15 Δεκεμβρίου 1937: Ξεκινά στην ΕΣΣΔ ΠΡΟΓΚΡΟΜ ΚΑΤΑ των ΕΛΛΗΝΩΝ!!

Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι (Στάλιν) διέταξε την δίωξη των Ελλήνων που βρίσκονταν σε εδάφη της ΕΣΣΔ.

Αυτή συμπεριελάμβανε όλους τους άντρες ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας, καταγωγής και κοινωνικής θέσης.

Μόνο λόγω εθνικότητας, οι Έλληνες βρέθηκαν ξαφνικά κατηγορούμενοι.

Συνελήφθησαν και οι πολιτικοί πρόσφυγες που είχαν καταφύγει στην ΕΣΣΔ από το 1928 και έπειτα, αλλά και οι ντόπιοι με ελληνική καταγωγή και γλώσσα, όπως οι Πόντιοι και οι Μαριουπολίτες.

-

Με Διάταγμα που υπέγραψε ο επικεφαλής της Κρατικής ασφαλείας Νικολάι Ιβάνοβιτς Γιεζόφ, η ελληνική υπηκοότητα κρίθηκε ύποπτη, με την Ασφάλεια να συλλαμβάνει χιλιάδες Έλληνες.

Η πολιτική αυτή με την δίωξη των μειονοτήτων, αποτέλεσε και σε άλλες περιπτώσεις, βασικό άξονα της πολιτικής του Στάλιν.

Από το φθινόπωρο του ίδιου έτους, οι Σοβιετικοί αποφάσισαν ότι η ύπαρξη εθνικών σχολείων, όπως φινλανδικών, αγγλικών ή ελληνικών, αποτελούσαν απειλή για τον σοσιαλισμό.
250 ελληνικά σχολεία έκλεισαν στον Καύκασο στην Κριμαία και σε άλλες περιοχές εκείνη την εποχή, λίγο πριν ο Στάλιν διατάξει τις διώξεις.

Όπως αναφέρει ο ομογενής Ιβάν Τζούχα, που μελέτησε τις διώξεις των Ελλήνων στην Σοβιετική Ένωση, τουλάχιστον 38.000 Έλληνες ΧΑΘΗΚΑΝ στα Γκούλαγκ της Σιβηρίας.

-

Μετά το διάταγμα του Γιεζόφ, τουλάχιστον ο μισός ελληνικός πληθυσμός συνελήφθη και κατηγορήθηκε για κατασκοπεία υπέρ της Ελλάδας. 

Μερικοί από τους συλληφθέντες εκτελέστηκαν.

Μόνο στην Κριμαία, οι Έλληνες που ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΚΑΝ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΗ ήταν πάνω από 3.000.

Οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν στην Σιβηρία, όπου εργάζονταν 15 ώρες την ημέρα στα ορυχεία.

Τον χειμώνα η θερμοκρασία έπεφτε κάτω από τους -50 βαθμούς Κελσίου.

Λίγοι άντεξαν πάνω από 3-4 μήνες.

Οι διωγμοί των Ελλήνων και άλλων εθνικοτήτων συνεχίστηκαν μέχρι το 1949, όταν ακόμα 37.000 Έλληνες εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους.

Το κείμενο το ΑΠΟΦΑΣΗΣ

«Έχοντας σκοπό το καθάρισμα των ακτών της Μαύρης Θάλασσας, καθώς και της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γεωργίας, όπως και του Αζερμπαϊτζάν από τα πολιτικώς ύποπτα στοιχεία, το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκων) αποφασίζει:

