγωγή ξένων δαιμονίων.
Δεν έχω όρεξη να συζητήσω το θέμα διά μακρών. Κλείνω, όμως, εδώ, λέγοντας πως ο "Ε" έχει ένα δίκιο, διότι διάφορες υποχθόνιες (καί ξενόφερτες) σέχτες, αρκετών χιλετιών παλιές, συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι σήμερα καί να μας κάνουν ζημιά.
Ωραίος, ωραίος, ωραίος!!!
ΔιαγραφήΕυχαριστούμε φίλε Εργοδότα!
Εἰσακούσθησαν ὡς φαίνηται αἱ παρακλήσεις μου καί ἰδού ἐγένετο μέγα φῶς ὅπερ ὡδήγησεν εἰς τήν Δ ι ό δ ο τ ο ν Φ ό ρ ο ν καί τόν ἐντιμώτατον στοχαστήν Ἐργοδότην.
ΔιαγραφήἈναμένεται βεβαίως μετά βαΐων καί λαμπάδων ἡ Ἔ λ ε υ σ ι ς τοῦ θρυλικοῦ ὑπερόπλου καί μεγαλοφυοῦς Παλαιοῦ.
Κύριον θέμα ὑπομιμνήσκω παραμένει ἡ ἀνάρτησις τοῦ θέματος «Σωκράτης» καί ὁ διαχρονικός χαρακτήρ αὐτοῦ οὗ τ’ ὄνομα ἄχρι τῆς παρούσης ἐποχῆς σκανδαλίζει ὑπέρ πᾶν μέτρον τούς συγχρόνους Γεφυραίους καί τήν νῦν περιβόητον συντεχνίαν τῶν Τεχνιτῶν.
Ἀρχικῶς ἀξίζει τόν κόπον νά εἴπωμεν ὅτι ἡ λέξις Γεφυραῖος οὐκ ἦν Ἑλληνική ἀλλά ἀμιγῶς Ἑβραϊκή καἰ αὕτη ἦν ὁ Τζἀαφαρ ἤ Gaafar ἤ Τζαφέρ ἤ ..... ἤ ....
Ὁ Ἡρόδοτος ἦν παραδόξως σαφέστατος εἰς τάς περιγραφάς αὐτοῦ καί οὐδεμίαν ἀμφιβολίαν ἀφἰει διά τήν καταγωγήν τῶν φυγάδων Ὄσιριαζόντων Γεφυραίων ἤ Ἀκταίων ἤ Ἀτλαντοσκυθῶν Καδμείων Χαλδαιοκαρῶν ἤ Φοινίκων καί διά τήν ἀπόλυτον σχέσιν αὐτῶν μετά τοῦ ἀρχιληστοῦ Κἀδμου Ἑρμοῦ, τοῦ διαχρονικοῦ προστάτου τῶν περιβοήτων «Τεχνιτῶν». Εἰς τό πέμπτον βιβλίον αὐτοῦ, τήν Τερψιχόρην, κεφάλαιον Ε57, ἀναφέρει τά ἑξῆς:
«Οἱ δέ Γεφυραῖοι, ἦσαν οἱ φονέες τοῦ Ἱππάρχου, ὡς μέν αὐτοί λέγουσι, ἐγεγόνεσαν ἐξ Ἐρετρίης τήν ἀρχήν, ὡς δέ ἐγώ ἀναπυνθανόμενος (μανθάνων κατόπιν ἐρεύνης) εὑρίσκω, ὅτι ἦσαν Φοίνικες, τῶν σύν Κάδμῳ ἀπικομένων Φοινίκων ἐς γῆν τήν νῦν Βοιωτίην καλεομένην, οἴκεον δέ τῆς χώρης ταύτης ἀπολαχόντες (ἀπέκτησαν διά κλήρου) τήν Ταναγρικήν μοῖραν»
«Οἱ δέ Γεφυραῖοι ὑπολειφθέντες (ὑπεχρεώθησαν) ὕστερον ὑπό Βοιωτῶν ἀναχωρέουσι ἐς Ἀθήνας καί σφι ἱρά (τεμένη) ἐστι ἐν Ἀθήνῃσι ἱδρυμένα, τῶν οὐδέν μέτα τοῖσι λοιποῖσι Ἀθηναίοισι, ἄλλα τε κεχωρισμένα τῶν ἄλλων ἱρῶν καί δή καί Ἀχαιίης [Γεφυραίας] Δήμητρος ἱρόν τε καί ὄργια.» [Τερψιχόρη 61]
