Ένα τραγούδι για το ξόδεμα της νιότης...

..Για το ξόδεμα της νιότης, για τα αδιέξοδα του ναρκισσισμού, για τον επιφανειακό τρόπο ζωής, για την προσκόλληση των περισσότερων νέων -που όλοι υπήρξαμε- στην ύλη.
"Child Of Vision"...που θα μπορούσε να μεταφραστεί, όχι ως "παιδί του οράματος", αλλά..ως "παιδί του φαίνεσθαι" ή "παιδί των εντυπώσεων" ή "παιδί της εικόνας"... 

(Η ανάρτηση αφιερώνεται στην αναγνώστριά μας και πολύ καλή φίλη Αναστασία, για τότε που τα συζητούσαμε όλα αυτά..)

 

Τραγούδι, που αποτελεί μια συμβουλή ώστε να μπορούσε να αποφευχθεί μια τέτοια άσκοπη πορεία, να καταναλωνόμαστε στο ευτελές και στο εφήμερο, στο ψευδώς σημαντικό κι ωραίο... Στα Survivor, στην επίδειξη στο facebook κ.ά., σε τρέντι ανεγκέφαλες ηλιθιότητες, σε πειράματα με την σεξουαλικότητά και νέα ναρκωτικά, στα κεράσματα στον Ρέμο για να ρίξουμε την γκόμενα, σε μια ιλιγγιώδη πλαστική ζωή που δεν θα αφήσει τίποτα πίσω της, και για την οποία ο Μπουκόφσκι (αφού διάβασε και το "On the road" του Τζάκ Κέρουακ) είχε γράψει..."όσο πιο πολύ τρέχεις στον δρόμο, τόσο πιο πολύ αέρα καταπίνεις".

Ο δημιουργός του τραγουδιού είναι ένας γνωστός φιλόσοφος της ροκ-ποπ μουσικής, 
ο Roger Hodgson, το ηγετικό μέλος της θρυλικής μπάντας Supertramp. Τον Οκτώβριο του 2008 τον άκουσα από κοντά στο Θέατρο Badminton και ομολογώ πως.. και τριπλάσια να στοίχιζε το εισιτήριο.. θα πήγαινα έτσι κι αλλιώς.

Επιχείρησα εδώ...απολαμβάνοντας παράλληλα όλοι μας και την εξαίσια μουσική του τραγουδιού... να κάνω πάλι μια ελεύθερη μετάφραση, μιας και τα λόγια του είναι τέτοια...που σου μένουν.. 

 

 

ΚΩΣΤΑΣ-ΤΑΥΡΟΣ

 

Roger Hodgson (Supertramp) - Child of Vision (1979)

(αγγλικοί στίχοι εδώ)

 

Λοιπόν, ποιον νομίζεις ότι κοροϊδεύεις;...

Λες ότι το διασκεδάζεις...

αλλά όλο ασχολείσαι με το να βαδίζεις στο πουθενά,

απλά ψέμματα στον ήλιο...

Προσπάθησες να γίνεις ήρωας,

να διαπράξεις το τέλειο έγκλημα,

αλλά τα δολλάρια σε χόρεψαν κανονικά...

και τώρα τρέχεις και δεν φτάνεις...

Ταράζεις τα νερά,

κυλάς στο αλκοολίκι,

δηλητηριάζεις το σώμα σου,

δηλητηριάζεις το μυαλό σου...

μού 'δωσες να δοκιμάσω κόκα-κόλα

κι εκθείαζες την γεύση της...

παρακολουθείς τηλεόραση

και παραμυθιάζεσαι με πρότυπα...

----------

-  Πώς μπορείς να ζεις έτσι;...

- Μα γιατί σου φαίνεται παράξενο;

- Πρέπει -στη ζωή σου- να έχεις να πεις κάτι!

- Και γιατί πρέπει ν'αλλάξω, πες μου...

- Υπάρχουν πιο ουσιαστικά πράγματα στη ζωή...

  πρέπει να αφήσουμε πίσω μας κάτι σωστό!

  Μην είσαι παιδί της εικόνας...

  θα μ'ακούσεις καμιά φορά;...

  βρες ένα στόχο στη ζωή σου!...

----------

(Παιδί μου) όλα αυτά που λες τα έχω ξανακούσει,

δεν μου λες κάτι καινούριο...

Κι εγώ νόμιzα κάποτε πως άνοιξε μπροστά μου ένα ουράνιο τόξο,

αλλά συνειδητοποιώ τώρα πως ήταν ψεύτικο.

Γι αυτό, δεν μπορείς να με πείσεις

κι εγώ δεν μπορώ να σε κάνω ν'ακούσεις...

Βρες μόνος σου τον δρόμο για τον Παράδεισο.

Θα τα πούμε εκεί..

 

Δεν υπάρχει λόγος να τσακωνόμαστε,

νιώθουμε κι οι δυο πως έχουμε δίκιο...

(Μακάρι να μην ήσουν) παιδί της εικόνας

(και μια φορά) να μ' άκουγες...

(να ξεκινούσες) να βρεις ένα στόχο στη ζωή σου..

diodotos-k-t.blogspot.com