ΣΜΥΡΝΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ (η αληθινή)

γράφει ο Διός Κούρος

 

Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι η καταγωγή μου, από την πλευρά της μητέρας μου είναι από τη Σμύρνη. Από μικρό παιδάκι ο παππούς μου (αλλά και η μητέρα μου), μου διηγούνταν την ιστορία της οικογένειας και πως κατέληξε  στην Σάμο. Ο ίδιος ο παππούς ήταν τότε δυο ετών, αλλά οι μεγαλύτερες αδελφές του θυμόντουσαν καθαρά τα γεγονότα. Πρόσφυγες, που όταν πηγαίναμε στα σπίτια που απέκτησαν, στην Αθήνα πια, αν και μικρά παιδιά καταλαβαίναμε την ξεχωριστή αρχοντιά που ανάβλυζε στην ατμόσφαιρα του κάθε Σμυρναίικου σπιτιού και ας ήταν αυτό στην Αθήνα και όχι στην Σμύρνη. Θυμάμαι, πολύ μικρό παιδάκι, τις Κυριακές είχαν το σπίτι ανοικτό και το τραπέζι στρωμένο με τα Σμυρνέικα φαγητά και όλη η οικογένεια μαζεμένη γύρω από αυτό.

 

Οι πρόσφυγες αυτοί ήρθαν ΔΙΩΓΜΕΝΟΙ από τις ΠΑΤΡΟΓΟΝΙΚΕΣ τους εστίες και μάλιστα ΔΕΝ τα κατάφεραν όλοι, δυστυχώς. Για να «περάσουν» απέναντι, έπρεπε να διαβούν πάνω από το ΑΙΜΑ των αδελφών τους και όπως αποδείχθηκε όταν καταλάγιασε ο «κουρνιαχτός», έφεραν στην Μητέρα Πατρίδα έναν άλλον αέρα, διαφορετικό. Έναν αέρα που ανέβλυζε ΙΩΝΙΑ. Θυμάμαι ότι ακόμη και η κορμοστασιά των γυναικών εκείνων ήταν διαφορετική. Η γλυκύτητα, η πραότητα, η Αγάπη σε εμάς τα εγγόνια. Με μια λέξη ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.

 

Γιατί τα λέω όλα αυτά ; Γιατί εχθές αποφάσισα να κάνω μια εξαίρεση στο «εμπάργκο» της τηλεόρασης και να αφιερώσω χρόνο να δω τη σειρά «ΣΜΥΡΝΗ ΜΟΥ Αγαπημένη».

 

Πόσο άντεξα να τη δω ; Ακριβώς 5 λεπτά !!!!! Από την πρώτη σκηνή ένιωσα το αίμα να μου ανεβαίνει στο κεφάλι, την καρδιά μου να χτυπά δυνατά και τους παλμούς να ξεπερνούν τους 180. Τι έδειχνε η σκηνή :

 

Μυτιλήνη 2015, λαθρό πάνω σε βάρκες να κατεβαίνουν στην στεριά, γιατρούς να τους περιθάλπουν και μια ηλικιωμένη Ελληνοαμερικάνα να έχει δώσει τα χρήματα για να γίνει όλο αυτό. Που όπως είπε η ίδια με σπαστά Ελληνικά, είναι Ελληνίδα και κατάγεται από τη Μικρά Ασία. Στο σκηνικό, εντέχνως έβαλαν μικρά παιδιά να πονάνε, έδειξαν ζωγραφιές τους να δείχνουν πόλεμο και γενικά η σκηνή εμφανώς στόχευε στο συναίσθημα του Έλληνα, ο οποίος έχει νιώσει στο πετσί του αυτά τα γεγονότα.

 

Γιατί όμως εκνευρίστηκα τόσο ; Γιατί, αγαπητοί μου, η «κυρία» που έγραψε το σενάριο στην ουσία ΕΞΙΣΩΝΕΙ τους Έλληνες και τα γεγονότα της Σμύρνης, με την σημερινή κατάσταση. Εξισώνει αλλοδαπούς πρόσφυγες από απόσταση τριών και τεσσάρων χωρών μακριά, με τους ΠΟΝΕΜΕΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ που για να γλιτώσουν τη σφαγή, αναγκάστηκαν να έρθουν στη ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ και δεν πήγαν τρεις και τέσσερις χώρες μακριά, πχ στην Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία ή όπου αλλού.

 

Οι Έλληνες πρόσφυγες δεν ήρθαν μόνοι. Έφεραν μαζί τους και τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ τους. Έφεραν τα Ιωνικά τους ιδεώδη. Η Ελλάδα μας, με την έλευσή τους, άλλαξε προς το καλύτερο και ας ήταν η αιτία τα τρομακτικά γεγονότα της Σμύρνης και μετέπειτα της Πόλης.