Κόης, δέ ἐκαλεῖτο ὁ ὀργιαστής τῶν Καροφώνων Ἐλευσινίων Μυστηρίων, ὅστις οὐκ ἦν ἄλλος εἰ μή ὁ αὐτός καί μόνον Ἀσχάναζος Cahen ἤ Cohen, τῆς ἐποχῆς αὐτῶν, ἤτοι ὁ πρύτανις τοῦ πυρός καί τοῦ Τυφῶνος καί ἀργότερον ὁ ἱεροδιδάσκαλος ἐν τῇ τάξει τοῦ Ἰσχάκ (إسحاق) ἤ Ἰσαάκ ἤ Ἀσχαναζαίου. Ὄνομα Παλαιοχετταιϊκῆς Χαλδαϊκῆς Ἀσχαναζικῆς ἤ Ἰσαακικῆς τουτέστιν Ἰσαυρικῆς προελεύσεως.
Ε
Ωραίος, ωραίος, ωραίος!!!
ΔιαγραφήΤρίς ὡραῖος, τρία θαυμαστικά... κάτι γνωρίζεις πάλι ἐσύ καί δεν μᾶς λέγεις.
😎😎😎
E
https://www.youtube.com/watch?v=loZPPMb47ho&list=RDloZPPMb47ho&start_radio=1
Διαγραφή''τι θα γίνει θεέ μου μ' εμάς από μια Ιουδαία με αρχαίο Ελληνικό όνομα.
Προφητικό και υπερβατικό, πριν από 25 χρόνια.
Ε
Μην το συνδέεις με το 33. Ήταν εντελώς συμπτωματικό. 😎
Διαγραφήhttps://www.pronews.gr/istoria/458618_i-kykliki-poli-tis-vagdatis-i-megalyteri-poli-ston-kosmo/
ΔιαγραφήΒρε τι μας θυμίζει ,τι μας θυμίζει σπάω το κεφάλι μου.
Εχει να προσθέσει κάνεις την απάντηση?
Μήτσος
Ατλαντίδα.
Διαγραφή"Gaafar ἤ Τζαφέρ"
ΔιαγραφήΙάφεθ
Ιαπετός
επτάιός
ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ ΠΙΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ Κ Α Τ Α Λ Λ Η Λ Ο
ΜΠΛΟΓΚ
ΝΑ ΒΡΙΣΕΤΕ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΚΑΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ
(ΚΑΙ ΑΠΟΡΩ ΣΕ ΤΙ ΔΙΑΦΕΡΕΤΕ ΩΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΛΑΙΟ)
ΚΑΙ
ΝΑ ΕΙΡΩΝΕΥΤΕΙΤΕ ΆΛΛΟΥΣ ΣΧΟΛΙΑΣΤΑΣ.
ΛΥΠΑΜΑΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΑΡΤΗΣΩ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ.
Το τι γράφει ο κάθε σχολιαστής δεν μειώνει ούτε προσβάλλει ποτέ το οποιοδήποτε ιστολόγιο, αντιθέτως δίδει μία μοναδική ευκαιρία στόν διαχειριστή και τους σχολιαστές να καταξιωθούν αντιμετωπίζοντας μία διαφορετική, ἐνδέχεται καί λανθασμένη, άποψη με τη δική τους σοβαρή ἐπιχειρηματολογία, διαφορετικά χαρακτηρίζονται δειλοί καί ριψάσπιδες καί αργότερα θά υποφέρουν απορούντες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ
Το θέμα άρχοντα είναι ότι σχολιάζεις μόνο τά κακώς κείμενα, και δεν σχολιάζεις για το δια ταύτα.
