"Βόμβα" Α.Ντούγκιν: "Προτείνω Ενιαίο Κράτος Ρωσίας - Ιράν"!

 

Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν προειδοποιεί ότι μόνο η δημιουργία ενός Κράτους-Ένωσης μεταξύ Ρωσίας και Ιράν - κατά το πρότυπο της συμμαχίας Ρωσίας-Λευκορωσίας - μπορεί να χρησιμεύσει ως σωτήριο μέτρο για την αποτροπή ενός αδύνατου να κερδηθεί πολέμου ΗΠΑ-Ιράν που τροφοδοτείται από τα νεοταξικά και φιλοϊσραηλινά συμφέροντα.

Η κλιμάκωση της σύγκρουσης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ιράν είναι γεγονός. Ο Τραμπ μετατοπίζει τις προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Για την προηγούμενη κυβέρνηση - τον Μπάιντεν και τους ομοϊδεάτες του παγκοσμιοποιητές - η κύρια προτεραιότητα ήταν ο πόλεμος με τη Ρωσία στην Ουκρανία. Για τον Τραμπ, το Ισραήλ έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία και, κατά συνέπεια, η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν έχει προτεραιότητα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εμπλέκονται όλο και περισσότερο σε αυτόν τον πόλεμο, με αποτέλεσμα η κλιμάκωση μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης να εντείνεται.

Μέχρι στιγμής, η σύγκρουση περιορίζεται σε μια ανταλλαγή απειλών - κυρίως από τον Τραμπ, ο οποίος απειλεί ήδη το Ιράν με βομβαρδισμούς και την απόλυτη καταστροφή της χώρας. Όμως το Ιράν δεν είναι Αφγανιστάν, ούτε Ιράκ - είναι μια ιδιαίτερα παγιωμένη κοινωνία. Και η έναρξη ενός άμεσου πολέμου με το Ιράν, που τόσο επιθυμεί το Ισραήλ και προς την κατεύθυνση του οποίου ωθεί ο Νετανιάχου τον Τραμπ, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μοιραία παγίδα γι' αυτόν.

Η κατάσταση αυτή θα μπορούσε να αποδυναμώσει σοβαρά τη θέση του Τραμπ, ακόμη και μεταξύ των ίδιων των υποστηρικτών του. Ένα σημαντικό μέρος της βάσης του MAGA (Make America Great Again), στην οποία βασίζεται ο Τραμπ, υποστηρίζει τον Τραμπ τον ειρηνιστή - αυτόν που υποσχέθηκε στους ψηφοφόρους του να τερματίσει τους επιθετικούς πολέμους. Φυσικά, δεν αισθάνονται έτσι όλοι οι υποστηρικτές του, αλλά πιστεύω ότι περισσότεροι από τους μισούς ψηφοφόρους του Τραμπ αισθάνονται έτσι. Και αν ξεκινήσει έναν νέο επιθετικό πόλεμο - που, παρεμπιπτόντως, δεν μπορεί να κερδηθεί - θα μπορούσε να σημάνει την πτώση του.

Φυσικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να επιφέρουν ένα σημαντικό και πολύ επώδυνο πλήγμα στο Ιράν, αλλά είναι κατηγορηματικά ανίκανες να κερδίσουν αυτόν τον πόλεμο. Θα γινόταν μια παρατεταμένη, εξαντλητική σύγκρουση χωρίς έξοδο. Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο οι νεοσυντηρητικοί που παραμένουν ακόμη γύρω από τον Τραμπ, μαζί με τους εκπροσώπους του φιλοϊσραηλινού λόμπι - το οποίο είναι πολύ ισχυρό στις ΗΠΑ - τον ωθούν σε αυτή τη σύγκρουση. Για να επιφέρουν το πολιτικό του τέλος υπονομεύοντας την εσωτερική του υποστήριξη. Και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.

Προς το παρόν, η Τεχεράνη αντιδρά μάλλον ήρεμα και συνετά. Από τη μία πλευρά, τονίζει το απαράδεκτο του στρατιωτικού εκβιασμού εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους, αλλά από την άλλη, αποφεύγει να προκαλέσει άσκοπα τους Αμερικανούς, συμφωνώντας σε διαπραγματεύσεις για το πυρηνικό ζήτημα. Αυτό, σε ένα πλαίσιο όπου είναι γνωστό ότι το Ισραήλ - ο κύριος περιφερειακός αντίπαλος του Ιράν - κατέχει πυρηνικά όπλα εδώ και πολύ καιρό. Γιατί, λοιπόν, να μην τα έχει και το Ιράν; Δεν υπάρχει καμία λογική σε αυτό.

Παρόλο που οι ιρανικές αρχές επιμένουν εδώ και πολλά χρόνια ότι το πυρηνικό τους πρόγραμμα είναι απολύτως ειρηνικής φύσης, ορισμένες σκέψεις σχετικά με τα πυρηνικά όπλα υπάρχουν, φυσικά, μεταξύ των Ιρανών. Και δικαίως - ειδικά υπό συνθήκες όπου απειλούνται από ένα πυρηνικά εξοπλισμένο και επιθετικό κράτος της Μέσης Ανατολής - το Ισραήλ - που υποστηρίζεται από τους Αμερικανούς.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: σε ποιον θα πρέπει να στηριχθεί το Ιράν σε μια τέτοια κατάσταση; Θα άλλαζαν πολλά αν το Ιράν αγκάλιαζε την ιδέα της δημιουργίας ενός Κράτους-Ένωσης με τη Ρωσία, κατά το πρότυπο της ένωσής μας με τη Λευκορωσία. Αλλά οι ιρανικές αρχές δεν είναι ακόμη έτοιμες για κάτι τέτοιο, αν και ίσως είναι ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί ο πόλεμος. Σε κάθε περίπτωση, σε αυτή την κατάσταση πρέπει κανείς να ενεργεί με πρωτοποριακό (avant-garde) τρόπο. Και όποιος ενεργεί λιγότερο πρωτοποριακά θα χάσει κατά πάσα πιθανότητα.

Επομένως, αν ήμουν στη θέση του Ιράν, θα έπαιρνα τη διαφαινόμενη απειλή εξαιρετικά σοβαρά. Ο πόλεμος είναι αρκετά πιθανός και θα μπορούσε να ξεσπάσει πολύ σύντομα. Και έτσι, δεν χρειάζεται απλώς μια στρατηγική συμφωνία, όπως αυτή που υπογράφηκε πρόσφατα μεταξύ Ρωσίας και Ιράν - αλλά η ίδια η ιδέα της δημιουργίας ενός Κράτους-Ένωσης μαζί μας. Αυτό θα μπορούσε να είναι το σωτήριο βήμα. Πρέπει να δράσει κανείς μπροστά από την καμπύλη.

 

pirinoslogios.com 

 

diodotos-k-t.blogspot.com