 

«Αυτοί» που έρχονται σήμερα, τι φέρνουν ακριβώς ; Ποιόν πολιτισμό ; Ποιες συνήθειες ; Πού και σε τι  ακριβώς θα προσφέρουν στη χώρα που τους περιέθαλψε ; Οι ερωτήσεις, φυσικά, ρητορικές, γιατί όλοι ξέρουμε τι ακριβώς περιθάλψαμε και τι φίδια τρέφουμε στον κόρφο μας !!!

 

Επειδή λοιπόν κυρά Μιμή μου, τη σειρά την βλέπουν απόγονοι προσφύγων, οι οποίοι γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι έγινε και δεν περιμένουν από εσένα να ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ τον αληθινό τους πόνο με τον «πόνο» των (άντε να μην πω), η σειρά σου θα πάει «άπατη», τουλάχιστον από αυτούς που θα ΕΠΡΕΠΕ να την δουν. Πολύ θα ήθελες να μείνεις στο θυμικό των Ελλήνων, όπως έμεινε η αείμνηστη Μαρία Ιορδανίδου με την «Λωξάντρα», αλλά ….δεν.

 

Τουλάχιστον είσαι «τίμια» και μας το είπες από την πρώτη σκηνή !!! 

 

Μπορεί στην «ιστορία» που θέλεις να μας δείξεις να πεις και δυο αλήθειες. Όμως όταν αυτές οι δυο αλήθειες είναι αναμεμιγμένες με οκτώ ψέματα, τότε δεν είσαι τίποτα άλλο από μια ηλίθια παραχαράκτης, που απλά θέλεις να ΞΕΠΛΥΝΕΙΣ καταστάσεις. Είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι όταν θα δείξεις τον κόσμο να προσπαθεί να μπει στα καράβια, έντεχνα θα βάλεις και κάπου τη λέξη «συνωστισμός». Αν δεν την βάλεις, τα χρήματα που πήρες για τη σειρά θα πάνε χαμένα (για αυτούς που στα έδωσαν).

 

Τα παραπάνω τα γράφω σε κατάσταση ηρεμίας και είμαι πράος. Αν καθόμουν να τα γράψω εχθές το βράδυ, εν βρασμώ, το κείμενο θα ήταν διαφορετικό και ίσως να μην αναρτιόταν. Όπως, επίσης, είμαι σίγουρος ότι τις επόμενες ημέρες, για τη συγκεκριμένη σειρά, θα διαβάσω διθυράμβους στο διαδίκτυο. Κοιμηθείτε «έλληνες». Κοιμηθείτε και μια μέρα ξαφνικά θα ανακαλύψετε ότι η Πατρίδα χάθηκε εκ των έσω, όχι γιατί λιποψυχήσαμε, αλλά γιατί ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ.

 

Θα μου επιτρέψετε να ολοκληρώσω με μια φαινομενικά άσχετη προς το παραπάνω θέμα, αναφορά, όμως άρρηκτα δεμένη με τους πρόσφυγες. Την 21^η Σεπτεμβρίου, δόθηκε η τελική άδεια για το νέο γήπεδο της Α.Ε.Κ. Γιατί το αναφέρω ; Διότι μετά από 19 χρόνια και 5 μήνες, τελειώνει μια περιπλάνηση ενός ιστορικού προσφυγικού σωματείου. Όσοι είμαστε Α.Ε.Κ. δεν διαλέξαμε εμείς αυτή την ομάδα. Μας διάλεξε εκείνη. Αντιπροσωπεύει τις χαμένες πατρίδες, τον πολιτισμό της προσφυγιάς, τα ιδεώδη της Ιωνίας. Υπάρχουν και άλλα πολλά παρόμοια σωματεία, αλλά το συγκεκριμένο είναι ο βασικός και πολυπληθέστερος αντιπρόσωπος των προσφύγων. Η μοίρα το έφερε η ομάδα να γίνει ξανά πρόσφυγας για 19 χρόνια και 5 μήνες. Και την 21^η Σεπτεμβρίου οριστικοποιήθηκε η επιστροφή της στο σπίτι της. Σε ένα σπίτι που, για όσους δεν το γνωρίζουν, το έχτισαν πετραδάκι πετραδάκι οι ίδιοι οι πρόσφυγες, οι οποίοι μετά τις δουλειές τους μαζευόντουσαν στα Φιλαδέλφεια και έχτιζαν το ΣΠΙΤΙ τους.

 

Στις 21/09/2022 έβρεχε, αλλά αυτή η βροχή δεν ήταν μια συνηθισμένη βροχή. Για εμάς τους ΑΕΚτζήδες ήταν τα δάκρυα χαράς των προγόνων προσφύγων που «από εκεί επάνω» είδαν το στολίδι της προσφυγιάς να στέκεται ξανά στης Φιλαδέλφειας τα μέρη.

 

 

Έρρωσθε

 

Διός Κούρος