ΔιαγραφήΑνάλυσε μας την δική σου θέση και αντίληψη των πραγμάτων για να καταλάβουμε το επίπεδο της διάνοιας σου.
Το πολυτονικό σύστημα το χρησιμοποιείς μόνο όταν ή διάνοια σου πουλάει ειρωνεία;;;
Ε;;;
Μια παρατήρηση προς Ε :
ΔιαγραφήΔεν είμαι εγώ ο "Φουφουτος".
Έχω αναφέρει ότι, κάποιες φορές που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον ένα σχόλιο που έστειλε κάποιος ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΩΝΥΜΑ, αντί να το διαγράψω.. το αναρτώ υπογράφοντας εγώ για λογαριασμό του ως "Φούφοτος". Του ανωτέρω φαίνεται ότι του άρεσε το παρατσούκλι, και το παράλλαξε σε "Φουφουτος".
Κώστα ο Φουφουτος είναι ο Φουφουτος και όχι ο Ε
ΔιαγραφήΠώς έβγαλες το συμπέρασμα αυτό;
Ο Φουφουτος τοποθέτησε το Ε;;; ως ερωτηματικό.
Ε
Γιατί ρε παιδιά άλλα γράφουμε και άλλα καταλαβαίνετε..;
ΔιαγραφήΠάμε απ' την αρχή:
Εμφανίστηκε ένας "Φουφουτος" κι έγραψε το ανωτέρω σχόλιο. Κι επειδή εγώ σάς έχω πει ότι καμιά φορά τοποθετώ την υπογραφή "Φούφοτος", σάς επεσήμανα ότι δεν ήμουν εγώ αυτή τη φορά. Γιατί άλλο "Φουφουτος" και άλλο "Φούφοτος".
Καλημέρα Κώστα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια ποιο λόγο δεν ζητάς από τον Ε να στοιχειοθετήσει τα λεγόμενα του...αντί να τα απορρίψεις χωρίς καμία συζήτηση,μόνο και μόνο για να μην στεναχωρεθούν κάποιοι σχολιαστές!
Στο κάτω κάτω της γραφής δεν μπορούν με στοιχεία να καταρρίψουν τα λεχθέντα...πρέπει να τον αποβάλλουμε από τον διάλογο επειδή δεν συμφωνούμε εκ πρώτης όψεως???
Δημοσθένης
Δεν το έκανα για να μην στενοχωρηθούν σχολιαστές.
ΔιαγραφήΣτο σχόλιο που έγραψα με κεφαλαία γράμματα εξηγώ ακριβώς γιατί δεν αναρτήθηκαν τα σχόλια.
Και κάτι ακόμη ....
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν μπόρεσα να βρω καμία ομοιότητα στα γραπτά του με τα βρισίδια του Παλαιού...
Ο οποίος σε αρκετά μπορεί και να τα λέει σωστά αλλά δυστυχώς με τον λάθος τρόπο!!
Δημοσθένης
Είτε Παλαιός είτε Ε,
Διαγραφήστον Διόδοτο όποιος βρίζει (είτε χυδαία είτε περίτεχνα) τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Μέγα Κωνσταντίνο, θα τρώει ψαλίδισμα.
Οι πεποιθήσεις είναι τα τείχη της ψυχής.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να είναι κατάπτυστα τα σχόλια του Ε...που δεν είδαν το φως!
Μπορεί όμως να είναι και μια χαραμάδα στο βαρύ πέπλο των ψευδών πεποιθήσεων που μας έχουν φορτώσει από παιδιά...
Έχεις πραγματικά πολύ αξιόλογους σχολιαστές και θα μπορούσαν να κρίνουν και να επιχειρηματολογήσουν οι ίδιοι...η έτσι νομίζω τουλάχιστον.
Δημοσθένης