1. Να ανατεθεί στο Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας (σ. Αμπακούμοφ) να εκτοπίσει όλους τους ΕΛΛΗΝΕΣ πολίτες, τους πρώην έλληνες πολίτες οι οποίοι δεν έχουν την παρούσα στιγμή υπηκοότητα και τους πρώην έλληνες πολίτες που έλαβαν σοβιετική υπηκοότητα, τους διαμένοντες στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, (την επαρχία του Κρασναντάρ και τις περιοχές της Κριμαίας, της Χερσώνας, του Νικολάεφ, της Οδησσού και του Ισμαηλίου), στη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Γεωργίας, στη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν, να εκτοπιστούν όλοι οι παραπάνω σε αιώνια εγκατάσταση (eew-ioe noceneHue, στο πρωτότυπο) στις περιοχές του Νοτίου Καζαχστάν και της Ντζαμπούλ της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Καζαχστάν, με την επίβλεψη των οργάνων του Υπουργείου Εσωτερικών».

-

2. Να επιτραπεί στους εκτοπιζόμενους να πάρουν μαζί τους όλα τα προσωπικά τους αντικείμενα αξίας, τα οικιακά αντικείμενα (ενδυμασία, οικιακά σκεύη, μικροεργαλεία για γεωργικές και βιοτεχνικές εργασίες), απόθεμα τροφών που διαθέτουν ως το βάρος των 1000 κιλών για κάθε οικογένεια.

3. Να ανατεθεί στο Υπουργείο Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΣΣΔ (στον σ. Κρουγκλόφ) η δημιουργία αλυσίδας – «κονβόι» μεταφοράς για τους εκτοπιζόμενους, η μετακίνηση τους με τους σιδηροδρόμους και ο έλεγχος των στις τοποθεσίας της νέας μετεγκατάστασης, στις περιοχές του Νοτίου Καζαχστάν και της Ντζαμπούλ της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Καζαχστάν, με σκοπό να αποκλειστεί η δυνατότητα αποδράσεων καθώς και η μέριμνα για την εγκατάσταση, την κατοικία και την τοποθέτηση τους σε εργασία.

Από το 1956, όταν άρχισε η «αποσταλινοποίηση», οι βιαιότητες εναντίον των Ελλήνων άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια, καθώς μέχρι τότε ήταν επτασφράγιστο μυστικό.

Τα Αρχεία για εκείνη την περίοδο παραμένουν κλειστά, με τους Έλληνες και τους Πολωνούς που θανατώθηκαν ή εκδιώχθηκαν να μην έχουν ακόμα αποκατασταθεί.

Η διώξεις κατά των Ελλήνων που κράτησαν συνολικά από το 1930 μέχρι και το 1949, είναι ένα έγκλημα για το οποίο δεν πλήρωσε κανένας και ένα δείγμα της παράνοιας του Στάλιν, που έβλεπε εχθρούς γύρω του.

Η περίοδος αυτή ονομάστηκε η Μεγάλη Εκκαθάριση ή ο Μεγάλος Τρόμος.

Σύμφωνα με τα κρατικά στοιχεία της εποχής, κατά το 1937 και το 1938 η Εν Κα Βε Ντε (NKVD η μυστική αστυνομία της Σοβιετικής Ένωσης) συνέλαβε 1.548.366 άτομα, εκ των οποίων 681.692 εκτελέστηκαν, ένας αριθμός που αντιστοιχεί σε 1.000 εκτελέσεις ανά ημέρα.

Ωστόσο υπάρχει σκεπτικισμός από αρκετούς ερευνητές ωστόσο σχετικά με την ακρίβεια ή την αξιοπιστία των σοβιετικών αρχείων της εποχής και κάποιο θεωρούν πως ο αριθμός των νεκρών είναι πολύ μεγαλύτερος στο εύρος ανάμεσα στο 1.000.000 με 1.750.000, ενώ πολλές εκτελέσεις στα χαρτιά φαινόταν ως δεκαετής φυλάκιση χωρίς δικαίωμα επικοινωνίας, κάτι που επιβεβαιώνεται από τους μαζικούς τάφους στις Βίννιτσα και το Κουροπάτυ όπου οι εκτελεσθέντες είχαν όλοι λάβει την ποινή αυτή.

Σταγονες Ελληνικης Ιστοριας Drops of Hellenic History


πηγή